18.2.11

Υποκρισία

Καλά δε βαριέσαι να ασχολείσαι με όσα επαναλαμβανόμενα πια δεν αποτελούν συγκυριακές εκδηλώσεις μιας απύθμενης υποκρισίας, αλλά μόνιμα καταστατικά φαινόμενα άσκησης πολιτικής, θα μου πείτε καλοπροαίρετα; Και θα απαντήσω. Όχι,γιατί συνεχίζω να εκπλήσσομαι με τον ανάλγητο παραλογισμό του τρόπου άσκησης του νομοθετικού και εκτελεστικού έργου από Κοινοβούλιο και Κυβέρνηση.
Ενώ όλες οι αντεργατικές και βαθιά αντικοινωνικές μειώσεις, περικοπές, υποβαθμίσεις, τροποποιήσεις, μεταρρυθμίσεις ( η ποικιλία των εκφραστικών μέσων που αξιοποιούνται από τα κυβερνητικά κύμβαλα είναι αμείωτη) που αφορούν τα περισσότερο αδύναμα μέλη του κοινωνικού ιστού, συνταξιούχους, ανέργους, ηλικιωμένους, ασθενείς, μαθητές, πέρασαν από το νομοθετικό στο εκτελεστικό στάδιο με υποδειγματική πειθαρχία, οργάνωση και αξιοσημείωτο υπερβάλλοντα ζήλο ( υπό την απειλή βεβαίως, βεβαίως, της χρεωκοπίας μιας χρεωκοπημένης χώρας), την ίδια στιγμή επαγγελματικές, "αριστοκρατικές" συντεχνίες που εκπροσωπούνται κατά κόρον στη Βουλή, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, γιατροί, φαρμακοποιοί,εμποδίζουν και ακυρώνουν με τη σύμφωνη γνώμη της Κυβέρνησης το υποτιθέμενο αναγκαίο και επείγον μεταρρυθμιστικό της έργο!
Συμπέρασμα: Οι μισθωτοί, συνταξιούχοι και λοιπά μόνιμα υποζύγια όλων των αποτυχημένων οικονομικών πολιτικών των τελευταίων χρόνων θα εξακολουθήσουν να υπομένουν δυσβάστακτες επιβαρύνσεις και ανοίκειες προσβλητικές επιθέσεις, ενώ την ίδια στιγμή όσοι έχουν τη συντεχνιακή δύναμη να επηρεάζουν τα "κέντρα" των "αποφάσεων" θα επιτυγχάνουν τη συντήρηση των θεωρούμενων ουσιωδών κεκτημένων, "χάνοντας" επουσιώδη προνόμια για να μπορεί ο εκάστοτε κυβερνητικός δερβέναγας να επαίρεται για το ¨"μεταρρυθμιστικό" "έργο" του τίποτα. Στο μεταξύ χιλιάδες άνθρωποι προστίθενται σε όσους αποτυγχάνουν να προσαρμοστούν στα νέα οικονομικά και εργασιακά δεδομένα, οι άνεργοι συνεχώς αυξάνονται χωρίς προοπτιική εύρεσης εργασίας, οι σχολικές μονάδες εξαναγκάζονται σε καταργήσεις και συγχωνεύσεις για τη "βελτίωση" της παρεχόμενης παιδείας, ενώ η Διαβίου μάθηση αναδεικνύεται ως το νεότερο, ευρωπαϊκά χρηματοδοτημένο έτσι κι αλλιώς, εργαλείο επικύρωσης των επιλογών της πιο βαθιά συντηρητικής πολιτικής που γνώρισε ποτέ ο δοξασμένος πάλαι ποτέ τόπος μας...