Απολογισμός

Όχι, δεν πρόκειται να κάνω απολογισμό της χρονιάς που φεύγει. Πολύ λογιστικό και τετριμμένο μου έρχεται. Θα ολοκληρώσω την αφήγηση που άρχισα για όσα έγιναν στο Ντουμπάϊ, κλείνοντας έτσι μια πολύ όμορφη σελίδα για ολους όσους την έγραψαν.
Η τελευταία μέρα ξεκίνησε με την εορταστική λήξη του συνεδρίου η οποία μας επιφύλασσε και μια έκπληξη για την οποία δεν ήμασταν προετοιμασμένοι.


Η ομάδα μας βραβεύτηκε με το δεύτερο βραβείο καλύτερης εργασίας στο forum του κυκλοφοριακού. Σε ένα forum με πολλές και δυνατές παρουσίες από αρκετές χώρες. Ξαφνιαστήκαμε να πω την αλήθεια και ενώ οι άλλες ομάδες είχαν έτοιμους λόγους εμείς δεν ήμασταν προετοιμασμένοι και απλά παραλάβαμε γεμάτοι χαρά το βραβείο. Άλλωστε πρώτη φορά δόθηκε βραβείο σε ελληνική ομάδα και το γεγονός μας χαροποίησε αρκετά.
Πανηγυρίσαμε στην πισίνα, βγάζοντας φωτογραφίες και ετοιμαστήκαμε για την τελευταία μας έξοδο στο Ντουμπάϊ.
Ήμασταν ελεύθεροι να επιλέξουμε διαδρομές, μια ομάδα επέλεξε τη διαδρομή του λιμανιού μέσα στο Ντουμπάϊ και την επίσκεψη στην αγορά του χρυσού και όχι μόνο. Πήραμε το βαρκάκι και απολαύσαμε μια βόλτα σε ένα καθαρά ανοιξιάτικο πρωϊνό.
Περιδιαβάσαμε στην αγορά, παζαρέψαμε και αγοράσαμε αναμνηστικά για τα αγαπημένα μας πρόσωπα και επιστρέψαμε στην ακαδημία για να αναχωρήσουμε για το αεροδρόμιο. Αφού ευχαριστήσαμε όλους όσους μας φιλοξένησαν με ευγένεια, καλωσύνη και υπομονή.

Τί μένει τώρα, μέρες μετά από όλο αυτό το ταξίδι; Αναμνήσεις πολλές, σύμφωνα με το τραγούδι, εικόνες , χαμόγελα, γέλια, προβληματισμένα πρόσωπα, η έρημος, η βροχή, τα τραγούδια Ελλήνων και ξένων το βράδυ, τα πάρτυ των παιδιών, οι γνωριμίες, οι φωτογραφίες με Άραβες, Κινέζους, Ιάπωνες, το πλούσιο φαγητό, η ποικιλία και πρωτοτυπία των παρουσιάσεων, οι βραδιές στην αίθουσα των υπολoγιστών, τα χαμόγελα...
Το σχολείο για μένα πρέπει να ανοίγει παράθυρα στον κόσμο, να προσφέρει βιώματα και εμπειρίες ζωής, να δίνει δυνατότητες, να κινητοποιεί, να ανπτύσσει, να...
Μόνο τότε είναι πραγματικό σχολείο. Πιστεύω πως το 2ο Γενικό Λύκειο Πολίχνης βρίσκεται σε ένα καλό δρόμο και είμαστε όλοι χαρούμενοι που τον χαράξαμε και τον περπατήσαμε μαζί.
Τέλος και ταυτόχρονα αρχή. Στον αέναο δρόμο της ζωής με του κύκλου του γυρίσματα χωρίς σταματημό.

Καλές γιορτές και ευτυχισμένο το 2007.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Επιστρέψαμε! Και επιστρέψαμε τροπαιοφόροι. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σήμερα, γιατί δεν έχω χρόνο, θέλω όμως να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που συμμετείχαν και έδειξαν τον καλύτερο εαυτό τους, αποκτώντας εμπειρίες και βιώματα ζωής. Το ότι βραβεύτκαν με το δεύτερο βραβείο για την εργασία τους στο κυκλοφοριακό της Πολίχνης είναι σίγουρα και σημαντικό και τιμητικό για όλους μας. Είναι η πρώτη φορά που βραβεύεται ελληνική ομάδα στις συναντήσεις αυτές. Θα γράψω περισσότερα στο επόμενο post.

