26.9.08

Ιστορία χωρίς ...τέλος

Είναι γνωστή η προσπάθεια της Πολυτεχνικής Σχολής να δημιουργήσει μια πόλη, Τεχνούπολη τη λένε, στο χώρο του πρώην στρατοπέδου Καρατάσου. Εννοείται σε αντίθεση με τις προσδοκίες και επιθυμίες των απλών, μακριά από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, πολιτών, που βιώνοντας τη γκρίζα καθημερινότητα μιας πόλης με ελάχιστο ποσοστό πρασίνου ονειρεύονταν έναν πολύχρωμο χώρο αναψυχής , άθλησης και πολιτισμού.
Έναν χώρο με ελάχιστη παρέμβαση του ανθρώπου που θα επέτρεπε στη φύση να αποκτήσει το δικό της βήμα στην αστική πραγματικότητα και όχι μια πόλη 10.000 φοιτητών υποψηφίων ενοικιαστών κατοικιών και θέσεων σε καταστήματα ψυχαγωγίας.
Στην κατεύθυνση αυτή το 2ο Γενικό Λύκειο Πολίχνης σχεδίασε και υλοποιεί διετές πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με αντικείμενο τη δημιουργία πρότυπου κήπου Περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης στο έρημο εδώ και καιρό στρατόπεδο. Άλλωστε, καθώς είμαστε ακριβώς δίπλα του, η μόνη εικόνα καθημερινά που προσλαμβάναμε ήταν τα άφθονα συρματοπλέγματα. Σύρματα παντού φανέρωναν και φανερώνουν σε συμβολικό επίπεδο την απόσπαση ενός ζωτικού για την υγεία και γενικά την ποιότητα ζωής χώρου από τους πολίτες.
Αποφασίσαμε λοιπόν να δράσουμε! Γιατί καλή η θεωρία, όταν όμως μένουμε σ’ αυτή απλά συμβάλλουμε στη διαιώνιση των όποιων προβλημάτων.
Διευκρινίσαμε τι ακριβώς θέλουμε και πόσο εφικτό είναι να το επιτύχουμε. Επιβεβαιώθηκε πως ζητούσαμε να προσθέσουμε κι εμείς το λιθαράκι μας στην προσπάθεια διεκδίκησης του στρατοπέδου προς όφελος της υγείας και ποιότητας ζωής των πολιτών όχι μόνο της Πολίχνης ή της Δ. Θεσσαλονίκης, αλλά και όλης της πόλης. Οι εφικτές με παιδαγωγικό περιεχόμενο επιλογές που σκεφτήκαμε δεν ήταν πολλές, αλλά μια μας τράβηξε αμέσως, κάνοντας τα μάτια μας να λάμψουν.
Η διαμόρφωση ενός κήπου σε συνεργασία με άλλους φορείς και τον τοπικό Δήμο και με τη συμμετοχή των πολιτών. Ένας κήπος που δεν θα λειτουργούσε μόνο αισθητικά ή ψυχαγωγικά αλλά και εκπαιδευτικά. Πολύ περισσότερο θα δήλωνε εμφατικά την ενεργό συμμετοχή της σχολικής μας κοινότητας στα κοινωνικά δρώμενα της πόλης μας.
Χρώματα, ήχοι, εικόνες πολύχρωμες με χαρούμενες φωνές παιδιών μας συνεπήραν παρακινώντας μας να ξεπεράσουμε τα πολλά εμπόδια που από την αρχή βλέπαμε να ορθώνονται μπροστά μας.
Συνέχεια

Δεν υπάρχουν σχόλια: