Τη γνωρίζετε την εικόνα: Ξενυχτισμένοι με έναν πρωϊνό καφέ στα γρήγορα, μπαίνετε στο τετρατροχό σας και οδεύετε προς την εργασία σας μαζί με άλλους συνταξιδιώτες που σίγουρα κάπου αλλού θα ήθελαν να είναι και όχι στον περιφερειακό δρόμο της Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση δυτικά! Το βλέμμα ακουμπά σε παραστάσεις που χάνονται γρήγορα, στην άσφαλτο, στο πράσινο των πεύκων, στα φλας των άλλων αυτοκινήτων, στα κουφάρια των άτυχων ζώων, στα απορρίμματα των περιβαλλοντικά "ευαίσθητων" συμπολιτών μας, στους ρυπαρούς με ηλίθια γκράφιτι τοίχους, ενώ στο ραδιόφωνο απλώνεται μέσα σε λίγες μόνο λέξεις όλη η παθογένεια που μας οδήγησε στο σήμερα που όλοι γνωρίζουμε.
Ράδιο Θεσσαλονίκη ο σταθμός, με αξιόλογους συνεργάτες, με κοινωνική προσφορά, αλλά και το λαϊκισμό να χαρακτηρίζει ένα μεγάλο μέρος του λόγου του. Και ο λόγος για μια ιστορία που συνέβη κάπου στην Καλαμπάκα, 500 μέτρα ψηλά, σε ένα αντάμωμα, θα σας γελάσω τώρα, βλάχων, σαρακατσάνων, δεν άκουσα. Ο δημοσιογράφος του Ράδιο Θεσσαλονίκη μιλούσε στο τηλέφωνο με έναν άλλο δημοσιογράφο και αντιδήμαρχο Πολιτισμού, ο οποίος εξέφραζε την έκπληξή του για την παρουσία του ΣΔΟΕ στο αντάμωμα. Εντάξει. Θα μου πείτε, άλλη δουλειά δεν έχουν να κάνουν στα πανηγύρια τριγυρνάνε; Οι καλοί (;) όμως υπάλληλοι την δουλειά τους πήγαν να κάνουν. Να ελέγξουν όσους φοροδιαφεύγουν, από την ορχήστρα μέχρι τους ιδιοκτήτες των καντινών και παρόχων άλλων συναφών υπηρεσιών. Μέσα σε γέλια και συνεχείς "έξυπνες" παρατηρήσεις των δημοσιογράφων του Ράδιο Θεσσαλονίκη ξεδιπλώθηκε σιγά σιγά η ακόλουθη άποψη: Δεν είχαν κανένα λόγο οι υπάλληλοι του ΣΔΟΕ να βρίσκονται στο πανηγύρι και η μόνη εξήγηση που δόθηκε ήταν η "καρφωτή". Κάποια άλλη ορχήστρα ενδεχομένως τους κάρφωσε, ή ( άλλη εξήγηση) η άρνηση της δημοτικής αρχής να προσφέρει το παραδοσιακό δωρεάν φαγητό, όπως τόσα χρόνια.
Τα άκουγα και τα πατημένα ζώα στην άκρη του δρόμου άρχισαν να τρεμοπαίζουν στα μάτια μου. Τα γέλια των δημοσιογράφων (;) συνεχιζόντουσαν και οι απορίες μου μεγάλωναν. Δηλαδή, σκέφτηκα, σ' αυτή τη χώρα οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται πάντα part time; Μπορούμε να φοροδιαφεύγουμε στα πανηγύρια και στις καφετέριες της Αριστοτέλους, αλλά ταυτόχρονα ως αγανακτισμένοι να οδυρόμαστε και να καταριόμαστε τους κακούς πολιτικούς που μας έφτασαν στην χρεωκοπία; Η πληρωμή των νόμιμων υποχρεώσεων προς το όποιο κράτος έχουμε δημιουργήσει πρέπει να είναι πάντα αποτέλεσμα "καρφωτής";
Οι κλέφτες και οι αρματολοί των νυχτερινών μαγαζιών, της γκλαμουράτης λαμογιάς μιας πόλης που για άλλα ξεκίνησε και αλλού κατέληξε, άρχισαν να συνωστίζονται με μικρομεσαίους και μεγάλους μεταπράτες που έμαθαν επί χρόνια πως εδώ είναι Βαλκάνια και μόνο τα κορόϊδα πληρώνουνε φόρους, πως εδώ η συνέπεια, η ευθύνη και η συνείδηση είναι λέξεις ξεχασμένες από καιρό οδηγώντας σε μια πραγματικότητα που ενώ σε κανέναν δεν αρέσει, την ίδια στιγμή όλοι θέλουν να διατηρήσουν ως έχει!
Ναι, θα μου πείτε. Οι υπάλληλοι του ΣΔΟΕ δεν πήγαν στους κατόχους των οφσόρ ( σόρρυ αν έκανα λάθος στη γραφή, δεν έχω και μάλλον δεν θα αποκτήσω!), πήγαν στους αρκουδιάρηδες ενός πανηγυριού. Δεν διαφωνώ. Να το επισημάνεις και να τους εγκαλέσεις γι' αυτό, όχι επειδή επιτέλους κάποιοι προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους, κτυπώντας τη λογική και την ιδέα της φοροδιαφυγής.
Τα γέλια των δημοσιογράφων (;) συνεχιζόντουσαν, η κατάπληξη συνδυαζόταν με την κατάκριση και τα κλαρίνα που άρχισαν να ακούγονται μετά, σαν να τα είδα να ξεδιπλώνουν τα φτερά τους πάνω από τη Πλατεία Αριστοτέλους και τις αγανακτισμένες σκηνές του Λευκού Πύργου, συμμετέχοντας στην αφασία μιας πόλης, μιας χώρας, μιας εποχής που καταλαβαίνει πως τέλειωσε, αλλά δεν δέχεται την προτροπή του Αλεξανδρινού: "Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,αποχαιρέτα την, την εποχή που φεύγει"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου