10.4.08

Διαθεματικότητα, 7,9-8,2-8,5, Sou Li

Ήταν αργά το βράδυ, όταν ολοκλήρωσε το κείμενό του για την παρουσίαση της ημερίδας του Σαββάτου. Με θέμα «Διαθεματικότητα και βιωσιμότητα» δεν ήταν και ό,τι πιο εύκολο για τα μέλη του Κ.Π.Ε, που ανέλαβαν να συνεργαστούν, για να τη φέρουν σε πέρας.

Καθώς έκλεινε κουρασμένος τον υπολογιστή του, ένα διστακτικό κτύπημα στην πόρτα τον παραξένεψε. Ποιος να είναι τέτοια ώρα, σκέφτηκε

Κοίταξε από το ματάκι της πόρτας, μα δεν είδε τίποτα. Την άνοιξε θυμωμένος και με έκπληξη αντίκρυσε μια μικροκαμωμένη Κινέζα.

«Ποια είστε και τι θέλετε» της είπε απότομα, μιλώντας ασυναίσθητα σε άπταιστα αγγλικά.

«Συγνώμη για την ενόχληση», άκουσε τη μυστηριώδη γυναίκα να του απαντά σε άπταιστα ελληνικά. «Ονομάζομαι Sou li και ήθελα να σας μιλήσω για κάτι σημαντικό.»

Αφού κάθισε στο μοναδικό καναπέ του σπιτιού του, της προσέφερε τσάι ροδάκινο και με έκδηλη απορία της μίλησε. «Σας ακούω».

«Ξέρετε, γνωρίζουμε για την παρουσίασή σας στο Βερτίσκο το Σάββατο. Και θέλουμε να σας ζητήσουμε συγνώμη για το τραγικό λάθος μιας άπειρης συναδέλφου μας. Ένα φοβερό λάθος.»

«Λαθος;»

«Ναι, ως αποτέλεσμα του σφάλματος αυτού η διαθεματικότητα δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό της. Αντίθετα σας στείλαμε ένα επικίνδυνο, μόνο για πειραματικούς σκοπούς, ασαφές και συγκεχυμένο μείγμα έντονης διεπιστημονικότητας, άτολμης διαθεματικότητας και απόλυτης υποκρισίας.»

Ένιωσε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν. Τόσος κόπος, τόσες προσπάθειες και εκεί που είχε πιστέψει πως θα τόνωνε την εκπαιδευτική διαδικασία, ενδυναμώνονταςτη βιωσιμότητα με τη διαθεματικότητα να έρχεται αντιμέτωπος με μια αναπάντεχη πραγματικότητα, της οποίας βέβαια γνώριζε την ύπαρξη, αλλά ήλπιζε πως δεν θα έκανε τόσο απρόσμενα την εμφάνισή της.

Είδε την Sou Li να τον κοιτά φοβισμένη και τότε άκουσε έναν κτύπο στην πόρτα.

Καλά, σκέφτηκε, τι συμβαίνει σήμερα; Έσυρε τα βήματά του στη είσοδο και την άνοιξε με απάθεια . Τρεις αριθμοί χαμογελαστά του φώναξαν

«Είμαστε ο 7,9 ο 8,2 και ο 8,5. Με χαρά ήρθαμε να σας δούμε και να συζητήσουμε κάτι πολύ σημαντικό.»

Αισθάνθηκε παράξενα. Μήπως ονειρευόταν; Μήπως του έκαναν πλάκα; Κοίταξε πίσω τους στη σκάλα μα δεν είδε κανέναν. Τα νούμερα κάθισαν δίπλα στη Sou li, η οποία δεν έδειξε να παραξενεύεται.

«Θα μου πείτε, ποιό είναι το σημαντικό», άκουσε τον εαυτό του να ρωτά τα τρία νούμερα.

«Κοιτάξτε, γνωρίζουμε για την παρουσίασή σας στο Βερτίσκο και θα θέλαμε να σας ζητήσουμε μια μεγάλη χάρη. Είμαστε οι βαθμοί με τους οποίους αξιολογήθηκε ο διαιτητής κ. Σταυρίδης, του αγώνα Ολυμπιακός-Λάρισα την Κυριακή που μας πέρασε.

Αντιλαμβάνεστε πόσο σπουδαία είναι αυτή η βαθμολογία για τη βιωσιμότητα του πιο κάλπικου, πιο διεφθαρμένου και τελικά πιο αδιάφορου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου στην Ευρώπη;»

Η Sou li άρχισε να γελά, σιγά στην αρχή, μα όσο περνουσαν τα λεπτά όλο και πιο δυνατά αναγκάζοντας τα νούμερα να χορεύουν σε έναν απροσδιόριστο ρυθμό καθώς τα φώτα του δωματίου γινόντουσαν όλο και πιο φωτεινά, καίγοντας το χάρτινο φεγγαράκι, θεατή και θύμα μιας απίθανης βραδιάς.