Το νησί των λουλουδιών (Ilha das Flores, 1989) του Jorge Furtado είναι ένα πειραματικό ντοκιμαντέρ δεκατριών λεπτών από τη Βραζιλία, μέσα από το οποίο παρακολουθούμε την ιδιότυπη πορεία μιας χαλασμένη τομάτας στον κόσμο των ανθρώπων.
Ξεκινώντας από το κτήμα του Ιάπωνα κυρίου Σουζούκι, η τομάτα πουλιέται σε ένα σουπερμάρκετ. Από εκεί την αγοράζει μαζί με λίγο χοιρινό η κυρία Ανέτ, πωλήτρια αρωμάτων. Η Ανέτ ετοιμάζεται να φτιάξει μια σάλτσα για το χοιρινό αλλά, αποφασίζοντας ότι μια από τις τομάτες του κυρίου Σουζούκι δεν πληροί τις προϋποθέσεις, την πετάει στα σκουπίδια. Μαζί με τα υπόλοιπα απορρίμματα, η τομάτα μεταφέρεται στο Νησί των Λουλουδιών, τη χωματερή του Πόρτο Αλέγκρε, όπου λαμβάνει χώρα μια εκπληκτική διαδικασία διαλογής: το καταλληλότερο οργανικό υλικό δίνεται στα γουρούνια για τροφή, ενώ το υπόλοιπο -το μέρος που κρίθηκε ακατάλληλο για τους χοίρους- δίνεται σε φτωχές γυναίκες και παιδιά που δεν έχουν άλλο τρόπο για να σιτιστούν.
Το νησί των λουλουδιών βραβεύτηκε με την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 1990, ενώ το 1995 επιλέχθηκε από Ευρωπαίους κριτικούς ως μια από τις εκατό σημαντικότερες ταινίες μικρού μήκους του εικοστού αιώνα.

Τζόναθαν Κόου. Ένα μυθιστόρημα δρόμου

Το σπίτι του ύπνου, η λέσχη των τιποτένιων, σαν τη βροχή πριν πέσει είναι τίτλοι αγαπημένων βιβλίων του Τζόναθαν Κόου, του 49χρονου Βρετανού συγγραφέα που παρουσίασε πρόσφατα το τελευταίο του έργο "Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ" (εκδόσεις Πόλις).  Μέσα από το «Τι ωραίο πλιάτσικο!» σατίρισε τη Βρετανία της Θάτσερ, μέσα από τον «Κλειστό κύκλο» τη Βρετανία του Τόνι Μπλερ και μέσα από τομ Μάξουελ Σιμ δημιουργεί ένα μυθιστόρημα δρόμου για τη ζωή και την επιβίωση στον 21ο αιώνα.  Ο Τζόναθαν Κόου  μεγάλωσε στο Μπέρμιγχαμ , όπου στο φόντο κυριαρχούσαν το σάουντρακ των SexPistols, αλλά και οι αιματηρές επιθέσεις του IRA και οι απεργίες των ανθρακωρύχων. Και σε αυτήν τη χώρα εξακολουθεί να ζει, να παρατηρεί, να γράφει και με το νέο μυθιστόρημά του να πραγματεύεται τις αλλαγές στη δομή της στη νέα χιλιετία, στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, της αποξένωσης και της εικονικής πραγματικότητας, του facebook.. Αν μου αρέσει κάτι στα έργα του Κόου, είναι κυρίως η καθαρότητα του λόγου του, ανοικτό παράθυρο μεσα από το οποίο παρατηρούμε την ιστορία, τη δομή της , τους χαρακτήρες της. Το γράψιμο αποτελεί για αυτόν...

...μια θεμελιώδης έκφραση της δυσαρέσκειας για την πραγματικότητα γύρω μου, είτε συναισθηματικά είτε από κοινωνική ή πολιτική άποψη.Κάτι σου χτυπάει ως παράταιρο και θέλεις να το πάρεις, να το αλλοιώσεις, να του δώσεις νέο σχήμα και μετά να το βάλεις πάλι κάτω στη θέση του και να πεις: “Εντάξει, τώρα μου αρέσει περισσότερο”

Πιστέυω πως αποτελεί μια απάντηση που καλύπτει και τη δική μας ανάγκη, την ανάγκη όσων γραφουν στα διάφορα blogs να δείξουν τι δεν πάει καλά στον κόσμο τους και τι πρέπει να διορθωθεί.

Το να μην το κάνω εγώ προσωπικά θα ήταν σαν να απεκδύομαι την ευθύνη μου. Αλλά κάθε συγγραφέας είναι διαφορετικός. Και πολλοί από τους αγαπημένους μου συγγραφείς δεν γράφουν πολιτική λογοτεχνία

Διαβάστε περισσότερα: http://goo.gl/PM9J6

Ο κόσμος μας σε αριθμούς

51o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Ο νυμφώνας

 Λιγοστός κόσμος περιδιάβαζε στις αποθήκες του λιμανιού καθώς η θάλασσα έπαιρνε εκείνο το μουντό μελαγχολικό χρώμα προάγγελος της νύχτας που ερχόταν να καλύψει τη νευρική πόλη. Τίποτα δεν έδειχνε στον ανυποψίαστο περαστικό πως το 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. "Η κρίση έφτασε και εδώ" άκουσα και δεν μπορούσα να μη συμφωνήσω, αν έφερνα στο νου μου μνήμες από πανηγυρικές, πολύχρωμες, θορυβώδεις βραδιές άλλων εποχών, όταν το χρήμα έρρεε και τα πάρτυ εξελίσσονταν όλη τη μέρα με γνωστούς και άγνωστους προσκεκλημένους. "Μαζί τα φάγαμε" άκουσα μια γνώριμη φωνή από τον πυθμένα του βρώμικου λιμανιού, μα δεν έδωσα σημασία.

Στο πρόγραμμα που κρατούσα στα χέρια μου, ταινίες απ' όλον τον κόσμο προκαλούσαν και προσκαλούσαν σε ένα μαγευτικό ταξίδι στον κόσμο των εικόνων, στους ήχους και τις φωνές του. Οι Φιλιππίνες και το Limbunan, Bridal Quarter ο αγγλικός τίτλος, ήταν η επιλογή μας, επιλογή και λιγοστών άλλων θεατών που κάθονταν στις θέσεις τους περιμένοντας την έναρξη.

Το σκοτάδι πέφτει και περπατάμε σε ένα δάσος με τους ήχους του να ακούγονται εκκωφαντικοί. Το μονοπάτι στρωμένο με ξερόχορτα και φύλλα μας οδηγεί σε ενα μικρό φτωχικό σπίτι. Είμαστε έτοιμοι να παρακολουθήσουμε την ιστορία της 16χρονης Ayesah, η οποία είναι υποχρεωμένη να μείνει στο δωμάτιό της (νυμφώνα) αναμένοντας σε ένα μήνα το γάμο που ο πατέρας της συμφώνησε με μια πλούσια οικογένεια του χωριού. Η Ayesah δεν πρέπει να έρθει σε επαφή αυτό το μήνα με κανένα άλλο πρόσωπο, παρά μόνο με τους στενούς συγγενείς της. Ο Γκουτιέρεζ Μανγκανσάκαν B', ο σκηνοθέτης της ταινίας, αφηγείται μια ιστορία που διαδραματίζεται στη μουσουλμανική περιοχή του Μιντανάο, αυτονομημένη μετά από εξεγέρσεις που σημειώθηκαν την εποχή διακυβέρνησης της χώρας από την Κορασόν Ακίνο.

Η ταινία με αργό βηματισμό εστιάζει στον περιορισμό του κόσμου της Ayesah μέσα στα όρια του νυμφώνα της, ενώ ο κόσμος γύρω της, εξακολουθεί να είναι ανοικτός, προκλητικά ζωντανός, όπως παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια της μικρής γεμάτης περιέργεια και ζωντάνια αδελφής της. Η Ayesah παλέυει με τις αμφιβολίες, την άρνηση και την υποταγή, την υποκρισία και την αλήθεια, το φόβο και την ελπίδα, την παραίτηση και τον αγώνα ενώ οι γυναίκες της οικογένειας την περιποιούνται με το φώς του φεγγαριού να δημιουργεί σκιές, καλύπτοντας και αποκαλύπτοντας.

Η Ayesah δεν είναι η μόνη που φιμώνεται υποτασσόμενη στη παράδοση του Μαγκιντανάον. Η θεία της κρύβει το δικό της μυστικό με έναν γάμο που δέν έγινε ποτέ, βαμμένος στο αίμα, η μητέρα της μοιράζεται τον πατέρα της με μια χριστιανή δεύτερη σύζυγο που κυοφορεί το αρσενικό παιδί που εκείνη δεν προσέφερε, όλες βυθισμένες στη σιωπή που πρέπει να αποδεχθεί με τη σειρά της η Ayesah.

Ο σκηνοθέτης δεν κρατά επικριτική στάση, όπως ενδεχομένως οι θεατές.Παρουσιάζει μια τελετουργία που επαναλαμβάνεται αιώνες, στοιχειοθετώντας με τις εικόνες του το περιβάλλον  μιας άλλης κοινωνίας, ενός άλλου πολιτισμού τόσο μακρινού και τόσο κοντινού συνάμα.

Ευχαριστίες

Οι ευτραφεις γαλοπούλες κοιτούσαν με ευγνωμοσύνη το μαύρο κύριο που χαϊδεύοντάς τες κάτι τους ανακοίνωσε σε ακατάληπτη για αυτές ανθρώπινη γλώσσα. Χωρίς να το γνωρίζουν είχαν ήδη κατακτήσει την αιωνιότητα. Χωρίς να το γνωρίζουν είχαν ήδη πολιτογραφηθεί με ονόματα και είχαν ξεχωρίσει από το πλήθος των ομοίων τους, αποκτώντας παγκόσμια φήμη. Δεν είχαν πια την ίδια μοίρα. Ενώ οι υπόλοιπες γαλοπούλες θα ακολουθούσαν τη μετα την έλευση των αποίκων στην Αμερική μοίρα, οι δύο εκλεκτές ,ανύποπτες για την τύχη τους, θα συνέχιζαν τη ζωή τους στο όρος του Βερμόντ. Αποχωρώντας οι κάμερες, φεύγοντας για το εσωτερικό του Λευκού Οίκου η υψηλή οικογένεια, καθώς το φως των προβολέων θα άρχιζε σιγά σιγά να σβήνει οι γαλοπούλες μας ,αγνοώντας τη μεγαλοψυχία που τους επιφυλάχθηκε, θα έπεφταν σε έναν μακάριο, γαλήνιο ύπνο. Πιθανόν να έβλεπαν στα όνειρά τους την ανάλογη μεγαλοψυχία που ένιωσαν όλοι όσοι δέχθηκαν το ενδιαφερον και την αμέριστη συμπαράσταση των κυρίων τους. Ίσως δεν θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα δάκρυα, το φόβο, την απόγνωση που σχηματιζόταν στα πρόσωπά τους, μα ποιος μπορεί πια να τα ερμηνεύσει; Η ικανότητα αυτή χάθηκε μαζί με την καταιγίδα των εικόνων και  των λέξεων που κάλυψαν τα πάντα με τη σκοτεινή λάμψη τους.

Τη μεγαλοψυχία του απέδειξε ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος έδωσε χάρη σε δύο γαλοπούλες 21 εβδομάδων κατά το έθιμο της Ημέρας των Ευχαριστιών στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Reuters

Μετατάξεις

Είστε σίγουροι πως δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο; Ήδη επικοινωνιακά είμαστε όλοι στην επικράτεια των μετατάξεων!Μια χώρα σε κατάσταση πανικού περιστρέφεται γύρω από λέξεις που οι ιθύνοντές μας κάθε φορά προωθούν για γνώση και συμμόρφωση. Spreads, cds, ευελιξία, μετάταξη, επιμήκυνση, αναδιαρθρωση, δια βίου εκπαίδευση, μάλλον βρισκόμαστε στο βασίλειο της Λεξιμαγείας., παρατηρώντας γύρω μας μαγικές λέξεις φορτισμένες με νόημα μόνο για αυτούς που τις παράγουν και τις αξιοποιούν πραγματικά ως μέσα εκφοβισμού, εξαπάτησης, παραπλάνησης, συσκότισης. Όσο πιο "διαφανείς" οι λέξεις, τόσο πιο σκοτεινές οι προθέσεις!

Γνώριμες διαστάσεις

Το BBC μας προσφέρει μέσω της ιστοσελίδας Dimensions τη δυνατότητα να τοποθετήσουμε γεγονότα, μνημεία, ιστορικούς τόπους σε μια κλίμακα η οποία θα μας δώσει μια περισσότερο σαφή ιδέα για το μέγεθός τους. Αν αναρωτιόσασταν για το μέγεθος της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, τώρα μπορείτε να την τοποθετήσετε σε γνώριμο σε σας πλαίσιο και να πάρετε μια καθαρή εικόνα των διαστάσεων της.

Όπως αναφέρουν είνια μια προσπάθεια να ανακαλύψουν νέους τρόπους συνομιλίας με την ιστορία, αξιοποιώντας ψηφιακά υλικά και μέσα. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει η δυνατότητα να σχεδιάσουμε μέσω της εφαρμογής τις δικές μας απεικονίσεις, αλλά εξετάζουν την υλοποίηση της ιδέας στο μέλλον.

Εκπαιδευτική αξιοποίηση: Είναι μια εφαρμογή που θα μπορούσε να αποδειχθεί αρκετά χρήσιμη στο μάθημα της ιστορίας καθώς περιλαμβάνει αρκετές χρονικές περιόδους και διαφορετικά θέματα. Η αισθητοποίηση σε γνώριμη για το μαθητή κλίμακα μεγεθών που αλλιώς δύσκολα θα γίνονταν κατανοητά θα αποτελέσει το εφαλτήριο να περάσουμε σε μια μεγαλύτερη εμβάθυνση με τη χρήση των κατάλληλων ερωτημάτων.

Η ιστορία δεν αλλάζει...

από μια ήττα...

Αντίο Αλκαζάρ...

Αλκαζάρ. Ένα όνομα, χιλιάδες θύμησες, που πλέκονται στενά μεταξύ τους δίνοντας μια χαοτική δομή σε ένα παλίμψηστο από εικόνες, συναισθήματα, βιώματα μιας ολόκληρης εποχής που έφυγε, όπως μας αποχαιρετά τώρα, αυτήν την Κυριακή, το στάδιο Αλκαζάρ. Οι πρώτες μας βόλτες, ο ζωολογικός κήπος πρωτόγνωρος για μας, η βρύση με τους στίχους του Κρυστάλλη στα φτερά ενός αετού να συνοδεύουν το δροσιστικό νερό που μας ξεδιψούσε στις εκδρομές του 2ου Γυμνασίου Λάρισας, τα κορίτσια του θηλέων να περνούν ακατάδεχτα δίπλα, το κέντρο διασκέδασης με τον τόσο διαφορετικό αρχιτεκτονικό του τύπο, το γήπεδο και να...που τρέχουμε ξένοιαστοι στα κουλουάρ με τον αέρα να μας χαιδεύει τα πρόσωπα και να σηκώνει ψηλα τα όνειρα και τις ευχές μας, ξορκίζοντας φόβους τόσο μακρινά διαφορετικούς σήμερα που σε κάνουν να εύχεσαι μανιασμένα να επιστρέψεις στο χθες.

Το οποίο ασφαλώς και δεν γυρίζει και πώς να γίνει αλλιως...Δεν γυρίζουν τα πανηγύρια, ζωοπανήγυρες κι εμποροπανήγυρες του Σεπτεμβρίου που τόσο προσμέναμε να έρθουν, φορτωμενες με τη ρόδα του θανάτου, τη γενειοφόρο γυναίκα, τη τσίκνα από τα σουβλατζίδικα, τη γλύκα του χαλβά Φαρσάλων, με μας να κοιτάμε χαμένοι στην ασφάλεια των δικών μας ανθρώπων, των αγαπημένων μας φίλων. Και το στάδιο να στέκεται πάντα εκεί, χωρίς προβολείς, με χώμα, με προβολείς και πράσινο χόρτο προσφέροντάς μας το πιο ασφαλές τοπόσημο. Περιμένοντάς μας να παρακολουθήσουμε τις απίστευτες κιτς σκηνές αναπαράστασης του 21 την περίοδο της δικτατορίας, τις συναυλίες της μεταπολίτευσης, το καλύτερο και πιο θεαματικό ποδόσφαιρο που παίχτηκε ποτέ στην Ελλάδα, απο μια σχεδόν αμιγή θεσσαλική ομάδα. Μεγαλώσαμε με τις γιορτές της ανόδου στην πλατεία Ταχυδρομείου, στο κεντρικό κυκλικό συντριβάνι των παιδικών μας χρόνων, με τους ήχους του ραδιοφώνου να μας συνδέει νοερά με το Αλκαζάρ, να μας συνδέει με το πατρικό μας σπίτι, με τους φίλους μας σε μια πορεία που μας έφερε Πρωταθλήματα, κύπελλα και μας να γιορτάζουμε, όσο μακριά και αν ήμασταν.

Ήμασταν και εμείς εκεί. Εκεί που την Κυριακή θα πέσει η αυλαία όχι μόνο για ένα στάδιο, πολύ περισσότερο για ένα παρελθόν, που όσο και να εχουμε εξιδανικεύσει δεν παύει να αποτελεί  αγαπημένο ,πολύτιμο κομμάτι της ζωής μας. Ήθελα να είμαι εκεί, αλλά, τι ειρωνεία, μια άτυχη στιγμή παίζοντας  βόλευ με αναγκάζει να είμαι απλά νοερά παρών στο αποχαιρετισμό.

Αντίο Αλκαζάρ...

Θυμός

"Στο Λονδίνο, χιλιάδες φοιτητές που διαμαρτύρονται για τον τριπλασιασμό των διδάκτρων στα Πανεπιστήμια, έκαψαν πλακάτ, έσπασαν βιτρίνες καταστημάτων και εισέβαλαν στο κτίριο στο οποίο στεγάζεται το Συντηρητικό Κόμμα, προκαλώντας χάος και μια μεγάλη πρόκληση για την κυβέρνηση Κάμερον" Η σχετική αναφορά του δημοσιεύματος θα ήταν μάλλον γνώριμη και άμεσα συγκρίσιμη με τις δικές μας εμπειρίες, αν δεν συμπληρώνονταν με σχόλιο αναγνώστη που όπως ισχυρίζεται ήταν παρών στα γεγονότα "Η πληροφόρησή σας είναι ανακριβής: ναι οι διαδηλωτές έσπασαν τις τζαμαρίες του ισογείου του Millbank Tower. ΑΛΛΑ καμμία βιτρίνα δεν έσπασαν και οι συγκρούσεις με την αστυνομία ήταν εξαιρετικά περιορισμένες σε έκταση, σε ένταση (για τα ελληνικά δεδομένα θα ήταν ανάξιες λόγου). Ήμουν εκεί και τα παρακολούθησα."

Και συμπληρώνει: "Οι διαδηλωτές είχαν πολύ συγκεκριμένα (δίκαια) αιτήματα και επέλεξαν πολύ συγκεκριμένους συμβολικούς στόχους. Η συμβολική κατάληψη του αρχηγείου του (συν)κυβερνώντος κόμματος από φοιτητές και πανεπιστημιακούς είναι μια δικαιολογημένη και έγκυρη μορφή διαμαρτυρίας σε μια περίοδο που επιχειρείται μια τόσο δραστική θεσμική αλλαγή της κοινωνίας "

Παρατηρήσεις : 1. Η επιβεβαίωση για μια ακόμη φορά της συστημικής του παρατηρητή, η σχετικότητα ανάλογα με την αφετηρία της παρατήρησης. Από τη μια η δημοσιογραφική αναφορά μάλλον πιστή μετάφραση όσων επίσημα μεταδόθηκαν για το γεγονός και από την άλλη η προσωπική πρόσληψη του γεγονότος από κάποιον που το βιώνει άμεσα και "ανεπίσημα".  2. Μπορούμε να συγκρίνουμε την ορθολογική συμβολικά σημαινόμενη δράση των Άγγλων φοιτητών σε σχέση με την χαοτική, στρεφόμενη ενάντια περισσότερο σε δίκαιους παρά σε άδικους, αντίδραση  στις δικές μας αντίστοιχες διαδηλώσεις. 3.Δε βλέπω πουθενά χρήση χημικών που τόσο εύκολα γίνεται σε κάθε "δύσκολη" για την αστυνομία κατάσταση στην Ελλάδα 4. Δεν μπορεί να μη σκεφτεί κανείς χαμογελώντας τι θα μετέδιδαν τα τηλεοπτικά κανάλια της πρωτεύουσάς μας, αν αυτές οι σκηνές διαδραματίζονταν στην Ελλάδα. Η χαρά του Πρετεντέρη και των ομοίων του! 5. Είναι σαφές πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμόσεις σε παγκόσμια κλίμακα, όσα τόσο εύκολα έχουν εφαρμοστεί εδώ, στο πειραματόζωο του Βαλκανικού νότου...

Ψηφιακό μέλλον (;)

Ο ρωσο-αμερικανός συγγραφέας Γκάρι Στέινγκαρτ στο σατιρικό μυθιστόρημά του «Πάρα πολύ θλιβερή αληθινή ιστορία αγάπης» περιγράφει ένα μέλλον που συστατικά του στοιχεία βρίσκονται ήδη δίπλα μας. Στο βιβλίο του  ο κεντρικός χαρακτήρας ερωτεύεται μια νεότερη γυναίκα, η οποία συνεχώς στέλνει γραπτά μηνυματα στους φίλους της, έχοντας πάνω της ένα υπερτηλέφωνο, ένα εξελιγμένο i-phone το οποίο έχει τη δυνατότητα να "σκανάρει" όσους βρίσκονται γύρω της, το "apparat". Πώς λειτουργεί το apparat";

Ας πούμε ότι μπαίνω σε ένα μπαρ. Αυτομάτως οι πάντες με κατατάσσουν σε διάφορες κατηγορίες και έτσι θα είμαι ο έβδομος ασχημότερος άντρας στο μπαρ, αλλά θα έχω την τέταρτη καλύτερη πιστωτική αξιολόγηση, οπότε όλο αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Επίσης κατατάσσεσαι όσον αφορά την «προσωπικότητα» και το πόσο ελκυστικός είσαι. Υπάρχει και ένα πάνελ για τα συναισθήματα: αν δεις κάποιον/α που σου αρέσει, καταγράφει τους χτύπους της καρδιάς σου καθώς ανεβαίνουν την ώρα που τον/την αναζητάς με το βλέμμα. Και αυτός/ή ξέρει πόσο τον/τη θέλεις και μπορεί κατόπιν να σε απορρίψει ή να σε αποδεχτεί.

Και αυτό γίνεται καθώς εσύ ο ίδιος έχεις αποθηκεύσει όλα τα προσωπικά σου δεδομένα σ' αυτό! "Το apparat φαντάζει τόσο απίστευτο όσο και εφιαλτικά οικείο". Στην ερώτηση του δημοσιογράφου για την ευθύνη της τεχνολογίας στην απώλεια της ικανότητας επικοινωνίας απαντά:

Στο βιβλίο υπάρχουν πολλοί φταίχτες. Νομίζω ότι η τεχνολογία μπορεί να ερμηνευτεί σαν ένας εκ των ενόχων, αλλά βασικότερο είναι το γεγονός ότι γινόμαστε πιο βλάκες. Το αν αυτό το καθιστά εφικτό η τεχνολογία είναι ένα ερώτημα. Σε σύγκριση με άλλες χώρες, οι ακαδημαϊκές επιδόσεις μας είναι σε συνεχή πτώση. Διάβασα μια μελέτη, σύμφωνα με την οποία, το λεξιλόγιο των παιδιών συρρικνώνεται γιατί οι γονείς τους τους στέλνουν γραπτά μηνύματα και δεν έχουν χρόνο να επικοινωνήσουν μαζί τους. Τέτοια στοιχεία με κάνουν να νιώθω ότι αυτός ο κόσμος έχει ήδη στοιχεία του δικού μου...

