12.1.08

Δημαρχιακό μέγαρο ή δημαρχιακό άγος; 2

Αναζητώντας στο διαδίκτυο στοιχεία, απόψεις για το "Καλλιμάρμαρο" της Θεσσαλονίκης (όπως αλλιώς λέγεται, εντοπίζει κανείς ενδιαφέροντα και άξια προσοχής ευρήματα.

"Στις 18 Ιουλίου 2005 υπογράφηκε μεταξύ του Δήμου Θεσσαλονίκης και της Κοινοπραξίας “Κ/Ξ ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ-ΔΟΜΟΤΕΧΝΙΚΗ ΑΕ-ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ ΑΕ” η Σύμβαση για την κατασκευή του έργου “ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΔΗΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΓΕΙΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ”. Το έργο, συνολικού προϋπολογισμού 43.736.724,00 Ευρώ, αφορά την κατασκευή με συγχρηματοδότηση του Δημαρχιακού Μεγάρου Θεσσαλονίκης και την κατασκευή και εκμετάλλευση για δέκα χρόνια του Σταθμού Αυτοκινήτων 1.000 θἐσεων περίπου, που θα βρίσκεται κάτω από το Νέο Δημαρχείο στο Πεδίο Άρεως Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με το Συμβατικό Πρόγραμμα το έργο θα ολοκληρωθεί μέχρι τις 31.12.2007."

Το όνομα της εταιρείας που ανέλαβε την κατασκευή προβάλλει λαμπρό στους θηριώδεις γερανούς της κατασκευής, που σου δίνουν την αίσθηση πως είσαι σε μια πόλη όπου το λιγότερο γίνονται κοσμογονικές αλλαγές ( τι να σου κάνει το Βερολίνο, το Dubai η το Πεκίνο!)

Η προηγούμενη πληροφορία η οποία ουσιαστικά εξηγεί πώς, ποιοί και γιατί πήραν την απόφαση της οικοδόμησης του "Καλλιμάρμαρου" συμπληρώνεται με ορισμένα ενδιαφέροντα άρθρα:

Το μέγαρο της υποβάθμισης


Του Σταυρου Τζιμα/ stzimas@kathimerini.gr

H Θεσσαλονίκη ανήκει στις πόλεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης με το λιγότερο πράσινο. Η πόλη οικοδομήθηκε και εξακολουθεί να οικοδομείται με καταστροφικό για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων της τρόπο, ο οποίος έχει ως υπέρτατο κανόνα την ανελέητη εκμετάλλευση κάθε σπιθαμής γης προς όφελος των εργολάβων.

Αποτέλεσμα; όχι μόνο δεν βελτιώνεται η καθημερινότητα των πολιτών, άλλα υποβαθμίζονται και όσες από τις ομορφιές της έχουν διασωθεί και θέλει να επιδείξει. Το άσχημο είναι ότι οι ίδιες οι αρχές της δίνουν το κακό παράδειγμα και επ’ αυτού αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση η ανέγερση δημαρχιακού μεγάρου στο κέντρο της πόλης.

Η δημοτική ηγεσία προέβαλε την κατασκευή νέου δημαρχείου ως πρώτη προτεραιότητας για τη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που δοκιμάζεται από το κυκλοφοριακό και πνίγεται στο νέφος. Ανακοίνωσε πομπωδώς την εξεύρεση χώρου, το παλιό στρατόπεδο Τσιρογιάννη, έναν από τους ελάχιστους εναπομείναντες ακάλυπτους χώρους στην καρδιά του πολεοδομικού συγκροτήματος. Οργάνωσε μάλιστα και θορυβώδεις τελετές για τη θεμελίωση, προβάλλοντας ως μέγιστη επιτυχία της την απόκτηση νέας στέγης του δήμου, που βεβαίως την χρειαζόταν αλλά όχι όπου και όπως κατασκευάζεται κλπ.

Υπήρξαν τότε φωνές που προειδοποιούσαν για συντελούμενο «έγκλημα» σε βάρος της πόλης όμως τις προσπεράσαμε όλοι μας -και ο γράφων μεταξύ των πρώτων- ως γραφικές αντιδράσεις των μονίμως διαμαρτυρομένων ή και αντιπολιτευτικές κορόνες. Περνώντας προσφάτως από την περιοχή διαπίστωσα ότι είχαν δίκιο εκείνοι, οι λίγοι δυστυχώς, που κραύγαζαν απελπισμένα. Στο χώρο ορθώνεται ένα οικοδομικό θηρίο που απειλεί να σακατέψει το κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Ενα αισθητικό εξάμβλωμα πλάι σε δυο κομψοτεχνήματα, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού που σχεδίασε ο Κυριάκος Κρόκος και το Αρχαιολογικό Μουσείο του καθηγητή Σωκράτη Καραντηνού, τα οποία μαζί με τον Λευκό Πύργο αλλά και τα υπέροχα οθωμανικά κτίρια του Γ΄ Σώματος Στρατού, συγκροτούν τη μεγάλη προίκα της πόλης, είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει στους επισκέπτες της.

Τρομάζει κανείς στην ιδέα ότι εφεξής το δημαρχιακό τέρας, γιατί περί τέτοιου πρόκειται, θα σκιάζει την εικόνα του αρχιτεκτονικού και αρχαιολογικού συνόλου της ευρύτερης περιοχής του Λευκού Πύργου και θα κόβει το μοναδικό σημαντικό άνοιγμα διά του οποίου επικοινωνεί το Σέιχ-Σου με τον Θερμαϊκό Κόλπο.

Και αν αυτά είναι για τους «κουλτουριάρηδες», υπάρχει κάτι επιπλέον: Εκεί που θα γίνει, ο «λαμπρός ναός» του δήμου θα λειτουργήσει ως τόπος συγκέντρωσης ανθρώπων και αυτοκινήτων, και θα πολλαπλασιάσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα.

Φοβούμαι ότι όλα αυτά δεν έχουν καμιά σημασία για εκείνους που συνέλαβαν και υλοποίησαν την ιδέα. Τους φτάνει ότι θα τους «γράψει ιστορία» και πράγματι έτσι θα γίνει. Το ερώτημα είναι με τι χρώματος γράμματα θα χρησιμοποιήσει.

Το άρθρο αυτό σχολιάζεται αρκετά εύστοχα σε σημείωμα με τίτλο: Οι αθώοι πολίτες και οι αόρατοι ένοχοι

"Η συνταγή είναι γνωστή. Και η δημοσιογραφική γλώσσα αλάνθαστη. Μην πυροβολείτε τους πολίτες-αναγνώστες.Ποτέ δεν φταίνε. Αντί για αυτούς πρέπει πάντα να υπάρχει κάποιος άλλος, εύκολος ένοχος, με λίγο αόριστη περιγραφή. Που να μην μπορεί να εντοπισθεί και να παρατηρηθεί δια γυμνού οφθαλμού. Κάποιος στον οποίο να μπορούμε πρόχειρα να φορτώσουμε τις μομφές για τα κακά και τις συμφορές που βρίσκουν αυτόν τον δήθεν αθώο και ανυποψίαστο λαό. Την μια οι εργολάβοι, την άλλη οι κακοί πολιτικοί, την επόμενη τα σκοτεινά συμφέροντα."

Είχε προηγηθεί άλλη αναφορά περισσότερο αναλυτική στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, στις 18/11/07.

"Ιδιαίτερα το Βυζαντινό Μουσείο, έργο του Κυριάκου Κρόκου, που το 2001 κηρύχθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού «ιστορικό, διατηρητέο μνημείο», ήταν ορατό από στεριά και θάλασσα. Από την πλευρά της θάλασσας θα είναι ορατό πλέον μόνο από το εσωτερικό του δημαρχείου, παρ' ότι τελικώς θα είναι κατά δύο ορόφους χαμηλότερο, από το αρχικό σχέδιο.

