28.8.10

Τρίτη 11/5/2010


Γράφω στο λεωφορείο για τη Ρώμη. Αν και είχαμε κάποιους ενδοιασμούς για την επιλογή του μεταφορικού μέσου που θα μας οδηγούσε στην Ιταλική πρωτεύουσα, απολαμβάνουμε την άνοδό μας προς την Αιώνια πόλη, διασχίζοντας διαδοχικά την επαρχια της Puglia και ανεβαίνοντας στη συνέχεια προς Αβελίνο, Νάπολη, Πεσκάρα με την κυκλοφορία των οχημάτων να πυκνώνει καθώς φτάναμε στα περίχωρα της Ρώμης με συνεχείς αλλαγές στη χρήση των λωρίδων κυκλοφορίας λογω έργων στο οδόστρωμα. Η Ελένη κοιμάται, η Νικολέτα ακούει μουσική, ο Λάζαρος σκεπτικός κοιτά έξω από το παράθυρο, η Θεοδώρα γράφει, η Κωνσταντίνα χαμογελά, η Χαρούλα κοιμάται και ο Γιώργος παρατηρεί την Ιταλική ύπαιθρο. "Γράφεις ωραία γράμματα" η ειρωνεία της Νικολέτας προς το γράφοντα, 32 χιλιόμετρα πριν τη Ρώμη, 1.40 το μεσημέρι. Σε λίγο φτανουμε...

...........................................................................................................

Εδώ τελειώνουν οι σημειώσεις μου. Πριν αρχίσω να επικαλούμαι τη βοήθεια της μνήμης για όσα ακολούθησαν, παραθέτω τους χαρακτηρισμούς που ζήτησα να μου γράψουν τα παιδιά για την παραμονή μας στην Ιταλία:

Νικολέτα: Ευχάριστα, εξαίσια, θαυμάσια, βαρετά, κουραστικά
Κωνσταντίνα: Απίθανα, καταπληκτικά, διασκεδαστικά, παραμυθένια, χαρούμενα
Λάζαρος: Ωραία, κουραστικά, αστεία, πολύ πολύ ονειρικά
Θεοδώρα: Εκπαιδευτικά, μοναδικά, αποδοτικά
..........................................................................................................

27.8.10

Δευτέρα 10/5/2010

Το πρωί συναντήσαμε στο σχολείο τη Mariela και το Fransesco στους οποίους δώσαμε φωτογραφίες από τη Θεσσαλονίκη και όσες είχαμε τραβήξει ως τότε στη Gravina. Συναντήσαμε και τα παιδιά, μέσα στην πλήξη και στα νεύρα, επειδή ήταν υποχρεωμένα να παρακολουθήσουν πεντάωρο μάθημα. Συζητήσαμε μαζί τους εστιάζοντας σε όσα θετικά τους είχε προσφέρει το πρόγραμμα, κρατώντας χαμηλούς τόνους και προσπαθώντας να αξιολογήσουμε αυτήν την αντίδραση για τα μελλοντικά μας προγράμματα. Εξακολουθούσαμε να μην είμαστε ικανοποιημένοι με την προσαρμογή τους με εξαίρεση το Λάζαρο (Ο Fransesco μας ενημέρωσε πως συμμετείχε στο μάθημα κάνοντας και πλάκες με τους συμμαθητές του!)και τη Θεοδώρα μα λαμβάνοντας υπόψη και τις δυσκολίες που προκαλούσε η ηλικιακή διαφορά. Αφήσαμε το σχολείο αποφασίζοντας καθώς το πρόγραμμα είχε σχεδόν ολοκληρωθεί να επισκεφθούμε το Μπάρι με τρένο.
Μικρό το τρένο μας, μα καθαρό και άνετο σταμάτησε σε πολλές στάσεις ,μέχρι να μας αφήσει στον κεντρικο σταθμό του Μπάρι, που βρισκόταν πραγματικά στο κέντρο της πόλης. Το πρώτο πράγμα που μας εντυπωσίασε ήταν το Spanelo di Bari, ένας μεγάλος πεζόδρομος με φοίνικες και ωραία παγκάκια κυκλικά γύρω τους, με τους περαστικούς να ξαποσταίνουν στον ίσκιο συζητώντας. Τα εμπορικά καταστήματα ήταν τα περισσότερα κλειστά και θα άνοιγαν το απόγευμα. Κάναμε μια βόλτα στην παλιά πόλη του Μπάρι, επισκεφτήκαμε τον καθεδρικό του ναό, τον Άγιο Νικόλαο, το Κάστρο, προχωρήσαμε παράλληλα προς την παραλία κοντά στο λιμάνι και καθώς ο καιρός είχε αρχίσει να χαλάει, αποφασίσαμε να γευματίσουμε σε μια πιτσαρία. Το απόγευμα, αφού επισκεφτήκαμε κάποια καταστήματα που συναντήσαμε στο δρόμο μας, πήραμε το παμπάλαιο αυτή τη φορά βαγόνι της επιστροφής. Ακυρώσαμε τα εισιτήρια στα ακυρωτικά μηχανήματα, καθήσαμε και αν και έτριζε απίστευτα σε όλη τη διαδρομή, οδηγηθήκαμε πιο γρηγορα, με λιγότερες στάσεις στη Gravina, απολαμβάνοντας μια εξαιρετική εικόνα των πράσινων λιβαδιών της Puglia, καθώς ο άνεμος χόρευε μαζί με τα πολυάριθμα πουλιά στις καλλιέργειές τους.
Φτάνοντας βιαστηκαμε να ετοιμαστούμε για την αποχαιρετιστήρια βραδιά με τους Ιταλούς φίλους μας. Σε ένα μικρό εστιατόριο, γύρω από ένα μακρόστενο τραπέζι, περίσσευαν τα συναισθήματα, καθώς νιώθαμε πως το ταξίδι μας που είχε ξεκινήσει πριν δύο χρόνια είχε φτάσει στο τέλος του. Γιορτάζαμε όμως τη συνεργασία και τη συναδέλφωση πέρα από τα εθνικά όρια και τους ποικίλους περιορισμούς, ξεπερνώντας στερεότυπα και φραγμούς, αναζητώντας και βρίσκοντας τρόπους επικοινωνίας, γέφυρες συνεννόησης και οικοδόμησης ενός καλύτερου μέλλοντος. Χωρισμένοι στο τραπέζι σε αντρικό και γυναικείο τμήμα, θυμηθήκαμε, αστειευτήκαμε, γελάσαμε, αξιολογήσαμε και αποχαιρετιστήκαμε στο τέλος με θέρμη, απλότητα και συγκίνηση. Την επόμενη μέρα θα αναχωρούσαμε το πρωί για τη Ρώμη.

