16.7.09

Star Trek

Δεν θυμάμαι πόσες εκδοχές του διαστημικού έπους του Enterprise έχω παρακολουθήσει ως τώρα, θεωρώ όμως πως η τελευτάια ταινία της σειράς είναι μια από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη. Το παρελθόν, παρόν και μέλλον ενοποιούνται, ο Spok εμφανίζεται να συνομιλεί με τον ερχόμενο από το μέλλον εαυτό του, η λογική και το συναίσθημα παλεύουν σχεδόν σωματικά αναδεικνύοντας απτά το φιλοσοφικό προβληματισμό για την ανθρώπινη φύση και το ρόλο της ανοχής, της ανεκτικότητας στην ιστορία, σε μια ιστορία που στον πέρασμα τόσων χρόνων με συντροφιά τη συγκεκριμένη σειρά είδε πολλά από όσα προέβλεπε να γίνονται πράξη, φανερώνοντας το ρόλο που έπαιξε και συνεχίζει να παίζει η επιστημονική φαντασία στο ταξίδι του πλανήτη Γη που ευτυχώς συνεχίζεταi.

14.7.09

The orphanage - El orphanato

Ταινιών συνέχεια με ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής του ισπανικού κινηματογράφου, "Το ορφανοτροφείο" όπως παίχθηκε στην Ελλάδα. Παραγωγός ο Guillermo de Toro , σκηνοθέτης ο Juan Antonio Bayona και αποτέλεσμα μια δυνατή ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες, καλό σενάριο, έντονο σασπένς, σε γενικές γραμμές μια από τις καλύτερες ταινίες θρίλερ των τελευταίων χρόνων.

6.7.09

Η αμφιβολία

Ζεστό το σημερινό βράδι και τι καλύτερο από την απόλαυση μιας ταινίας που πραγματικά με εντυπωσίασε. The doubt, η αμφιβολία ο τίτλος της και το ουσιαστικό της περιεχόμενο. Αμφιβολίες που διατρέχουν όλο το σώμα της
φτάνοντας μέχρι την τελευταία της σκηνή. Η βεβαιότητα όπου υπάρχει συντρίβεται στους βράχους της δυσπιστίας, καταλήγοντας αλληγορία μιας εποχής που βλέπει τις σταθερές, τις αλήθειες να καταντούν αδειανά πουκάμισα μιας Ελένης που ποτέ δεν πάτησε στην Τροία, ή τουλάχιστον δεν είμαστε σίγουροι γι' αυτό.

Καταπληκτικές ερμηνείες, θεατρική δομή, κοφτεροί διάλογοι, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ζωγραφισμένη με μουντά χρώματα χαρακτηριστικά μιας ταινίας που δεν θέλει να σου αποκαλύψει κάτι, δεν επιθυμεί να σε λυτρώσει. Η μόνη λύτρωση είναι η παραδοχή της έλλειψης της βεβαιότητας. Ακολουθούμε τις ενδείξεις, τα ένστικτα, τις πεποιθήσεις μας χωρίς ποτέ να είμαστε σίγουροι για την ορθότητα του δρόμου μας. Είναι κι αυτό αρκετά ενδιαφέρον δε νομίζετε;

4.7.09

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται...

Αφού νιώσαμε εθνικά υπερήφανοι για τη μεγαλειώδη επιτυχία των "καθαρών" Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας και την αποτελεσματική "αξιοποίηση" των Ολυμπιακών ακινήτων 5 χρόνια μετά είμαστε έτοιμοι να νιώσουμε ξανά την εθνική ανάταση που μόνο οι υπεύθυνοι πολιτικοί και μη ηγέτες μας ξέρουν να μας προσφέρουν.

Αναφέρομαι στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2013 οι οποίοι πρόκειται να διεξαχθούν στην πόλη που μεγάλωσα τη Λάρισα και στο Βόλο. Θα μου πείτε: Καλά δεν είσαι ευχαριστημένος με τη μεγάλη ευκαιρία που προσφέρει η τέλεση αυτών των αγώνων στην ανάπτυξη των δύο μεγαλύτερων πόλεων της Θεσσαλίας; Θα απαντήσω αρνητικά, γιατί η γιγάντια φούσκα των πιο "πετυχημένων" Αγώνων της Ιστορίας ( πώς μας δουλεύουν ε; ) έσκασε χωρίς να μας κάνει καθόλου σοφότερους. Και καλά, οι "ηγέτες"μας το μόνο που επιθυμούν είναι να εκμταλλευθούν κάθε ευκαιρία για την ενίσχυση του παρασιτικού εργολαβικού, εκδοτικού, επιχειρηματικού κατεστημένου της ευλογημένης χώρας μας, οι τοπικοί άρχοντες και οι πολίτες των δύο πόλεων πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν τις υποσχέσεις για ανάπτυξη μέσω των Αγώνων;
Η αρθρογραφία της ημέρας θα μπορούσε να μας ξυπνήσει λίγο, αν πραγματικά το θέλαμε όμως. Ο συντάκτης του πρώτου άρθρου αναφέρεται σε πανηγύρι που στήνεται στην περιοχή μας και παραθέτει μέρος του νόμου «Οργανωτική Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων 2013 και άλλες διατάξεις» που ψηφίσθηκε πρόσφατα.
" Ολα ορίζονται στο άρθρο 23 του νόμου: όπως ξεκάθαρα αναφέρει, η Οργανωτική Επιτροπή Βόλος 2013 θα ρυθμίσει (με τη σύμφωνη γνώμη των συναρμόδιων υπουργείων) «προϋποθέσεις και τη διαδικασία για την κατασκευή έργων, τη διενέργεια προμηθειών, την ανάθεση εκπόνησης μελετών και παροχής υπηρεσιών, τη σύναψη, εκτέλεση και λύση των σχετικών συμβάσεων για τις δύο τελευταίες περιπτώσεις». Ολα αυτά «κατά παρέκκλιση από κάθε διάταξη νόμου ή κανονιστική πράξη, εκτός από τους σχετικούς κανόνες της Ε.Ε., είτε οι κανόνες έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία, είτε όχι»."
Αντιλαμβάνεσθε τι σημαίνει αυτό! Βλέπουμε να δημιουργείτε ξανά το σκηνικό που έδωσε τη δυνατότητα στην Αθήνα, στο Μαραθώνα, στο Σχινά και αλλού να παραβιαστεί η ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία με επίκληση της εθνικής σημασίας των Αγώνων. Χρειάζεται να αναφέρουμε ποιοί κέρδισαν;
"Η εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 δίνει την απάντηση, για παράδειγμα, από την υπόθεση του εμπορικού κέντρου The Mall στο Μαρούσι: χωροθετήθηκε με Ολυμπιακό νόμο που αφορούσε την κατασκευή του χωριού Τύπου, παρέκαμψε την πολεοδομική νομοθεσία και χτίστηκε σε περιοχή αμιγούς κατοικίας, με ασύλληπτα υψηλούς συντελεστές, ενώ αδειοδοτήθηκε στο σύνολό του με νόμο του κράτους, ώστε να παρακαμφθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας και να μην μπορούν οι πολίτες να αναζητήσουν δικαστική προστασία."
Η ιστορία επαναλαμβάνεται! Και ενώ η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία σε αγαστή συνεργασία φροντίζουν για το "καλό" της Λάρισας και του Βόλου να τι γράφει η αρχαιότερη εφημερίδα της πόλης μου, Ελευθερία Λάρισας.
Αφού εκφράζεται έκπληξη για την αδιαφορία που υπάρχει στην Ιταλία και στην Πεσκάρα για τους Μεσογειακούς Αγώνες που διεξάγονται εκεί αυτές τις μέρες γράφονται και τα ακόλουθα:
" Μέσα σε ένα τέτοιο αρνητικό κλίμα η Οργανωτική Επιτροπή Βόλος-Λάρισας 2013 και οι Δήμοι Λάρισας και Βόλου προσπαθούν να διαφημίσουν τους αγώνες. Χθες το βράδυ στο κέντρο «Lido» beach bar που βρίσκεται απέναντι από την εγκατάσταση που θα γίνεται το μπιτς βόλεϊ και έχει προγραμματιστεί για αύριο η τελετή λήξης των αγώνων (Esplanade) διοργανώθηκε ελληνική βραδιά ενώ για σήμερα από τους Δήμους Λαρισαίων και Βόλου παραθέτουν δείπνο στην Πεσκάρα στη ΔΕΜΑ και σε υψηλούς προσκεκλημένους.
Σε μια προσπάθεια να τονώσουν τη διαφήμιση των αγώνων που θα γίνουν σε Λάρισα και Βόλο σε τέσσερα χρόνια από σήμερα η Οργανωτική Επιτροπή εξέδωσε αρκετά αναμνηστικά που είναι σήματα πέτου, γραβάτες, στιλό και καπέλα τα οποία προσφέρουν σε αξιωματούχους της ΔΕΜΑ, εκπροσώπους του Τύπου αλλά και σε αρχηγούς ξένων αποστολών.
Στο μεταξύ αυτό που μας εντυπωσίασε είναι ότι οι Αγώνες δεν έχουν εισιτήριο σε καμία εγκατάσταση και ο καθένας μπορεί να τους παρακολουθήσει ελεύθερα αλλά οι θεατές παρότι έχουν ελεύθερη πρόσβαση απέχουν και οι περισσότερες αθλητικές εγκαταστάσεις την διάρκεια των Αγώνων είναι άδειες. Στην Λάρισα και το Βόλο που θα γίνουν οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013 προβλέπονται σημαντικά έσοδα στον προϋπολογισμό από τα εισιτήρια που θα διατεθούν αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να έρθουν αθλητές «κράχτες»."
Τι να πρωτοθαυμάσεις; Την ευκολία με την οποία ξοδεύονται τα χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου για διαφήμιση, δείπνα, ελληνικές βραδιές, αναμνηστικά και δώρα; Τη σημασία που αποδίδεται σε απαξιωμένους στην Ιταλία και όπου αλλού έγιναν αγώνες; Την αγωνία του δημοσιογράφου να πάνε όλα "καλά" με τη διαφήμιση σε τόσο αρνητικό κλίμα; Τα έσοδα που προβλέπονται σε μια χώρα που ο αθλητισμός συγκινεί μόνο όταν ντοπαρισμένοι και μη "υπεραθλητές" μας ( τι κάνει άραγε η αξιωματικός του ελληνικού στρατού Φανή Χαλκιά;) διεκδικούν μετάλλια κάνοντάς μας "εθνικά υπερήφανους"; Και δεν μπορώ να μη θυμηθώ αρνητικές κρίσεις ελλήνων αθλητών για τη λιτή φιλοξενία των Ιταλών ( σε μια περιοχή που δοκιμάσθηκε από μεγάλο σεισμό), χαρακτηρισμούς ελλήνων δημοσιογράφων που αναπολούν πολυτέλειες που μόνο η πλούσια Ελλάδα δύναται να προσφέρει, ή τους σχεδιασμούς για μεγάλες σταθερές κατασκευές που φυσικά θα μας μείνουν στα χέρια όπως έγινε και στην Αθήνα.
Μπορείς να θαυμάσεις τέλος την παραπληροφόρηση των τοπικών μέσων ενημέρωσης τα οποία με προθυμία και ίσως το αζημίωτο κάνουν το παν για την επιτυχία των σχεδιασμών μεγαλοεργολάβων και πολιτικών, τοπικών αρχόντων και παρασίτων κάθε λογής.