Άκρως ενδιαφέρουσες οι επισημάνσεις του συγγραφέα και η οργουελική ματιά της εποχής που έρχεται, αν δεν είναι κιόλας εδώ! Η τεχνολογία είναι πάντα το μέσο. Η σημασιοδότησή της δεν είναι έργο των επιστημόνων που τη δημιουργούν, είναι επιγενόμενο μιας συγκεκριμένης κοινωνικοικονομικής κατάστασης, η οποία θέτει προσδοκίες, στόχους και ωθεί προις την εκπλήρωσή τους. Κάντε μια σύγκριση ανάμεσα σε όσα υποστηρίζει ο συγγραφέας του βιβλίου με όσα κοινώνησε ο πρωθυπουργός μας στην επίσκεψή του στο ΚΠΕ Κόνιτσας. Από τη μια η διεισδυτική πολιτική μάτιά στην "μετα-εγγράματη" αμερικανική κοινωνία και τα φαινόμενα διανοητικής έκπτωσης, από την άλλη μια άκρως επιφανειακή και εξόχως απολίτικη πίστη στη δυνατότητα της τεχνολογίας a-priori να παράγει πλούτο,άφήνοντας στην άκρη οποιδήποτε νύξη που θα οδηγούσε σε μια κριτική προσέγγιση του ρόλου της στη διαμόρφωση παρόντος και μέλλοντος. Είναι γνωστή όμως η μυθοποιητική δύναμη των λέξεων και η επικαλυπτική ικανότητά τους, όταν αυτός είναι ο στόχος μας...

Διευθύνσεις URL

Σας έχει τύχει η ανάγκη να προσθέσετε στα ψηφιακά σας κείμενα μια υπερμεγέθη διεύθυνση url, πολλές φορές της τάξης των τριών και παραπάνω σειρών; Αν ναι, τότε συνεχίστε να διαβάζετε. Όχι ότι μας δημιουργεί σημαντικό πρόβλημα, αλλά αφού η google μας δίνει τη λύση, γιατί να μην την αξιοποιήσουμε;

Στη διεύθυνση λοιπόν http://goo.gl/ επικολλούμε το url που θέλουμε να σμικρύνουμε και παίρνουμε μια νέα, μικρή και εύκολα διαχειρίσιμη διεύθυνση. Για παράδειγμα: H διεύθυνση www.ecb.int/paym/sepa/benefits/consumers/html/index.en.html μετατρέπεται με τη χρήση της υπηρεσίας σμίκρυνσης σε http://goo.gl/XnDVy. Εδώ που τα λέμε, αν υπήρχε ανάλογη υπηρεσία σμίκρυσνης ελλειμμάτων, θα την αξοποιούσαμε πολύ ευχαριστως στη δύσκολη σημερινή συγκυρία!

Εμπόριο του αέρα!

"Τι απομένει άραγε για να πουληθεί;" Μ' αυτό το ερωτημα καταλήγει το άρθρο της Μαριάνας Τζιαντζή στο οποίο παρουσιάζει την εκπομπή του Εξάντα με θέμα"Πουλώντας αέρα".
Οι περισσότεροι απο εμάς θα αγνοούν την πραγματικότητα της αγοραπωλησίας δικαιωμάτων ρύπανσης παγκοσμίως, το χρηματιστήριο της ρύπανσης. Το δικαίωμα δηλαδή μιας ρυπογόνου βιομηχανίας να συνεχίσει να ρυπαίνει, αρκεί όμως να έχει δεσμεύσει μια μεγάλη δασική έκταση σε κάποια περιοχή του πλανήτη. Με τον τρόπο αυτό εταιρείες για παράδειγμα των ΗΠΑ, αγοράζοντας δασικές εκτάσεις στη Βραζιλία αποκτούν "πίστωση ρύπανσης" και το ελεύθερο να μην περιορίσουν στο ελάχιστο τις βλαβερές δραστηριότητές τους. Θα σκεφτείτε και αυτό είναι κατ' ανάγκη κακό; Και θέσεις εργασίας διατηρούνται και το δασικό οικοσύστημα προστατεύεται. Ο ορισμός της "πράσινης ανάπτυξης".

Δυστυχώς η αλήθεια είναι διαφορετική. Σε μια απόλυτα εμπορευματοποιημένη οικονομία κανείς δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει το δικαίωμα στην εργασία, σου εξασφαλίζει όμως όλες τις επιπτώσεις των δραστηριοτήτων του στην υγεία και στο περιβάλλον. Από την άλλη το δασος που έχει αγοραστεί καθίσταται απαγορευμένη ζώνη για όλους τους προηγούμενους κατοίκους του, με αποτέλεσμα ούτε η ισορροπία του οικοσυστήματος να γίνεται σεβαστή.

Οι ιθαγενείς κάτοικοι δεν μπορούν να κόψουν ούτε ένα κλαρί για να χτίσουν την καλύβα τους ή για να ανάψουν φωτιά και να μαγειρέψουν, να κυνηγήσουν, να ψαρέψουν στο ποτάμι, όπως έκαναν εδώ και αιώνες, δεν έχουν πρόσβαση στους φυσικούς πόρους στην ίδια τους τη γη. Η Forca Verde, η ιδιωτική πράσινη αστυνομία, εισβάλλει στα σπίτια, επιβάλλει πρόστιμα, τρομοκρατεί. Ετσι, η μόνη λύση για τους χωρικούς που εξαθλιώνονται είναι να καταφύγουν στις παραγκουπόλεις των μεγάλων πόλεων.

Δείτε το ντοκιμαντέρ του Εξάντα και μετά ας είμαστε περισσότερο κριτικοί σε απόψεις πολιτικών ή υποψηφίων δημάρχων για τη δυνατότητα της πράσινης ανάπτυξης ες αεί!

Η αλήθεια βέβαια αποκαλύπεται στη δήλωση της Κέιτ Χόρνερ, από την οργάνωση Friends of the Earth:

«Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πολιτικές που θα διασφαλίσουν ότι όσοι ρυπαίνουν θα μειώσουν τις εκπομπές τους. Τελεία και παύλα! Αυτό που κάνει η Αγορά του Άνθρακα είναι να διευκολύνει όσους ρυπαίνουν, να συνεχίσουν να το κάνουν!».

Αυτοδιοικητικές (;) Εκλογές (;)

Χαμογελαστά πρόσωπα    

                            

στον αέρα των δρόμων   

                                    

γυαλιστερά χάρτινα φύλλα  

                                 

στον αέρα της γειτονιάς      

                                

                               βροντόφωνες υποσχέσεις                                    

σιωπηλοί εκβιασμοί   

                                         

στον αέρα της πόλης          

                         

                         καθώς τα τείχη της βεβαιότητας                         

                                  καταρρέουν με θόρυβο                                        

σκορπίζοντας σκονισμένα όνειρα  

                    

                           στον αέρα του κόσμου                                 

                    Εκλογές Νοεμβρίου 2010                        

Υψηλή επίσκεψη στο ΚΠΕ Κόνιτσας!

Όταν διάβασα την είδηση της παρουσίας και ομιλίας του πρωθυπουργού μας και της Υπουργού Παιδείας μας στο ΚΠΕ Κόνιτσας, αισθάνθηκα, το λίγότερο, μια κάποια ικανοποίηση για την έστω και καθυστερημένη αναγνώριση του έργου που προσφέρουν τα ΚΠΕ, τα είκοσι χρόνια σχεδόν της λειτουργίας τους. Εμβαθύνοντας όμως στα όσα ειπώθηκαν και καταγράφηκαν δημοσιογραφικά αντιλήφθηκα μια αλήθεια την οποία βέβαια όλοι μας γνωρίζαμε και γνωρίζουμε. Τη σημασία του επικοινωνικού λόγου, της επιφάνειας, των εντυπώσεων σε βάρος του καθαρά πολιτικού λόγου, του βάθους, της ουσίας που χάνεται πίσω από τα "μαλάματα" που θα' λεγε και ο ποιητής.

Δεν θα εστιάσω στο γεγονός πως το καημένο το σχολείο που τυχαία (;) βρισκόταν στο ΚΠΕ αναγκάστηκε να περιμένει επί ώρες τον ερχομό των "επισήμων", ώστε να αποτελέσει το ζωντανό, νεανικό ντεκόρ της υψηλής επίσκεψης. Δεν θα αναφερθώ στην απαξίωση του θεσμού των ΚΠΕ, όπως καταγράφηκε με τις ενέργειες του Υπουργείου Παιδείας και Δια βίου Αμάθειας με την έναρξη του σχολικού έτους ( πρωτοφανή καθυστέρηση της στελέχωσης, αλλαγή του θεσμικού πλαισίου χωρίς καμμία ενημέρωση, κλείσιμο και συγχώνευση ΚΠΕ, παντελής αδιαφορία για την οικονομική τους λειτουργία), καθώς αυτή η απαξίωση συνεχίζεται εμπράκτως θέτοντας σε κίνδυνο ολόκληρη της φετινή σχολική χρονιά.

Θα σχολιάσω όμως τα ακόλουθα: 1. Την άποψη αρκετών συναδέλφων των ΚΠΕ πως η παρουσία της πολιτικής ηγεσίας στο ΚΠΕ Κόνιτσας συνέβαλε στην προβολή του θεσμού, σε μια δύσκολη χρονικά συγκυρία. Είναι ντροπή κατά τη γνώμη μου  να αναπαράγουμε λογικές καραγκιόζη προηγουμένων δεκαετιών σε μια εποχή που απαιτεί απ' όλους μας διαφορετικό ήθος και διαφορετική λογική, από τη λογική της υποτέλειας και του ραγιαδισμού. Δεν έχουμε ανάγκη την προβολή του θεσμού με επισκέψεις πολιτικών. Ο θεσμός των ΚΠΕ προβάλλεται μέσα από το έργο και την αυταπάρνηση των παιδαγωγικών ομάδων τους, που έδωσαν και δίνουν όλο τους το είναι για την ανάπτυξη της περιβαλλοντικής αγωγής και της ποιότητας ζωής των τοπικών κοινωνίων στις οποίες εντάσσονται. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι η προβολή ενός νέου οράματος για την Περιβαλλοντική αγωγή, το οποίο να δώσει την ευκαιρία μιας καινούργιας δημιουργικής πορείας αντίστοιχης με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής μας. Να προσφέρει ένα ξεκάθαρο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας, το οποίο να κατοχυρώνει τον κυρίαρχο παιδαγωγικό του χαρακτήρα ως δομή του εκπαιδευτικού μας συστήματος με στόχο την προώθηση της περιβαλλοντικής αγωγής στο ελληνικό σχολείο.

2. Με έκπληξη διαβάσαμε πως η Υπουργός μας παρουσίασε "τη «διαδικτυακή διάσταση» της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, ενταγμένης στο Ψηφιακό Σχολείο". Αναγωρίζοντας πως κάτι θα μου είχε διαφύγει, καθώς αγνοούσα την ύπαρξη αυτής της διάστασης προχώρησα σε αναζήτηση μέσω του διαδικτύου, ώστε να πληροφορηθώ και εγώ για το περιεχόμενο της, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το μόνο ψηφιακό σχολείο , πέρα από τις γενικόλογες ανακοινώσεις για το "Νέο σχολείο" που έγιναν στη Λήμνο, ήταν μία ιστοσελίδα σε δοκιμαστική λειτουργία, χωρίς ίχνος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης ( όχι ότι υπήρχε και τίποτα άλλο ουσιαστικό!)

3. Τα λεγόμενα του πρωθυπουργού μας και διατελέσαντος πάλαι ποτέ Υπουργού Παιδείας με βύθισαν σε ζοφερές σκέψεις.

Είναι δύο τα πράγματα που συζητάμε σήμερα. Ένα είναι πώς θα αλλάξουμε το σχολείο μέσα από τη νέα τεχνολογία, έτσι όπως και ο Γιάννης εδώ, με τη δική του τεχνολογία, με το δικό του κινητό, μας παίρνει φωτογραφίες και βίντεο. Και αυτό μας δείχνει ότι, εδώ μπορούμε να παράγουμε εμείς, μπορείτε να παράγετε εσείς, όπως και οι εκπαιδευτικοί, μαζί σας, έναν πλούτο.

Είχαμε πολλές φορές την εντύπωση, είχαμε μάθει - κακώς - ότι ο πλούτος έρχεται από κάπου έξω, ενώ εμείς έχουμε έναν τεράστιο πλούτο εδώ, στη χώρα μας. Έναν πλούτο στην εκπαιδευτική κοινότητα. Είναι ο πλούτος ο δικός σας, το δικό σας μυαλό, η δική σας σκέψη, το δικό σας παιχνίδι, αυτά που ζωγραφίζετε, αυτά που παράγετε.

Και γι' αυτό ακριβώς, εμείς κάνουμε μια προσπάθεια, μέσα από την ηλεκτρονική διασύνδεση, μέσα από τους υπολογιστές, από το διαδίκτυο, ώστε όλος αυτός ο πλούτος να συνδεθεί και να μπορεί να είναι δικός σας. Να μπορείτε, δηλαδή, εσείς να μπαίνετε σε αυτό το Ψηφιακό Σχολείο και, αντί να είναι η τάξη, όπως αυτή εδώ, με τέσσερις τοίχους, να ανοίξει σε όλη την Ελλάδα και, βεβαίως, και σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα βιβλία που υπάρχουν, σε όλους τους εκπαιδευτικούς, σε όλες τις προσπάθειες - και αυτό, να μπορείτε να το αξιοποιήσετε.

Συγνώμη, αλλά εξηγήστε μου σας παρακαλώ: Η νέα τεχνολογία παράγει πλούτο, ο οποίος ως τώρα δεν παραγόταν; Το κινητό, η φωτογραφία και το βίντεο είναι ο πλούτος ή όλα αυτά είναι ορισμένα από τα μέσα που μας οδηγούν στον πραγματικό πλούτο, το σκεπτόμενο και δρώντα μαθητή και στο μέλλον ενεργό πολίτη; Η αναγνώριση για την ύπαρξη πλούτου στην εκπαιδευτική μας κοινότητας ειλικρινά με συγκίνησε. Την επόμενη φορά που με μικρότερο μισθό, ελλιπή επιμόρφωση, συνεχή απαξίωση από τα θεσμικά όργανα θα πάω να κάνω μάθημα στα κλιματιζόμενα κοντέϊνερ του σχολείου μου, θα αισθάνομαι άλλος καθηγητής, περισσότερο πλούσιος, περισσότερο παραγωγικός!

Όσο για τη διασύνδεση και το άνοιγμα της τάξης τι να πούμε. Συγκλονιστήκαμε! Το υποχρηματοδοτημένο επι δεκαετίες συγκεντρωτικό, εξετασιοκεντρικό, αυταρχικό, κλειστό στην κοινωνία ελληνικό σχολείο θα "ανοίξει" με ηλεκτρονική διασύνδεση. Εδώ το πληκτρολόγιο αρχίζει ξαφνικά να μη διαθέτει τα απαιτούμενα γράμματα για να εκφραστούν οι σκέψεις που γεννιούνται ορμητικά, παρασέρνοντας στο διάβα τους πλήκτρα, ψηφία, γράμματα, αριθμούς, όνειρα και ελπίδες στον κάδο ανακύκλωσης της επιφάνειας ματαιωμένων προσδοκιών.

Υ.Γ: Για την ειλικρίνεια των λεγομένων περί ηλεκτρονικής διασύνδεσης σας παραπέμπω σε άρθρο με τίτλο "Μεταξεταστέα τα ελληνικά σχολεία στις υψηλές ταχύτητες του Διαδικτύου"

Ελεύθεροι χώροι και πράσινο στο...Καρατάσιου

"Υπάρχουν φίδια εδώ μέσα;". Ήταν μια ερώτηση για την οποία δεν είμασταν προετοιμασμένοι να απαντήσουμε, σε μια ημερίδα που εξελίχθηκε άκρως "περίεργα". Την Τρίτη 2  Νοεμβρίου, στο αναψυκτήριο του στρατοπέδου Καρατάσιου ( δεν λειτουργεί, αν και είναι σχεδόν έτοιμος ο χώρος για λόγους που άπτονται του τρόπου λειτουργία των Δήμων, τουλάχιστον προ Καλλικράτη...) οργανώσαμε ημερίδα με θέμα " Σχεδιάζοντας στους ελεύθερους χώρους της πόλης μου" σε συνεργασία με το Δήμο Πολίχνης, το Γραφείο Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης της Δ/νσης Δ/θμιας Εκπ/σης Δυτικής Θεσσαλονίκης και το 2ο Γενικό Λύκειο Πολίχνης. Ο χώρος ετοιμάστηκε ουσιαστικά λίγες ώρες πριν την εκδήλωση, καθώς οι δημοτικές εκλογές, αλλά και άλλες υποχρεώσεις καθυστερούσαν τις απαιτούμενες ενέργειες του Δήμου. 

Όλα κύλησαν όμως ομαλά και στις 12 το μεσημέρι παρουσία συναδέλφων εκπαιδευτικών, μαθητών από το Γυμνάσιο Ευκαρπίας, το 2ο Γενικό Λύκειο Πολίχνης, το 3ο Γενικό Λύκειο Σταυρούπολης, το 1ο Γυμνάσιο Ελευθερίου Κορδελιού και γονέων ξεκινήσαμε πρώτα με μια παρουσίαση του προγράμματος " Αναζητώντας τον ελεύθερο χώρο" του ΚΠΕ Ελευθερίου Κορδελιού. Παρουσιάστηκε η σκοποθεσία, η δομή και η μεθοδολογία του προγράμματος με προσαρμογή στη σχολική πραγματικότητα. Στο τέλος είναι που ακούστηκε και η ερώτηση της αρχής! 

Συνεχίσαμε με το Δίκτυο της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας για τους αδόμητους

χώρους της πόλης μου, καθώς μάλιστα ένας από τυος χώρους στους οποίους υλοποιήθηκε το πρόγραμμα ήταν και το Στρατόπεδο Καρατάσιου.Οι μαθητές πήραν κατόπιν το λόγο παρουσιάζοντας δράσεις σχετικές με τους ελεύθερους χώρους και το πράσινο στην πόλη. Το  Γυμνάσιο Ευκαρπίας πρόβαλε βίντεο με τις δράσεις του για τα ρέματα της Ευκαρπίας, το 2ο ΓΕΛ Πολίχνης αφηγήθηκε όλο το ιστορικό του προγράμματος για το στρατόπεδο Καρατάσιου, το οποίο υλοποιείται τα τελευταία 4 χρόνια με διαφορετικές περιβαλλοντικές ομάδες του σχολείου και έκλεισε τη σειρά των παρεμβάσεων το  3ο ΓΕΛ Σταυρούπολης με μια παρουσίαση του προγράμματος για το δασικό οικοσύστημα, που ολοκλήρωσαν πέρισυ.

Στην ημερίδα παρέστησαν και παρενέβησαν με σύντομες ομιλίες ο υποψήφιος Δήμαρχος Παύλου Μελά, Σερασίδης Σάββας, ο Ευρωβουλευτής Κρίτωνας Αρσένης και ο Διευθυντής του 2ου Γενικού Λυκείου Πολίχνης Σαμαράς Άγγελος. Παρεβρίσκονταν ακόμη μέλη της Ελληνικής Ορνιθολογικής εταιρείας μοιράζοντας πληροφοριακό υλικό, ο Στάθης Αναστασιάδης, εκπρόσωπος του Γραφείο Παιδείας του Δήμου Πολίχνης, υποψηφιοι δήμαρχοι οι οποίοι θα έπαιρναν μέρος σε ζωντανή συζήτηση που θα μεταδίδονταν από το Ράδιο Θεσσαλονίκη και η δημοσιογράφος του Αθηναϊκού πρακτορείου ειδήσεων Νατάσα Καραθάνου. Βέβαια την παράσταση έκλεψαν απρόσκλητα τα άρματα μάχης που για μια ακόμη φορά έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο στρατόπεδο, άδολη κίνηση εμψύχωσης των πολιτών της περιοχής, προσφορά του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας!

Ήταν μια ημερίδα, διαφορετική από τις άλλες, με ζωντάνια, ουσιαστικό περιεχόμενο και δυναμικό συμβολισμό που μας έδειξε πόσο αναγκαίο είναι να παραδοθεί επιτέλους το Στρατόπεδο Καρατάσιου στους μόνους νόμιμους ιδιοκτήτες του. Τους πολίτες της Θεσσαλονίκης.

Υ.Γ: Δεν γνωρίζουμε, αν υπάρχουν φίδια στο στρατόπεδο, αυτό που γνωρίζουμε όμως και ειπώθηκε ως απάντηση στην ερωτηση της αρχής ήταν πως τα περισσότερα είδη φιδιών είναι ακίνδυνα και δεν πρέπει να μας φοβίζουν.

Διδάσκοντας με κόμικ

View more presentations from EduComics Project.

Μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση για την αξιοποίηση των κόμικ στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εμείς το έχουμε εφαρμόσει τα τελευταία χρόνια στην Περιβαλλοντική μας ομάδα με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Σας παραπέμπω σε προηγούμενα σημειώματά μας:

http://papadim.blogspot.com/2009/11/blog-post_07.html
http://papadim.blogspot.com/2010/06/blog-post_22.html
http://papadim.blogspot.com/2010/06/blog-post_24.html

Google news και ...διαμάντια!

Αν επιθυμείτε να ενημερώνεστε άμεσα για ένα θέμα που σας ενδιαφέρει, το google news προσφέρει τη δυνατότητα να δημιουργήσετε μια ενότητα με λέξεις κλειδιά και αποδελτιώνοντας σας παρουσιάζει τις ειδήσεις που ταιριάζουν στις επιλογές σας. Έτσι και εγώ έφτιαξα την ενότητα Περιβαλλοντική εκπαίδευση και κοιτάξτε τι διαμάντι ανακάλυψα.

Δεκτή έκανε την πρόταση του βουλευτή Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ κ. Μανόλη Στρατάκη για αξιοποίηση και άλλων ειδικοτήτων επιστημόνων, όπως γεωτεχνικών, περιβαλλοντολόγων κλπ. στην Α’θμια Εκπαίδευση, η Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου, κατά τη συζήτηση της σχετικής Ερώτησης του κ.Στρατάκη την Τρίτη στη Βουλή, ενώ παράλληλα άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για προσλήψεις ακόμα και από το επόμενο σχολικό έτος και αφού προηγηθεί τόσο η απαραίτητη διαβούλευση όσο και οι σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες από πλευράς Υπουργείου.

Δηλαδή: Δεν φτάνει που ήδη στα δημοτικά σχολεία βρέθηκαν πληροφορικάριοι, γυμναστές, θεατρολόγοι, καθηγητές ξένων γλωσσών ( ή ίσως ακριβώς γι' αυτό το λόγο), άνοιξε η όρεξη σε κάποιους να τοποθετήσουμε γνωστούς και μη στο δημόσιο ( κατά προτίμηση) ως απάντηση στις αυξημένες απαιτήσεις της εποχής και στις  ανάγκες των παιδιών. Οπότε: Γεωτεχνολόγοι, περιβαλλοντολόγοι, δασολόγοι, ιχθυολόγοι (sic), θεολόγοι παρακαλούνται να ετοιμάζονται να προσφέρουν κι αυτοί τις γνώσεις τους, ώστε να τα αποτρελλάνουμε τελείως τα παιδά! Αυτή η εξαιρετική και άδολη πρόταση έγινε φυσικά δεκτή με ευχαρίστηση ( εκλογές έχουμε...)

Ο κ.Στρατάκης στην τοποθέτησή του, αφού ευχαρίστησε την ηγεσία του Υπ.Παιδείας για τη νέα φιλοσοφία που εφαρμόζει και υλοποιεί στην πράξη, όχι μόνο στο δημοτικό αλλά και στις υπόλοιπες βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος, τόνισε ότι: «Βεβαίως και αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν μπορούν τα πράγματα να γίνουν από τη μία στιγμή στην άλλη και ολοκληρωμένα. Όμως υπάρχουν δράσεις πολύ σημαντικές, όπως για παράδειγμα, η κυκλοφοριακή αγωγή, η αγωγή για την προστασία του περιβάλλοντος, οι διατροφικές συνήθειες, που καθιστούν αναγκαία την ύπαρξη ειδικών».
Επεσήμανε ακόμη, ότι και οι περιβαλλοντολόγοι και οι γεωπόνοι και οι δασολόγοι και οι ειδικοί επιστήμονες κάθε κατηγορίας, μπορούν να συνεισφέρουν στο να διαμορφωθεί μια διαφορετική συνείδηση στους μαθητές, ειδικά σ’αυτές τις μικρές ηλικίες που είναι ακόμα πιο σημαντικό.

Τι να του πεις τώρα; Πως ακριβώς η γνώση των ειδικών μας οδήγησε στα προβλήματα που θέλει να αντιμετωπίσει μέσα από την πρόσληψη τους; Πως ο χωρισμός της γνώσης σε κομμάτια κομμάτιασε και τη δυνατότητα να αποκτήσουμε μια ενιαία, ολιστική αντίληψη του κόσμου μας; Πως το θετικιστικό παράδειγμα είναι μάλλον αναποτελεσματικό στην εκπαιδευτική διαδικασία; Πως η υποκρισία περισσεύει και με θρασύτητα εμφανίζεται ως ενδιαφέρον για τη σωστή παιδεία των παιδιών;

Αυτό που με κάνει να αισιοδοξώ είναι ο γνωστός τρόπος με τον οποίο ασκείται η εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα. Αποτελεί εγγύηση πως γραφικότητες σαν αυτές που προηγήθηκαν δεν θα πορευθούν το δρόμο της υλοποίησης. Βέβαια σ΄αυτή τη χώρα τα έχουμε δεί όλα. Όλα;

Social network

Το facebook αποτελεί σήμερα όχι τόσο ένα τεχνολογικό εργαλείο, όσο ένα οικονομικό και κοινωνικό φαινόμενο που επηρεάζει σε διαφορετικό βαθμό εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο, κάτι που αποδεικνύεται και από τη μεγάλη ταχύτητα με την οποία πέρασε η ιστορία του στο πανί του κινηματογράφου.

Μη ξεχνάμε πως η δημοφιλέστερη ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης εξελίχθηκε εκρηκτικά μέσα σε μια πενταετία, έχοντας ξεπεράσει τα 500 εκατομμύρια χρήστες σε όλο τον κόσμο, πολλοί από τους οποίους είναι φανατικοί, περνώντας αρκετές ώρες κάθε μέρα στον εικονικό κόσμο με τα προφίλ των φίλων και μη.

Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ο δημιουργός του Facebook, είχε μια ιδέα. Μια ιδέα που εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο, αποφέροντας δισεκατομμύρια δολάρια και κάνοντάς τον τον νεότερο δισεκατομμυριούχο του κόσμου. Αν θέλουμε να πιστέψουμε την ιστορία της ταινίας, όλα ξεκίνησαν από έναν χωρισμό. Ο πληγωμένος εγωϊσμός του Ζάκερμπεργκ τον οδηγεί στην εκδίκηση και στην ανακάλυψη ενός νέου τρόπου επικοινωνίας, ενός αποτελεσματικού δρόμου απόκτησης φίλων και όχι μόνο.  Γιατί το facebook. μας λέει η ταινία, από την αρχή της ύπαρξής του  «πουλάει» εμμέσως γνωριμίες και σεξ. Η επιτυχία ήταν άμεση και τεράστια και ο Ζάκερμπεργκ είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος γι' αυτήν. Είναι; Οπως συμβαίνει σε κάθε ιστορία επιτυχίας, πίσω της κρύβονται πολλά χρήματα και αρκετοί διεκδικητές. Η ταινία παρακολουθεί την εξέλιξη δύο τέτοιων διεκδικήσεων, από τις οποίες μια έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί ήταν ανάμεσα στον Ζάκερμπεργκ και τον έως τότε συνεργάτη και καλύτερό του φίλο. Στις επιχειρήσεις, όμως, φαίνεται ότι οι φιλίες είναι τόσο ισχυρές όσο και στο Facebook.

Το social network παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο τη γέννηση του facebook τοποθετώντας σαν συνδετικά στοιχεία τη φιλία, την προδοσία και την απληστία. Αν και δεν εμβαθύνει όσο θα έπρεπε σε θέματα σημαντικά, όπως τα προσωπικά δεδομένα και η προστασία τους, ο εθισμός που προκαλεί σε πολλά άτομα η χρήση του, η αλλοίωση του περιεχομένου της φιλίας και της παρέας, η σύνδεση με κυβερνητικά και άλλα συμφέροντα, εντούτοις κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως πρόκειται για μία από τις καλύτερες ως τώρα ταινίες του 2010.

Τα Wikis στην εκπαίδευση

Τα Wiki (προφέρεται βίκι ή ουίκι) είναι ένας τύπος ιστοτόπου που επιτρέπει σε όλους να δημιουργήσουν και να επεξεργαστούν τις σελίδες του. Σε ένα wiki, διάφορα άτομα μπορούν να γράφουν μαζί (όχι ταυτοχρόνα όμως όπως αυτό γίνεται με εργαλεία collaborating writing). Έτσι, διευκολύνεται η συνεργασία πολλών ατόμων για τη συγγραφή ενός έργου ή τη διερεύνηση ενός προβλήματος ή τη συζήτηση ενός σημαντικού θέματος. Αν ένα άτομο κάνει κάποιο λάθος, το επόμενο μπορεί να το διορθώσει. Μπορεί επίσης να προσθέσει κάτι νέο στην σελίδα, πράγμα που επιτρέπει την συνεχή βελτίωση και ενημέρωση. Το διασημότερο wiki είναι η wikipedia με τις εθικές της υλοποιήσεις π.χ τη βικιπαίδεια στην Ελλάδα.

Ο σκοπός και οι κανόνες είναι διαφορετικοί σε διάφορα wiki, όπως και οι αντίστοιχοι ανάλογα κανόνες συμπεριφοράς.

Ποια είναι τα οφέλη από την αξιοποίηση των wiki στη σχολική πραγματικότητα;

1. Μας δίνει τη δυνατότητα να συνεργαστούν οι μαθητές της τάξης μας ή και διαφορετικών τάξεων κατασκευάζοντας περισσότερο δημιουργικά τη δική τους γνωστική ύλη
2. Η γνώση αντιμετωπίζεται με κριτικό τρόπο μέσα από μια συνεχή διαιδκασία ελέγχου, κριτικής, διόρθωσης και συμπλήρωσης των θεμάτων που συζητούνται.
3. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνονται επίσης στόχοι στο επίπεδο ανάπτυξης των ικανοτήτων και δεξιοτήτων των παιδιών ( ή και των εκπαιδευτικών ενός ή περισσότερων σχολείων), αλλά και η δημιουργία μιας κουλτούρας συνεργασίας και αλληλεγγύης στον εκπαιδευτικό χώρο.

Πιθανές εκπαιδευτικές εφαρμογές

1.  Με τα wiki μια ομάδα εκπαιδευτικών μπορεί να κατασκευάσει ένα δικτυακό τόπο στον οποίο να δίνεται η δυνατότητα συζήτησης σε συγκεκριμένα γνωστικά πεδία, π.χ. Ιστορία Γ΄Λυκείου, στον οποίο επίσης να συγκεντρώνεται υλικό ( για παράδειγμα σενάρια ή σχέδια μαθήματος, σημειώσεις, βίντεο κ.α)  για την καλύτερη διδασκαλία του μαθηματος.
2. Οι μαθητές μιας τάξης μπορούν συνεργατικά να επεξεργαστούν μια μεγάλη θεματική ενότητα με κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο, συμπεράσματα στα οποία οδηγήθηκαν. Για παράδειγμα στην Έκθεση Έκφραση της Β΄Λυκείου θα μπορούσε να προσεγγισθεί με τον τρόπο αυτό η ενότητα της είδησης δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά να συνεπεξεργαστούν ειδήσεις της τρέχουσας επικαιρότητας, με συνδέσμους, φωτογραφίες ή βίντεο, να τις οργανώσουν με διαφορετικό τρόπο και να συγγραψουν τις δικές τους ειδήσεις είτε από τη γειτονιά τους είτε από το σχολείο.
3. Έχουμε επίσης τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε wiki μετά από μια σχολική ή εξωσχολική δραστηριότητα, καλώντας όλους όσοι συμμετείχαν να συμβάλλουν σε μια προσπάθεια αποτύπωσης των όσων έγιναν.

Κοινός παρονομαστής: Τα παιδιά μετατρέπονται από παθητικοί καταναλωτές γνώσης σε συνδημιουργούς της δικής τους γνώσης, στην ουσία κατασκευάζουν συνεργατικά τη δική τους αφήγηση αντιμετωπίζοντας κριτικά και ερευνητικά τις αφηγήσεις των άλλων.

Ακολουθεί: Ένα κατατοπιστικό βίντεο για τα wiki.

Σχετικοί σύνδεσμοι:

http://www.blogger.com/goog_538172407

http://el.wikipedia.org/wiki/Wiki

http://dreamteam.wikidot.com/

Ιστότοποι για δημιουργία wiki

http://www.wikidot.com/

http://www.mediawiki.org/wiki/MediaWiki

http://www.wikispaces.com/

Επετειακό!

Μια καταπληκτική σύνδεση ιστορικού ένδοξου παρελθόντος και του δικού μας ( χωρίς επίθετα) παρόντος.

Το ψηφιακό φροντιστήριο

Να μην κατηγορούμε μόνο το Υπουργείο Παιδείας και Δια Βίου Αμάθειας, πρέπει να αναγνωρίζουμε και τις καλές του προσπάθειες. Οργανώθηκε και λειτουργεί, με τρία προς το παρόν μαθήματα κατευθύνσεων, Αρχαία, Μαθηματικά, Φυσική και λιγοστή ύλη, το ψηφιακό φροντιστήριο προετοιμασίας των μαθητών για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Δομημένο στη λογική του moodle περιλαμβάνει θεωρία, ασκήσεις και βιντεομαθήματα. Θα εμβαθύνουμε περισσότερο, όταν προχωρήσουν οι διαδικασίες ολοκλήρωσής του, αν και τα συνολικά προβλήματα της Λυκειακής βαθμίδας σήμερα είναι τέτοιας μορφής, που παρεβάσεις αυτού του είδους καταλήγουν να είναι περισσότερο ασκήσεις επικοινωνίας, παρά ενέργειες ουσίας. Μακάρι να διαψευστούμε...

http://www.study4exams.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=53&Itemid=40
http://www.study4exams.gr/anc_greek/

Αλλάζοντας το εκπαιδευτικό παράδειγμα

Τέσσερα χρόνια μετά , ο Ρόμπινσον επανέρχεται με μια ακόμα ομιλία για να υποστηρίξει την προώθηση δραστικών αλλαγών στην εκπαίδευση, τη δημιουργία νέου παραδείγματος  σύμφωνο με τις ανάγκες των παιδιών και της εποχής μας.

Υποστηρίζει με καυστικό και συγχρόνως διασκεδαστικό τρόπο ότι από κέντρα τυποποιημένης μάθησης στηριζόμενα στο βιομηχανικό μοντέλο, πρέπει να μετατραπούν σε εκπαιδευτικά συστήματα όπου η ευαισθησία στο εύρος και στο βάθος των δημιουργικών αποθεμάτων κάθε παιδιού, η εξατομικευμένη διδασκαλία και η ενθάρρυνση να ακολουθήσουν τις έμφυτες κλίσεις τους, θα κυριαρχούν. Έκλεισε την ομιλία του με ένα ποίημα του Γέιτς

«Αν είχα τ' ουρανού την πλουμιστή τη φορεσιά
την υφασμένη από χρυσό κι απ' ασημένιο φως
Τη γαλανή, τη μελιχρή, τη μαυροκεντημένη φορεσιά
Από νύχτα κι από μέρα κι από αποσπερίσιο φως
Τη φορεσιά μου θα άπλωνα κάτω από τα πόδια σου
Μα εγώ που είμαι φτωχός έχω μόνο τα όνειρά μου
Τα όνειρά μου άπλωσα κάτω από τα πόδια σου.
Πάτα ελαφρά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου».

 συμπληρώνοντας...

Και κάθε μέρα, με κάθε τρόπο, τα παιδιά μας, απλώνουν τα όνειρά τους κάτω από τα πόδια μας. Εμείς πρέπει να πατήσουμε όσο πιο ελαφριά γίνεται».

Η ομιλία του με ελληνική μετάφραση.


Και προσέξτε μια εκπληκτική παρουσίαση των απόψεών του με σχέδιο.

Η δημιουργικότητα στην εκπαίδευση

Ο Κεν Ρόμπινσον είναι ένας Βρετανός συγγραφέας, ομιλητής και σύμβουλος για θέματα εκπαίδευσης, ο οποίος μάλλον κάθε φορά που παρουσιάζει ως ομιλητής τις απόψεις του για την εκπαίδευση δημιουργεί αν μη τι άλλο αίσθηση. Το μαρτυρούν τα γεγονότα: Η πρώτη ομιλία του, το 2006, με θέμα " Τα σχολεία σκοτώνουν τη δημιουργικότητα" προβλήθηκε εκατό εκατομμύρια φορές στο διαδίκτυο, ενώ μεταφράστηκε σε 46 γλώσσες.

«Εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους να απομακρύνονται από τη δημιουργικότητα»

υποστηρίζει ο Ρόμπινσον και αναδεικνύοντας τη σημασία του λάθους στην εκπαιδευτική και όχι μόνο διαδικασία παραθέτει την άκολουθη άποψη:

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι αν δεν είσαι προετοιμασμένος να κάνεις λάθος, δεν θα σκεφτείς ποτέ κάτι πρωτότυπο.
Και μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση, τα περισσότερα παιδιά έχουν χάσει αυτή την ικανότητα. Φοβούνται να κάνουν λάθος. Διοικούμε τις εταιρίες μας με αυτό τον τρόπο. Στιγματίζουμε τα λάθη. Και διευθύνουμε σήμερα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα όπου τα λάθη είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους κάνοντάς τους να ξεχνούν τις δημιουργικές του ικανότητες.

Δε νομίζω πως μπορεί να διαφωνήσει κανείς,στοχαζόμενος τις δικές του εμπειρίες στο σχολείο είτε ως μαθητής ή καθηγητής είτε και ως γονιός.

Ερωτηματολόγια στο web 2.0

Η χρησιμότητα των ερωτηματολογίων στην εκπαιδευτική διαδικασία είναι αναμφισβήτητη. Εργαλείο ανάλυσης προβλημάτων, αποσαφήνισης στασεων, μέσο επικοινωνίας και εφαλτήριο συνεργασίας προσφέρει ακόμη τη δυνατότητα διαθεματικής προσέγγισης στο μονοδιάστατο σχολικό χώρο. Τόσο ο σχεδιασμός, όσο και η συμπλήρωση και ανάλυση των δεδομένων του παρέχουν την ευκαιρία ανάπτυξης σημαντικών γνωστικών και μεταγνωστικών ι κανοτήτων, όσο και τη βελτίωση στάσεων και δεξιοτήτων.
Ιδιαίτερα στην περιβαλλοντική εκπαίδευση αποδείχθηκαν πολύτιμα εργαλεία συμβάλλοντας μάλιστα και στην προώθηση του τεχνολογικου γραμματισμού, εξαιρετικά αναγκαίου για την εποχή μας. Το web μας δίνει τη δυνατότητα να κατασκευάσουνε, να προωθήσουμε συλλέγοντας πληροφόρηση αλλά και να την αναλύσουμε με ευκολια. Η ερμηνεία βέβαια είναι μια άλλη ιστορία.

Ηλεκτρονικα ερωτηματολόγια

• http://www.advancedsurvey.com/: Δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας όσων ερωτήσεων θέλουμε, πολλαπλής επιλογής, αλλά και συμπλήρωσης πεδίου κειμένου. Προσφέρει επίσης  παρουσίαση των αποτελεσμάτων με απλά γραφήματα, ραβδογράμματα. Το χρησιμοποιήσαμε στο ΚΠΕ για το σχεδιασμό του προγράμματος "Αειφόρο - Βιώσιμο σχολείο". Το αποτέλεσμα μπορείτε να το δείτε στην ιστοσελίδα πληκτρολογώντας το νούμερο 72408 στην επιλογή "Take A Survey" box
• http://fotoll.com/: Δημιουργούμε ερωτηματολόγια με φωτογραφίες, οι οποίες δηλώνουν τις προτεινόμες επιλογές. Δείτε το παράδειγμα http://fotoll.com/Which_sport_do_you_prefer
• http://www.ask500people.com/: Θέτουμε μια ερώτηση και οι απαντήσεις μπορούν να έρθουν απ' όλο τον κόσμο! Κοιτάξτε το παράδειγμα http://www.ask500people.com/questions/which-type-of-social-network-do-you-merely-use
• Και φυσικά το πιο εξελιγμένο εργαλείο μας το προσφέρουν τα google docs. Φτιάχνουμε ερωτηματολόγια με ευκολία και ποικιλία ερωτήσεων, μπορούμε να το αποστείλουμε με mail, αλλά και να δοθεί απλά το link για απάντηση στο web ή ακόμη να το ενσωματώσουμε με κώδικα στο blog ή στην ιστοσελίδα μας. Προσφέρει επίσης ανάλυση των αποτελεσμάτων σε υπολογιστικό φύλλο. Σχετικές πληροφορίες: http://www.slideshare.net/mikechui/using-google-docs-for-quality-feedback

Χρονικό Οκτωβρίου

Οι απόψεις μου για τα ΚΠΕ είναι γνωστές από προηγούμενα σημειώματά μου. Η φετινή χρονιά βέβαια έχει αποδειχθεί ως τώρα εξόχως ενδιαφέρουσα. Πρώτα, αντιληφθήκαμε τη μεγάλη εκτίμηση της πολιτείας προς το έργο ενος θεσμού δεκαπέντε χρόνων, καθώς για πρώτη φορά από τη δημιουργία τους έμειναν κλειστά για έναν περίπου μήνα. Και όταν άνοιξαν, οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν. Η απόφαση της παράτασης θητείας δεν ελήφθη, ούτε ανακοινώθηκε από το Υπουργείο, τη χαρά αυτή την είχαν οι Περιφέρειες, οι οποίες με αποφάσεις που ανακοινώνονταν σε διαφορετικές ημερομηνίες ανα περιοχή, μετέβαλαν μειώνοντας τον αριθμό των μελών κάθε ΚΠΕ ( στη συντριπτική πλειοψηφία), παρά την ύπαρξη συγκεκριμένου θεσμικου πλαισίου. Αποτέλεσμα: Κάποια ΚΠΕ διατήρησαν τον αριθμό τους,σε άλλα τα μέλη τους μειώθηκαν στα πέντε,σε αρκετά στα τρια και υπήρχαν και ΚΠΕ με δύο ή κανέναν εκπαιδευτικό!

Επισημαίνεται πως η γιγάντωση του αριθμού των ΚΠΕ, έφτασαν να είναι εξήντα εννέα, οφειλόταν στην ικανοποίηση της πολιτειας για το έργο που παραγόταν και στις επιθυμίες των τοπικών κοινωνιών να φιλοξενήσουν στα όριά τους το θεσμό. Προσωπική μου άποψη: Μεγάλο λάθος που συνδεόταν πολλές φορές σε αλλότρια της εκπαίδευσης τοπικά συμφέροντα και στην αδιαφορία του Υπουργείου, αφού ο θεσμός στηρίχτηκε οικονομικά από την αρχή σε ευρωπαϊκά κονδύλια και στην κάλυψη μέρους του λειτουργικού κόστους από τους Δήμους, οι οποίοι παραχωρούσαν χώρους, κτίρια και γραμματεία κάποιες φορές.
Οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν όμως. Λογαριασμοί απλήρωτοι, προμηθευτές που ανέμεναν εξόφληση, απουσία οποιασδήποτε ενημέρωσης από το Υπουρείο, επέτειναν το κλίμα απογοήτευσης και απαξίωσης. Ώσπου πληροφορηθηκαμε από το Άλφαβήτα την απόφαση δημιουργίας Συντονιστικών ΚΠΕ ανά περιφέρεια. Λεπτομέρεια: Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο δεν το προέβλεπε, Πριν μερικά χρονια είχαν γινει προσπάθειες για δημιουργία Συντο ιστικών δύο φορές,το ίδιο ξαφνικά, το ένα με έδρα την Αργυρούπολη και το άλλο αργότερα με έδρα ένα νεοσύστατο τότε ΚΠΕ, το ΚΠΕ Ακρόπολης (!), χωρίς να ευδοκιμήσουν. Δεύτερη λεπτομέρεια: Τα συντονιστικά ΚΠΕ προβλέπονταν σε δύο προκηρύξεις του ΕΙΝ που ανακοινώθηκαν τον Αύγουστο, προκηρύξεις όμως που χάθηκαν ξαφνικά χωρίς να προχωρήσουν οι διαδικασίες που προέβλεπαν. Η επόμενη έκπληξη: Τεχνικά δελτία με χαρακτηριστικά που δεν υπαρχουν σε κανένα επίσημο έγγραφο: Συντονιστικό ΚΠΕ, ΚΠΕ για μαθητές, ΚΠΕ για δια βίου μάθηση.Μα καλά πώς θα συμπληρωθούν, χωρίς να γνωρίζουμε με σαφήνεια αν ισχύει το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο ή εφαρμόζεται άλλο με τροποποιήσεις; Μην ανησυχείτε μας απαντούν. Θυμάστε κάτι προκηρύξεις που εξαφανίστηκαν, ε, με κάποιες τροποποιήσεις ό,τι προβλεπόταν εκεί αυτό θα γίνει.
Έκπληκτοι συνειδητοποιήσαμε ακόμη μια φορά μια πραγματικότητα. Η θεσμική απαξίωση του Σεπτεμβρίου συνδεόταν με μια απόφαση για αλλαγή του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου της Περιβαλλοντικής αγωγής, αλλαγή που σχεδιαζόταν και υλοποιούνταν στα κρυφά, με προχειρότητα, αποσπασματικότητα, χωρίς καμμία συνεργασία με τους εργάτες επί τόσα χρόνια του θεσμού. Χαμογελάτε, σιγά τώρα το νέο θα μου πείτε. Και έχετε δίκαιο. Η ουσιαστική αδυναμία των ΚΠΕ να επιτελέσουν το παιδαγωγικό τους έργο όχι με τους ενήλικες, αλλά ακόμη και με τους μαθητές, αφού τα περισσότερα εξακολουθούν να είναι υποστελεχωμένα επιτείνει την αβεβαιότητα για το μέλλον.
Τελικά ποιος είναι ο ρόλος των ΚΠΕ; Κέντρα περιβαλλοντικής αγωγής; Κέντρα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης ενηλίκων; Κέντρα βιώσιμης ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών; Κέντρα παραγωγής και διάχυσης νέων ιδεών και μεθόδων; Κέντρα απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων και τοπικών εξυπηρετήσεων; Αν μου απαντήσετε όλα αυτά, τότε αντιλαμβάνεστε με σαφήνεια τον λανθασμενο δρόμο ενός θεσμού δεκαπέντε χρόνων. Με ξεκάθαρο όραμα να βοηθήσει την κοινωνία μέσα από το σχολείο, να επιφέρει την αλλαγή χτίζοντας στς καρδιές και το μυαλό των παιδιών. Σίγουρα το άμεσο μέλλον δεν θα μας αφήσει να πλήξουμε.
Το εγγυάται η ειλικρίνεια, η διάθεση για συνεργασία και ο επαγγελματισμός των ανθρώπων που αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς!

