1.Η επιλογή είναι αναγκαίο να συνδέεται με τις εμπειρίες και τα βιώματα των παιδιών. Ένα πρόγραμμα με θέμα την πυρηνική σύντηξη ασφαλώς και έχει ενδιαφέρον για το μέλλον προσφέροντας ικανό γνωστικό υλικό, αλλά εμφανώς τοποθετείται μακριά από τον άμεσο εμπειρικό τους ορίζοντα. Η ενασχόληση με τα κινητά ή γενικά με τις ηλεκτρονικές συσκευές νέας γενιάς μας δίνει την αφετηρία του άμεσου βιώματος των παιδιών και ασφαλώς και του ενδιαφέροντός τους, ώστε να οικοδομήσουμε μαζί την πορεία του προγράμματος.
2.Εκκινώντας λοιπόν από τις ιδέες, εμπειρίες, βιώματα των παιδιών προσδιορίζουμε τον ευρύτερο θεματικό χώρο, έχοντας υπόψη ένα ολιστικό πλαίσιο αντιλήψεων και στάσεων, που συνδέουν αξεδιάλυτα κοινωνία, οικονομία, πολιτισμό, φυσικά οικοσυστήματα, ώστε να αναδειχθεί η συνθετότητα και πολυπλοκότητα της πραγματικότητας.
Είναι χρήσιμο να ασχοληθούμε με την αειφορική διαχείριση του νερού στην πόλη, αλλά αν δεν αναδείξουμε την πολιτική διάσταση του ζητήματος και τα κέντρα εκείνα που σχεδιάζουν και αποφασίζουν, υλοποιώντας αυτή την πολιτική, αν δεν συζητήσουμε τις αξίες που υποστηρίζουν τη συμπεριφορά μας, θα μείνουμε σε ένα επιφανειακό επίπεδο προσέγγισης, χωρίς να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις αλλαγής και ανασχηματισμού εννοιών και αξιών. Αυτό σημαίνει πως μόνο μια κοινωνικά προσδιορισμένη θεματολογία πρέπει να αποτελεί την αφετηρία ενός προγράμματος. Ξεκινούμε από τον άνθρωπο και τους θεσμούς του για να συζητήσουμε για το φυσικό οικοσύστημα στο οποίο αυτοί εντάσσονται και όχι το αντίστροφο.
3.Είναι μεγάλη ανάγκη να σκιαγραφούμε με τα παιδιά το πολύπλοκο δίκτυο σχέσεων που αναπτύσσονται σε μια κοινωνική ομάδα, ανάμεσα στα άτομα που την αποτελούν, τους θεσμούς τους, τις αξίες οι οποίες νοηματοδοτούν τις δράσεις τους, τις λειτουργίες και τα συμφέροντα ατομικά και ομαδικά τα οποία εκδηλώνονται σ’ αυτές και φυσικά προσδιορίζουν και τη σχέση τους με το οικοσύστημα στο οποίο εντάσσονται. Ωφέλιμο είναι να αναδεικνύουμε την αξία της σωστής διαχείρισης των απορριμμάτων, προωθώντας τη μείωση της κατανάλωσης και την ανακύκλωση, αν όμως δεν αναδείξουμε τη σχέση του σημερινού μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης με τις ιδεολογικές και πολιτισμικές συνιστώσες του, με τις συνδηλούμενες στάσεις και συμπεριφορές του, αν δεν φανερώσουμε τις σχέσεις ανάμεσα στους θεσμούς που εμπλέκονται σχεδιάζοντας και αποφασίζοντας, αν δεν αποκαλύψουμε αντικρουόμενα συμφέροντα και ανομολόγητες επιδιώξεις, δεν μπορούμε να διεκδικούμε ανασχηματισμό και αλλαγή που σε μακροπρόθεσμο επίπεδο θα αντιμετώπιζε τις αιτίες και όχι τις συνέπειες.
4.Συστατικό στοιχείο της θεματολογίας μας είναι αναγκαίο να αποτελούν οι αξιακές μας επιλογές σε άμεση σχέση με την προσωπική μας εμπλοκή. Αν στόχος μας ήταν η εννοιολογική αλλαγή και η δημιουργία επιθυμίας ανασχηματισμού, μόνο η επιλογή μιας δράσης θα μας δώσει τη δυνατότητα να εφαρμόσουμε σε πραγματικό επίπεδο το αποτέλεσμα της υιοθέτησης άλλου αξιακού συστήματος. Το οποίο να βασίζεται στις αρχές και αξίες της αειφορίας. Η αλληλεγγύη, η υπευθυνότητα, ο σεβασμός, η πρόληψη, η πρόβλεψη, η ισότητα, η δικαιοσύνη, η ελευθερία είναι απόλυτη ανάγκη να αποτελούν τα θεμελιακά δομικά στοιχεία του προγράμματος. Όχι σε επίπεδο ρητορικής αποδοχής, αλλά στο επίπεδο της βιωμένης κοινωνικής δράσης. Η οποία μπορεί φυσικά να πάρει πολλές μορφές. Από την προσομοίωση μέχρι το θεατρικό παιχνίδι, από την υλοποίηση απτών δράσεων μέχρι τη δημιουργία δικτύου ομάδων που θα συνεργάζονται σε τοπικό και όχι μόνο επίπεδο για αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων.
5.Τμήμα του θεματικού περιεχομένου αποτελεί και αναστοχασμός της ομάδας για το πρόγραμμα που υλοποίησε. Αναστοχασμός διαρκής από την αρχή ως το τέλος του, ο οποίος θα δίνει πιθανόν διαφορετικό περιεχόμενο και δομή στο πρόγραμμά μας. Είναι ανάγκη να θεωρήσουμε τα προγράμματα των Κ.Π.Ε. ως μια ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία που αλλάζει συνεχώς ανάλογα με την αλληλεπίδραση που αναπτύσσεται κάθε φορά στις ομάδες και στον αναστοχασμό των ενεργειών που επιλέγουν. Αυτή είναι και η καλύτερη μορφή αξιολόγησης των παιδαγωγικών μας ενεργειών,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου