Η αμφιβολία

Ζεστό το σημερινό βράδι και τι καλύτερο από την απόλαυση μιας ταινίας που πραγματικά με εντυπωσίασε. The doubt, η αμφιβολία ο τίτλος της και το ουσιαστικό της περιεχόμενο. Αμφιβολίες που διατρέχουν όλο το σώμα της
φτάνοντας μέχρι την τελευταία της σκηνή. Η βεβαιότητα όπου υπάρχει συντρίβεται στους βράχους της δυσπιστίας, καταλήγοντας αλληγορία μιας εποχής που βλέπει τις σταθερές, τις αλήθειες να καταντούν αδειανά πουκάμισα μιας Ελένης που ποτέ δεν πάτησε στην Τροία, ή τουλάχιστον δεν είμαστε σίγουροι γι' αυτό.

Καταπληκτικές ερμηνείες, θεατρική δομή, κοφτεροί διάλογοι, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ζωγραφισμένη με μουντά χρώματα χαρακτηριστικά μιας ταινίας που δεν θέλει να σου αποκαλύψει κάτι, δεν επιθυμεί να σε λυτρώσει. Η μόνη λύτρωση είναι η παραδοχή της έλλειψης της βεβαιότητας. Ακολουθούμε τις ενδείξεις, τα ένστικτα, τις πεποιθήσεις μας χωρίς ποτέ να είμαστε σίγουροι για την ορθότητα του δρόμου μας. Είναι κι αυτό αρκετά ενδιαφέρον δε νομίζετε;