Έμπνευση

Το μόνιμο πρόβλημά μου εμφανίστηκε ξανά και απειλητικά έτεινε το λιπόσαρκο χέρι του. Δεν μπορείς να γράψεις, έμπνευση δεν έχεις ούτε για ένα τόσο δά post μου σφύριξε μέσα από τα δόντια του. Και δυστυχώς ήξερα πως είναι αλήθεια. Το κοίταξα κατάματα και συγκεντρώνοντας τα διάσπαρτα κομμάτια της αυτοπεποίθησής μου αντέτεινα:
Ακόμη και μεγάλοι συγγραφείς παρουσιάζουν σημάδια κόπωσης,του είπα, πόσο μάλλον εγώ, γραφιάς σε περιθωριακό blog, κάτι σαν απομακρυσμένο βενζινάδικο στην αμερικανική αγροτική ενδοχώρα (ουπς!) .
Και κοίτα, συνέχισα, παίρνοντας θάρρος από το σάστισμα που προκάλεσαν τα λόγια μου, ο γνωστός Άγγλος συγγραφέας Τζόναθαν Κόου, με τον οποίο μίλησα στη διάρκεια της παρουσίας του στη 5η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου, μου εκμυστηρεύτηκε πως κι αυτός δυσκολεύεται τον τελευταίο καιρό να γράψει κάτι της προκοπής.
Με εντονη χαρά ένιωσα το πρόβλημα να κλονίζεται. Ο Τζόναθαν, με ρώτησε με αγωνία. Ήταν εδώ και δε θέλησε να με δει;
Έφυγε σέρνοντας τα πόδια του στις τσιμεντένιες πλάκες του νέου μας Δημαρχείου.