Με αφορμή...

Καθώς ολοκληρώσαμε μια μακρά σειρά υποχρεώσεων, από συνέδρια και σεμινάρια μέχρι συνεχή προγράμματα εντός και εκτός Κέντρου, έχω σήμερα το χρόνο να γράψω επιτέλους στο blog μου, συμμετέχοντας έτσι έστω και εμμέσως στην πολύ γόνιμη συζήτηση που άνοιξε τελευταία για το λεγόμενο κίνημα των blogger και γενικότερα την ελεύθερη ηλεκτρονική έκφραση στο διαδίκτυο.
Αν ξεπεράσουμε την προκαλούμενη θυμηδία απόψεων που εμφανώς αγνοούν βασικές παραμέτρους του ζητήματος, τότε αποκαλύπτεται η εικόνα ενός κόσμου περίτρομου στην εμφάνιση μορφών έκφρασης ανεξέλεγκτων από τα αποτελεσματικά ως τώρα κέντρα ελέγχου.
Όπως ακριβώς η ενσωματωμένη δημοσιογραφία των σύγχρονων πολέμων οι κυρίαρχοι μηχανισμοί χειραγώγησης εξασφάλιζαν τη δημιουργία μιας συναίνεσης στην ερμηνεία της πραγματικότητας, συναίνεσης στη συγκάλυψη, απόκρυψη, εξαπάτηση, όλων όσων "μοιραίοι και άβουλοι αντάμα" απεμπόλησαν το δικαίωμά τους στην ελεύθερη, κριτική σκέψη, στον καθημερινό βάσανο της αναζήτησης του νοήματος στο χαοτικό παρόν τους.
Ο φόβος της απώλειας της εξουσίας στο πεδίο του σχηματισμού της ερμηνείας κρύβεται αναμφίβολα πίσω από προτάσεις κανονικοποίησης και θεσμικού ελέγχου του κυβερνοχώρου, πρακτικές συγκεκριμένων πιθανώς "άγαρμπων" καθεστώτων. Με αφορμή υπαρκτά "άνθη του κακού", τα οποία φυσικά φύονταν, φύονται και θα φύονται στο διηνεκές του χρόνου, στο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό παρόν μας, άρχισαν να κραυγάζουν επιζητώντας τρόπους προστασίας των "άμοιρων" πολιτών και των πολύτιμων συμφερόντων τουυς.
Την ίδια στιγμή η αγορά της πολιτείας βοούσε για την έλλειψη διαφάνειας, δικαιοσύνης, ηθικού ερείσματος των επιλογών μιας ξεκάθαρα ταξικά ταγμένης πολιτικής, κρυμένης επιμελώς πίσω από περίτεχνα φιλοτεχνημένες αναπαραστάσεις του ασήμαντου.
Την ίδια στιγμή η ιστορία έβγαζε κοροϊδευτικά τη γλώσσα της σε όσους πριν χρόνια αναπαρήγαγαν τις απόψεις περί του τέλους της, απόψεις που επανέρχονται κυκλικά αλλάζοντας μόνο το δέυτερο σκέλος, με την πολιτική, την πατρίδα, τη γλώσσα, τους θεσμούς, τα κόμματα, αν προσέξετε λίγο μόνο για ένα τέλος δεν μιλούν.
Το τέλος της επικυριαρχίας των ισχυρών του χρήματος και της ιδεολογίας του κέρδους.