30.9.08

Ο κήπος μας...

Άραγε ο μέσος πολίτης αυτής της πόλης πώς βλέπει το μέλλον της, πώς φαντάζεται την εξέλιξη της ζωής του σ' αυτή; Συζητήσεις τις οποίες έκανα τον τελευταίο καιρό με οδήγησαν σε δρόμους στους οποίους το δικό μας σχέδιο δημιουργίας ενός κήπου έδειχνε επιεικώς ουτοπικό. Ως σκέψη και ως πράξη.
Και εξηγούμαι: Η πρόταση της Πολυτεχνικής σχολής και το master plan της που υπόσχεται Πανεπιστήμιο, δρόμους, χώρους στάθμευσης, πράσινο, αναβάθμιση και ανάπτυξη γοήτευσε πάρα πολλούς για διαφορετικούς λόγους. Και μελαγχόλησε αρκετούς οι οποίο παρατηρούν στον παρόντα χρόνο εκείνα τα στοιχεία που υποβάθμισαν δραματικά την ποιότητα ζωής στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια.
Συγκρούονται κατα τηγνώμη μου δύο λογικές, αντιλήψεις, φιλοσοφίες ζωής. Η μία θεωρεί ως βασική αφετηρία ενός μελλοντικού σχεδιασμού τον όρο ανάπτυξη, με κυρίαρχο στοιχείο φυσικά την οικονομική αναβάθμιση η οποία θα οδηγήσει στην βελτίωση της ποιότητα ζωής, εννοείται όχι όλων, αλλά αυτών που άμεσα ή έμμεσα θα βρεθούν στους κύκλους της, πάντα διαπλεκόμενους. Η άλλη προτάσσει τα δικαιώματα των πολιτών σε βασικές αξίες και αναφαίρετα αγαθά, αλλά και την προτεραιότητα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος στην πόλη. Προστασία που θα αναβαθμίσει και θα εγγυηθεί την υγεία, την πρόσβαση στο καθαρό νερό και τον καθαρό αέρα, την ελεύθερη έκφραση και ανάπτυξη των ικανοτήτων όλων των πολιτών, την άθληση, τη ψυχαγωγία, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία των ανθρώπων, που άγνωστοι μεταξύ αγνώστων προσπερνούν ο ένας τον άλλο καθημερινά στους πολύβουους δρόμους μια πόλης χωρίς πράσινο, ελεύθερους χώρους, χωρίς ποιότητα ζωής.
Και τα δύο αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων πως δεν μπορείς να τα έχεις. Γιατί η απληστία, η εξαχρείωση, η ανηθικότητα και η εξουσιαστική κυριαρχία των ηγετικών κοινωνικών ομάδων δεν φείδεται των προσπαθειών της για συγκέντρωση πλούτου και δύναμης σε βάρος των μελλοντικών γενεών. Από την ιδεολογία της αντιπαροχής, στην χλιδή των master plan η απόσταση δεν είναι μεγάλη, ούτε τα πρόσωπα διαφορετικά...
Και ο κήπος μας... πόσο μικρός φαντάζει στα μάτια των πιστών της ανάπτυξης, μα πόσο μεγάλος στα άδολα μάτια των παιδιών που τον σχεδίασαν και τον υλοποιούν. Ως δώρο και σύμβολο γι' αυτούς που θα έρθουν. Ως κραυγή και ανάθεμα γι' αυτούς που έρχονται.

26.9.08

Ιστορία χωρίς ...τέλος

Είναι γνωστή η προσπάθεια της Πολυτεχνικής Σχολής να δημιουργήσει μια πόλη, Τεχνούπολη τη λένε, στο χώρο του πρώην στρατοπέδου Καρατάσου. Εννοείται σε αντίθεση με τις προσδοκίες και επιθυμίες των απλών, μακριά από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, πολιτών, που βιώνοντας τη γκρίζα καθημερινότητα μιας πόλης με ελάχιστο ποσοστό πρασίνου ονειρεύονταν έναν πολύχρωμο χώρο αναψυχής , άθλησης και πολιτισμού.
Έναν χώρο με ελάχιστη παρέμβαση του ανθρώπου που θα επέτρεπε στη φύση να αποκτήσει το δικό της βήμα στην αστική πραγματικότητα και όχι μια πόλη 10.000 φοιτητών υποψηφίων ενοικιαστών κατοικιών και θέσεων σε καταστήματα ψυχαγωγίας.
Στην κατεύθυνση αυτή το 2ο Γενικό Λύκειο Πολίχνης σχεδίασε και υλοποιεί διετές πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με αντικείμενο τη δημιουργία πρότυπου κήπου Περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης στο έρημο εδώ και καιρό στρατόπεδο. Άλλωστε, καθώς είμαστε ακριβώς δίπλα του, η μόνη εικόνα καθημερινά που προσλαμβάναμε ήταν τα άφθονα συρματοπλέγματα. Σύρματα παντού φανέρωναν και φανερώνουν σε συμβολικό επίπεδο την απόσπαση ενός ζωτικού για την υγεία και γενικά την ποιότητα ζωής χώρου από τους πολίτες.
Αποφασίσαμε λοιπόν να δράσουμε! Γιατί καλή η θεωρία, όταν όμως μένουμε σ’ αυτή απλά συμβάλλουμε στη διαιώνιση των όποιων προβλημάτων.
Διευκρινίσαμε τι ακριβώς θέλουμε και πόσο εφικτό είναι να το επιτύχουμε. Επιβεβαιώθηκε πως ζητούσαμε να προσθέσουμε κι εμείς το λιθαράκι μας στην προσπάθεια διεκδίκησης του στρατοπέδου προς όφελος της υγείας και ποιότητας ζωής των πολιτών όχι μόνο της Πολίχνης ή της Δ. Θεσσαλονίκης, αλλά και όλης της πόλης. Οι εφικτές με παιδαγωγικό περιεχόμενο επιλογές που σκεφτήκαμε δεν ήταν πολλές, αλλά μια μας τράβηξε αμέσως, κάνοντας τα μάτια μας να λάμψουν.
Η διαμόρφωση ενός κήπου σε συνεργασία με άλλους φορείς και τον τοπικό Δήμο και με τη συμμετοχή των πολιτών. Ένας κήπος που δεν θα λειτουργούσε μόνο αισθητικά ή ψυχαγωγικά αλλά και εκπαιδευτικά. Πολύ περισσότερο θα δήλωνε εμφατικά την ενεργό συμμετοχή της σχολικής μας κοινότητας στα κοινωνικά δρώμενα της πόλης μας.
Χρώματα, ήχοι, εικόνες πολύχρωμες με χαρούμενες φωνές παιδιών μας συνεπήραν παρακινώντας μας να ξεπεράσουμε τα πολλά εμπόδια που από την αρχή βλέπαμε να ορθώνονται μπροστά μας.
Συνέχεια

25.9.08

Επιτέλους και μια ...καλή είδηση!

"Το πράσινο φως για μία νέα "τσιμεντούπολη", που θα στεγάσει την Πολυτεχνική σχολή και τμήμα της Ιατρικής του ΑΠΘ, στην υπό παραχώρηση έκταση του πρώην στρατοπέδου Καρατάσιου στην Πολίχνη άναψε προ ημερών η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου."

Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο και θαυμάστε!

1. Την ταχύτητα με την οποία η Κτηματική εταιρεία του Δημοσίου απαντά στο αίτημα της Πολυτεχνικής Σχολής
"Το παράδοξο είναι ότι, ενώ ο δήμος Πολίχνης -που δίνει το δικό του αγώνα για τη μετατροπή του χώρου σε πάρκο υπερτοπικής σημασίας- δεν έχει λάβει μέχρι σήμερα κανένα έγγραφο από την ΚΕΔ σχετικά με την παραχώρηση της έκτασης του στρατοπέδου, το πανεπιστήμιο κατάφερε να λάβει σχεδόν άμεσα θετική απάντηση στο αίτημά του."