Εκδήλωση 2 Νοεμβρίου

Ημερίδα για τους ελεύθερους χώρους

Το Κ.Π.Ε. Ελευθερίου Κορδελιού έχει σχεδιάσει και υλοποιεί εκπαιδευτικό πρόγραμμα με θέμα “Αναζητώντας τους ελεύθερους χώρους”, αναγνωρίζοντας τη σημασία τους για μια καλύτερη ποιότητα ζωής σε μια περισσότερο βιώσιμη πόλη. Συνεργάζεται επίσης με φορείς και σχολικές μονάδες, ενισχύοντας και υποστηρίζοντας δράσεις που συνδέονται με την ανάδειξη της σημασίας των ελεύθερων χώρων στη Θεσσαλονίκη.
Στο πλαίσιο αυτό οργανώνει την Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010, στο αναψυκτήριο του στρατοπέδου Καρατάσου, από τις 12 μ.μ έως 14.00 μ.μ., ημερίδα με θέμᨔΣχεδιάζοντας στους ελεύθερους χώρους της πόλης μου” με συνεργαζόμενους φορείς τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης, την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και την Περιβαλλοντική ομάδα του 2ου Γενικού Λυκείου Πολίχνης. Η ημερίδα αυτή στοχεύει στην ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα σε μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς για τις εκπαιδευτικές δράσεις που έχουν αναπτυχθεί σε ελεύθερους χώρους, όπως επίσης και στη θέση ενός πλαισίου αρχών, αξιών και μεθοδολογίας που καλό είναι να τις διέπει. Πρόθεσή μας είναι η ημερίδα να δώσει το έναυσμα σε Περιβαλλοντικές ομάδες της πόλης μας να ασχοληθούν ενεργά με τους ελεύθερους χώρους της γειτονιάς τους, της πόλης τους αναλαμβάνοντας το σχεδιασμό και υλοποίηση δράσεων σ' αυτούς.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ

12.00 -12.20: Παρουσίαση του εκπαιδευτικού προγράμματος “ Αναζητώντας
τον ελεύθερο χώρο”. Κ.Π.Ε Ελευθερίου Κορδελιού

12.20 -12.40: Δίκτυο αδόμητων χώρων “ Για τα πουλιά και τους ανθρώπους”.
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία

12.40 -13.15: Παρουσιάσεις δράσεων σχολικών ομάδων

13.15 -13.30: Ενημέρωση για το σχεδιασμό και υλοποίηση προγραμμάτων Π.Ε.
Υπεύθυνοι Π.Ε Δ.Δ.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης

13.30-14.00: Συζήτηση. Κλείσιμο της εκδήλωσης

Εργαλεία του web 2.0

Σε παλαιότερο post κάναμε μια αναφορά στο web 2.0 και στα γενικά χαρακτηριστικά του σε μια εποχή που το web 3.0 κάνει έντονη την παρουσία του. Στον εκπαιδευτικό χώρο βέβαια τα πράγματα δεν κινούνται τόσο γρήγορα καθώς υποδομές και θεσμικό πλαίσιο αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες της νέας εποχής. Μια αρκετά καλή τρισδιάστατη παρουσίαση εργαλείων του web 2.0 στη διεύθυνση http://web2.gdo.com/ μας ανοίγει έναν κόσμο, αν όχι ουσιαστικών δυνατοτήτων, τουλάχιστον συζήτησης για τον τρόπο αξιοποίησής τους στην παιδαγωγική διαδικασία και για την αποτελεσματικότητά των τεχνολογικών μέσων που μας προσφέρονται σήμερα.

Τρία χρόνια

Τρία χρόνια
είσαι μακριά μας
Τρία χρόνια
είσαι δίπλα μας
Τρία χρόνια πέρασαν και
είσαι αθώα ομορφιά μπροστά μας
άχρονη

Στη Λίνα

Οδός Βελισσαρίου

Ο μονότονος ήχος με έβγαλε από τις σκέψεις μου καθώς διέσχιζα τη Βελισσαρίου αργά το μεσημέρι. Ένα άσπρο μπαστούνι η πρώτη εικόνα και ένας νέος άνθρωπος να περπατά στη μέση του δρόμου. Φυσικό, σκέφτηκα. Τα πεζοδρόμια στη Βελισσαρίου είναι μικρα και με αρκετά σκαλοπάτια που δυσκολεύουν ακόμη και την κίνηση των μη εχόντων οποιοδήποτε πρόβλημα.
Κοντοστάθηκα και τον κοίταξα. Με νευρικές κινήσεις έψαχνε τα εμπόδια. Τα οποία συνάντησε σε δέκα μέτρα. Ένα θηριώδες τζιπ περίμενε να περάσει, καθώς ένα μεγάλο φορτηγό ξεφόρτωνε στην Αετοράχης. Έπεσε πάνω του, στην αριστερή πλευρά. Ταράχτηκε λίγο, έκανε πίσω και το προσπέρασε με μικρά πλάγια βήματα. Συνέχισε να περπατά με άγνωστη κατεύθυνση, γνωστή όμως τη συνέχεια. Βιαστικό αυτοκίνητο περνά με ελιγμό μπροστά από το τζιπ και κορνάρει οργισμένα. Ταράχτηκε ξανά ο νεαρός, κάνει στην άκρη και ...συνεχίζει στη μέση του δρόμου σε μια πόλη που έχει φανερά χάσει κάθε ίχνος σεβασμού απέναντι σε ανθρώπους που δεν θέλουν να μείνουν στο περιθώριο της ζωής, αγωνιζόμενοι να βρουν το δρόμο τους... στην οδό Βελισσαρίου.

Υποχρεωτική Ιστορία

Διαβάζετε και ενημερώνεστε φαντάζομαι για τον αγώνα που δίνεται με παθος και πίστη υπέρ της παραμονής της Ιστορίας ως υποχρεωτικού μαθήματος στο νέο (;) Ενιαίο (;) Λύκειο (;) που σχεδιάζουν οι ιθύνοντες του σεβαστού Υπουργείου μας. Η όλη υπόθεση μου έφερε στο νου ένα παλαιότερο σημείωμά μου για την Ιστορία, θέμα πάντα έτοιμο να συσπειρώσει τις πιο ετερόκλητες ομάδες στην "υπεράσπισή" της.

Όλα ξεκίνησαν με τη δημοσιοποίηση της φιλοσοφίας και της δομής του προτεινόμενου νέου Λυκείου. «Με το νέο πρόγραμμα σπουδών που θα εφαρμοστεί το νέο σχολικό έτος 2011-2012 ο εκπαιδευτικός δε θα κινείται με γνώμονα το βιβλίο, αλλά θα του δίνεται ελευθερία να σχεδιάζει το μάθημά του» δηλώνεται από επίσημα χείλη και τονίζεται πως το νέο Λύκειο θα περιλαμβάνει και "κοινωνική δράση".
Αμέσως, όπως είναι φυσικό στην ευλογημένη πατρίδα μας άρχισαν οι αντιδράσεις. Αντιδράσεις με αφετηρία το ποιό μάθημα θεωρείται πως υποβαθμίζεται και ποιό πως αναβαθμίζεται, όχι για την ουσία των επιχειρούμενων αλλαγών και την αντιστοιχία τους με τις πραγματικές ανάγκες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, των μαθητών και της κοινωνίας, αλλά και με τα δεδομένα της εποχής.
Θρησκευτικά, Πληροφορική, Χημεία, Βιολογία και φυσικά Ιστορία ενώθηκαν με ένα αόρατο νήμα στο χορό των θυμωμένων αντιδράσεων των αντίστοιχων ειδικοτήτων ή και Επιστημονικών ενώσεων για τις επιχειρούμενες αλλαγές επί τα χείρω, όπως υποστηρίζουν. Δεν έχω την πρόθεση να αναλύσω το προτεινόμενο σχέδιο, άλλωστε γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πως κινούνται τα πράγματα στην τιμημένη χώρα μας. Πριν καλά καλά κατασιγάσουν οι φωνές των άμεσα θιγόμενων εμφανίστηκαν οι γνωστοί υπερασπιστές των συμφερόντων του έθνους και του λαού μας ως συνήγοροι της υποχρεωτικότητας της ιστορίας. Βουλευτές, αριστεροί, ακροδεξιοί, χριστιανικές ιστοσελίδες αντάμα διατύπωσαν με σθένος τον υπερ υποχρεωτικής Ιστορίας λόγον. Και ω του θαύματος: Η Ιστορία ξαναγίνεται υποχρεωτική μαζί με μερικές άλλες αλλαγές που στην ουσία καταργούν την όποια (λέμε τώρα!) ενότητα και συνέπεια του αρχικού σχεδιασμού. Τι μας διδάσκει η ιστορία αυτή;
Για όσους δίδαξαν και διδάσκουν Ιστορία στους σημερινούς εφήβους, για όσους η προσέγγισή της γινόταν και γίνεται με όρους επιστημονικούς και παιδαγωγικούς, μακριά από δογματισμό και ιδιοτέλεια κάθε μορφης η διδασκαλία της ιστορίας ως τώρα είχε καταντήσει "ένα πουκάμισο αδειανό" που κάποιοι βαυκαλίζονταν πως μορφοποιούσε την αληθινή Ελένη, - Ιστορία εκλαμβάνοντας ως γεγονότα τις δικές τους φιλοδοξίες. Δυστυχώς η περιπέτεια της Ιστορίας απλά συμβολίζει την περιπέτεια του αέναα μεταρρυθμιζόμενου και ουδέποτε ευτυχήσαντος εκπαιδευτικού μας συστήματος. Με αέναη επιμονή στο επουσιώδες και διασπαστικό, αντί του ουσιώδους και ενοποιητικού. Θα επανέλθουμε.

Διαδραστικοί πίνακες- Εισαγωγή 2

Παρουσίαση εκπαιδευτικών εφαρμογών.

Μια γελοιογραφία...χίλιες λέξεις

Πολύ εύστοχη γελοιογραφία με το Ψηφιακό σχολείο να γίνεται πραγματικότητα, τουλάχιστον στο επίπεδο των λόγων...αν και πολλές φορές και οι πράξεις είναι για γελοιογραφίες!

