21.5.07

Περί ανθρωπισμού...

Η «βιομηχανία» της αλληλεγγύης

Tης Τασουλας Καραϊσκακη

Η φτώχεια δίπλα μας δεν μας συγκινεί τόσο, όσο εκείνη σε απόσταση. Ετσι, βοηθάμε τον Αφρικανό στην Αφρική αλλά δεν θέλουμε ούτε να πλησιάσουμε τον Αφρικανό στη γειτονιά μας. Με τη στάση μας αυτή, αποτέλεσμα της ξενοφοβίας και των νέων τεχνικών αφύπνισης της κοινωνικής ευαισθησίας, συχνά καταλήγουμε να συντηρούμε μια αφανή «βιομηχανία». Διότι, πού καταλήγουν τα χρήματα που συγκεντρώνονται σε τηλεμαραθώνιους και καμπάνιες; Σε αδρά αμειβόμενα φιλανθρωπικά δίκτυα που αναλαμβάνουν να σιτίσουν ή να ντύσουν τους φτωχούς, αλλά είναι αμφίβολο τι παραδίδουν πού (βλ. τα πορτοκάλια που δεν έφτασαν στον προορισμό τους γιατί έγιναν. ..χυμός σε άλλη χώρα, τις σάπιες πατάτες, τα χαλασμένα κοτόπουλα ή τις αποκριάτικες στολές που κατέληξαν στη Ν.Α. Ασία). Στις αποστολές των πάσης φύσης εντεταλμένων (δεκαήμερη παραμονή δύο αξιωματούχων στον Τρίτο Κόσμο μπορεί να κοστίσει όσο η ανέγερση ενός σχολείου στην περιοχή). Σε έξοδα παράστασης, σε φόρα, σε μελέτες, σε σχεδιασμούς προγραμμάτων σωτηρίας...
Μια κολοσσιαία «μηχανή», που «δουλεύει» με κρατικά κονδύλια και την ελεημοσύνη των πολιτών. Το 2000 στην Ελλάδα υπήρχαν 10 ΜΚΟ• το 2001, όταν η Ε.Ε. επέβαλε στα κράτη-μέλη να δίνουν το 0,21% του ΑΕΠ σε ανθρωπιστική βοήθεια οι ελληνικές ΜΚΟ έγιναν. ..320.
Ενα μέρος, λοιπόν, των χρημάτων τρώγεται «στο δρόμο», ένα άλλο ξεκοκκαλίζεται από αυταρχικές κυβερνήσεις ή ντόπιες μαφίες που «βοηθούν» στη. ..διανομή της βοήθειας. Η οποία, όχι μόνο είναι μικρή σε σχέση με τις ανάγκες, αλλά και επιστρέφει στον πλούσιο Βορρά. Π.χ., για τους πληγέντες από το τσουνάμι στη Ν.Α. Ασία συγκεντρώθηκαν παγκοσμίως τέσσερα δισ. δολάρια. Το δημόσιο εξωτερικό χρέος μόνο των πέντε φτωχότερων από τις οκτώ ασιατικές και πέντε αφρικανικές χώρες που επλήγησαν ξεπερνά τα 300 δισ. δολ., ενώ κάθε χρόνο αυτές καταβάλουν στη Δύση (σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα) 32 δισ. δολ. για την εξυπηρέτηση του χρέους τους - το δεκαπλάσιο της βοήθειας.
Γιατί η Δύση δεν εκδηλώνει τη φιλανθρωπία της διαγράφοντας όλα τα χρέη των φτωχών χωρών; Αν ήθελε, δεν θα υπήρχε πεινασμένος στη γη. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μόνο 80 δισ. δολάρια χρειάζονται για να έχουν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη στέγη, πόσιμο νερό, τροφή, βασική εκπαίδευση και περίθαλψη.
Μια λύση θα ήταν ένας διεθνής φόρος αλληλεγγύης (στις συναλλαγματικές αγορές, στην πώληση όπλων, στη χρήση μη ανανεώσιμων μορφών ενέργειας). Τον είχαν προτείνει παλαιότερα Ευρωπαίοι και Λατινοαμερικανοί ηγέτες. Πολλοί τότε είχαν ενθουσιαστεί με την ιδέα. Γιατί δεν την κάνουν πράξη;
Η καταπολέμηση της φτώχειας είναι ζήτημα πολιτικής, όχι φιλανθρωπίας.

Καθημερινή της Κυριακής, 20/5/2007

20.5.07

Καλή επιτυχία

Η ανακολουθία μου στην ηλεκτρονική μας επαφή μέσω του blog δεν σημαίνει πως ξεχνώ ή αδιαφορώ για τη συνέχισή της. Πολλοί οι παράγοντες, περισσότερες οι δικαιολογίες, γιαυτό και προτιμώ να συνεχίσω στέλνοντας τις ευχές μου σε όλα τα παιδιά που ξεκίνησαν χθες και σήμερα τον εξεταστικό τους μαραθώνιο.
Εύχομαι χωρίς άγχος να βρεθούνε όλοι νικητές στον τερματισμό, άσχετα από τη θέση τους. Αυτό που μετρά και δυστυχώς πάντα το ξεχνάμε είναι η συμμετοχή και ο τερματισμός. Όταν αισθανόμαστε βαθιά μέσα μας πως κάναμε όλα όσα μπορούσαμε, ώστε να μην αδικήσουμε τον εαυτό μας και το μέλλον που του ανήκει, τότε πιστεύω πως άσχετα από το τελικό αποτέλεσμα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι.
Ειδικά σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται πρώτιστα από την καθημερινή έκφραση τόσο σε θεωρητικό, όσο και κυρίως σε πρακτικό επίπεδο ενος διάχυτου ανθρωπισμού. Γιαυτό και το θέμα της έκθεσης Γενικής Παιδείας μάλλον πρέπει να ευχαρίστησε μαθητές και καθηγητές, ιδιατεράδες και φροντιστές. Όλοι πρέπει να είναι ικανοποιημένοι με τη φετινή επλογή της επιτροπής εξετάσεων. Θα επανέλθω σε άλλο post.