Κυριακή 9/5/2010

Η διαδρομή μας για τα παράλια της περιοχής ξεκίνησε το πρωί. Προχωρήσαμε προς το Μπάρι

Προβολή Κυριακάτικη εκδρομή σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
αρχικά σε μια ηλιόλουστη μέρα, διασχίζοντας ελαιώνες, με αμυγδαλιές, συκιές και άλλα δέντρα φυτεμένα ανάμεσά τους, κυριολεκτικά φαινόταν σαν να πλέουμε σε μια θάλασσα ελιάς, τόσο γνώριμη για μας εικόνα, μεσόγειοι γαρ! Μπαίνουμε στο Μπάρι και παίρνουμε το δρόμο δεξιά για Τάραντα. Γήπεδα 5χ5, παλιές και νεότερες πολυκατοικίες, ελιές και αμπέλια μας οδηγούν στον πρώτο μας σταθμό. Την παλιά ελληνική αποικία του Polignano. Καθώς το λεωφορείο μας σταθμεύει στην παραλία ένα μεγάλο άγαλμα ενός ανθρώπου με τα χέρια ανοικτά δεσπόζει προκαλώντας μας να σταθούμε δίπλα του. Είναι το άγαλμα του Domenico Modugno, διάσημου συνθέτη και τραγουδιστή.


Τα σκαλιά πίσω του οδηγούσαν σε μια βραχώδη παραλία με τη γαλάζια θάλασσα να μας στέλνει το δροσερό χαιρετισμό της.
Η Ostuni ήταν ο δεύτερος σταθμός μας. Μια όμορφη γραφική κωμόπολη με ωραίους καθεδρικούς ναούς, γοτθικού αλλά και μπαρόκ ρυθμού, με εντυπωσιακότερη όλων το ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Περπατήσαμε στα στενά καλντερίμια της πόλης και απολαύσαμε στη σκιά καφέ και παγωτά. Το Alberobello ήταν η επόμενη και τελευταία στάση της διαδρομής μας.
Ένα ολόκληρο χωριό με σπίτια πέτρινα που διέθεταν χαρακτηριστικές κωνικές στέγες και μια πέτρα από πάνω στο τελείωμα. Κάθε σπίτι είχε ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό σύμβολο σχεδιασμένο στον τοίχο του. Η εξήγηση για την ιδιόμορφη αρχιτεκτονική χανόταν στο μακρινό φεουδαρχικό παρελθόν της περιοχής. Καθώς ο ηγεμόνας φεουδάρχης απαιτούσε φόρους από όσους κατοικούσαν στα όρια της περιοχής που του ανήκε, οι κάτοικοι για να αποφύγουν τους φόρους εμπνεύστηκαν τη δημιουργία εύκολα διαλυόμενων οικιών, ώστε κάθε φορά που οι αξιωματούχοι έρχονταν για την είσπραξη των φόρων να τους βρίσκουν χωρίς σπίτια. όταν έφευγαν τα ξαναέφτιαχναν και η ζωή συνέχιζε αυτή την ενδιαφέρουσα πορεία. Χαρακτηριστικές ήταν και οι σφυρίχτρες που όπως μας είπαν οι ντόπιοι αποτελούσαν τον τρόπο να εκφράσουν τον έρωτά τους για το πρόσωπο που τους ενδιέφερε.
Στο τυπικό με τρούλο εστιατόριο που καθίσαμε, τα παιδιά μας δυσκολεύτηκαν να χορτάσουν την πείνα τους καθώς τα φαγητά που προσφέρθηκαν, ντόπιος πατσάς σε σάλτσα, μοσχοχτάποδα, φινόκιο, ραπανάκια και πιπεριές ουδόλως τους ενθουσίασαν. Το παγωτό με φρούτα που ακολούθησε βελτίωσε λίγο τα πράγματα.
Επιστρέψαμε στη Gravina στις 7 το απόγευμα. Ειχε ήδη ξεκινήσει η φημισμένη ιστορική παρέλαση που γίνεται κάθε χρόνο την επόμενη της γιορτής του S. Michael. Κορίτσια με τοπικές ενδυμασίες, βγαλμένες από ιπποτικά μυθιστορήματα, κρατώντας καλάθια με άνθη, προπορεύονταν και ακολουθουσαν ο ηγενόνας και οι πολεμιστές του καβαλάρηδες σε όμορφα περήφανα άτια. Πλήθος κόσμου παρακολουθούσε χειροκροτώντας γνωστούς και αγνώστους. Η παρέλαση συνεχιζόταν με σκηνές από τη μεσαιωνική εποχή κάτω από το διακριτικό φως τωνφαναριών και τις συνεχείς αστραπές των φλας. Θα ακολουθούσε κοντσέρτο στην κεντρική πλατεία της πόλης. Οι μέρες είχαν περάσει πολύ γρήγορα, Ήδη το πρόγραμμα είχε σχεδόν καλυφθεί. Θα συναντιόμασταν το βράδυ σε μια τοπική πιτσαρία για το πρώτο αποχαιρετιστήριο δείπνο, που προσφέραμε εμείς προς τους απίθανους Ιταλούς οικοδεσπότες μας. Η βραδιά κύλησε πολύ όμορφα, με τα νέα για το ηφαίστειο που είχε εκραγεί στην Ισλανδία να δημιουργούν τις πρώτες ανησυχίες που τις επόμενες μέρες θα γίνονταν περισσότερες έντονες. Άλλωστε την επόμενη μέρα θα έφευγαν το πρωί οι Ισπανοί και οι ειδήσεις μιλούσαν για κλειστά αεροδρόμια τόσο στην Ιταλία, όσο και στην Ισπανία.
Τους αποχαιρετίσαμε στο ξενοδοχείο, γνωρίζοντας πως καθώς το πρόγραμμα τελείωσε θα ήταν δύσκολο να ξανασυναντηθούμε. Κρατούμε όμως βαθιά μέσα μας όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε μαζί, πιστεύοντας πως κάποτε οι δρόμοι μας θα συναντηθούν δίνοντάς μας την ευκαιρία να αποδείξουμε τις βαθιές φιλικές σχέσεις που ελπίζουμε πως οικοδομήσαμε αυτά τα χρόνια.
Download:
FLVMP43GP
Download:
FLVMP43GP

Σάββατο 8/5/2010

Οι καμπάνες κτυπούσαν από το πρωί. Η γιορτή του Saint Michele de la grotte είχε ξεκινήσει σε μια υγρή, βροχερή μέρα η οποία γρήγορα έδωσε τη θέση της σε μια ζεστή, ανοιξιάτική λιακάδα. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί τον περίπατό μας στην αρχαία πόλη της Gravina μαζί με τον Pino και καθηγητές του Ιταλικού σχολείου. Σπηλιές σκαλισμένες στους βράχους όπως στη Matera, αλλά και κανονικά πέτρινα σπίτια., ο Καθεδρικός ναός της πόλης κτισμένος πάνω από αρχαιότερο Ρωμαϊκό ναό, μια τρίκλιτη βασιλική με εξαιρετικά πλούσιο διάκοσμο στην οροφή, αποτελεσαν τους πρώτους σταθμοιύς μας. Όπως μας είπαν μπροστά από το άγαλμα του S. Michele, μέσα στο ναό, αν προσπαθήσει κανείς να το μετακινήσει νιώθει ένα ισχυρό τράνταγμα. Κανείς δε δοκίμασε και επιτέλους ας δώσουμε λίγο χώρο στο άγνωστο και το μυστήριο στη ζωή μας! Φτάσαμε σε λίγο στη γέφυρα, φτιαγμένη το 17ο αιώνα,
αλλά με τον αρχιτεκτονικό τύπο των Ρωμαϊκών γεφυρών. Από κάτω περνούσε νωχελικά ένα ρυάκι, ο παταμος της Gravina, γεμάτος λάσπη και ρύπανση όπως μας τόνισαν. Εκμεταλλευθήκαμε την πανοραμικη θέα που μας προσέφερε η τοποθεσία για φωτογραφίες και προχωρήσαμε. Τα παιδιά μας, μας ακολουθούσαν πρόθυμα, γεμάτα χαρά και ενωτική διάθεση! (Ο Λάζαρος είχε τη φαεινή ιδέα να προσφωνει τα κορίτσια με τα ονόματα των φίλων του, που του λείπανε)
Αφού προχωρήσαμε πιο πάνω από τη γέφυρα και βγήκαμε για λίγο στα λιβάδια έξω από την πόλη, ο δυνατός ήλιος μας υποχρεωσε να κατηφορίσουμε ξανά στην εορτάζουσα Gravina.


Τα παιδιά πήγαν στις οικογένειές τους και εμείς παρακαθήσαμε το μεσημέρι σε μια γευστική περιπλάνηση στον προκλητικό κόσμο της Ιταλικής κουζίνας, με φαγητά που είχαν μαγειρέψει οι ίδιοι οι Ιταλοί καθηγητές ή οι συγγενείς τους. Νιώσαμε έντονα την πίστη τους πως ήταν μεγάλη η ευχαρίστηση να μας προσφέρουν χαρά, φιλοξενία αλλά και δώρα. Σε φίλους όπως μας τόνισαν και αυτό ήχησε πολύ όμορφα στην μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου που βρισκόμασταν. Λίγη ξεκούραση και συνάντηση το απόγευμα για να επισκεφτούμε το ιστορικό κέντρο της πόλης, στο οποίο η γιορτή είχε ήδη ξεκινήσει.
Πολλοί άνθρωποι, με προβλήματα κάποιοι απ' αυτούς, μοναχοί και μοναχές, κατεβαιναν το δρόμο προς την σκαλισμένη μέσα στο βράχο εκκλησία. Κατοικημένη με πολλά δωματα σπηλια από πολύ παλιά, μέρος προστασίας από τους διάφορους εισβολείς, με αρκετά οστά σε ένα σημείο της να θυμίζουν την παρουσία των ανθρώπων που κατοίκησαν εκεί στο διάβα του χρόνου. Η λειτουργία γινόταν στα λατινικά με το εκκλησίασμε να συμμετέχει και το Πάτερ υμών να αντηχεί στις καμάρες με τις σβησμένες από το χρόνο και την υγρασία μορφές.

Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε και το βλέμα μας έπεσε σε απλωμένα εσώρουχα και κουβέρτες σε κάποια από τα σπίτια. Παλιά συνήθεια μας είπαν που ατόνησε με το πέρασμα των χρόνων να τα απλώνουν σε σκοινιά τη μερά της γιορτής του αγίου. Ανεβαίνοντας επισκεφτήκαμε μια παλιά μικρή εκκλησί στην οποία είχε αρχίσει η έκθεση των ζωγραφικών έργων που είχαν δημιουργήσει οι μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα με θέμα το τοπίο της Gravina. Πολύ όμορφα αρκετά απ' αυτά μας παρουσίασαν με έναν περισσότερο αισθαντικό τρόπο την πόλη που μας φιλοξενούσε.
Φωνές, φώτα και χαρούμενος κόσμος που περιφέρονταν χαιρετώντας ο ένας τον άλλο μας περίμεναν στο κέντρο, μαζί με μια πομπή μαυροντυμένων ιερέων και λαϊκών με γαλάζιες κορδέλες. Οι καμπάνες του καθεδρικού συνέχιζαν να στέλνουν τον αντίλαλό τους στον μπλε ουρανό που βαφόταν με τα χρώματα της δύσης, αφήνοντας να φανεί ακόμη περισσότερο το έντονο κίτρινο φως που τις φώτιζε.
"Έλληνες είστε;" με ρώτησε στα αγγλικά ένας μεσήλικας έξω από ένα κατάστημα. Είχε επισκεφθεί για διακοπές τη Ζάκυνθο τον προηγούμενο χρόνο. Του είχε αρέσει περισσότερο το εσωτερικό του νησιού, μηχανικός ο οποίος επισκεπτόταν συχνά την Ελλάδα με τη νηπιαγωγό συζυγό του και τις δύο μικρές τους κόρες. Γνώριζε για τα προγράμματα Comenius και φυσικά εξέφρασε και αυτός τις ευχές του να ξεπεράσουμε την κρίση.
Η Δημοτική αρχή της Gravina εκπροσωπούμενη από τον αντιδήμαρχο υπέυθυνο για θέματα Παιδείας μας προσέφερε δείπνο στην Osteria, ένα υποβλητικό εστιατόριο σε μια παλιά υπόσκαφη κατοικία, που μας μάγεψε με την εκπληκτική του ατμόσφαιρα. Χαλαρώσαμε συζητώντας σε διάφορες γλώσσες παρατηρώντας τα γνώριμα πρόσωπα των συνδαιτημόνων μας.


Παρασκευή 7/5/2010

Ξεκινήσαμε με επίσκεψη στο Κέντρο Πληροφόρησης για το Εθνικό πάρκο της Murgia. Η κατατοπιστική πληροφόρηση έγινε από τον Pino και άλλα μέλη του Κέντρου.Η σπουδαιότητα του πάρκου έγκειται στην παρουσία σ' αυτό του 25% της Εθνικής χλωρίδας. Σε συνδυασμό με το 43% των πουλιών από τα συνολικά 178 είδη καθιστούν το πάρκο της Murgia εξαιρετικά πολύτιμο για τη βιωσιμότητα της περιοχής. Πρέπει επίσης να τονίσουμε την ύπαρξη ειδών προς εξαφάνιση όπως του Falco grillaio, χαρακτηριστικό είδος γερακιού της Puglia.
Δώδεκα άτομα δουλεύουν μόνιμα στο πάρκο με επισκέψεις ομάδων. Αυτό κάναμε και εμείς στη συνέχεια. Ενώ οι υπόλοιποι καθηγητές αναχώρησαν με αυτοκίνητα ο γράφων και ο Γ. ανέλαβαν να συνοδέψουν τα δύο λεωφορεία με τους μαθητές. Στο δικό μου λεωφορείο Ρουμάνοι και Ιταλοί μαθητέςτραγουδούσαν ακατάπαυστα επενδύοντας με τον τρόπο αυτό μουσικά τη διαδρομή μας σε ένα όμορφο τοπίο μέχρι που φτάσαμε στο πάρκο. Όπως μας εξήγησε ο Pino είχαμε τη δυνατότητα να παρατηρήσουμε τα αποτελέσματα της διάβρωσης που προκάλεσαν τα υπόγεια ύδατα. Το έδαφος είχε πάθει καθίζηση από τη μια μεριά, με λιγότερη πτώση από την άλλη, σχηματίζοντας έτσι μια κλίση με την οποία συγκεντρώνονταν τα νερά δημιουργώντας πράσινους μαιάνδρους με εύφορα εδάφη. Ένα άλλο στοιχείο που μας επισήμανε είναι οι ξερολιθιές,αντιπροσωπευτικό δείγμα τοπικής αρχιτεκτονικής. Πέτρινοι φράκτες που φτιάχτηκαν από βράχους που υπήραν στα χωράφια. Οι αγρότες τους τοποθετούσαν τον ένα πάνω στον άλλο χωρίς συνεκτικό υλικό ως αρμό δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό φράκτες δηλωτικοί των ορίων της γης τους, αλλά και τείχη με τα οποία συγκρατούσαν το νερό στα κτήματά τους.
Περιηγηθήκαμε συμπληρώνοντας το φύλλο δραστηριότητας της προηγούμενης μέρας, βγάλαμε φωτογραφίες και καταλήξαμε για φαγητό, προσφορά του Εθνικού πάρκου, σε ένα αγρόκτημα κοντά στο Pulicchio.
Αν κάτι μας εντυπωσίασε σε όσα μας προσφέρθηκαν εκεί δεν είναι άλλο από το φημισμένο ψωμί της Altamura με σκληρό σιτάρι της περιοχής. Ντοματάκια, τυρί Formaggio αλλά και χλωρό τυρί φτιαγμένο εκείνη την ώρα συνόδεψαν τα πολύ γευστικά λουκάνικα ( που σε κάποια θύμισαν κοκορέτσι, άγνωστο γιατί!) και βέβαια τις λιτές μα τόσο συμπαθείς σε όλους πατάτες που εξαφανίστηκαν πολύ γρήγορα.
Ο espresso που ήπιαμε στο τέλος μας έδωσε τη δύναμη να αφήσουμε το γεύμα, ευχαριστώντας τους ανθρώπους του αγροκτήματος, ώστε να ασχοληθούμε απερίσπαστοι με την προσπάθειά μας να κρατήσουμε τη συνοχή της σπαρασσόμενης από έριδες ελληνικής ομάδας, χωρισμένη ανισομερώς σε δύο μέρη. Από τη μια ο Λάζαρος και από την άλλη τα κορίτσια.
Τέλος καλό, όλα καλά. Τα λεωφορεία μας επέστρεψαν στη Gravina για ολιγόωρη ξεκούραση, καθώς έπρεπε να παραστούμε στο δείπνο που θα μας παρέθετε η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου. Η Χαρούλα τόνιζε το ότι το δείπνο ήταν επίσημο, προκαλώντας μεγάλη απορία καθώς κοιτούσα τα ρούχα εκστρατείας που είχα φέρει! Αν κάτι πρέπει να σημμειώσω για όσα κάναμε ως τώρα δεν μπορεί να είναι άλλο από την πολύ καλή δουλειά των Ιταλών. Πρόθυμοι και φιλόξενοι μέχρι αγανακτήσεως. Οι Ρουμάνοι με τα προβλήματά τους και οι Ισπανίδες εκδηλωτικές και απόμακρα ψυχρές συνάμα!
Μια ωραία ατμόσφαιρα που θα' λεγε και ο παλιός καλός ηθοποιός.Το δείπνο αποδείχτηκε τελικά αρκετά χαλαρό έως χαοτικό σε σχέση με ό,τι περιμέναμε.Το ζεύγος των οικοδεσποτών, λίγοι φίλοι τους, Ιταλοί, έλληνες, Ρουμάνοι και Ισπανοί καθίσαμε σε ένα μακρύ τραπέζι στη μέση ενός τεράστιου ψυχρού δωματίου με ωραίο ζωγραφικό διάκοσμο στους τοίχους. όλα κυλούσαν τυπικά μέχρι που η πρόποση του συζύγου της oiκοδέσποινας μας εξέπληξε. "Χρωστάμε τα πάντα στον ελληνικό πολιτισμό κάτι που μας επιβάλλει να σταθούμε αλληλέγγυοι στις δύσκολες στιγμές που περνά" ανέφερε στην πρόποσή του, θυμίζοντάς μας τα όσα διαδραματίζονταν στην πατρίδα. Ομελέτα με σπαράγγια, αγκινάρες, φιλέτο, πεκορίνο, γαύρος ( μου θύμισε το Βελισσαρόπουλο!), τοπικό κρασί και Gravisana, εξαιρετικό απόσταγμα,όλα μαζί συνόδεψαν τις συζητήσεις μας, με το μισό τραπέζι να αναρωτιέται ξανά για το τι ακριβώς λέγαμε με τον Salvatore!

Παραλειπόμενα:1. Τα κορίτσια της παρέας επισκέφτηκαν με τη Maria την πόλη της την Alta mura την οποία βρήκαν πολύ όμορφη, αρκετά καλύτερη από την Gravina.
2. O Γ. δεν άφησε μανάβικο για μανάβικο. Τα επισκέφτηκε όλα συζητώντας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον με τους καταστηματάρχες για τα προσφερόμενα είδη.
3. Στην πόλη γινόταν ο χαμός από τα αυτοκίνητα. Αιτία η αυριανή γιορτή του Saint Michele de la grotte τοπικού αγίου και προστάτη της περιοχής.

26.8.10

Πέμπτη 6/5/2010

"I will kill him" άκουσα την Alexandra να φωνάζει το πρωινό ιδιαίτερα εκνευρισμένη. Πέρασαν μερικά λεπτά μέχρι να καταλάβω πως όλο το προηγούμενο βράδυ ένας νευρικός σκύλος είχε αφήσει άυπνη όλη την αποστολή της Ρουμανίας. Μου άρεσε επίσης το "dοg serial killer" που επίσης ακούστηκε σ' αυτό το θορυβώδες πρωί. Μια ηλιόλουστη, έρημη Gravina, με λιγοστούς ανθρώπους να συζητούν έξω από τα ελάχιστα ανοικτά μαγαζιά μας υποδέχτηκε συνοδεύοντάς μας στο σχολείο.
Εδώ συνεχίστηκαν οι παρουσιάσεις των τάξεων του Comenius. Μας άρεσε ιδιαίτερα το project με τις μάσκες. Κάθε μαθητής είχε αναλάβει να δημιουργήσει τη δική του μάσκα, με γενικότερα θέμα φύση και άνθρωπος και να την παρουσιάσει στους υπόλοιπους και σε μας με μια ηλεκτρονική παρουσίαση.
"My mask is about nature and friendship" Valeri: my mask is inspirade to nature, how important is nature for me" ήταν μερικά από τα σχόλια που ακούστηκαν στις παρουσιάσεις. Τα έξυπνα πρόσωπα των παιδιών καθώς μας έδιναν από μια μάσκα τυλιγμένη όμορφα σε ένα μικρό κουτί ήταν αρκετά να σου φτιάξουν άμεσα τη διάθεση, που μάλλον προσπαθούσε να χαλάσει ο Διευθυντής που περπατούσε αγχωτικά συνεχώς πίσω μας!
Οι παρουσιάσεις συνεχίστηκαν με τις άλλες τάξεις να παρουσιάζουν τη δουλειά τους: Τα μνημεία της πόλης μου, με μικρούς ζωγραφικούς πίνακες τοπίων της Gravina και οι μήνες και τι σημαντικά πράγματα μας προσφέρουν.

Με το τέλος των παρουσιάσεων είμαστε έτοιμοι να πάμε μαζί με όλο το σχολείο στο θέατρο της πόλης όπου θα είχαμε την πρώτη συνάντηση με τη Δημοτική αρχή και στη συνέχεια θα παρακολουθούσαμε κοντσέρτο των μαθητών υπό τη μουσική διεύθυνση της Gelly. Η οποία πραγματικά έκανε πολύ καλή δουλειά. Το κοντσερτο ήταν εκπληκτικό συνεπαίρνοτάς μας με μελωδίες του Βέρντι, του Νίνο Ρότα και με άλλα αγαπημένα ιταλικά τραγούδια. Ήταν εμφανής η συγκίνηση όλων ακόμη και αυτών που δεν είχαν καμμια επαφή με την ιταλική μουσική κουλτούρα.

Δικαια τα συνεχή χειροκροτήματα στο τέλος που ανάγκασαν τους συντελεστές της εκδήλωσης να παίξουν μια ακόμη φορά το Nabucco, Betoven και το Sole mio.
Η επίσκεψή μας στη συνέχεια στο Lipu Oasis μας έδωσε την ευκαιρία να περπατήσουμε στη Laterza ξεναγούμενοι από τον Pino. Η Ιταλική Ορνιθολογική εταιρέια, η Lipu, υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα στο πάρκο με σχολικές μονάδες από τη γύρω περιοχή. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο θέμα, ούτε και ορισμένο χρονικό όριο, είναι ξεκάθαρα γνωσιοκεντρικά προσανατολισμένα στη βιοποικιλότητα της περιοχής, στην οποία υπάρχουν σπάνια φυτά, ερπετά και πουλιά.
Περιηγηθήκαμε συμπληρώνοντας σχετικό φύλλο δραστηριότητας με επίκεντρο το θέμα του προγράμματος, τις αισθήσεις. Είδαμε, πιάσαμε, μυρίσαμε, γευθήκαμε, ακούσαμε προσεγγίζοντας το τοπίο με τη βοήθεια των αισθήσεών μας.
Σε ένα υποβλητικό τοπίο είναι η αλήθεια, με τους μαιάνδρους του ποταμού να διασχίζουν ένα μεγάλο φαράγγι με δασωμένες απόκρημνες πλαγιές και τα πουλιά να ακούγονται, μα να μη διακρίνονται. Οι φωνές μας βέβαια ήταν εύκολο να ακουστούν σε όλη τη Laterza.

Φωτογραφηθήκαμε, συζητήσαμε με τα παιδιά και μάθαμε πολλά για τη χλωρίδα και πανίδα του πάρκου. Άγριοι κρίνοι, θυμάρi, άγριο σκόρδο, hair of angel, παπαρούνες, βελανιδιές, παπαδίτσες, πουρνάρια και σκλήθρα μας συντρόφεψαν σε όλη την παραμονή μας στο πάρκο.
Ενημερωθήκαμε στον εκπαιδευτικό χώρο του Κέντρου, ( όλη η περιοχή ανήκει στην περιφέρεια του Τάραντα, υπάρχουν ζώνες προστασάις στο πάρκο με απαγόρευση δραστηριοτήτων στην πρώτη ζώνη και αρκετές εντάσεις με τους κατοίκους με αφορμή τις παράπλευρες αγροτουριστικές χρήσεις) και επισκεφτήκαμε τον κήπο τους.

Η Matera που αποτέλεσε τον επόμενο σταθμό μας ήταν γνωστή σε μας από τις ταινίες κυρίως του Παζολίνι το «Κατά Ματθαίον» Ευαγγέλιο) αλλά και του Μελ Γκίμπσον (Τα Πάθη). Καθώς φτάσαμε το απόγευμα η μικρή πόλη μου θύμισε τον πίνακα του Θεοτοκόπουλου για το Τολέδο, έτσι που ο ήλιος πολεμούσε να προβάλλει μέσα από τα σύννεφα φωτίζοντας κατά τόπους την χωρισμένη σε δύο τμήματα παλιά πόλη. Το πρώτο τμήμα είναι και το παλαιότερο από τον 3ο αιώνα π.χ. με απλές πέτρινες κατοικίες και εργαστήρια. Αφού οχυρώθηκε το κέντρο της κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους στην κορυφή ενός υψώματος 400 μέτρων, και κάτω ακριβώς από τα τείχη δημιουργήθηκαν δύο συνοικίες, σκαμμένες στον μαλακό, ασβεστώδη βράχο: το Σάσο Καβεόζο (Σπηλαιώδης Βράχος) στα νότια και το Σάσο Μπαριζάνο (Βράχος του Μπάρι ή κατ' άλλη εκδοχή των Βαρισίων, επιφανούς οικογένειας της Ρώμης) στα βορειοδυτικά της Πολιτείας. Λόγω της μαλακής σύστασης του βράχου οι τότε κάτοικοι είχαν δημιουργήσει ένα αξιοθαύμαστο και καλά μελετημένο δίκτυο δεξαμενών μέσα στην πέτρα με αρχικό σκοπό την περισυλλογή νερού, τόσο από τις ελάχιστες βροχές όσο και από τη φυσική υγρασία, για την αντιμετώπιση παρατεταμένων περιόδων ανομβρίας στην περιοχή.

Παράλληλα χρησιμοποιούσαν τις ήδη υπάρχουσες σπηλιές, τις οποίες επεξέτειναν σκάβοντας τόσο σε οριζόντια όσο και σε κάθετη διάταξη, ως αποθηκευτικούς χώρους και στάβλους. Τα Sassi είναι τα κτισμένα μ’ αυτή την ιδιότυπη αρχιτεκτονική σπίτια. Περπατήσαμε στα στενά της πόλης καθώς ο ήλιος έδυε δίνοντάς μας την ευκαιρία να βγάλουμε τις ανάλογες φωτογραφίες. Δεν κατεβήκαμε πολύ χαμηλά γιατί η ώρα ήταν περασμένη και έπρεπε να επιστρέψουμε.
Το βράδυ στην επιστροφή μας στο κέντρο συναντήσαμε έναν από τους μουσικούς που έπαιξε στην υποδοχή μας με το συγκρότημα La Zjite, αρχιτέκτονα όπως μας είπε, δίνοντάς μας και άλλες πληροφορίες. Για παράδειγμα την ανάγκη των Ιταλών να έχουν δύο δουλειές ( καλά εμείς πάμε πίσω σκέφτηκα) και την έντονη παραοικονομία, τα μαύρα χρήματα που κυκλοφορούν παντού. Στο κέντρο της Gravina ήταν ένα παλιό κτίριο που συντηρούνταν, ώστε να γίνει εμπορικό κσι πολιτιστικό κέντρο. Η αγορά του μας ενημέρωσε κόστισε 3 εκατομμύρια ευρώ! Καθώς είχε όρεξη να μιλήσει και για άλλα και εμείς όρεξη…γενικώς καθήσαμε στο Mamma mia, ένα καινούργιο εστιατόριο με θέα στις φωταγωγημένες σπηλιές της πόλης. Η βραδιά που ακολούθησε μας έκανε σοφούς σε πολλά και διαφορετικά πράγματα οδηγώντας μας με κουρασμένα βήματα στο φιλόξενο άνετο ξενοδοχείο μας.

Τετάρτη 5/5/2010

Το πρωινό φως της ημέρας συνοδευόταν από τις φωνές των πουλιών που πετούσαν πάνω από τα παλιά σπίτια της πόλης στα οποία έβλεπε το ψηλό παράθυρο του δωματίου μου. Στο μικρή μα ζεστή αίθουσα του πρωινού συναντήσαμε την Isabel. Όπως μας πληροφόρησε είχαν φτάσει στις 11.30 το βράδυ από το Μπάρι.. Εκείνοι επέλεξαν να ξεκινήσουν μια μέρα νωρίτερα, να διανυκτερεύσουν στη Ρώμη και να πετάξουν με αεροπλάνο για Μπάρι και μετά με λεωφορείο για Gravina. Με χαρά συναντήσαμε στη συνέχεια την Amparo, τη Marisa και μια συνάδελφο που δεν είχαμε συναντήσει ως τώρα, την Puri.
Έξω από το ξενοδοχείο μας περίμεναν ο Pino και ο Salvatore οι οποίοι μας συνόδεψαν περπατώντας στο σχολείο. Οι μαθητές μας είχαν ξεκινήσει ευδιάθετα τη μέρα τους, παίζοντας βόλεϊ στο μάθμα της γυμναστικής με ιδιαίτερη επιτυχία ( του Λυκείου οι δικοί μας, του Γυμνασίου οι συμπαίκτες τους!). Ο Γ. δεν μπόρεσε να μη σημειώσει τις ακόλουθες παρατηρήσεις : 1. Κανείς δεν διαμαρτύρονταν για πόνους στο χέρι 2. Όλοι φορούσαν φόρμες και 3. Έπαιζαν ή παρακολουθούσαν πειθαρχημένα. ( αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει στα δικά μας γυμναστήρια , συγνώμη στην τσιμεντένια αυλή μας ήθελα να πω...)
Όπως και σε όλα τα σχολεία που είχαμε επισκεφτεί ως τότε η είσοδος ήταν κλειδωμένη και μας άνοιξαν από μέσα οδηγώντας μας στο γραφείο των καθηγητών, μια μεγάλη φωτεινή αίθουσα, περισσότερο πέρασμα των συναδέλφων. Οι παιδαγωγικές τους συναντήσεις γίνονται σε άλλη μεγάλη αίθουσα. Το πρόγραμμα στη συνέχεια περιελάμβανε παρουσιάσεις των τμημάτων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα Comenius. Θεατρικά σκετς, χορωδία με φλογέρες και ηλεκτρονικές οπτικές συνθέσεις με εικόνες της περιοχής. Μέχρι και παιχνίδι αναγνώρισης προσώπων είχαν ετοιμάσει και μας κάλεσαν να συμμετάσχουμε και εμείς. Όλα ήταν εξαιρετικά, αποδεικνύοντας την εργασία που είχε προηγηθεί.
Αφήσαμε το σχολείο προκειμένου να επισκεφτούμε το γειτονικό Δημοτικό με το οποίο,όπως μάθαμε , συνεργάζονται στενά και δημιουργικά στα ευρωπαϊκά προγράμματα. Συνάντηση με τη Διευθύντρια και στη συνέχεια μοισικοχορευτική παράσταση με εξαιρετικά ταλαντούχα νήπια και μικρούς μαθητές. Δροσιά, ενέργεια, πειθαρχία με προεξάρχουσα μια καταπληκτική δασκάλα, σοπράνο όπως μας είπαν αργότερα. Στον τελευταίο χορό συμμετείχαν και οι μεγάλοι, κάτι που δημιούργησε ωραίες αντιθέσεις, ψηλοί, ηλικιωμένοι με μικροκαμωμένους μαθητές. Η Gelly μας επισήμανε με έμφαση πως στο χορό συμμετείχαν οι Διευθυντές, η εξουσία, μαζί με τους «υποτελείς» μαθητές. Ένας πλούσιος μπουφές μας περίμενε καθώς έξω η ζέστη είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή, μεγαλώνοντας την κούραση που νιώθαμε. Το απόγευμα είχαμε το πρώτο worksession. ( Δυστυχώς τα μηνύματα που παίρναμε από Ελλάδα, ήταν ανησυχητικά. Μιλούσαν για μεγάλες διαδηλώσεις, για είσοδο διαδηλωτών στη Νομαρχία Λάρισας, για θύελλες που αρχίζουν να θερίζουν οι κυβερνώντες όπως μου έγραφε καλός μου φίλος. Αισθάνομαι λίγο περίεργα καθώς διαβάζω τα μηνύματα στη φωτεινή, μικρή και ήσυχη πόλη της Gravina.
Το worksession άρχισε το απόγευμα με ανταλλαγή δωρων και ανάλυση του προγράμματος και των επιδιωκόμενων στόχων παρουσία του Διευθυντή του σχολείου, μάλλον περισσότερο απόμακρου απ' ότι είχαμε συνηθίσει στις άλλες συναντήσεις. Αν και είχαμε ετοιμαστεί σχετικά δεν έγινε συζήτηση για την αξιολόγηση του προγράμματος, των όσων είχαμε επιτύχει ως τότε. Εντυπωσίασαν τα κόμικ, το δικό μας και των Ισπανών, αλλά και μια εξαιρετική παρουσίαση της χλωρίδας και πανίδας της Αστούρια που είχαν επιμεληθεί οι Ισπανοί συνάδελφοι με τους μαθητές τους.
Μετά το τέλος της συνάντησης, πήγαμε στο ξενοδοχείο και ακολούθως κάναμε μια βόλτα στην αγορά της σύγχρονης πόλης της Gravina. Λίγα ψώνια και κατάληξη το βραδάκι σε μια μικρή χασαποταβέρνα στο πάνω τμήμα της πόλης. Καταγράφω με κάθε επιφύλαξη για λάθη τις τοπικές λιχουδιές που δοκιμάσαμε: Μπρατσόλα, ινβoλτίνι, μπρουσκέτα, λουκάνικα, με κρασί και κουβεντούλα, η οποία ολοκλήρωνε με όμορφο τρόπο τη δεύτερη μέρα. Εντύπωση έκανε σε όλη την παρέα η επικοινωνία του γράφοντος με το Salvatore, καθώς ο μεν δεν γνώριζε Ιταλικά, ο δε δεν γνώριζε ελληνικά και αγγλικά. Οπότε η απορία όλων ήταν σε ποιά ακριβώς γλώσσα γινόταν η συνεννόηση. Οι καλοί συνάδελφοι αγνοούσαν την αλήθεια της ύπαρξης μιας παγκόσμιας βάσης επικοινωνίας με χρήση λόγου, κινήσεων και μορφασμών. Στην τηλεόραση η Ιντερ πανηγύριζε την κατάκτηση του κυπέλλου Ιταλίας μετά από ένα πολύ νευρικό παιχνίδι, καθώς εμείς ολοκληρώναμε το δείπνο μας. ( πρέπει να επισημάνω πως οι Ιταλοί της παρέας δεν συμπαθούν καθόλου την Ιντερ, αναφέροντας μάλιστα το στημένο παιχνίδι ίντερ-Λάτσιο)
H βραδιά δεν κύλησε καθόλου καλά καθώς όλα τα ιταλικά δίκτυα μετέδιδαν συνεχώς εικόνες καταστροφής από την Ελλάδα. Η τραγωδία στην τράπεζα Marfin δεν μπορούσε να κατανοηθεί με κανέναν τρόπο. Αισθάνεσαι πολύ άσχημα, νιώθεις περισσότερο πληγωμένος, όταν τα βλέπεις χιλιόμετρα μακριά παρατηρώντας την απορία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των συναδέλφων μας στο τραπέζι. Και τι να απαντήσεις; Πώς να τα ερμηνεύσεις, αφού ούτε και εσύ ο ίδιος δεν μπορείς πρώτα να τα συνειδητοποιήσεις...
Επιστρέφοντας συναντήσαμε τα παιδιά στο δρόμο. Δεν φαίνονταν ιδιαίτερα χαρούμενα, αν και πρέπει να επισημάνω πως κατά τη γνώμη μου ο Λάζαρος και η Θεοδώρα προσπαθούσαν να προσαρμοστούν με επιτυχία. Ελπίζουμε αύριο να είναι μια άλλη μέρα, για όλους και στην Gravina και στην Ελλάδα.
Download:
FLVMP43GP