Χτίζεται σε απόσταση αναπνοής, μόλις 20 μ. από το Βυζαντινό Μουσείο. Δεν θα είναι πλήρες, αλλά θα είναι ένα «δημαρχείο - στρατηγείο» με το γραφείο δημάρχου και κάποιες από τις υπηρεσίες του δήμου. Πολλές θα παραμείνουν διάσπαρτες στην πόλη.

* Το νέο δημαρχείο αποκλείει επίσης κάθε σκέψη για μελλοντική επέκταση του Βυζαντινού, αλλά και του Αρχαιολογικού Μουσείου, έργο του Πάτροκλου Καραντινού, που ήδη ασφυκτιά από το πλήθος των ευρημάτων που φυλάσσονται στις αποθήκες του.

* Αναμένεται ακόμη να προκαλέσει επιπλέον κυκλοφοριακό φόρτο, σε ένα ήδη επιβαρημένο σημείο της πόλης, με πλήθος αυτοκινήτων που θα μπαινοβγαίνουν στο πάρκινγκ 870 θέσεων του δημαρχείου και μεγάλο αριθμό πολιτών που θα συναλλάσσονται με το δήμο.

* Είναι, τέλος, το δεύτερο ογκώδες κτίριο που γίνεται στην περιοχή, έπειτα από το συνεδριακό κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης» της ΔΕΘ. Τα δύο κτίρια «πλακώνουν» με τον τσιμεντένιο όγκο τους μια περιοχή που πριν από λίγα χρόνια παρείχε στον περιπατητή θέα της πόλης από την παραλία ώς τα Κάστρα και το Σέιχ Σου."

Στο άρθρο αυτό μας συνιστούν να κάνουμε υπομονή οι "εμπειρογνώμονες" : "Υπομονή ώς την ολοκλήρωση του κτιρίου, για να βγουν συμπεράσματα, συνιστά ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο ΑΠΘ, Α. Κωτσιόπουλος, ενώ συμφωνεί με την τοποθεσία ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχιτεκτόνων. Η πρόεδρός του, Β. Ευταξά, τονίζει ότι το κτίριο θα εκφράζει την εποχή του."

Αν πραγματικά αυτοί οι "ειδικοί" πιστεύουν πως το κτίριο αυτό θα εκφράζει την εποχή του, νομίζω πως πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά για ποιά ακριβώς εποχή μιλούνε οι συγκεκριμένοι κύριοι. Την εποχή που πολύ ωραία περιγράφουν οι συγγραφείς του παρακάτω σημειώματος;

"διεκδικώντας ελεύθερους χώρους και χρόνους στην πόλη…"

Οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης –ντόπιοι και μετανάστες– ζούμε σε μία πόλη κατακτημένη και αφιλόξενη, μία πόλη που στερείται ελεύθερων χώρων, μία πόλη που λεηλατεί καθημερινά το χρόνο μας.

Τη στιγμή που η οικονομία της αγοράς έχει αποικήσει τα πάντα, ο δημόσιος χώρος πεθαίνει. Οι αστυνομικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σε πλατείες και δρόμους, η δημιουργία ζωνών αμιγούς κατανάλωσης και διασκέδασης, η οικοδόμηση τερατουργημάτων (όπως το νέο Δημαρχιακό Μέγαρο), η μετάπλαση πάρκων και πλατειών σε χώρους αφιλόξενους (ελάχιστα παγκάκια στην Αριστοτέλους, κάγκελα στη Ναυαρίνου και υπερβολικός φωτισμός στην πλατεία Δικαστηρίων) και η επιβολή της κατανάλωσης ως μοναδικής επιλογής για κοινωνική συναναστροφή (αφού τα περισσότερα πεζοδρόμια έχουν καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα, αυτοκίνητα και μηχανάκια), αποτελούν κινήσεις πολεοδομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής καταστολής. Ο κορεσμός, η ρύπανση, ο θόρυβος αποτελούν εκδηλώσεις ενός προβλήματος βαθιά πολιτικού."

Αυτή είναι η ουσία, η βαθιά πολιτική διάσταση που υποκρύπτεται πίσω από το "Καλλιμάρμαρο " άγος της εποχής μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: