26.1.09

"Life's for sharing" ...



"Την περασμένη Παρασκευή 16 Ιανουαρίου στις 9:10 μμ, το Channel 4 έπαιξε την καινούρια διαφήμιση της εταιρείας υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας T-Mobile. Η διαφήμιση είχε γυριστεί το πρωί της προηγούμενης μέρας στον σιδηροδρομικό σταθμό Liverpool Street, τον πιο όμορφο ίσως σταθμό του Λονδίνου, με τη συμμετοχή 400 χορευτών αλλά και του ανυποψίαστου κοινού, που αντέδρασε όπως ακριβώς περίμενε η T-Mobile, δηλ. βγάζοντας τα κινητά τους για να τραβήξουν βιντεάκια και φωτογραφίες, ενώ κάποιοι άρχισαν να χορεύουν. Το όλο σκηνικό γυρίστηκε με 10 κρυφές κάμερες, και κανείς από τους παρεβρισκόμενους, εκτός από τους χορευτές και τους υπάλληλους του σταθμού, δεν είχε ιδέα τι γινόταν. Όλες οι πρόβες είχαν γίνει νύχτα, τις ώρες που ο σταθμός δεν λειτουργεί. Το αποτέλεσμα μπορείτε να το δείτε στο
βιντεάκι που ακολουθεί."


Το διάβασα σε mail και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να μοιραστώ μαζί σας τις ακόλουθες σκέψεις μου
1. Αξιέπαινη η πρωτοβουλία της εταιρείας να προβεί σε μια τέτοια πρωτότυπη και διαδραστική διαφημιστική εκστρατεία. Αν συμφωνείς φυσικά πως οι εταιρείες έχουν δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν στην προσπάθειά τους να αυξήσουν τον κύκλο εργασιών τους. Στην προσπάθειά τους να μας καταστήσουν αιώνια προσδεδεμένους στο άρμα του αξιώματος γι'αυτούς "καταναλώνω άρα υπάρχω ".
2. Αν διαφωνείς με το εν λόγω δόγμα, ή ακόμη κι αν συμφωνείς, θα προσέξεις άραγε τρία σημεία στο κείμενο που για μένα δηλώνουν περισσότερα από την ίδια τη διαφήμιση;
3. "ανυποψίαστο κοινό", "10 κρυφές κάμερες", "πρόβες...τις ώρες που ο σταθμός δεν λειτουργεί"
4.Δεν είναι λίγο ενοχλητικό; Να αντιλαμβάνεσαι πως παρά την καθημερινή σου εγρήγορση, την κριτική αντιμετώπιση των ερεθισμάτων της πραγματικότητας, την απαίτησή σου να σε υπολογίζουν ως ενεργό, νοήμονα κριτικά σκεπτόμενο πολίτη, να συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να υποδύεται μια χαριτωμένη καρικατούρα σε διαφημιστικό φιλμάκι;
5.Πόσες κρυφές κάμερες μπορούμε να δικαιολογήσουμε, πριν αντιληφθούμε την καταπάτηση στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων με την επέλαση της καταγραφής των προσωπικών μας στιγμὠν, όχι μόνο από ελεγκτικές κάμερες, αλλά και από τις παρακάμερες της οικονομικής ασυδοσίας;
5. Πόσες πρόβες χρειάζονται για να δοθεί η εντύπωση του αυθόρμητα οργανωμένου συμβάντος; Και πόσοι και διαφορετικοί φορείς και θεσμοί πρέπει να συναινέσουν, ώστε το εγχείρημα να στεφθεί με επιτυχία;
6. Ποια ακριβώς ζωή, life, εμπειρία μοιράζεται; Η παρουσία σε ζωντανό happening, η συμμετοχή σε διαφημιστικό φιλμάκι, η παράσταση στις κρυφές κάμερες, η ψευδαίσθηση της του τυχαίου και αυθορμητου, τι τελικά θα μοιραστούμε αξιοποιώντας τη συσκευή κινητής τηλεφωνίας;
Ναι, η διαφήμιση μου άρεσε, αυτό όμως γιατί ενισχύει μέσα μου μια έντονη αίσθηση αδυναμίας απέναντι σε ανέλεγκτες εν δυνάμει εξουσίες και πρακτικές;