Αειφόρο σχολείο

Με αφορμή τη θεσμοθέτηση από την Ελληνική εταιρεία Περιβάλλοντος και πολιτισμού του βραβείου για το Αειφόρο σχολείο, θα ήθελα να καταγράψω τις σκέψεις μου και να σας ζητήσω να με βοηθήσετε, αν κάνω λάθος επισημαίνοντάς το.
Στόχος του βραβείου είναι " οι μαθητές να αναπτύξουν συμπεριφορές που συνάδουν με την αειφόρο ανάπτυξη και να μειώνουν το οικολογικό τους αποτύπωμα", ενώ ταυτόχρονα φιλοδοξεί "να συμβάλλει στην στροφή των σχολείων της χώρας μας προς την αειφορία."Πώς θα επιτευχθούν τα παραπάνω; Προσέξτε τη διαδικασία και τον τρόπο επιβράβευσης.
"Τα σχολεία διαγωνίζονται στην επίτευξη καλύτερων επιδόσεων σε τρεις γενικούς τομείς:Α. Τον παιδαγωγικό Β. Τον κοινωνικό και οργανωτικό Γ. Τον περιβαλλοντικό-τεχνικό-οικονομικό. Για κάθε έναν από τους τομείς αυτούς υπάρχουν συγκεκριμένοι «δείκτες» (κριτήρια), με τα οποία γίνεται η σύγκριση μεταξύ των σχολείων που συμμετέχουν στον διαγωνισμό. Για τη διαμόρφωση των δεικτών (που αποτυπώνονται και εισάγονται με μορφή αριθμών-βαθμών) λήφθηκαν υπόψη οι «δείκτες αειφόρου ανάπτυξης» της UNECE, ενώ καθηγητές από τρία γυμνάσια βοήθησαν ως «κριτικοί φίλοι» στην προσαρμογή των δεικτών. Τα σχολεία συμμετέχουν στον διαγωνισμό «Βραβείο Αειφόρου Σχολείου» προαιρετικά και χωρίς δεσμεύσεις...Το πρώτο βραβείο για τα σχολεία που συγκεντρώνουν τον μεγαλύτερο άθροισμα βαθμών είναι η χρηματοδότηση περιβαλλοντικής επίσκεψης με το ποσό των 4 και 5 χιλ. ευρώ αντίστοιχα για τα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ απονέμονται διακρίσεις σε ποσοστό των σχολείων που συμμετέχουν στον διαγωνισμό."
Επισημάνσεις : 1. Οι θεσμοθέτες του βραβείου όπως και οι ευγενικοί χορηγοί τους συνδέουν στενά τις έννοιες αειφορία και ανάπτυξη, προθώντας δογματικά μια συγκεκριμένη πολιτική αντίληψη περί αειφορίας, η οποία ομνύει σε μια τόσο ασαφή και ακαθόριστη έννοια, στην έννοια της ανάπτυξης, στο όνομα της οποίας, τι περίεργο, ομονοούν τραπεζίτες, επιχειρηματίες, πολιτικοί, επιστήμονες και οικολόγοι με διαφορετικές αφετηρίες και έναν κοινό παράγοντα: το κέρδος. Μικρή λεπτομέρεια: Ακριβώς αυτό το μοντέλο ανάπτυξης έχει προκαλέσει όλα εκείνα τα περιβαλλοντικά προβλήματα, τα οποία το συγκεκριμένο βραβείο θέλει να αντιμετωπίσει
2. Κυρίαρχη αξία του αναπτυξιακά προσανατολισμένου μοντέλου είναι η αξία του ανταγωνισμού συνδυασμένη με την πίστη στην ισχύ των νόμων της αγοράς, διακριτά όλα αυτά προς τις αξίες της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, με κριτήριο την ικανοποίηση των ευρύτερων κοινωνικών αναγκών. Και ενώ θα περίμενε κανείς να προβάλλεται η ανάγκη της ευγενούς άμιλλας των σχολείων για το ποιό θα δραστηριοποιηθεί περισσότερο ενεργά και αποτελεσματικά στον αγώνα της βελτίωσης των συνθηκών εκπαιδευσης, τι επιλέγουν οι ευγενείς θεσμοθέτες: Την επιβράβευση του ανταγωνισμού των σχολικών με σεβαστό χρηματικό ποσό, όχι για να βελτιωθεί σε κάποιο βαθμό η εκπαιδευτική διαδικασία αλλά για να χρηματοδοτηθεί περιβαλλοντική επίσκεψη! Εδώ η πράξη καταφέρνει καίριο χτύπημα στη θεωρία, η λαμπερή επιφάνεια θολώνει από τον κυνισμό και την ιδιοτελή αδιαφορία.
3. Και αυτό επειδή οι ευγενείς θεσμοθέτες ξεχνούν κάτι: Ασχολείσαι με το οικολογικό αποτύπωμα και τη μείωση της κατανάλωσης, όταν δεν έχεις την ανάγκη να αντιπαλέψεις το αποτέλεσμα της χρόνιας εγκατάλειψης των εκπαιδευτικών θεσμών από πολιτεία και οικονομικά κέντρα εξουσίας. Οι μαθητές που κάνουν μάθημα στα κοντέϊνερ ( το σχολείο μου, 2ο Γενικό Λύκειο Πολίχνης ) ή σε υπόγεια ανήλιαγα και υγρά, οι μαθητές που αγκομαχούν για να κατορθώσουν να φτάσουν έγκαιρα και με ασφάλεια σ΄ αυτό, οι μαθητές που στοιβάζονται σε τριαντάρια τμήματα ( και μη μου πει κανείς για τα στοιχεία του Υπουργείου, 29 και 28 άτομα το ίδιο είναι) σε σχολεία χωρίς εργαστήρια, χωρίς βιβλιοθήκες, χωρίς μια αίθουσα εκδηλώσεων, αυτοί οι μαθητές που τρέχουν όλη μέρα σε φροντιστήρια και γυμναστήρια καλούνται να συμμετάσχουν σε έναν αγώνα "ανάπτυξης συμπεριφορών που να συνάδουν με την αειφόρο ανάπτυξη". Έλεος!
4. Και για να μην μακρηγορώ. Τι ξεχνούν ακόμη οι ευγενείς θεσμοθέτες; Την τοπική κοινωνία στην οποία εντάσσεται το σχολείο, αγνοώντας τις σχέσεις αλληλεπίδρασης που αναπτύσσονται ανάμεσα σ' αυτό και στο ευρύτερο περιβάλλον το οποίο εντάσσεται.Τι βολικό! Όλα τα σχολεία ξεκινούν από την ίδια αφετηρία. Τα σχολεία της Πολίχνης και της Ευκαρπίας με τα φουγάρα του ΤΙΤΑΝΑ δίπλα, μαζί με τα σχολεια του Πανοράματος και της Εκάλης. Οι εργατογειτονιές του Ευόσμου και της Μενεμένης με την ανεργία και την χαμηλή ποιότητα ζωής μαζί με τις in γειτονιές των μεγαλοδικηγόρων, μεγαλογιατρών και κάθε λογής εργολάβων των Πεύκων και των βορείων αθηναϊκών προαστίων. Οι ευγενείς θεσμοθέτες αδιαφορούν για τις υπάρχουσες ανισότητες, σιωπούν για τις κοινωνικές αδικίες προβάλλοντας ένα όραμα, το όραμα της αειφόρου ανάπτυξης των ήδη αναπτυγμένων. Εύγε!

Διαδραστικοί πίνακες- Εισαγωγή 1

Για μια πρώτη εισαγωγή στους διαδραστικούς πίνακες προσέξτε τις παρουσιάσεις των συναδέλφων που ανέλαβαν το πρόγραμμα ταχύρρυθμης επιμόρφωσης επιμορφωτών στο ΠΑΚΕ Μακεδονίας.

Collaborative writing

On line περιβάλλοντα που προσφέρουν τη δυνατότητα της συνεργασίας στη διαδικασία παραγωγής γραπτών κειμένων υπάρχουν αρκετά. Τόσο το google docs, όσο και το zoho προσφέρουν αρκετές δυνατότητες, όμως πρέπει να έχουμε εγγραφεί ως χρήστες για να τις χρησιμοποιήσουμε. Στο διαδίκτυο πάντως μπορούμε να αξιοποιήσουμε εργαλεία συνεργατικής γραφής που δεν απαιτούν εγγραφή, κάτι που μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο, αν θέλουμε να το αξιοποιήσουμε στη διδακτική πράξη. Το Entri, το TitanPad, το Primarypad και το Etherpad είναι τα εργαλεία τα οποία δίνουν ένα άλλο περιεχόμενο στη διαδικασία της γραφής, καθώς το κείμενο σχηματίζεται μπροστά στα μάτια μας με τις παρεμβάσεις όλων όσοι συμμετέχουν. Από τα τρία αυτά περιβάλλοντα περισσότερο χρήσιμο μου φάνηκε το Titanpad. Σε σχέση με το Entri δεν έχει τη δυνατότητα σύνδεσης με λογαριασμό Twitter και ορισμένες επιπλέον δυνατότητες μορφοποίησης που έχει το Primarypad. όμως έιναι εξαιρετικά εύχρηστο και φιλικό προσφέροντας μια πραγματικά αρχαιολογική προσέγγιση της δημιουργίας του κειμένου με το Timeslider.
Πώς δουλεύει; Ξεκινούμε δημιουργώντας με την επιλογή "create public pad", ένα έγγραφο κειμένου, πληκτρολογούμε το όνομά μας και προσκαλούμε τους συνεργάτες μας στη συγγραφή. Αυτό γίνεται με δύο τρόπους: Μέσω του συνδέσμου που δημιουργείται προς το κείμενό μας από το πρόγραμμα ή με κανονική πρόσκληση με μήνυμα που στέλνεται με email στα πρόσωπα που επιθυμούμε.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η υπογράμμιση με διαφορετικό χρωματισμό των αλλαγών που γίνονται στο κείμενο ανάλογα με το χρήστη ο οποίος τις πραγματοποιεί.
Εκπαιδευτικές εφαρμογές: 1. Δημιουργία ιστορίας με συνεργατικό τρόπο. Ένας μαθητής ξεκινάει να γράψει μια ιστορία, ακολουθέι ένας άλλος ο οποίος προσθέτει μαι σειρά ή και μια παράγραφο και συνεχίζεται μέχρι να συμμετάσχουν όλοι και να ολοκληρωθεί η ιστορία.
2. Δίνουμε τη δυνατότητα στα παιδιά να διορθώνουν προτάσεις ή παραγράφους που δημιουργούν συμμαθητές τους. Με συνώνυμε λέξεις, με επιρρηματικούς προσδιορισμούς, με αλλαγές στους χρόνυος των ρημάτων ή στη δομή των παραγράφων. Ο εκπαιδευτικός συμμετέχει ενεργά παρέχοντας συμβουλές και παρεμβαίνοντας και ο ίδιος στη διαδικασία
3. Δημιουργούμε ρόλους όπως του Δημάρχου, του επιστήμονα ή του Διευθυντή του σχολείου και αναλαμβάνει αυτός ή η ομάδα που έχει τον αντίστοιχο ρόλο να απαντήσει στα ερω΄τηματα που του θέτουν οι συμμαθητές του, ατομικά ή σε ομάδες. Μπορεί να αποδειχτεί χρήσιμη ιδιαίτερα με παιδιά που έχουν χαμηλό βαθμό αυτοεκτίμησης αλλά και για προετοιμασία επιχειρημάτων πριν την συγγραφή ενός δοκιμίου.
4. Συγγραφή κειμένου από την τάξη χωρισμένη σε ομάδες με αφετηρία την προβολή ενός βίντεο από το youtube.

Οι διαδραστικοί πίνακες

Η νέα καραμέλα στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι είναι η προμήθεια από τα σχολεία των διαδραστικών πινάκων αφής και μη, τη στιγμή βέβαια που βασικά ζητήματα υποδομής και λειτουργίας των σχολικών μονάδων μένουν άλυτα, λόγω της συνεχούς, διακομματικής σχεδόν, υποχρηματοδότησης.

Ό,τι είχαμε γράψει για την εισαγωγή των netbooks στο Γυμνάσιο ισχύουν στο ακέραιο και για τους διαδραστικούς. Επιχειρείται για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια μια αποσπασματική, ανοργάνωτη, με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, εισαγωγή μιας τεχνολογικής καινοτομίας σε ένα συγκείμενο πλαίσιο το οποίο εμποδίζει οποιαδήποτε ανανέωση της διδακτικής πράξης. Δηλαδή σου προσφέρουν χάντρες και καθρεπτάκια αντιμετωπίζοντάς σε ως συνεπή ιθαγενή της ελληνικής εκπαίδευσης, την ώρα που το ζητούμενο δεν είναι το τεχνολογικό μέσο αλλά το συνολικό πλαίσο μέσα στο οποίο τοποθετούμε την εκπαιδευτική δαδικασία, δεν είναι ο πίνακας αλλά τα παιδικά χέρια που θα τον αξιοποιήσουν, σε μια πραγματικότητα ψυχοφθόρα και τέλος αντιπαιδαγωγική. Για να μη μιλήσουμε για το οικονομικό σκέλος αυτής της εισαγωγής, αγορά πινάκων, αγορά λογισμικών, υποστήριξη λειτουργίας, δηλαδή την ανάγκη να πληρωθεί σε ολιγάριθμες εισαγωγικές εταιρείες ένα σεβαστό ποσό, αν αναλογιστούμε τις σημερινές δύσκολες (;) οικονομικά ημέρες που διάγουμε.

Όταν η απαξίωση των εκπαιδευτικών συνοδεύεται με την απαξίωση της σχολικής κοινότητας, όταν οι εγκύκλιοι και οι νομοθετικές ρυθμίσεις έρχονται ασθμαίνουσες να αντιμετωπίσουν γραφειοκρατικά λειτουργικά και παιδαγωγικά ζητήματα, όταν τα τριαντάρια τμήματα αυξάνονται σε χώρους άθλιους για μια οργανωμένη κοινωνία, όταν η πρόσθετη διδακτική στήριξη των αδυνάμων εγκαταλείπεται προς το συμφέρον φυσικά των φροντιστηρίων και άλλων ιδιωτικών μορφών στήριξης, όταν οι ήδη ισχνοί προϋπολογισμοί των σχολικών επιτροπών περικόπτονται, τότε η συζήτηση για τους διαδραστικούς πίνακες θεωρείται κατά τη γνώμη μου μια ανώφελη πομφόλυγα.

Επειδή όμως αρκετοί συνάδελφοι της Β΄Γυμνασίου θα εμπλακούν θέλοντας και μη στην ιστορία, είναι ανάγκη να δούμε τις πραγματικές δυνατότητες αξιοποίησής τους στην τάξη με netbook και χωρίς. Είναι ανάγκη να απομυθοποιήσουμε το νέο "μαραφέτι" τοποθετώντας το στις σωστές του διαστάσεις, ώστε να μη χαθούμε σε εργαλειακής μορφής προσεγγίσεις αφήνοντας στην άκρη την ουσία της διδακτικής μας δουλειάς στην τάξη μας και το σχολείο μας.