Ντουμπάϊ - Ημέρα 4η

Δύο πράγματα δεν περίμενα να συναντήσουμε στο Ντουμπάϊ: Βροχή και κυκλοφοριακή συμφόρηση. Τα απολαύσαμε δεόντως και τα δύο.

Ας αρχίσουμε με το πρώτο. Δώδεκα μέρες το χρόνο βρέχει στο εμιράτο, τρεις μαζεμένες έβρεξε από τότε που ήρθαμε. Και μάλιστα το βράδυ καταρρακτωδώς. Θεωρώ ότι ήταν μια ακόμη ένδειξη της σοβαρότητας του θέματος του φαινομένου του θερμοκηπίου και όχι ατυχία, γκαντεμιά ή κάτι άλλο. Παρά τη βροχή ήμασταν πιστοί σε ένα ραντεβού που σχεδιάζαμε από καιρό.

Επισκεφτήκαμε το πολυτελέστερο ξενοδοχείο του κόσμου, το Μπουρζ αλ Αράμπ. Σχεδιασμένο να θυμίζει πανί ανοιγμένο στο άνεμο εντυπωσιάζει με την απλότητα και ομορφιά της κατασκευής του. Πάνω στην αμμουδιά του Κόλπου φαντάζει σαν σέρφερ που ισορροπεί πάνω στα κύματα με τους πλούσιους πελάτες του στη πιο προνομιακή θέση. Όλη τη θέα του Ντουμπάϊ με τα νησάκια-φοίνικες που πυρετωδώς κατασκευάζονται για εκλεκτούς απ΄όλο τον κόσμο στην πιο πολυτελή συσκευασία που θα μπορούσε να υπάρξει.Δεν είχαμε περισσότερο χρόνο, γιατί στις 1.00 έπρεπε να είμαστε στην Ακαδημία για την εκδρομή που μας είχαν ετοιμάσει. Περιδιαβάσαμε στο κοντινό εμπορικό κέντρο, Madina mall, τα παιδιά έκαναν αγορές για τα αγαπημένα τους πρόσωπα και επιστρέψαμε στη βάση μας.

Η εκδρομή ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά άκρως κουραστική. Επισκεφτήκαμε το βιολογικό καθαρισμό του Δήμου του Ντουμπάϊ, τον υγρότοπο με τα φλαμίνγκο και άλλα υδρόβια πουλιά που συνδέεται μάλιστα με τα καθαρά πια λύματα από το Sewage Treatment plant του Ντουμπάϊ, το Τζουμέιρα Beach park και τέλος το Heritage Village με δείγματα αραβικής αρχιτεκτονικής και κουλτούρας.

Δυστυχώς το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της διαδρομής σημαδεύτηκε απο ατέλειωτη αναμονή σε μποτιλιάρισμα που όμοιό του δεν έχετε ξαναδεί και καταρρακτώδη βροχή που μας έκανε να ναζητούμε καταφύγιο κάτω από σκηνές και υπόστεγα, αφήνοντας τις καμήλες που υπομονετικά περίμεναν να προσφέρουν την παρέα τους και μια βόλτα σε όποιον το επιθυμούσε.

Το τέλος της μέρας μας βρίσκει σε ένα πάρτι που τώρα είναι σε εξέλιξη. Οι μαθητές μας λένε να μάθουν χασαποσέβικο σε Άραβες, Κινέζοι, Σουηδοί, Λιβανέζοι και άλλες φυλές είναι επάνω στη σκηνή και μάλλον χορεύουν. Δεν ξέρω, αν μαθαίνουν κάτι αλλά σίγουρα το διασκεδάζουν. Θα σταματήσω για να πάω ξανά εκεί και ίσως ανεβάσω αργότερα κάποια στιγμιότυπα.

Αύριο έχουμε την τελετή λήξης και νωρίς το πρωϊ αναχωρούμε για το ταξίδι της επιστροφής.

Η αίθουσα των υπολογιστών είναι γεμάτη αλλη μια φορά και κάποιοι ήδη ανυπομονούν να καθίσουν στη θέση μου. Τα λέμε!

Ντουμπάϊ - Ημέρα 3η

Δυστυχώς αφήσαμε για λίγο το συνέδριο για να είμαστε εντάξει στις χορηγικές μας υποχρεώσεις, αλλά και για να δούμε την πρωτεύουσα των ΕΑΕ, το Αμπού Ντάμπι.

