Λιγοστός κόσμος περιδιάβαζε στις αποθήκες του λιμανιού καθώς η θάλασσα έπαιρνε εκείνο το μουντό μελαγχολικό χρώμα προάγγελος της νύχτας που ερχόταν να καλύψει τη νευρική πόλη. Τίποτα δεν έδειχνε στον ανυποψίαστο περαστικό πως το 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. "Η κρίση έφτασε και εδώ" άκουσα και δεν μπορούσα να μη συμφωνήσω, αν έφερνα στο νου μου μνήμες από πανηγυρικές, πολύχρωμες, θορυβώδεις βραδιές άλλων εποχών, όταν το χρήμα έρρεε και τα πάρτυ εξελίσσονταν όλη τη μέρα με γνωστούς και άγνωστους προσκεκλημένους. "Μαζί τα φάγαμε" άκουσα μια γνώριμη φωνή από τον πυθμένα του βρώμικου λιμανιού, μα δεν έδωσα σημασία.
Στο πρόγραμμα που κρατούσα στα χέρια μου, ταινίες απ' όλον τον κόσμο προκαλούσαν και προσκαλούσαν σε ένα μαγευτικό ταξίδι στον κόσμο των εικόνων, στους ήχους και τις φωνές του. Οι Φιλιππίνες και το Limbunan, Bridal Quarter ο αγγλικός τίτλος, ήταν η επιλογή μας, επιλογή και λιγοστών άλλων θεατών που κάθονταν στις θέσεις τους περιμένοντας την έναρξη.
Το σκοτάδι πέφτει και περπατάμε σε ένα δάσος με τους ήχους του να ακούγονται εκκωφαντικοί. Το μονοπάτι στρωμένο με ξερόχορτα και φύλλα μας οδηγεί σε ενα μικρό φτωχικό σπίτι. Είμαστε έτοιμοι να παρακολουθήσουμε την ιστορία της 16χρονης Ayesah, η οποία είναι υποχρεωμένη να μείνει στο δωμάτιό της (νυμφώνα) αναμένοντας σε ένα μήνα το γάμο που ο πατέρας της συμφώνησε με μια πλούσια οικογένεια του χωριού. Η Ayesah δεν πρέπει να έρθει σε επαφή αυτό το μήνα με κανένα άλλο πρόσωπο, παρά μόνο με τους στενούς συγγενείς της. Ο Γκουτιέρεζ Μανγκανσάκαν B', ο σκηνοθέτης της ταινίας, αφηγείται μια ιστορία που διαδραματίζεται στη μουσουλμανική περιοχή του Μιντανάο, αυτονομημένη μετά από εξεγέρσεις που σημειώθηκαν την εποχή διακυβέρνησης της χώρας από την Κορασόν Ακίνο.
Η ταινία με αργό βηματισμό εστιάζει στον περιορισμό του κόσμου της Ayesah μέσα στα όρια του νυμφώνα της, ενώ ο κόσμος γύρω της, εξακολουθεί να είναι ανοικτός, προκλητικά ζωντανός, όπως παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια της μικρής γεμάτης περιέργεια και ζωντάνια αδελφής της. Η Ayesah παλέυει με τις αμφιβολίες, την άρνηση και την υποταγή, την υποκρισία και την αλήθεια, το φόβο και την ελπίδα, την παραίτηση και τον αγώνα ενώ οι γυναίκες της οικογένειας την περιποιούνται με το φώς του φεγγαριού να δημιουργεί σκιές, καλύπτοντας και αποκαλύπτοντας.
Η Ayesah δεν είναι η μόνη που φιμώνεται υποτασσόμενη στη παράδοση του Μαγκιντανάον. Η θεία της κρύβει το δικό της μυστικό με έναν γάμο που δέν έγινε ποτέ, βαμμένος στο αίμα, η μητέρα της μοιράζεται τον πατέρα της με μια χριστιανή δεύτερη σύζυγο που κυοφορεί το αρσενικό παιδί που εκείνη δεν προσέφερε, όλες βυθισμένες στη σιωπή που πρέπει να αποδεχθεί με τη σειρά της η Ayesah.
Ο σκηνοθέτης δεν κρατά επικριτική στάση, όπως ενδεχομένως οι θεατές.Παρουσιάζει μια τελετουργία που επαναλαμβάνεται αιώνες, στοιχειοθετώντας με τις εικόνες του το περιβάλλον μιας άλλης κοινωνίας, ενός άλλου πολιτισμού τόσο μακρινού και τόσο κοντινού συνάμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου