Δεν θυμάμαι πόσες εκδοχές του διαστημικού έπους του Enterprise έχω παρακολουθήσει ως τώρα, θεωρώ όμως πως η τελευτάια ταινία της σειράς είναι μια από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη. Το παρελθόν, παρόν και μέλλον ενοποιούνται, ο Spok εμφανίζεται να συνομιλεί με τον ερχόμενο από το μέλλον εαυτό του, η λογική και το συναίσθημα παλεύουν σχεδόν σωματικά αναδεικνύοντας απτά το φιλοσοφικό προβληματισμό για την ανθρώπινη φύση και το ρόλο της ανοχής, της ανεκτικότητας στην ιστορία, σε μια ιστορία που στον πέρασμα τόσων χρόνων με συντροφιά τη συγκεκριμένη σειρά είδε πολλά από όσα προέβλεπε να γίνονται πράξη, φανερώνοντας το ρόλο που έπαιξε και συνεχίζει να παίζει η επιστημονική φαντασία στο ταξίδι του πλανήτη Γη που ευτυχώς συνεχίζεταi.
2 σχόλια:
Πιθανολογώ ότι ο γράφων το έχει ρίξει στον κινηματογράφο και μάλιστα στην επιστημονική φαντασία για να προσελκύσει αναγνώστες!
Πώς είστε; Καιρό έχουμε να μιλήσουμε... Από ένα βραδάκι στο αναψυκτήριο της Πολίχνης θαρρώ...
Καλό σας βράδυ,
Κατερίνα [ή γραφουσα (ποια άλλη θα μπορούσε άλλωστε:)]
Μοναδική μου αναγνώστρια, γράφουσα σε μη γράφοντα, σε χαιρετώ και σε ασπάζομαι θερμά. Ελπίζω να τα πούμε κι από κοντά με αφορμή και την εκδήλωση στις 28. Να δούμε αν θα καταφέρω να αποσπάσω τις αραχνες από το blog.
Δημοσίευση σχολίου