Σε απόσταση δύο ωρών από το Ντουμπάϊ βρίσκεται το κέντρο εξουσίας των Εμιράτων και αυτό είναι απόλυτα φυσικό, αφού από τα 7 εμιράτα, το εμιράτο του Αμπού Ντάμπι διαθέτει τον κύριο όγκο των πετρελαιοπηγών. Το Ντουμπάϊ είναι κυρίως κέντρο εμπορίου και υπηρεσιών με έμφαση στις χρηματοπιστωτικές εργασίες.
Κουραστήκαμε να βλέπουμε έρημο, συγκροτήματα ομοιόμορφων σπιτιών, από βίλες μέχρι πολυκατοικίες τύπου Ηλιούπολης. ένα τεράστιο κατασκευαστικό πρόγραμμα βρίσκεται σε εξέλιξη και γι' αυτό η ευρύτερη περιοχή αποτελεί το Ελντοράντο των κατασκευαστικών εταιριών. Ανάμεσά τους και της Αρχιρόδον, χορηγού ενός μέρους του συνολικού ποσού που απαιτήθηκε.

Κατασκευάζει την γέφυρα που βλέπετε. ένα αρκετά σύνθετο έργο με επιχωμάτωση μέρους του καναλιού που διασχίζει το Αμπού Ντάμπι, δημιουργία πυλώνων και τελική υλοποίηση δρόμου με 4 λωρίδες κυκλοφορίας. Οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι μηχανικοί και οικονομικοί διαχειριστές και όλοι οι χειρώνακτες είναι Πακιστανοί, Ινδοί και άλλοι "προνομιούχοι". Οι μισθοί τους χαμηλότεροι από την Ελλάδα. Οι μισθοί των Ελλήνων εξαιρετικά υψηλοί φυσικά.

Το ξενοδοχείο στο οποίο φάγαμε ήταν πολυτελέστατο, με τα Χριστούγεννα να κάνουν εμφατική παρουσία σε μια Ισλαμική χώρα. Τα είπαμε και χθες. Η παραλία δίπλα από το ξενοδοχείο είχε κόσμο που κολυμπούσε. Δοκιμάσαμε τη θερμοκρασία του νερού και ήταν μάλλον χλιαρό, ιδανικό για μια βουτιά. Ο χρόνος βέβαια περιορισμένος.

Συνεχίσαμε με ένα μικρό γύρο της πόλης. Μεγάλοι ουρανοξύστες, φαρδείς δρόμοι, πολυτελέστατα ξενοδοχεία, χλιδή και πλούτος σε ένα βασίλειο με οικογενειοκρατία και έλλειψη οποιασδήποτε άλλης φωνής. Οι αντιφρονούντες, αν υπάρχουν απλά εξαφανίζονται. Οι ντόπιοι αρκούνται σε όσα τους προσφέρει η διοικούσα οικογένεια και βολεύονται. Άλλωστε όλες τις χειρωνακτικές εργασίες δεν τις ασκούν αυτοί.

Ξεκινήσαμε για την επιστροφή γνωρίζοντας πως θα συναντούσαμε κοντά στο Ντουμπάϊ το γνώριμο δυστυχώς μποτιλιάρισμα. Ναι, μποτιλιάρισμα μέσα στην έρημο! Ουρές χιλιομέτρων. Τα περισσότερα οχήματα, φορτηγά, βυτιοφόρα, σκαπτικά και λεωφορεία με κατάκοπους εργάτες. Δίπλα, δίπλα τα λεωφορεία δεν μπορούσες να μην αισθανθείς άσχημα με την αποτύπωση της ανισότητας στα άθλια οχήματα και στους επιιβάτες τους που γυρνούσαν περίπου στις 7 το απόγευμα στα σπίτια τους.

Καλή η διάθεση των παιδιών παρά την ταλαιπωρία και το τέλος της μέρας μας βρήκε στο δείπνο. Μετά, κάποιοι άρχισαν τα παιχνίδια με τους γνωστούς από τις άλλες χώρες, κάποιοι πήγαν να ξεκουραστούν και εγώ, αφού παρακολούθησα την ταινία του συνεδρίου με θέμα τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη ( έμφαση κυρίως στην υπερθέρμανση και στην απώλεια της βιοποικιλότητας) , βρέθηκα στο γνώριμο μέρος με τους συνήθεις υπόπτους ( έχουμε γνωριστεί πια) να σας γράφω νέα που δεν ξέρω πόσο σας ενδιαφέρουν. Ούτως ή άλλως βέβαια θα το έκανα.

Υ.Γ: Δεν έκανα ακόμη καμμία αγορά. θα προσπαθήσω να το κάνω στις μέρες που υπολείπονται.

Ημέρα 2η

Μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα μας περίμενε σήμερα στην επίσημη έναρξη της συνάντησης. Αρκετές ομιλίες με κοινότοπες αλλά και ενδιαφέρουσες απόψεις. Να ένα μικρό δείγμα: " We are the future and you are the youth that is going to find the solution"
Δήμαρχος του Ντουμπάϊ.
"we can not develop the world in an economic sense and destroy the ecology on which it rests."
Πρύτανις του Πανεπθστημίου της Lund.
"we parasite everything.Other parasites can survive with teir hosts. Let us be a successful parasite
Υπουργός Περιβάλλοντος της Παλαιστίνης.
Οι ομιλίες μάλλον κούρασαν, γιατί αρκετοί λαγοκοιμόντουσαν μέσα στο σκοτάδι της αίθουσας. Η συνέχεια ήταν πρωτότυπη, αφού η παρουσίαση των ομάδων συνδυαζόταν με την τελετουργική απόθεση μιας πέτρας που η κάθε ομάδα είχε φέρει από τη χώρα της. Ανάμεσά τους και μεις.

Απολαύσαμε έναν καλό καφέ καθισμένοι σε σκηνές και ήμασταν έτοιμοι για την παρουσίαση της δεύτερης εργασίας μας.

Η οποία στέφθηκε κι΄αυτή με απόλυτη επιτυχία. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε το βίντεο με τις περιπέτειες ενός άνάπηρου στους δρόμους της Πολίχνης. Φυσικό, αφού οι Σκανδιναβοί ιδιαίτερα έδειχναν να απορούν έντονα με όσα έβλεπαν.

Λίγη ξεκούραση και η πρώτη έξοδος στο Νουμπάϊ. Μάλλον στο εμπορικό κέντρο του και ακόμη σαφέστερα σε ένα από τα mall, το City center.

Η παγκοσμιοποίηση στο απόλυτο μεγαλείο της, αφού είτε στο Cosmos της Θεσσαλονίκης βρίσκεσαι, είτε στη πρωτεύουσα των ΕΑΕ , δεν έχεις τη δυαντότητα να βρείς διαφορές. Μόνο οι κελεμπίες και οι μπούργκες σου υπενθυμίζουν που ακριβώς βρίσκεσαι.

Κάναμε αγορες, με την καταναλωτική μας μανία στο έπακρο και επιστρέψαμε στην Ακαδημία. Οι καμήλες είχαν φύγει, αν είχαν έρθει ποτέ μα τα ψητά μας περίμεναν. Καθήσαμε να φάμε μάλλον ανακουφισμένοι.

Όπως πάντα βρήκα θέση στο κομπιούτερ μεσάνυχτα. Η βραδιά συνεχίζεται , αν λάβουμε υπόψη μας τη χθεσινή νύχτα. Με την οργάνωση ελληνικού πάρτι στο δρόμο έξω από τις εστίες. Καθισμένα τα σκασμένα στο βρεγμένο οδόστρωμα να τραγουδούν από Μαχαιρίτσα μέχρι Παπακωνσταντίνου.

Τα λέμε.

Ντουμπάϊ - Μέρα 1η

Όταν είδαμε να βρέχει το πρωϊ σκεφτήκαμε πως ίσως άθελά μας χαλάσαμε τον καιρό. Μάθαμε όμως πως οι μεταβολές με μικρές τοπικές βροχές είναι κάτι συνηθισμένο, αν υπολογίσουμε ότι είναι κάτι σαν άνοιξη εδώ με 21-25 βαθμούς κατά μέσο όρο.

Σήμερα άρχισαν κανονικά οι εργασίες των ομάδων και μία από τις πρώτες εργασίες που παρουσιάστηκαν ήταν και η δική μας, με θέμα "Κατανάλωση τροφίμων στη Θεσσαλονίκη". Τα παιδιά τα πήγαν πολύ καλά, δέχτηκαν μάλιστα τα συγχαρητήρια για την παρουσίασή τους από την κριτική επιτροπή.

Η άλλη μας ομάδα παρουσιάζει αύριο. Παρακολούθησα τις εργασίες του forum "Production and consumption" και πραγματικά κάποιες παρουσιάσεις με ενθουσίασαν.

Η μία από ένα κορίτσι ενός σουηδικού χωριού που ασχολήθηκε με τη δικαιοσύνη και το παγκόσμιο εμπόριο, ξεκινώντας από τον κόσμο και πηγαίνοντας στο χωριό της όπου και έκανε σχετική έρευνα στο σχολείο της και το supermarket αναδεικνύοντας τις ετικέττες του fairt rade που χαρακτηρίζουν προϊόντα που παράγονται και διακινούνται με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων και των χωρών προέλευσης των πρώτων υλών.

Αφού φάγαμε πλουσιοπάροχα θα έλεγα ξεκουραστήκαμε, κάναμε πρόβα της αυριανής παρουσίασης και τώρα που σας γράφω εξελίσσεται η βραδιά παρουσίασης όλων των ομάδων με τον τρόπο που έχει επιλέξει η καθεμιά. Η δική μας χόρεψε ξεσηκώνοντας όλο το ακροατήριο. Η βραδιάεξελίσσεται, όλες οι χώρες παρουσιάζουν κάτι δικό τους . Κάπου εδώ θα κλείσω, γιατί πραγματικά έχω ξεπαγιάσει με τον κλιματισμό. Τα λέμε!

Ντουμπάϊ

Φτάσαμε! Καλό το ταξίδι, αλλά ταλαιπωρηθήκαμε στο αεροδρόμιο του Ντουμπάϊ. Αχανές μας δυσκόλεψε μέχρι που μας εντόπισαν και καταφέραμε να πάρουμε τις αποσκευές μας. Περιμέναμε ύστερα να έρθει το λεωφορείο, μπορούσε να πάρει μόνο δέκα, οι υπόλοιποι περιμέναμε ακόμη περισσότερο και τελικά φτάσαμε στο ETISALA ACADEMY στις 3 περίπου.
Τα δωμάτια είναι πολύ καλά, μα μόλις τώρα 4.50 καταφέραμε να τακτοποιήσουμε όλα τα παιδιά. Πολλά τα άτομα προχωρημένη η ώρα τέλος καλά, όλα καλά. Τα παιδιά δεν κοιμούνται ,θα πάνε κατευθείαν για πρωϊνό, εγώ λέω να κοιμηθώ κατά τις 6.00.
Καληνύχτα τα λέμε αύριο.

DUBAI

Πριν από έναν περίπου χρόνο συμφωνήσαμε με τα παιδιά της Περιβαλλοντικής ομάδας του 2ου Ενιαίου, τότε, Γενικού σήμερα ( όλως τυχαίως οι αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα γίνονται, σχεδόν πάντα, μόνο σε επίπεδο ονόματος) να συμμετάσχουμε σε ένα παγκόσμιο ηλεκτρονικό δίκτυο για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση με χίλιους περίπου μαθητές και καθηγητές απ' όλο τον κόσμο. Το δίκτυο συντονιζόταν από το Πανεπιστήμιο της πόλης της Lund, στη Σουηδία.
Η ολοκλήρωση του προγράμματος ήταν αρκετά ελκυστική. Θα γινόταν στο μακρινό Ντουμπάϊ, των Ε.Α.Η. Πολλές φορές αστειευτήκαμε λέγοντας ότι κανείς μας στο Ντουμπάϊ δεν θα πάει, αφού το κόστος των εισιτηρίων, αλλά και ο χρόνος που μεσολαβούσε ως την τελική παρουσίαση ήταν μεγάλος.
Παρά την έλλειψη κινήτρου τα παιδιά εργαστήκανε με προθυμία και ζήλο ολοκληρώνοντας και τις τρεις φάσεις του προγράμματος, όλα στα Αγγλικά. Τα οφέλη πολλά για όλους μας. Μάθαμε πράγματα που δε γνωρίζαμε, επικοινωνήσαμε με ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο, λειτουργήσαμε ως ομάδα με τις καλές και κακές στιγμές, χαρήκαμε αλλά και θυμώσαμε, βιώσαμε μια όμορφη συλλογικότητα, κάτι που δεν βιώνεις σε κανονικές συνθήκες στο σημερινό Λύκειο.
Και, αφού είναι γνωστό πως αν επιθυμείς κάτι πολύ όλες οι δυνάμεις…, ξέρετε τώρα, στις 8 Δεκεμβρίου αναχωρούμε για Ντουμπάϊ για να πάρουμε μέρος στο Global Environmental Youth Convention , 9-14 Δεκεμβρίου.

Έντεκα παιδιά χωρισμένα σε δύο ομάδες θα παρουσιάσουν τις εργασίες:

1. Κυκλοφοριακά προβλήματα στην Πολίχνη – Θεσσαλονίκη και 2. Κατανάλωση τροφίμων στην Πολίχνη – Θεσσαλονίκη

Τα επόμενα post από το Ντουμπάϊ.

http://geyc.ae/main.html