Από την Πέμπτη 25/6 έως την Κυριακή 28/6 οργανώθηκε στο όμορφο Πήλιο η 16η ετήσια συνάντηση εκπαιδευτικών των Κέντρων Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Την τελευταία φορά που είχα συμμετάσχει, στην Κρήτη πριν δύο χρόνια, είχα αποφασίσει να μην το ξανακάνω. Γιατί είχα αντιληφθεί πως οι συναντήσεις αυτές οργανώνονταν από το Υπουργείο κατά κύριο λόγο, εκφράζοντας τις θελήσεις της όποιας διευθύντριας, ή αναπληρώτριας διευθύντριας ΣΕΠΕΔ με τα μέλη των Παιδαγωγικών Ομάδων των φιλοξενούντων ΚΠΕ να έχουν βοηθητικό ρόλο.
Τι το κακό θα μου πείτε. Κανένα, αν θέλεις απλά να περιηγηθείς την όμορφη Ελλάδα, να συναντήσεις φίλους και εχθρούς, να διασκεδάσεις και ακούσεις τις αποφάσεις - απόψεις - θέσφατα της πολιτικής σου ηγεσίας. Αν επιθυμείς όμως να αφιερώσεις χρόνο στη συζήτηση, στην αναζητηση, στην έκφραση των αντιθέσεων, στη δημιουργία συνθέσεων και συναινέσεων, τότε η συγκεκριμένη μορφή οργάνωσης της συνάντησης δεν έχει νόημα.
Την πρώτη ημέρα, στο Ξενία του Βόλου βαρεθήκαμε να ακούμε τα ίδια και τα ίδια, με τους ομιλητές να επιδίδονται σε έναν άκρατο αγώνα αλληλολιβανίσματος τις περισσότερες φορές υποκριτικού. Κάθησα υπομονετικά ως το τέλος, γιατί ήθελα να είμαι παρών στην βράβευση των συναδέλφων του ΚΠΕ Μακρινίτσας που είχα γνωρίσει και με τους οποίους είχα συνεργαστεί αρμονικά στο παρελθόν. Τους έβαλαν στο τέλος, αφού είχαν καλέσει στο μεταξύ τους πάντες.
Τη δεύτερη ημέρα είχαμε το παιδαγωγικό κομμάτι του συνεδρίου. Με κεντρικό θέμα, ξέχασα να σας πω, το παιχνίδι στην περιβαλλοντική εκπαίδευση. Είχαμε συμφωνήσει να πάμε σε διαφορετικά εργαστήρια για να αποκτήσουμε μια γενική εικόνα των όσων θα παρουσιάζονταν σ' αυτά. Η γενική εντύπωσή μας ήταν μάλλον αρνητική. Τα θεατρικά δρώμενα, οι φυσιολατρικές προσεγγίσεις, οι ανούσιες παρουσιάσεις αναμειγνύονταν με τέτοιο τρόπο που μας έκαναν να αισθανόμαστε άβολα. Γιατί εμείς προτάσαμε και προτάσσουμε στο Κέντρο μας τον κοινωνικά κριτικό χαρακτήρα της όποιας προσέγγισης δίνοντας σημασία στην ουσία και δευτερευόντως στη μεθοδολογία. Αν εστιάσεις στη μέθοδο και όχι στο περιεχόμενο, αν εστιάσεις στο πώς και όχι στο γιατί, τότε δημιουργείς μια χαζοχαρούμενη εικόνα με ευχάριστες, βιωματικές προσεγγίσεις, ξεχνώντας τον πρωταρχικό σκοπό. Δεν θέλουμε απλά να ευαισθητοποιήσουμε, θέλουμε να αλλάξουμε, να παρέμβουμε, να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ενός καλύτερου μέλλοντος. Και αυτό δεν είναι θέμα μεθόδου. Έτσι κι αλλιώς τόσα χρόνια όλοι πάνω κάτω τις ιδιες μεθόδους χρησιμοποιούμε.
Η τριτη ημέρα περιελάμβανε διαδρομές που ετοίμασαν με μεράκι τα μέλη του ΚΠΕ στο δάσος πεζοπορώντας, στη θάλασσα, με καραβάκι και στο βουνό με το τρενάκι. Ολοκληρώσαμε τον απολογισμό την επόμενη μέρα στην οποία ακούστηκαν κάποιες φωνές χωρίς όμως να έχουν την ένταση και τη συνοχή που θα κάλυπτε τον υπερβάλλοντα ναρκισσισμό με δόσεις αυταρχισμού της "ηγεσίας "μας.
( Γενικά σ' αυτές τις ετήσιες συναντήσεις έχω την άποψη πως υπεύθυνοι/ες ΣΕΠΕΔ και οι παρατρεχάμενοί τους αλλά και εκπρόσωποι του ΕΠΕΑΕΚ παλαιότερα και του ΕΙΝ σήμερα αρέσκονται να απολαμβάνουν την προσπάθεια κάποιων να φανούν αρεστοί σ΄αυτούς προς μεγάλη τους ευχαρίστηση. Μάλλον είναι μέρος των ευεργετημάτων της θέσης που κατέχουν, έτσι κι αλλιώς βραχύβιας... )
Περάσαμε ωραία, δε μπορώ να το αρνηθώ!
Τι το κακό θα μου πείτε. Κανένα, αν θέλεις απλά να περιηγηθείς την όμορφη Ελλάδα, να συναντήσεις φίλους και εχθρούς, να διασκεδάσεις και ακούσεις τις αποφάσεις - απόψεις - θέσφατα της πολιτικής σου ηγεσίας. Αν επιθυμείς όμως να αφιερώσεις χρόνο στη συζήτηση, στην αναζητηση, στην έκφραση των αντιθέσεων, στη δημιουργία συνθέσεων και συναινέσεων, τότε η συγκεκριμένη μορφή οργάνωσης της συνάντησης δεν έχει νόημα.
Την πρώτη ημέρα, στο Ξενία του Βόλου βαρεθήκαμε να ακούμε τα ίδια και τα ίδια, με τους ομιλητές να επιδίδονται σε έναν άκρατο αγώνα αλληλολιβανίσματος τις περισσότερες φορές υποκριτικού. Κάθησα υπομονετικά ως το τέλος, γιατί ήθελα να είμαι παρών στην βράβευση των συναδέλφων του ΚΠΕ Μακρινίτσας που είχα γνωρίσει και με τους οποίους είχα συνεργαστεί αρμονικά στο παρελθόν. Τους έβαλαν στο τέλος, αφού είχαν καλέσει στο μεταξύ τους πάντες.
Τη δεύτερη ημέρα είχαμε το παιδαγωγικό κομμάτι του συνεδρίου. Με κεντρικό θέμα, ξέχασα να σας πω, το παιχνίδι στην περιβαλλοντική εκπαίδευση. Είχαμε συμφωνήσει να πάμε σε διαφορετικά εργαστήρια για να αποκτήσουμε μια γενική εικόνα των όσων θα παρουσιάζονταν σ' αυτά. Η γενική εντύπωσή μας ήταν μάλλον αρνητική. Τα θεατρικά δρώμενα, οι φυσιολατρικές προσεγγίσεις, οι ανούσιες παρουσιάσεις αναμειγνύονταν με τέτοιο τρόπο που μας έκαναν να αισθανόμαστε άβολα. Γιατί εμείς προτάσαμε και προτάσσουμε στο Κέντρο μας τον κοινωνικά κριτικό χαρακτήρα της όποιας προσέγγισης δίνοντας σημασία στην ουσία και δευτερευόντως στη μεθοδολογία. Αν εστιάσεις στη μέθοδο και όχι στο περιεχόμενο, αν εστιάσεις στο πώς και όχι στο γιατί, τότε δημιουργείς μια χαζοχαρούμενη εικόνα με ευχάριστες, βιωματικές προσεγγίσεις, ξεχνώντας τον πρωταρχικό σκοπό. Δεν θέλουμε απλά να ευαισθητοποιήσουμε, θέλουμε να αλλάξουμε, να παρέμβουμε, να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ενός καλύτερου μέλλοντος. Και αυτό δεν είναι θέμα μεθόδου. Έτσι κι αλλιώς τόσα χρόνια όλοι πάνω κάτω τις ιδιες μεθόδους χρησιμοποιούμε.
Η τριτη ημέρα περιελάμβανε διαδρομές που ετοίμασαν με μεράκι τα μέλη του ΚΠΕ στο δάσος πεζοπορώντας, στη θάλασσα, με καραβάκι και στο βουνό με το τρενάκι. Ολοκληρώσαμε τον απολογισμό την επόμενη μέρα στην οποία ακούστηκαν κάποιες φωνές χωρίς όμως να έχουν την ένταση και τη συνοχή που θα κάλυπτε τον υπερβάλλοντα ναρκισσισμό με δόσεις αυταρχισμού της "ηγεσίας "μας.( Γενικά σ' αυτές τις ετήσιες συναντήσεις έχω την άποψη πως υπεύθυνοι/ες ΣΕΠΕΔ και οι παρατρεχάμενοί τους αλλά και εκπρόσωποι του ΕΠΕΑΕΚ παλαιότερα και του ΕΙΝ σήμερα αρέσκονται να απολαμβάνουν την προσπάθεια κάποιων να φανούν αρεστοί σ΄αυτούς προς μεγάλη τους ευχαρίστηση. Μάλλον είναι μέρος των ευεργετημάτων της θέσης που κατέχουν, έτσι κι αλλιώς βραχύβιας... )
Περάσαμε ωραία, δε μπορώ να το αρνηθώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου