ΘΕΣΕΙΣ
Με βάση όσα αναφέρθηκαν στο προηγούμενο post, η πρώτη θέση για το μέλλον των ΚΠΕ πρέπει να συνδέει αναπόσπαστα το ΚΠΕ με τις σχολικές μονάδες. Αυτό σημαίνει και νομική κατοχύρωση των ΚΠΕ ως μονάδων του Υπουργείου Παιδείας, δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων. Το ΚΠΕ αποκτά το ρόλο ενός ειδικού σχολείου υλοποίησης καινοτόμων δράσεων με προοπτική την ενσωμάτωσή τους στη σχολική διαδικασία. Με οδηγούς την ολιστική προσέγγιση, τις εποικοδομητικές παιδαγωγικές θεωρίες, τη σύνδεση θεωρίας και πράξης, την κριτική ενσωμάτωση των Νέων Τεχνολογιών, τις αρχές και αξίες της αειφορίας το ΚΠΕ αποκτά ένα σταθερό παιδαγωγικό δυναμικό και ένα προοδευτικά εξελισσόμενο στην πορεία της σχολικής χρονιάς εκπαιδευτικό έργο.
Αυτή η εξέλιξη θα του προσφέρει τη δυνατότητα του παιδαγωγικού σχεδιασμού βάσει των αναλυτικών προγραμμάτων και συνθηκών της τάξης, της πειραματικής εφαρμογής, ανατροφοδότησης και αξιολόγησης με πραγματικά δεδομένα επικυρωμένα στο χώρο και το χρόνο της συλλογής τους. Με τον τρόπο αυτό η Εκπαίδευση για την αειφορία θα ξεφύγει από το στενό χωρικά και χρονικά πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του ΚΠΕ και των βραχύβιων σχολικών προγραμμάτων πλέοντας μέσα στα κύματα της σχολικής ζωής σε ανοικτούς ορίζοντες και νέους προορισμούς και επηρεάζοντας βαθύτερα, ουσιαστικότερα, μονιμότερα τη σχολική πραγματικότητα.
Η δεύτερη θέση αναδεικνύει τη σημασία της αποκεντρωτικής δομής, της περιφερειακής οργάνωσης και της δημοκρατικής λειτουργίας σε αντίθεση με την υπάρχουσα συγκεντρωτική, γραφειοκρατική διάρθρωση με διαχειριστική συμμετοχή της περιφερειακής διοίκησης και ιεραρχικά προσδιορισμένη λειτουργία των ΚΠΕ. Με τον τρόπο αυτό κάθε Περιφέρεια διαθέτει ΚΠΕ με συγκεκριμένη φυσιογνωμία και χαρακτηριστικά συνδεόμενα με τις συνθήκες κάθε περιοχής.
Η θέση αυτή σημαίνει επίσης πως οι Παιδαγωγικές ομάδες των ΚΠΕ αποκτούν βαρύνοντα ρόλο στη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού έργου του ΚΠΕ και γενικότερα της εκπαιδευτικής πολιτικής του με συντονιστικό και συμβουλευτικό ρόλο των Υπευθύνων Παιδαγωγικών Θεμάτων της Περιφέρειας. Όπως επίσης και ουσιαστικό ρόλο των μαθητών, γονέων και της τοπικής κοινωνίας στην εκπαιδευτική ζωή. Η δημοκρατική λειτουργία δεν πρέπει να αποτελεί απλώς μια έννοια ενταγμένη στην σκοποθεσία του ΚΠΕ, αλλά καθημερινή πραγματικότητα μέσα από τις αντιθέσεις και τις αναπόφευκτες συγκρούσεις που θα καθιστά την αειφορία απτή και όχι νεφελώδη επιδίωξη, ειλικρινής πρόθεση και όχι όχημα εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων.
Η σύνδεση του έργου του ΚΠΕ με την τοπική κοινωνία και τις προσπάθειες ανάπτυξής της με αειφορικούς όρους καθίσταται ως τρίτη θέση μια συγκεκριμένη και μετρήσιμη λειτουργία. Όχι με όρους σχέσης και συνεργασίας ενός ξεχωριστού θεσμού, αλλά ως υποχρέωση και βασικό σκοπό κάθε εκπαιδευτικής μονάδας. Τα ανοικτά στις συνεργασίες σημερινά ΚΠΕ δεν επιτελούν το ρόλο τους, όταν το μεγαλύτερο ποσοστό των σχολείων αποτελούν περίκλειστες αυτόνομες οντότητες ελεγχόμενες σε συντριπτικό βαθμό από την κεντρική διοίκηση. Η συνεργασία αυτή επίσης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αειφορική, όταν περιορίζεται μόνο στην επιμορφωτική διάσταση και στις οικονομικές διασυνδέσεις.
Αντίθετα με βάση τις αρχές και τις αξίες της αειφορίας το εκπαιδευτικό έργο του ΚΠΕ και των σχολικών μονάδων αποτυπώνει το λόγο της κοινωνίας απέναντι στο μέλλον και στις προκλήσεις του. Επηρεάζει, διαλέγεται, συνδιαμορφώνει τον εκπαιδευτικό του λόγο σε μια συνεχή διαδικασία συνεργασίας με την τοπική κοινωνία. Η ανάπτυξη ως επιδίωξη τοποθετείται στο πλαίσιο της αρμονικής συνύπαρξης φυσικού περιβάλλοντος, κοινωνίας και οικονομίας, αποκτά το πολιτισμικό της υπόβαθρο και ορίζεται ως βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων, ανεξάρτητα από κοινωνικά ή οικονομική κατάσταση.
Έχοντας ως δεδομένες τις παραπάνω θέσεις οι προτάσεις που ακολουθούν φιλοδοξούν να δημιουργήσουν μιαν άλλη εικόνα, λόγο και προσφορά των ΚΠΕ στα χρόνια που έρχονται
Με βάση όσα αναφέρθηκαν στο προηγούμενο post, η πρώτη θέση για το μέλλον των ΚΠΕ πρέπει να συνδέει αναπόσπαστα το ΚΠΕ με τις σχολικές μονάδες. Αυτό σημαίνει και νομική κατοχύρωση των ΚΠΕ ως μονάδων του Υπουργείου Παιδείας, δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων. Το ΚΠΕ αποκτά το ρόλο ενός ειδικού σχολείου υλοποίησης καινοτόμων δράσεων με προοπτική την ενσωμάτωσή τους στη σχολική διαδικασία. Με οδηγούς την ολιστική προσέγγιση, τις εποικοδομητικές παιδαγωγικές θεωρίες, τη σύνδεση θεωρίας και πράξης, την κριτική ενσωμάτωση των Νέων Τεχνολογιών, τις αρχές και αξίες της αειφορίας το ΚΠΕ αποκτά ένα σταθερό παιδαγωγικό δυναμικό και ένα προοδευτικά εξελισσόμενο στην πορεία της σχολικής χρονιάς εκπαιδευτικό έργο.
Αυτή η εξέλιξη θα του προσφέρει τη δυνατότητα του παιδαγωγικού σχεδιασμού βάσει των αναλυτικών προγραμμάτων και συνθηκών της τάξης, της πειραματικής εφαρμογής, ανατροφοδότησης και αξιολόγησης με πραγματικά δεδομένα επικυρωμένα στο χώρο και το χρόνο της συλλογής τους. Με τον τρόπο αυτό η Εκπαίδευση για την αειφορία θα ξεφύγει από το στενό χωρικά και χρονικά πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του ΚΠΕ και των βραχύβιων σχολικών προγραμμάτων πλέοντας μέσα στα κύματα της σχολικής ζωής σε ανοικτούς ορίζοντες και νέους προορισμούς και επηρεάζοντας βαθύτερα, ουσιαστικότερα, μονιμότερα τη σχολική πραγματικότητα.
Η δεύτερη θέση αναδεικνύει τη σημασία της αποκεντρωτικής δομής, της περιφερειακής οργάνωσης και της δημοκρατικής λειτουργίας σε αντίθεση με την υπάρχουσα συγκεντρωτική, γραφειοκρατική διάρθρωση με διαχειριστική συμμετοχή της περιφερειακής διοίκησης και ιεραρχικά προσδιορισμένη λειτουργία των ΚΠΕ. Με τον τρόπο αυτό κάθε Περιφέρεια διαθέτει ΚΠΕ με συγκεκριμένη φυσιογνωμία και χαρακτηριστικά συνδεόμενα με τις συνθήκες κάθε περιοχής.
Η θέση αυτή σημαίνει επίσης πως οι Παιδαγωγικές ομάδες των ΚΠΕ αποκτούν βαρύνοντα ρόλο στη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού έργου του ΚΠΕ και γενικότερα της εκπαιδευτικής πολιτικής του με συντονιστικό και συμβουλευτικό ρόλο των Υπευθύνων Παιδαγωγικών Θεμάτων της Περιφέρειας. Όπως επίσης και ουσιαστικό ρόλο των μαθητών, γονέων και της τοπικής κοινωνίας στην εκπαιδευτική ζωή. Η δημοκρατική λειτουργία δεν πρέπει να αποτελεί απλώς μια έννοια ενταγμένη στην σκοποθεσία του ΚΠΕ, αλλά καθημερινή πραγματικότητα μέσα από τις αντιθέσεις και τις αναπόφευκτες συγκρούσεις που θα καθιστά την αειφορία απτή και όχι νεφελώδη επιδίωξη, ειλικρινής πρόθεση και όχι όχημα εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων.
Η σύνδεση του έργου του ΚΠΕ με την τοπική κοινωνία και τις προσπάθειες ανάπτυξής της με αειφορικούς όρους καθίσταται ως τρίτη θέση μια συγκεκριμένη και μετρήσιμη λειτουργία. Όχι με όρους σχέσης και συνεργασίας ενός ξεχωριστού θεσμού, αλλά ως υποχρέωση και βασικό σκοπό κάθε εκπαιδευτικής μονάδας. Τα ανοικτά στις συνεργασίες σημερινά ΚΠΕ δεν επιτελούν το ρόλο τους, όταν το μεγαλύτερο ποσοστό των σχολείων αποτελούν περίκλειστες αυτόνομες οντότητες ελεγχόμενες σε συντριπτικό βαθμό από την κεντρική διοίκηση. Η συνεργασία αυτή επίσης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αειφορική, όταν περιορίζεται μόνο στην επιμορφωτική διάσταση και στις οικονομικές διασυνδέσεις.
Αντίθετα με βάση τις αρχές και τις αξίες της αειφορίας το εκπαιδευτικό έργο του ΚΠΕ και των σχολικών μονάδων αποτυπώνει το λόγο της κοινωνίας απέναντι στο μέλλον και στις προκλήσεις του. Επηρεάζει, διαλέγεται, συνδιαμορφώνει τον εκπαιδευτικό του λόγο σε μια συνεχή διαδικασία συνεργασίας με την τοπική κοινωνία. Η ανάπτυξη ως επιδίωξη τοποθετείται στο πλαίσιο της αρμονικής συνύπαρξης φυσικού περιβάλλοντος, κοινωνίας και οικονομίας, αποκτά το πολιτισμικό της υπόβαθρο και ορίζεται ως βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων, ανεξάρτητα από κοινωνικά ή οικονομική κατάσταση.
Έχοντας ως δεδομένες τις παραπάνω θέσεις οι προτάσεις που ακολουθούν φιλοδοξούν να δημιουργήσουν μιαν άλλη εικόνα, λόγο και προσφορά των ΚΠΕ στα χρόνια που έρχονται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου