"Life's for sharing" ...

"Την περασμένη Παρασκευή 16 Ιανουαρίου στις 9:10 μμ, το Channel 4 έπαιξε την καινούρια διαφήμιση της εταιρείας υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας T-Mobile. Η διαφήμιση είχε γυριστεί το πρωί της προηγούμενης μέρας στον σιδηροδρομικό σταθμό Liverpool Street, τον πιο όμορφο ίσως σταθμό του Λονδίνου, με τη συμμετοχή 400 χορευτών αλλά και του ανυποψίαστου κοινού, που αντέδρασε όπως ακριβώς περίμενε η T-Mobile, δηλ. βγάζοντας τα κινητά τους για να τραβήξουν βιντεάκια και φωτογραφίες, ενώ κάποιοι άρχισαν να χορεύουν. Το όλο σκηνικό γυρίστηκε με 10 κρυφές κάμερες, και κανείς από τους παρεβρισκόμενους, εκτός από τους χορευτές και τους υπάλληλους του σταθμού, δεν είχε ιδέα τι γινόταν. Όλες οι πρόβες είχαν γίνει νύχτα, τις ώρες που ο σταθμός δεν λειτουργεί. Το αποτέλεσμα μπορείτε να το δείτε στο
βιντεάκι που ακολουθεί."

Το διάβασα σε mail και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να μοιραστώ μαζί σας τις ακόλουθες σκέψεις μου
1. Αξιέπαινη η πρωτοβουλία της εταιρείας να προβεί σε μια τέτοια πρωτότυπη και διαδραστική διαφημιστική εκστρατεία. Αν συμφωνείς φυσικά πως οι εταιρείες έχουν δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν στην προσπάθειά τους να αυξήσουν τον κύκλο εργασιών τους. Στην προσπάθειά τους να μας καταστήσουν αιώνια προσδεδεμένους στο άρμα του αξιώματος γι'αυτούς "καταναλώνω άρα υπάρχω ".
2. Αν διαφωνείς με το εν λόγω δόγμα, ή ακόμη κι αν συμφωνείς, θα προσέξεις άραγε τρία σημεία στο κείμενο που για μένα δηλώνουν περισσότερα από την ίδια τη διαφήμιση;
3. "ανυποψίαστο κοινό", "10 κρυφές κάμερες", "πρόβες...τις ώρες που ο σταθμός δεν λειτουργεί"
4.Δεν είναι λίγο ενοχλητικό; Να αντιλαμβάνεσαι πως παρά την καθημερινή σου εγρήγορση, την κριτική αντιμετώπιση των ερεθισμάτων της πραγματικότητας, την απαίτησή σου να σε υπολογίζουν ως ενεργό, νοήμονα κριτικά σκεπτόμενο πολίτη, να συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να υποδύεται μια χαριτωμένη καρικατούρα σε διαφημιστικό φιλμάκι;
5.Πόσες κρυφές κάμερες μπορούμε να δικαιολογήσουμε, πριν αντιληφθούμε την καταπάτηση στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων με την επέλαση της καταγραφής των προσωπικών μας στιγμὠν, όχι μόνο από ελεγκτικές κάμερες, αλλά και από τις παρακάμερες της οικονομικής ασυδοσίας;
5. Πόσες πρόβες χρειάζονται για να δοθεί η εντύπωση του αυθόρμητα οργανωμένου συμβάντος; Και πόσοι και διαφορετικοί φορείς και θεσμοί πρέπει να συναινέσουν, ώστε το εγχείρημα να στεφθεί με επιτυχία;
6. Ποια ακριβώς ζωή, life, εμπειρία μοιράζεται; Η παρουσία σε ζωντανό happening, η συμμετοχή σε διαφημιστικό φιλμάκι, η παράσταση στις κρυφές κάμερες, η ψευδαίσθηση της του τυχαίου και αυθορμητου, τι τελικά θα μοιραστούμε αξιοποιώντας τη συσκευή κινητής τηλεφωνίας;
Ναι, η διαφήμιση μου άρεσε, αυτό όμως γιατί ενισχύει μέσα μου μια έντονη αίσθηση αδυναμίας απέναντι σε ανέλεγκτες εν δυνάμει εξουσίες και πρακτικές;