31.12.07

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2008!



Λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος και σε μας εικόνες από την αλλαγή στο Σίδνεϋ.

29.12.07

Βιβλία



«Ο Μουρακάμι, ο πιο σημαντικός ίσως σύγχρονος συγγραφέας της Ιαπωνίας, είναι ο μάστορας της διχοτομίας, των αντιθέσεων. Στα περισσότερα βιβλία του οι ήρωες μπαινοβγαίνουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους, τον έναν χαώδη, καθημερινό, τον κόσμο της σύγχρονης μεγαλούπολης και τον άλλο σκοτεινό, μυστηριώδη, απειλητικό. Αυτός ο μεταφυσικός συγγραφέας με τη θερμή, προσγειωμένη φωνή, ο μυθιστοριογράφος που μπολιάζει το φιλοσοφικό, τυπικά ιαπωνικό, συμβολισμό του με μια αφελή ευαισθησία διαμορφωμένη από την αμερικανική ποπ κουλτούρα, μας δίνει το Κουρδιστό πολύ, ένα εξαιρετικά όμορφο και συναρπαστικό έργο, δουλεμένο με δαιμονική επιδεξιότητα. Η πολυσέλιδη ιστορία του δεν είναι παρά ένας λαβύρινθος αντικρουόμενων πραγματικοτήτων -ό,τι με δυο λόγια είναι το hi-tech, απατηλό, ανησυχητικό παρόν του σύγχρονου μητροπολιτικού ανθρώπου».
Κατερίνα Σχινά, «Βιβλιοθήκη» (εφ. «Ελευθεροτυπία»), 07/10/2005



"Ένα βιβλίο με θέμα τον έρωτα ως δρόμο προς την συτογνωσία, και μάλιστα έναν έρωτα αδιέξοδο, ανικανοποίητο, κι εν πολλοίς μονόπλευρο. Ίσως αυτό να’ ναι και το μοναδικό πρόβλημα σ’ αυτό το ποιητικό και «σιωπηλό» βιβλίο, γεμάτο από τη σιωπηλή και μονόδρομη ουσιαστικά απαντοχή του πρωταγωνιστή Τόρου Βατανάμπε απέναντι στη Ναόκο, την κοπέλα που αγαπά με πάθος, αλλά στην ουσία δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει ποτέ τη συνάντηση μαζί της.."

Δεν τον γνώριζα τον Μουρακάμι, αλλά από τότε που τον συνάντησα, όλα άλλαξαν. Μια γραφή κινούμενη συνεχώς ανάμεσα στο ρεαλιστικό και στο ονειρώδες, το μεταφυσικό, ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν μέσα από συνεχείς εγκιβωτισμούς σε κάνει να σκέφτεσαι όχι μόνο τη ζωή των ηρώων του αλλά πολύ περισσότερο τη δική σου.



"Έρχονται.
Και δεν είμαι έτοιμος.
Πώς θα μπορούσα;
Είμαι καινούριος δάσκαλος και τώρα μαθαίνω τη δουλειά."
Από το βιβλίο του Φρανκ Μακ Κορτ , Ο δάσκαλος.
Ο Φρανκ Μακ Κορτ είναι ένας Ιρλανδός που γεννήθηκε στην Αμερική αλλά μωρό ακόμη επέστρεψε με τους γονείς τους στα πατρογονικά εδάφη. Εκεί έζησε μια απαίσια παιδική ηλικία που ενέπνευσε πολύ αργότερα το βιβλίο/αυτοβιογραφία "Οι στάχτες της Άντζελας". Στο βιβλίο του, "Ο δάσκαλος" παρουσιάζει τις περιπέτειές του στα δημόσια σχολεία της Αμερικής με χιούμορ, ειλικρίνεια, ζωντάνια φέρνοντας στη μνήμη όλων μας τις δικές μας περιπέτειες που φυσικά ακόμη συνεχίζονται!

Το 1845 ένας νεαρός απόφοιτος του Χάρβαρντ εγκαταλείπει την πόλη και αποφασίζει να ζήσει στις όχθες της λίμνης Ουόλντεν, κοντά στο Κόνκορντ της Μασαχουσέτης. Ο άντρας αυτός δεν ήταν άλλος από τον μετέπειτα σημαντικό Αμερικανό συγγραφέα και φιλόσοφο Χένρι Ντέιβιντ Θορώ, πρωτεργάτη για πολλούς των σύγχρονων οικολογικών κινημάτων. Χτίζει μόνος του μια μικρή καλύβα, φυτεύει ένα χωράφι με φασολιές, τρέφεται κατά κύριο λόγο με φρούτα και λαχανικά. Διαβάζει, γράφει, στοχάζεται, κρατάει ημερολόγιο, ανακαλύπτει τη δύναμη της επαφής με τη φύση. Για τα επόμενα δύο χρόνια προσπαθεί να συνδυάσει “την ευρωστία των αγρίων με την πνευματικότητα του πολιτισμένου ανθρώπου”, υιοθετώντας έναν τρόπο ζωής που έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα εκβιομηχάνισης της εποχής του.


Στο “Walden ή Η ζωή στο δάσος”, βιβλίο που κατέχει θέση παγκόσμιας διαθήκης του συγγραφέα, ο Θορώ περιγράφει το ριζοσπαστικό όσο και ουτοπικό του εγχείρημα της επιστροφής στη φύση με τρόπο καίριο και συγχρόνως αφοπλιστικό. Δεν είναι τυχαίο ότι, έπειτα από σχεδόν ενάμιση αιώνα, το έργο εξακολουθεί να συγκινεί και να διατηρεί έναν επίκαιρο προβληματισμό, αφού επισημαίνει, σχεδόν προφητικά, τις αρνητικές συνέπειες της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το περιβάλλον.
Πρώτη φορά συνάντησα τη σκέψη του Θορώ σε μια σκηνή από την ταινία "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών", στην οποία ο χαρισματικός φιλόλογος, Ρόμπιν Γουίλιαμς, μυεί τους μαθητές του στην ποίηση ανοίγοντάς τους το δρόμο προς την αυτογνωσία.
Όταν φέτος εκδόθηκε σε νέα μετάφραση το Walden άνοιξα τις σελίδες του και αντίκρυσα έναν κόσμο που μοιάζει τόσο πολύ με τον δικό μας, αν και γράφτηκε το 1854. Βέβαια ο κόσμος μας είναι πιο πολύπλοκος και τα προβλήματά του περισσότερο σύνθετα, εντούτοις όμως πείτε μου πως η ακόλουθη φράση του Θορώ έπαψε να ισχύει: " Αλίμονο, οι άνθρωποι έγιναν εργαλεία των εργαλείων τους" ή
" Η ζωή μέσα μας μοιάζει με το νερό του ποταμού. Μπορεί φέτος να φουσκώσει περισσότερο από κάθε άλλη φορά και να πλημμυρίσει τα υψίπεδα που έχει ξεράνει ο ήλιος, μπορεί αυτή να είναι η πολυτάραχη χρονιά μας, η χρονιά εκείνη που θα πνίξει όλους τους νεροπόντικες"

Ταινίες













Κινηματογραφική ανασκόπηση. Λίγες ταινίες είδα μα θεωρώ πως ήταν απολαυστικές για διαφορετικό λόγο η καθεμιά τους.

Αποχαιρετώντας το 2007


Το 2007 θα μας αποχαιρετήσει με μια ακόμη επίδειξη απύθμενης υποκρισίας του συνοθυλεύματος που ονομάζεται νεοελληνική κοινωνία. Να γίνω πιο σαφής. Επί μέρες παρακολουθούμε τις προσπάθειες κάποιων ( αυτές είναι οι απονενοημένες!) να παραστήσουν τους έκπληκτους αναρωτώμενοι ρητορικά και υποκριτικά:

1.Μα είναι δυνατόν να αποφασίσει κάποιος να θέσει τέρμα στη ζωή του, επειδή είχε μια εξωσυζυγική περιπέτεια; ( Απίστευτο, πράγματι. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε το μεγαλύτερο μέρος του χριστεπώνυμου και μη πλήθους επωνύμων και μη, αξιωματούχων και απλών πολιτών θα έπρεπε να προβεί σε ανάλογη ενέργεια. Από το “ πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” παρακαλώ αφαιρέστε το τελευταίο!)
2.Μα είναι δυνατόν να αποφασίσει κάποιος να θέσει τέρμα στη ζωή του επειδή ενεπλέχθη σε οικονομικές μη νόμιμες συναλλαγές; ( Απίστευτο, πράγματι. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε το μεγαλύτερο μέρος του χριστεπώνυμου και μη πλήθους επωνύμων και μη, αξιωματούχων και απλών πολιτών θα έπρεπε να προβεί σε ανάλογη ενέργεια. Από το “ πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” παρακαλώ αφαιρέστε το πρώτο!. Μας μένει η θρησκεία, μα μέρες που είναι ας μην την αφαιρέσουμε ακόμη.Άλλωστε έχει αποχωρήσει ντροπιασμένη από μόνη της εδώ και πολύ καιρό!)
3.Εντάξει και γιατί την προφυλακίσανε την 35χρονη Χ.Ψ ( Υποκρισίας το ανάγνωσμα συνέχεια. Φλουταρισμένο το πρόσωπο στα δελτία, ενώ οι φωτογραφίες της, το πλήρες της όνομα και αναλυτική περιγραφή σχεδόν ραδιοφωνική προσωπικών της στιγμών δημοσιεύονται σε αρκετές εφημερίδες και υπονοούνται σε αρκετά δελτία)
Τι έκανε; Προσπάθησε να βρει δουλειά! ( Πράγματι, οι περισσότεροι και οι περισσότερες με τον ίδιο τρόπο προσπαθούν να βρουν δουλειά. Το ρουσφέτι,το βύσμα, η προσωπική συναλλαγή πιστεύετε πως απέχουν πολύ από την ερωτική συνεύρεση; )
4. Και τώρα μη μας πείτε πως όλες οι αποφάσεις του Κ.Α.Σ δεν πάρθηκαν με υποβολέα όλο το παρασκήνιο της ερωτικής σχέσης; Και φυσικά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν ευθύνονται προσωπικά; ( Απίστευτο, πράγματι. Όλοι οι ιδιοκτήτες αναψυκτηρίων, μεζονετών με εκκλησάκια δηλωτικά της ένθερμης πίστης μας, αυθαίρετων κατασκευών σε κάθε μήκος και πλάτος αυτής της πάναγνης και πάνδοξης χώρας με βδελυγμία αποστρέφουν το πρόσωπό τους. Δημόσια διοίκηση, πολιτικοί, όλοι διεφθαρμένοι, τσ, τσ, τσ.)
5.Πολυκατοικία χτίζεται στη Θεσσαλονίκη, ενώ είχαν ανευρεθεί αρχαία, με απόφαση φυσικά ξέρετε ποιου! ( Απίστευτο, πράγματι. Ενώ όλοι όσοι έκτισαν τις πολυκατοικίες τους δίπλα, πάνω και κάτω απ' αυτή τη συγκεκριμένη, έκτισαν κανονικά. Εκεί δεν υπήρχαν αρχαία! Part time αρχαιολογική ζώνη. Εδώ βρίσκεις, εκεί χάνεται! Και φυσικά το αίσχος της ανέγερσης όλου εκείνου του τσιμεντένιου όγκου που λέγεται πως θα στεγάσει το δημαρχείο της πόλης μας, δεν ελέγχεται ουδαμώς, καθώς και δεν βρέθηκαν αρχαία και δεν ενεπλέχθη ο ξέρετε ποιος!)


Τελικά για όλα σ' αυτή τη χώρα φταίνε όσοι διεφθαρμένοι και εξωνημένοι εκμεταλλεύονται την πάναγνη, πάνδοξη και πανάρχαια ελληνική φυλή.

Έστω και ένας να πέθαινε απο αηδία, θα' ταν μια κάποια ανταμοιβή!

25.12.07



Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος 2008!

Ο Θορώ είχε γράψει κάποτε στο Walden ή Η ζωή στο δάσος: " Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής...Δεν ήθελα να ζήσω οτιδήποτε δεν ήταν ζωή - το να ζει κανείς είναι τόσο πολύτιμο - ούτε ήθελα να παραιτηθώ...Ήθελα να γευτώ μια ζωή γεμάτη και να ρουφήξω όλο της το μεδούλι, να ζήσω με τρόπο τόσο αυστηρό και σπαρτιάτικο ώστε να τρέψω σε άτακτη φυγή οτιδήποτε δεν ήταν ζωή..."
Θά θελα ο νέος χρόνος να μας δώσει αυτή την ευκαιρία, να εστιάσουμε σε ό,τι είναι σημαντικό και ουσιώδες, να αποφύγουμε τα ευτελή και ασήμαντα, να γευτούμε πραγματικά τη ζωή και να μην αρκεστούμε στην εικονική της εκδοχή. Δύσκολο και γι' αυτό άκρως γοητευτικό!