Υψηλή επίσκεψη στο ΚΠΕ Κόνιτσας!

Όταν διάβασα την είδηση της παρουσίας και ομιλίας του πρωθυπουργού μας και της Υπουργού Παιδείας μας στο ΚΠΕ Κόνιτσας, αισθάνθηκα, το λίγότερο, μια κάποια ικανοποίηση για την έστω και καθυστερημένη αναγνώριση του έργου που προσφέρουν τα ΚΠΕ, τα είκοσι χρόνια σχεδόν της λειτουργίας τους. Εμβαθύνοντας όμως στα όσα ειπώθηκαν και καταγράφηκαν δημοσιογραφικά αντιλήφθηκα μια αλήθεια την οποία βέβαια όλοι μας γνωρίζαμε και γνωρίζουμε. Τη σημασία του επικοινωνικού λόγου, της επιφάνειας, των εντυπώσεων σε βάρος του καθαρά πολιτικού λόγου, του βάθους, της ουσίας που χάνεται πίσω από τα "μαλάματα" που θα' λεγε και ο ποιητής.

Δεν θα εστιάσω στο γεγονός πως το καημένο το σχολείο που τυχαία (;) βρισκόταν στο ΚΠΕ αναγκάστηκε να περιμένει επί ώρες τον ερχομό των "επισήμων", ώστε να αποτελέσει το ζωντανό, νεανικό ντεκόρ της υψηλής επίσκεψης. Δεν θα αναφερθώ στην απαξίωση του θεσμού των ΚΠΕ, όπως καταγράφηκε με τις ενέργειες του Υπουργείου Παιδείας και Δια βίου Αμάθειας με την έναρξη του σχολικού έτους ( πρωτοφανή καθυστέρηση της στελέχωσης, αλλαγή του θεσμικού πλαισίου χωρίς καμμία ενημέρωση, κλείσιμο και συγχώνευση ΚΠΕ, παντελής αδιαφορία για την οικονομική τους λειτουργία), καθώς αυτή η απαξίωση συνεχίζεται εμπράκτως θέτοντας σε κίνδυνο ολόκληρη της φετινή σχολική χρονιά.

Θα σχολιάσω όμως τα ακόλουθα: 1. Την άποψη αρκετών συναδέλφων των ΚΠΕ πως η παρουσία της πολιτικής ηγεσίας στο ΚΠΕ Κόνιτσας συνέβαλε στην προβολή του θεσμού, σε μια δύσκολη χρονικά συγκυρία. Είναι ντροπή κατά τη γνώμη μου  να αναπαράγουμε λογικές καραγκιόζη προηγουμένων δεκαετιών σε μια εποχή που απαιτεί απ' όλους μας διαφορετικό ήθος και διαφορετική λογική, από τη λογική της υποτέλειας και του ραγιαδισμού. Δεν έχουμε ανάγκη την προβολή του θεσμού με επισκέψεις πολιτικών. Ο θεσμός των ΚΠΕ προβάλλεται μέσα από το έργο και την αυταπάρνηση των παιδαγωγικών ομάδων τους, που έδωσαν και δίνουν όλο τους το είναι για την ανάπτυξη της περιβαλλοντικής αγωγής και της ποιότητας ζωής των τοπικών κοινωνίων στις οποίες εντάσσονται. Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι η προβολή ενός νέου οράματος για την Περιβαλλοντική αγωγή, το οποίο να δώσει την ευκαιρία μιας καινούργιας δημιουργικής πορείας αντίστοιχης με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής μας. Να προσφέρει ένα ξεκάθαρο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας, το οποίο να κατοχυρώνει τον κυρίαρχο παιδαγωγικό του χαρακτήρα ως δομή του εκπαιδευτικού μας συστήματος με στόχο την προώθηση της περιβαλλοντικής αγωγής στο ελληνικό σχολείο.

2. Με έκπληξη διαβάσαμε πως η Υπουργός μας παρουσίασε "τη «διαδικτυακή διάσταση» της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, ενταγμένης στο Ψηφιακό Σχολείο". Αναγωρίζοντας πως κάτι θα μου είχε διαφύγει, καθώς αγνοούσα την ύπαρξη αυτής της διάστασης προχώρησα σε αναζήτηση μέσω του διαδικτύου, ώστε να πληροφορηθώ και εγώ για το περιεχόμενο της, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το μόνο ψηφιακό σχολείο , πέρα από τις γενικόλογες ανακοινώσεις για το "Νέο σχολείο" που έγιναν στη Λήμνο, ήταν μία ιστοσελίδα σε δοκιμαστική λειτουργία, χωρίς ίχνος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης ( όχι ότι υπήρχε και τίποτα άλλο ουσιαστικό!)

3. Τα λεγόμενα του πρωθυπουργού μας και διατελέσαντος πάλαι ποτέ Υπουργού Παιδείας με βύθισαν σε ζοφερές σκέψεις.

Είναι δύο τα πράγματα που συζητάμε σήμερα. Ένα είναι πώς θα αλλάξουμε το σχολείο μέσα από τη νέα τεχνολογία, έτσι όπως και ο Γιάννης εδώ, με τη δική του τεχνολογία, με το δικό του κινητό, μας παίρνει φωτογραφίες και βίντεο. Και αυτό μας δείχνει ότι, εδώ μπορούμε να παράγουμε εμείς, μπορείτε να παράγετε εσείς, όπως και οι εκπαιδευτικοί, μαζί σας, έναν πλούτο.

Είχαμε πολλές φορές την εντύπωση, είχαμε μάθει - κακώς - ότι ο πλούτος έρχεται από κάπου έξω, ενώ εμείς έχουμε έναν τεράστιο πλούτο εδώ, στη χώρα μας. Έναν πλούτο στην εκπαιδευτική κοινότητα. Είναι ο πλούτος ο δικός σας, το δικό σας μυαλό, η δική σας σκέψη, το δικό σας παιχνίδι, αυτά που ζωγραφίζετε, αυτά που παράγετε.

Και γι' αυτό ακριβώς, εμείς κάνουμε μια προσπάθεια, μέσα από την ηλεκτρονική διασύνδεση, μέσα από τους υπολογιστές, από το διαδίκτυο, ώστε όλος αυτός ο πλούτος να συνδεθεί και να μπορεί να είναι δικός σας. Να μπορείτε, δηλαδή, εσείς να μπαίνετε σε αυτό το Ψηφιακό Σχολείο και, αντί να είναι η τάξη, όπως αυτή εδώ, με τέσσερις τοίχους, να ανοίξει σε όλη την Ελλάδα και, βεβαίως, και σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα βιβλία που υπάρχουν, σε όλους τους εκπαιδευτικούς, σε όλες τις προσπάθειες - και αυτό, να μπορείτε να το αξιοποιήσετε.

Συγνώμη, αλλά εξηγήστε μου σας παρακαλώ: Η νέα τεχνολογία παράγει πλούτο, ο οποίος ως τώρα δεν παραγόταν; Το κινητό, η φωτογραφία και το βίντεο είναι ο πλούτος ή όλα αυτά είναι ορισμένα από τα μέσα που μας οδηγούν στον πραγματικό πλούτο, το σκεπτόμενο και δρώντα μαθητή και στο μέλλον ενεργό πολίτη; Η αναγνώριση για την ύπαρξη πλούτου στην εκπαιδευτική μας κοινότητας ειλικρινά με συγκίνησε. Την επόμενη φορά που με μικρότερο μισθό, ελλιπή επιμόρφωση, συνεχή απαξίωση από τα θεσμικά όργανα θα πάω να κάνω μάθημα στα κλιματιζόμενα κοντέϊνερ του σχολείου μου, θα αισθάνομαι άλλος καθηγητής, περισσότερο πλούσιος, περισσότερο παραγωγικός!

Όσο για τη διασύνδεση και το άνοιγμα της τάξης τι να πούμε. Συγκλονιστήκαμε! Το υποχρηματοδοτημένο επι δεκαετίες συγκεντρωτικό, εξετασιοκεντρικό, αυταρχικό, κλειστό στην κοινωνία ελληνικό σχολείο θα "ανοίξει" με ηλεκτρονική διασύνδεση. Εδώ το πληκτρολόγιο αρχίζει ξαφνικά να μη διαθέτει τα απαιτούμενα γράμματα για να εκφραστούν οι σκέψεις που γεννιούνται ορμητικά, παρασέρνοντας στο διάβα τους πλήκτρα, ψηφία, γράμματα, αριθμούς, όνειρα και ελπίδες στον κάδο ανακύκλωσης της επιφάνειας ματαιωμένων προσδοκιών.

Υ.Γ: Για την ειλικρίνεια των λεγομένων περί ηλεκτρονικής διασύνδεσης σας παραπέμπω σε άρθρο με τίτλο "Μεταξεταστέα τα ελληνικά σχολεία στις υψηλές ταχύτητες του Διαδικτύου"