22.1.09

Ελληνική Αγωγή

Ως φιλόλογος αρκετές φορές αναρωτήθηκα τι είναι αυτό που θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο δημιουργικό και γόνιμο στην καθημερινή μου διδασκαλία. Επιτέλους, είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω στους εκλεκτούς ( γλείψιμο) αναγνώστες μου ότι το συνάντησα.
Μέσα στις σελίδες 51-53 ενός περιοδικού που συνόδευε την κυριακάτικη έκδοση μιας αθηναϊκής εφημερίδας άνοιξε διάπλατα ένας κόσμος, ο οποίος μου φανέρωσε τα χαρακτηριστικά του ιδανικού δασκάλου και της εκλεκτής διδασκαλίας.
" Η Ελληνική Αγωγή σου δίνει φτεράαα" μας λέει η μαθήτρια δικηγόρος κυρία Βαρδώνη, απροσδιορίστου ηλικίας, μιλώντας με πάθος για τον πολυαγαπημένο της καθηγητή...ο οποίος "έχει τέτοια μεταδοτικότητα στο μάθημα της Ιστορίας που διδάσκει, σαν να σου δίνει χαπάκια και τα καταπίνεις"
Χρόνια διδασκαλίας της Ιστορίας σε βαριεστημένους έως μπαϊλντισμέμους μαθητές της Γ Λυκείου, Κατεύθυνσης και Γενικής παιδείας φάνηκαν να με κοιτούν κοροϊδευτικά, αναγκάζοντάς με να καταπιώ 2 ντεπόν και μια ασπιρίνη, για να το αντέξω.
"Το μάθημα "διαλεχθώμεν ελληνικώς" το οποίο διδάσκει έχει αποδώσει τόσο, που, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Διαγνωστικής Ψυχολογίας, οι ειδικοί απεφάνθησαν ότι η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών σε αυτές τις ηλικίες ( μικρά παιδάκια) παίζει πολύ σημαντικό και καταλυτικό ρόλο στην ψυχοεκπαιδευτική ανάπτυξη και εξέλιξη των παιδιών: τους ενισχύει τη μνήμη, την αντίληψη, την παρατηρητικότητα, τις οπτικές ικανότητες και αποτρέπει τη δυσλεξία."
Χρόνια διδασκαλίας των Αρχαίων ελληνικών σε απορημένους μαθητές της Α΄Λυκείου φάνηκαν να με κοιτούν οργισμένα για τη δική μου αδυναμία να ενισχύσω με τη διδασκαλία μου όλες αυτές τις ικανότητες, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα και τους ουκ ολίγους δυσλεξικούς ( στην απόδοση) μαθητές μου. Άνοιξα ένα μπουκάλι κρασί, Château Le Bourdieu του 1978, να πνίξω τον καημό μου.
"Με τόση αγάπη για τα αρχαία, τι συμβαίνει στο σπίτι του.....; Εχει μάθει κάτι στον γιο του ... που είναι μόλις τριών χρόνων; «Εννοείται. Πολλά πράγματα. Να φανταστείτε ότι την.... τη φωνάζει, πολλές φορές, μήτερ!».
Εδώ είναι που έβαλα τα κλάματα. Αδιέξοδες προσπάθειες 3 χρόνων να μάθω στην αγαπημένη μου ανηψιά, μαθήτρια του Γυμνασίου, την κλίση του λύω, φάνηκαν παρελαύνοντας μεγαλοπρεπώς μπροστά στα ζαλισμένα μάτια μου. Ούτε όλος ο Βόσπορος δεν μπορούσε πια να με κάνει να αισθανθώ καλύτερα.
Κοίταξα πάλι το δημοσίευμα. Το πρότυπό μου βρισκόταν εκεί. Μπορείτε να το συναντήσετε κι εσείς, επιβεβαιώνοντας τη θετική επίδραση των σωστών παραδειγμάτων στην καθημερινή μας ζωή.
"Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων"
Καληνύχτα και καλή τύχη!

19.1.09

Η Ιερά Οδός...

Ένα απαλό αεράκι χάϊδευε τα πρόσωπα όσων πορεύονταν στις 19 του Βοηδρομιώνος, του Ίακχου την ημέρα, διαμέσου της Ιεράς Οδού από την Αθήνα προς την Ελευσίνα. Σκοπός τους η μεταφορά των ιερών αντικειμένων που θα χρησιμοποιούνταν στις τελετουργίες των Ελευσίνιων Μυστηρίων μέσα σε κλειστά κιβώτια (κίστες).
Το πλήθος πορευόταν με εκστατικές κινήσεις και επικλήσεις προς τον Ίακχο. Ανάμεσά τους ο υποψήφιος μύστης Πατήρ μαζί με τους φίλους του, Βγεναίο και Βαρδινογιανναίο. Καθώς προχωρούσαν στη διαδρομή των 22 χιλιομέτρων που θα τους οδηγούσε στην Ελευσίνα, παρατηρούσαν τα εκατέρωθεν του δρόμου νεκροταφεία με τις περίτεχνες επιτύμβιες στήλες και άθελά τους παρά την έκσταση της στιγμής σκέφτηκαν πως όλος αυτός ο χώρος θα μπορούσε να αξιοποιηθεί περισσότερο δημιουργικά και ωφέλιμα για τις ευκατάστατες οικογένειές τους. Στο μυαλό τους σχηματίσθηκαν εικόνες με γυμναστήρια, λουτρά, μαντεία, θέατρα και το πρόσωπό τους έλαμπε...
..........................................................................................................................................................................
Ο Γονέας ξύπνησε κάθιδρος. Στο κότερο επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Ακούγονταν μόνο τα κύματα που λίκνιζαν απαλά το 20μετρο σκάφος του."Αυτό το όνειρο με έχει στοιχειώσει" σκέφθηκε. "Δεν χωράει άλλη αναβολή. Κάθε βράδυ τα ίδια. Να ονειρεύομαι πως μπαίνω στο Γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Ελαιώνα και χιλιάδες φίλαθλοι να ξεσπούν σε επευφημίες Το σχέδιο πρέπει να προχωρήσει." Κάτι απροσδιόριστο μέσα του του έλεγε πως η μοίρα του ήταν συνδεδεμένη μ' αυτό...
Και πολλοί άνθρωποι είχαν εργαστεί φιλόπονα τόσο καιρό για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες. Δήμαρχοι, βουλευτές, πολεοδόμοι, ο κατάλογος ήταν πολύ μεγάλος για να τον θυμηθεί.
Τα 220 στρέµµατα στα οποία προβλέπονταν να γίνει η ανάπλαση, δηλαδή το γήπεδο και τα εμπορικά κέντρα, είχαν χαρακτηριστεί ως χώρος πρασίνου σύµφωνα και µε ένα Προεδρικό Διάταγµα του 1995.
Αντί για πράσινο όμως ο χώρος κατακλύσθηκε, τυχαία φυσικά, από σκουπίδια και άρχισε σιγά σιγά, πάλι τυχαία, να φιλοξενεί παράγκες, βιοµηχανίες, µεταφορικές εταιρείες και βιοτεχνίες που βοήθησαν, καθόλου τυχαία, τα μέγιστα. Υποβαθµίζοντας συστηµατικά µια περιοχή που βρίσκεται τόσο κοντά στο κέντρο της ΑΘήνας, εύκολα πείθεις την κοινή γνώµη για την ολοκληρωτική τσιµεντοποίησή της. Και ακόμη πιο εύκολα ανοίγει διάπλατα ο δρόμος να αναλάβει κάποιος να ευπρεπίσει την ιστορική αυτή γη. Με την αξία της διαρκώς να αυξάνεται. Ο Ελαιώνας, από «γήπεδο» απόρριψης ανεπιθύµητων δραστηριοτήτων, εγκαταστάσεων και σκουπιδιών, µετατράπηκε σε «φιλέτο» για την κτηµαταγορά. Ο επιχειρηματίας Σιγανός ήδη είχε λάβει θέση με τους εκσκαφείς έτοιμους να ολοκληρώσουν το πεπρωμένο. Ναι, η λέξη πεπρωμένο, ανεξήγητα γιατί του ήρθε στο μυαλό...
..........................................................................................................................................................................

Ειδησεογραφία:

Το όνειρο εκατομμυρίων φίλων του Παναθηναϊκού για κατασκευή γηπέδου στον Βοτανικό μετατρέπεται σε εφιάλτη, αφού σύμφωνα με πληροφορίες του gazzetta.gr με ψήφους 2-1 η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσισε να συνεχίστει η αναστολή των εργασιών μέχρι τις 6 Μαρτίου. Ημερομηνία, που θα εκδικαστεί εκ νέου η υπόθεση. Αγνωστο το χρονικό διάστημα της απόφασης! Η επίσημη απόφαση του ΣτΕ θα ανακοινωθεί τα επόμενα 24ωρα. Οργή στην «πράσινη» οικογένεια!
..........................................................................................................................................................................

Σχόλιο φιλάθλου

Δεν ειναι δυνατον ο Πρωθυπουργος Καραμανλης, ο Παυλοπουλος, ο Σουφλιας και αλλοι πολιτικοι,δημοσιογραφοι,δικηγοροι, ανωτεροι στελεχη, επιχειρηματιες και πολλοι διασημοι Παναθηναικοι ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ απεναντοι στους ασχετους 130???
Επαθα σοκ και ειμαι παρα πολυ στενοχωρημενος επιπλεον ντρεπομαι που ειμαι Ελληνας.
Τωρα στο ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΣΥΛΛΑΤΗΡΙΟ που θα ταρακουνησει ολοκληρη την Αττικη. Με ποιο δικαιωμα εχουν να αφαιρεσουν το ονειρο μας??? γιατι ειναι τοσο Φθονος και Ζηλεια απεναντι στον Παο και εμας??? ΤΙ ΚΑΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΜΕ?????? Ουτε ενα ψηφος στην Νεα Δημοκρατια ουτε και στον Συριζα επειδη μας κοροιδευουν και μας πουλανε τα παραμυθια!!!
ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!
..........................................................................................................................................................................

Η πομπή έφτασε στην Ελευσίνα καθώς νύχτωνε και οι υποψήφιοι μύστες κρατώντας ο καθένας δάδα αναμένη εισέρχονταν στο ναό της Δήμητρας. Η νύχτα θα περνούσε με χορούς γύρω από το «καλλίχορον φρέαρ» φέροντας στο κεφάλι «κέρνους», τελετουργικά σκεύη γεμάτα σπόρους και καρπούς. Η επόμενη μέρα θα ξεκινούσε με θυσίες προς τις Ελευσίνιες θεότητες από τον άρχοντα Βασιλέα, τον ανώτερο θρησκευτικό ηγέτη των Αθηνών και τους επιμελητές των Ελευσινίων. Ο Πατήρ, μαζί με τους φίλους του Βγεναίο και Βαρδινογιανναίο έγειραν λίγο να ξεκουραστούν...

13.1.09

Δράση και αντίδραση...

Δύο άρθρα της σημερινής ειδησεογραφίας που κατά τη γνώμη μου συνδέονται μεταξύ τους με ευδιάκριτο τρόπο.
Το πρώτο άρθρο με τίτλο " Ο Μαχμούντ είχε ωραίο κήπο" παρουσιάζει από μια προσωπική οπτική γωνία όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη Λωρίδα της Γάζας. Απομονώνω από το κείμενο μια παράγραφο που αποτυπώνει ζοφερά μια πραγματικότητα μακριά από εμάς και ίσως για αρκετούς αδιάφορη. Αν είναι ποτέ αδιάφορη η εικόνα της ωμής βίας με θύματα άμαχους πολίτες.
"Εδέησε να τον πιάσω στο κινητό, χθες, στις 4 τα χαράματα. Μού μιλούσε με κόπο από το κρεβάτι, όπου έχει ακινητοποιηθεί, με σπασμένα τα τρία πλευρά του, πολλές θλάσεις και αιματώματα. Ιδού τι έχει συμβεί.Το κακό άρχισε τη νύχτα της Πέμπτης, όταν ισραηλινά τεθωρακισμένα που μπήκαν στο προάστιο Μπεΐτ Λαΐγια άνοιξαν πυρ και γκρέμισαν, κατά τα δύο τρίτα το σπίτι του Μαχμούντ. Αυτός και η γυναίκα του γλίτωσαν χωρίς να τραυματιστούν, επειδή είχαν την τύχη να βρίσκονται εκείνη την ώρα, στο «σωστό» ένα τρίτο του σπιτιού.Στη συνέχεια, Ισραηλινοί στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων συνέλαβαν τον Μαχμούντ (τη γυναίκα του, την άφησαν να φύγει προς αναζήτηση καταφυγίου) και του έδεσαν τα μάτια και τα χέρια. Τον μετέφεραν μαζί με άλλους 14 άνδρες, σε μια ημιτελή οικοδομή, χωρίς τοίχους. Ολοι με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη και τα μάτια επίσης δεμένα, με πλαστική ταινία. Τους ανέβασαν στον πρώτο όροφο, τους έβαλαν κοντά στις άκρες του δαπέδου, κάτω από το οποίο έχασκε και τους είπαν να φύγουν για να μην τους εκτελέσουν επί τόπου. Οι 15 αιχμάλωτοι με δεμένα μάτια όπως ήταν τρέκλιζαν στα τυφλά, σκόνταφταν ο ένας πάνω στον άλλον και τελικώς έπεφταν στο κενό από τα τρία μέτρα, ενώ οι Ισραηλινοί τους περιγελούσαν.Δύο από τους 15 σκοτώθηκαν πέφτοντας. Οι υπόλοιποι τραυματίστηκαν λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά. Οι Ισραηλινοί έφυγαν και τους άφησαν στην τύχη τους - νύχτα Πέμπτης προς Παρασκευή. Βογκώντας από τον πόνο, με σφιγμένα δόντια βάλθηκαν να βγάζει καθένας με τα δάχτυλα των πισθάγκωνα δεμένων χεριών του, την πλαστική ταινία που έδενε τα μάτια του διπλανού του. Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός τους βρήκε Σάββατο πρωί και τους πήγε στο νοσοκομείο «Σίφα», το μεγαλύτερο της Γάζας."
Πιστεύετε μετά από τα παραπάνω πως είναι ανεξήγητα όσα δημοσιεύονται στο επόμενο άρθρο (που αναφέρεται στην ανησυχία ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για την αύξηση των αντισημιτικών επεισοδίων); Δεν αναφέρομαι σε νομιμοποίηση αλλά σε ερμηνεία. Κάθε δράση γεννά είτε θέλουμε είτε όχι την αντίδρασή της. Και φυσικά αυτό ισχύει στο έπακρο για την ωμή, αναιτιολόγητη, σαδιστική, σχεδόν, βία.

7.1.09

Διαδίκτυο και σχολείο


Διαβάζοντας το σχετικό άρθρο στα ΝΕΑ θεωρώ πως υπάρχει μια παρανόηση ως προς το ρόλο που θα μπορούσε να παίξει το ιντερνετ στο σχολείο και γενικότερα στη σχολική ζωή των μαθητών μας. Ασφαλώς και δεν μπορεί να αντικαταστήσει το δάσκαλο και δεν κατανοώ τα ανάλογα ερωτήματα, ασφαλώς και δεν μπορεί από μόνο του να καταστήσει τους χρήστες του κριτικούς αναγνώστες της πραγματικότητας. Όπως και κάθε μέσο επαφίεται στον τρόπο χρήσης του, στον τρόπο αξιοποίησής του από το σχολείο, τους μαθητές, τους γονείς τους. Με τον ίδιο τρόπο θα απαντούσαμε για τα σχολικά βιβλία, τα "λυσάρια", την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όλα μπορούν να ωφελήσουν και όλα μπορούν να βλάψουν.
Επομένως η ουσία κρύβεται πίσω από τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό και τους στόχους του.Αν πραγματικά επιθυμούμε ένα δημιουργικό σχολέιο το οποίο να προσφέρει ουσιαστική παιδεία, δημιουργώντας και κτίζοντας, αποδομώντας και συνθέτοντας, καθιστώντας ικανούς τους αποφοίτους του να στέκονται με σιγουριά στα πόδια τους διεκδικώντας και συνδιαμορφώνοντας έναν καλύτερο κόσμο, τότε εντάσσουμε τις Νέες τεχνολογίες οργανικά σε ένα καινούργιο, σύγχρονο, ελκυστικό, αντίστοιχο με τις απαιτήσεις των καιρών σχολείο.
Δεν έχει νόημα να μιλούμε για τα ωφέλη και τις ζημίες από τη χρήση του διαδικτύου, όταν εκπαιδευτικοί και μαθητές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν καθημερινά τις ελλείψεις σε αυτονόητες για όλες τις εξελιγμένες χώρες εκπαιδευτικές υποδομές.
Όταν τα σχολεία μας, τα περισσότερα από την δεκαετία του '60 κατασκευαστικά ή αισθητικά και λειτουργικά, φέρνουν περισσότερο σε φυλακές παρά σε εκπαιδευτικούς χώρους, χωρίς αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, χωρίς γυμναστήρια, χωρίς προαύλειο χώρο, χωρίς πραγματικές βιβλιοθήκες, χωρίς στο τέλος τέλος πραγματική σχολική ζωή,τότε ειλικρινά η συζήτηση για το διαδίκτυο μου φαίνεται όχι μόνο ανούσια, αλλά πολύ περισσότερο αποπροσανατολιστική.

5.1.09

Ταινίες


Ένα γουέστερν από τα παλιά. Με όλους τους κυρίαρχους κώδικες του είδους με μια εξαιρετικά καθαρή και πρωτότυπη σκηνοθετική οπτική. Στιβαροί δραματουργικά ήρωες και τελετουργική η πορεία προς το τέλος μιας εποχής. Της εποχής των ηρώων, των κωδίκων και των συμβάσεών τους. Και αφετηρία μιας άλλης εποχής με τα δεδομένα να καθορίζονται πια από την δύναμη της οικονομίας της αγοράς. Κάπου στη μέση και η γυναικεία μορφή να παρουσιάζεται μάλλον όχι και τόσο κολακευτικά.




Είδα την ταινία, μετά την επιστροφή μας από την Ισπανία και το Οβίεδο, με το δεύτερο σε πρωταγωνιστικό ρόλο όπως και η Βαρκελώνη. Δεν μου θύμισε ιδιαίτερα όυτε την πόλη που γνώρισα για λίγο, ούτε τον Allen που ήξερα από παλιά. Μου άρεσαν πάντως όλες οι γυναίκες της ταινίας, οι Johanson, Hall και η ασύγκριτη νευρωτική Cruz. Το μεσογειακό φως και η αξεπέραστη Βαρκελώνη αποτελούν το καταλληλότερο υπόβαθρό για να αναπτυχθεί η φιλολογία του Allen για τον έρωτα, την αγάπη, την πίστη, την ευτυχία και τη δυνατότητά μας να την κατακτήσουμε.










Η μεταμόρφωση ενός ηλικιωμένου, αρτηριοσκληρωτικού, μέσου ρατσιστή Αμερικανού σε έναν ουμανιστή πρόθυμο να ολοκληρώσει τη ζωή του με μια μεγαλειώδη πράξη αλτρουϊσμού. Η ταινία δέχτηκε αντιφατικές κριτικές, αλλά εμένα μου άρεσε πολύ. Αφήνει ένα παράθυρο ελπίδας σε μια περίοδο που η πολιτική σκηνή των ΗΠΑ αλλάζει μορφή και ίσως περιεχόμενο.






Μετά το "Ανάμεσα στους τοίχους" άλλη μια ταινία γυρισμένη σε ένα Γερμανικό λύκειο αυτή τη φορά με θέμα ένα μάθημα διαφορετικό από τα συνηθισμένα με τη μορφή ενός πειράματος. Πολλές φορές πειραματιστήκαμε στην τάξη άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με αποτυχία. Ο ήρωας της ταινίας αποδομεί σε μια εβδομάδα την πίστη των μαθητών του πως σε μια ευνομούμενη δυτική δημοκρατία δεν είναι δυνατόν να εδραιωθεί μια δικτατορία. Στο τέλος, ξεπερνώντας τη συναισθηματική φόρτιση, εύλογη για όλους όσους δίδαξαν και διδάσκουν σε πραγματικές τάξεις, δεν μπόρεσα να αποφύγω τους συνειρμούς με όσα συνέβησαν με αφετηρία τη δολοφονία του Γρηγοροπουλου. Την ίδια τη δολοφονία και τα όσα εξελίχθηκαν μετά. Ο φασισμός είναι δυστυχώς απόλυτα ελκυστικός και γι' αυτό απίστευτα επικίνδυνος.