2. Την απόφαση άμεσης εκπόνησης "master plan" από την ενδιαφερόμενη για μετεγκατάσταση στο χώρο αυτό Πολυτεχνική Σχολή.
"Μάλιστα το ΑΠΘ εκπονεί μελέτη (master plan) η οποία αφορά την πρότασή του για την ανέγερση των απαιτούμενων κτιρίων σε 220-240 στρέμματα"
"Η μελέτη που εκπονεί το πανεπιστήμιο πρόκειται να ολοκληρωθεί τον επόμενο μήνα"

3. Την παρωχημένη άποψη περί ανάπτυξης της τοπικής οικονομίας και αναβάθμισης της περιοχής
"πρόκειται για έναν σχεδιασμό που θα συμβάλει στην ανάπτυξη της περιοχής και της τοπικής οικονομίας με την παρουσία 10.000 φοιτητών. "

4. Τη θεώρηση του πρασίνου απλώς ως διακοσμητικού στοιχείου μιας Σχολής προς ώφελος μάλιστα των κατοίκων
"το πράσινο θα είναι ένα κυρίαρχο στοιχείο για τους πολίτες", σημείωσε ο κοσμήτορας. Μάλιστα διατύπωσε την άποψη ότι είναι προτιμότερο να δημιουργήσει επιτέλους η πολιτεία μία Τεχνούπολη για την ανάπτυξη και την καινοτομία, παρά η έκταση να γίνει βορά σε καταπατητές και σε ασύδοτη ανοικοδόμηση"

Ο θαυμασμός βέβαια είναι ετυμολογικά συνώνυμος της απορίας η οποία πολλές φορές οδηγεί στην οργή. Οργή για την απαξίωση μιας ολόκληρης κοινότητας πολιτών και την υποβάθμισή τους σε παθητικά υποχείρια των εχόντων άμεση πρόσβαση στην εξουσία και τα κοιτάσμα πλούτου που συνδέονται μ' αυτή.Το Βατοπαίδι για μας δεν είναι μακριά. Βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας, ως λογική, πρακτική, ως αντίληψη εξουσιαστική.
Η επιστήμη, ο επιστημονικός λόγος, όπως αυτός εκφράζεται μέσα από τις απόψεις του κοσμήτορα της Πολυτεχνικής σχολής Νικόλαου Μουσιόπουλου, ανεδαφικές, ανιστόρητες, βαθύτατα συντηρητικές, επικυρώνει με τον πιο σαφή τρόπο την βαθύτατη κρίση των ΑΕΙ της χώρτας μας και την απίστευτη διαπλοκή τους με την εκάστοτε εξουσία στο όνομα της εξυπηρέτησης των όποιων συμφερόντων τους.
Μακριά από την κοινωνία, αλλά κοντά στα master plan αύξησης της ισχύος τους με βάση τη δική τους ανάγνωση σε βάρος των αναγνώσεων των πολιτών όλης της πόλης.
Που βλέπουν τον μοναδικό μεγάλο ελεύθερο χώρο της να δίνεται βορά στα διαπλεκόμενα συμφέροντα της Πολυτεχνικής Σχολής. Και όχι μόνο. Γιατί μην απατάστε.Μετά την Πολυτεχνική θα έρθει η Ιατρική, η ΕΡΤ, η Πυροσβεστική, ο τοπικός ευαγής σύλλογος μοναχών και αναξιοπαθούντων εργολάβων Θεσσαλονίκης και κάπου στην άκρη της εικόνας θα υπάρχουν τα τσιμεντένια παρτέρια πρασίνου,αντίστοιχα μ' αυτά που γέμισαν την παραλία της πόλης, ενδεικτικά της άποψης περί πρασίνου των "αρχόντων" μας
Ποιά θα είναι η αντίδρασή μας;

24.9.08

Έξυπνα θρανία

Έρχεται η εποχή των "έξυπνων θρανίων" στις σχολικές τάξεις
Πηγή: Express.gr 17/09/08-11:27


Οι εξελίξεις στην αξιοποίηση της υψηλής τεχνολογίας στην εκπαίδευση "τρέχουν" διεθνώς και η ύπαρξη κομπιούτερ στα σχολεία δεν θεωρείται πια πρωτοποριακή. Το επόμενο κύμα υψηλής τεχνολογίας στις σχολικές τάξεις θα αφορά τα θρανία, που θα μετατραπούν σε "έξυπνα" και θα θυμίζουν επιστημονική φαντασία.Η πρώτη αληθινά διαδραστική και διαδικτυωμένη τάξη στον κόσμο δημιουργήθηκε από ερευνητές του βρετανικού πανεπιστημίου Durham. Στον πυρήνα της βρίσκεται μια νέα γενιά διαδραστικών θρανίων (interactive), τα οποία μοιάζουν και λειτουργούν με μια μεγαλύτερη εκδοχή του iPhone της Apple.
Η όλη λύση της ολοκλήρωσης των νέων τεχνολογιών πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών στην τάξη ονομάζεται SynergyNet, για να τονίζει τη συνέργια και συνεργασία που αναπτύσσεται μεταξύ μαθητών και καθηγητών, μαθητών μεταξύ τους, καθώς και με τον έξω κόσμο (μέσω του Ίντερνετ). Χρησιμοποιώντας νέο ειδικά σχεδιασμένο λογισμικό και οπτικά συστήματα που μπορούν να δουν το υπέρυθρο φως, τα "έξυπνα" θρανία αναγνωρίζουν πολλαπλά αγγίγματα των μαθητών στην ενσωματωμένη οθόνη-επιφάνειά τους. Τα θρανία επιπλέον είναι διασυνδεμένα μεταξύ τους, καθώς και με ένα κεντρικό "έξυπνο" πίνακα, προσφέροντας έτσι νέες δυνατότητες για εκπαίδευση, δημιουργικότητα και συνεργασία. Αρκετοί μαθητές μπορούν να συνεργάζονται πάνω στο ίδιο θρανίο, καθώς αυτό επιτρέπει την πολλαπλή επαφή-εντολή από πολλούς χρήστες, είτε με τη χρήση του
χεριού είτε μιας ηλεκτρονικής πένας.
Επιπλέον, το "έξυπνο" θεωρείται ότι θα ενθαρρύνει τη συμμετοχή στη σχολική εργασία των πιο παθητικών, αδρανών ή προβληματικών μαθητών. Το όραμα της ερευνητικής ομάδας είναι σε δέκα χρόνια κάθε θρανίο στα βρετανικά σχολεία να είναι "έξυπνο". Αφού το λογισμικό δοκιμαστεί σε σπουδαστές όλων των ηλικιών (από δημοτικό μέχρι πανεπιστήμιο) την επόμενη τετραετία, θα είναι δωρεάν διαθέσιμο στα σχολεία ως προϊόν ελεύθερης πρόσβασης στον πηγαίο κώδικά του (open source code).




Τί σημαίνουν όλα αυτά;

Εξαιρετικά ευφυής η πρόθεση των σχεδιαστών των έξυπνων θρανίων.Αφού οι μαθητές μας μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε αδαείς, άκριτους καταναλωτές ιδεών και προϊόντων, ο επανασχεδιασμός του πρότερα ταπεινού θρανίου και η αναγόρευσή του σε σύμβολο τεχνολογικής πρωτοπορίας, αποτελεί ένα παρήγορο μήνυμα και πραγματικά έναν κόλαφο σε όλους όσους προσεγγίζουν κριτικά την εισαγωγή των ΤΠΕ στην τάξη.
Και αυτό γιατί: Μια για παντα επιλύουμε το πρόβλημα των κακάσχημων πολυζωγραφισμένων ξύλινων επιφανειών του παρελθόντος.Επιτέλους, δεν μπορεί ο καθένας να αποτυπώνει τη βαρεμάρα του πάνω στο θρανίο!Ή πολύ περισσότερο να γράφει στίχους μουσικής ή να σχεδιάζει σκίτσα και καρικατούρες των καθηγητώντου!! Και δόξα στην τεχνολογία, αυτά τα απαίσια σκονάκια που έδιναν δυνατότητες αντιγραφής περνούν στο τεχνοντούλαπο της ιστορίας!!! Το μέλλον είναι λαμπερό και τα μάλα συνεργατικό. Γυαλιστερές επιφάνεις διεπαφής, έξυπνες γραφίδες και πολύχρωμα φωτάκια χαντρες για ιθαγενείς του τεχνολογικού super market θα δώσουν επιτέλους σάρκα και οστά στη βαθιά επιθυμία των σχεδιαστών τους: Να προσφέρουν ευκαιρίες στους παθητικούς, προβληματικούς,αδρανείς μαθητές μας.
ΕΥΓΕ!

Σενάρια διδασκαλίας

- Ωραία η διδασκαλία σου για την Ιθάκη, μπορείς να μου δώσεις το σχέδιο του μαθήματός σου;
- Σχέδιο;

Η στιχομυθία έγινε, όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στην εκπαιδευτική πράξη και τότε για πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με το συγκεκριμένο όρο. Ο συνάδελφος ζητούσε το πλάνο το οποίο φυσικά και δεν μπορούσα να δώσω. Γιατί η διδασκαλία είχε πράγματι σχεδιαστεί αλλά με απλές σημειώσεις στο πλάϊ του κειμένου. Αποφάσισα λοιπόν να αρχίσω να δημιουργώ πλάνα για κάθε μάθημα. Η προσπάθειά μου σταμάτησε σύντομα, όταν διαπίστωσα δύο πράγματα: 1. Κανένα σχέδιο δεν υλοποιούνταν όπως το είχα σχεδιάσει
2. Είχα πάψει να έχω οποιαδήποτε κοινωνική ζωή, γιατί ο σχεδιασμός, όπως εγώ τον είχα αντιληφθεί τότε, με οδηγούσε σε μονοπάτια δύσβατα, κακοτράχηλα και χρονοβόρα.
Ο σχεδιασμός δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, είτε είχα δίπλα μου ένα όμορφο τυπωμένο Α4, είτε απλές σημειώσεις βήματα σε τετράδιο ή στο περιθώριο του βιβλίου. Η ζωντανή ατμόσφαιρα που δημιουργείται μέρσα στην τάξη, με τις παρεμβάσεις ή πολύ περισσότερο με την απάθεια των μαθητών δεν αντιμετωπίζεται δημιουργικά με τον τυπικό και μαλιστα σε συγκεκριμένη φόρμα προγραμματισμό.
Η πραγματικότηγτα αρχίζει να γελά σαρδόνια αναγορεύοντας την πιθανότητα σε ουσιαστικό παράγοντα επιτυχίας ή αποτυχίας της καθημερινής διδασκαλίας.
Τα τελευταία χρόνια με την είσοδο των νέων τεχνολογιών στο σχολείο, όπως εισάγονται βέβαια στην Ελλάδα, ακούγεται ο όρος του διδακτικού σεναρίου. Ποιά η διαφορά;
Όπως την έχω καταλάβει είναι η ακόλουθη: Το σχέδιο μαθήματος είναι μάλλον περισσότερο απλό και γενικό. Έχει το σκοπό ή τους σκοπούς, το στόχο ή τους στόχους και τις διδακτικές ενέργειες που πρόκειται να υλοποιηθούν κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Το σενάριο είναι αυτό που λέει ο όρος. Μια σκηνοθεσία της διδακτικής πράξης κατά την οποία λαμβάνεις υπόψη περισσότερους και πιο ουσιαστικούς παράγοντες, όπως το λάθος και τη παιδαγωγική του αξιοποίηση, την αποκλίνουσα σκέψη και τους γόνιμους δρόμους που ανοίγονται ή υπάρχει δυνατότητα να ανοιχθούν κατά τη διάρκεια της πράξης. Προσπαθείς να αποτυπώσεις σ' αυτό τους δρόμους που μπορεί να πάρει η διδασκαλία σε σχέση βέβαια με τις ανάγκες και τις ικανότητες των παιδιών που έχουμε μαζί μας. Είναι πιο πολύπλοκο μα περισσότερο δημιουργικό.
Πολλά σχετικά παραδείγμα μπορείτε να εντοπίσετε στο e-yliko.
Η περιήγηση στα σενάρια που περιέχονται εκεί μας δίνει τη δυνατότητα να συζητήσουμε για τα κριτήρια - προϋποθέσεις της επιτυχίας τους στην πράξη.

23.9.08

Διδακτικό...

Έχω καιρό να γράψω στο blog και αυτό με βάζει σε σκέψεις για την ετοιμότητά μου να γίνω ενεργό μέλος της κοινότητας του web 2.0 τη στιγμή μάλιστα που στα σκαριά βρίσκεται το web 3.0
Προσπερνώ τις αμφιβολίες μου και σας προσφέρω το βίντεο που ακολουθεί!