Μαρία Νεφέλη

Σήμερα κατόρθωσα επιτέλους να τελειώσω μια παρουσίαση για ένα συνέδριο που οργανώνεται από το Ε.Κ.Δ.Δ στις 8-10 Φεβρουαρίου στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής, με θέμα τη Βιώσιμη ανάπτυξη και την Περιβαλλοντική Αγωγή. Η είσήγηση που υπογράφει ο υποφαινόμενος και ο Χατζηγεωργίου ο Γιώργος ασχολείται με την εκπαίδευση για την αειφορία από απόσταση, παρουσιάζοντας τις εμπειρίες μας από το Young Masters Programme, αλλά και το πιλοτικό ηλεκτρονικό δίκτυο που οργανώθηκε στο Κ.Π.Ε. με θέμα "Αειφορία και πόλη"

Είχα σκεφτεί να βάλω στο τέλος της παρουσίασης τους στίχους που ακολουθούν:

"Είμαστε το αρνητικό του ονείρου
γι' αυτό φαινόμαστε μαύροι και άσπροι
και ζούμε τη φθορά
πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα."

Θεώρησα πως είναι ελπιδοφόρο να θεωρήσουμε πως είμαστε η άλλη πλευρά ενός ονείρου που δεν εμφανίστηκε, γιατί μας αφήνει τουλάχιστον την ελπίδα να αποκτήσουμε τα ζωντανά μας χρώματα. Η εκπαίδευση μας προσφέρει ή πρέπει να μας προσφέρει τη δυνατότητα αυτή.
Μετά σκέφτηκα πως μάλλον κανείς δεν θα το εξελάμβανε έτσι και το άλλα.ξα με την ακόλουθη φράση.

"Όταν συγκεντρώσεις την καρδιά σου σε ένα σημείο

Τότε τίποτα δεν είναι αδύνατο για σένα."

Μάλλον καλύτερα, τι λετε;