29.10.07

Επέτειοι

Οι παρελάσεις είναι απαραίτητες!

1.Για να επιβεβαιώνουν την όποια εξουσία τους οι επίσημοι της εξέδρας
2.Για να επικυρώνεται η αμνησία και η λήθη εν ονόματι ενός νεφελώδους πατριωτισμού
3.Για να ορίζεται ο πατριωτισμός και το εθνικό φρόνημα σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις ανιστόρητες απόψεις δημάρχων, νομαρχών, υπουργών και βουλευτών.
4.Για να συγκροτείται η δεξαμενή ψήφων φασιστών, εθνικιστών και λαϊκιστών
5.Για να μένουν στην αφάνεια επιχειρηματικά και άλλα συγκροτήματα εξουσίας
6.Για να δακρύζουν υπερήφανα τα τιμημένα γηρατειά
7.Για να χειροκροτούν συγκινημένοι οι χειροκροτητές όλων των κασταστάσεων και περιστάσεων
8.Για να αισθάνονται ευτυχισμένοι Ζουράρηδες και Πρέκες
9.Για να νιώθουν όμορφα τα αδέλφια μας εξωγήινοι στον αστερισμό του Σείριου
10.Για να παρατηρούν ζηλόφθονα οι Ευρωπαίοι δεντρόβιοι
11.Για να περπατούν με ασφάλεια οι πεζοί στο δρόμο
12.Για να παρουσιάζονται υπερσύγχρονα και πανάκριβα όπλα που ποτέ άλλοτε δε λειτουργούν
13.Για να εργάζονται φωτογράφοι, ανθοπώλες, παρουσιαστές, εκφωνητές, μικροπωλητές
14.Για να μορφώνεται η εθνική συνείδηση και ταυτότητα με εμπειρία και βίωμα με αρετή και χάρη
15.Για να απολαμβάνουμε τα εκπληκτικής καλαισθησίας στρατιωτικά εμβατήρια
16.Γιανα ............................................................................

Αν πιστεύετε πως κάτι ξέχασα, βοηθήστε με!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για να τιμούμε τη μνήμη των νεκρών, λέει το ΚΚΕ.
Για να χουφτώνουμε κώλους, λένε οι εφαψίες.
Για να φοράμε τα ωραία μας ρούχα, λένε οι μαμάδες.
Για να κάνουμε βόλτα οικογενειακώς, λένε οι μπαμπάδες.
Για να κουνάμε τις σημαιούλες, φωνάζουν τα μικρά παιδιά της μαμάς και του μπαμπά.
Ας βγούμε λίγο να ξεσκάσουμε, λίγος καθαρός αέρας, επιτέλους.
Γιατί είναι ένα σημαντικό γεγονός για τις μίζερες μέρες της μίζερης επαρχίας, της μίζερης Ελλάδας.
Για να θυμόμαστε τα κατορθώματα των προγόνων, αφού εμείς οι απόγονοι τους δεν κατορθώνουμε τίποτα.

Ανώνυμος είπε...

Λίγο αργά*, αλλά δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο και με τους δυο!

*ξέρετε ότι αν και καθυστερημένα, παρακολουθώ το blog σας

Κατερίνα Μ.