2.7.09

Το τέλος ενός απίστευτης ανοησίας έργου

Αν ισχύουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, τότε πραγματικά πρόκειται για μια μεγάλη νίκη των κοινωνικών κινημάτων, για μια μεγάλη νίκη των ενεργών πολιτών ενάντια στην αφασία των σχεδιασμών και αποφάσεων ερήμην της λογικής και του ευρύτερου κοινωνικού ωφέλους.
Η υποθαλάσσια ακυρώνεται οριστικά! Το έργο που θα βίαζε κυριολεκτικά το παραθαλάσσιο τοπίο της πόλης μας, το έργο που θα μας καθιστούσε ομήρους των εταιριών που θα το κατασκεύαζαν, το έργο που θα υποθήκευε το μέλλον και τις ελπίδες μας για μια καλύτερη, πιο ανθρώπινη ζωή στη Θεσσαλονίκη βουλιάζει αργά αργά στα ήρεμα γαλάζια νερά του Θερμαϊκού φέρνοντας μια ανάσα δροσιάς και αισιοδοξίας σε όλους μας. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους όσοι συμμετείχαν στον αγώνα αυτό, λοιδωρούμενοι ποικιλοτρόπως από τα γνωστά φερέφωνα όλων των εξουσιών.
Παρατήρηση 1: Το άρθρο αναγράφει και τα ακόλουθα:
" Η ακύρωση του έργου μετακυλίει, όπως είναι εύλογο, ένα μεγάλο κόστος στους πολίτες, καθώς πλέον οι τράπεζες, που δέσμευσαν για δύο χρόνια τα 472 εκατ. ευρώ που υπολογίζονταν για το έργο, θα διεκδικήσουν την αποζημίωσή τους. Ήδη άλλωστε καταβάλλονται οι αναλογούντες τόκοι. Από την άλλη και η ανάδοχος κοινοπραξία που ήδη έχει κάνει τις γεωλογικές μελέτες, προεργασίες και απασχολούσε για δύο χρόνια προσωπικό θα απαιτήσει να αναληφθεί το κόστος από το ελληνικό δημόσιο. Στο τέλος, οι φορολογούμενοι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν τη ζημιά, που υπολογίζεται ότι ενδέχεται να ξεπεράσει τα 100 εκατ. ευρώ.¨
Ως πότε οι πολίτες θα πληρώνουν τις εσφαλμένες πολιτικές επιλογές; Ως πότε οι πολίτες θα επωμίζονται τα απόνερα των ζημιογόνων σχεδιασμών, των σχεδιασμών και των αποφάσεων με μόνο κριτήριο τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα ορισμένων; Ως πότε θα έιμαστε υποχρεωμένοι να πληρώνουμε για σχεδιασμούς και αποφάσεις που έγιναν ερήμη μας;
Παρατήρηση 2: "Ο δήμος Θεσσαλονίκης ζητά να γίνει το έργο, με τη μέθοδο του μετροπόντικα, όπως αποφασίστηκε μετά τις τροποποιήσεις. Επίσης, προτείνει πρόσθετη μελέτη για τις εξόδους της υποθαλάσσιας, ώστε να μην προκύψουν προβλήματα στην παραλιακή οδό και στο μέτωπο της νέας παραλίας"
Τι άλλο να πεις για τον πιο οικοκτόνο δήμο της οικουμένης;
Παρατήρηση 3:" “Περιμένω τις επίσημες ανακοινώσεις τις κυβέρνησης, για να δούμε το περιεχόμενό τους, τους λόγους της ακύρωσης και τι προτίθεται να κάνει στο εξής, και θα τοποθετηθούμε”, δήλωσε στη “Μ” ο κ. Γιάννης Μαγκριώτης, βουλευτής ΠΑΣΟΚ α’ Θεσσαλονίκης, αρμόδιος για θέματα δημοσίων έργων"
Δεν περίμενα άλλη αντίδραση από πολιτικούς και κόμματα μιας άλλης, τόσο παρωχημένης εποχής που τρομάζεις όταν σκέφτεσαι πως εναλλασσόμενοι/α μας κυβερνούν τόσα χρόνια.
Παρακολουθήστε μέρος του ντοκιμαντέρ του Μάνου Παπαδάκη "Μια τρύπα στο νερό", το οποίο προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το 2008.


Μακρινίτσα


Από την Πέμπτη 25/6 έως την Κυριακή 28/6 οργανώθηκε στο όμορφο Πήλιο η 16η ετήσια συνάντηση εκπαιδευτικών των Κέντρων Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Την τελευταία φορά που είχα συμμετάσχει, στην Κρήτη πριν δύο χρόνια, είχα αποφασίσει να μην το ξανακάνω. Γιατί είχα αντιληφθεί πως οι συναντήσεις αυτές οργανώνονταν από το Υπουργείο κατά κύριο λόγο, εκφράζοντας τις θελήσεις της όποιας διευθύντριας, ή αναπληρώτριας διευθύντριας ΣΕΠΕΔ με τα μέλη των Παιδαγωγικών Ομάδων των φιλοξενούντων ΚΠΕ να έχουν βοηθητικό ρόλο.
Τι το κακό θα μου πείτε. Κανένα, αν θέλεις απλά να περιηγηθείς την όμορφη Ελλάδα, να συναντήσεις φίλους και εχθρούς, να διασκεδάσεις και ακούσεις τις αποφάσεις - απόψεις - θέσφατα της πολιτικής σου ηγεσίας. Αν επιθυμείς όμως να αφιερώσεις χρόνο στη συζήτηση, στην αναζητηση, στην έκφραση των αντιθέσεων, στη δημιουργία συνθέσεων και συναινέσεων, τότε η συγκεκριμένη μορφή οργάνωσης της συνάντησης δεν έχει νόημα.
Την πρώτη ημέρα, στο Ξενία του Βόλου βαρεθήκαμε να ακούμε τα ίδια και τα ίδια, με τους ομιλητές να επιδίδονται σε έναν άκρατο αγώνα αλληλολιβανίσματος τις περισσότερες φορές υποκριτικού. Κάθησα υπομονετικά ως το τέλος, γιατί ήθελα να είμαι παρών στην βράβευση των συναδέλφων του ΚΠΕ Μακρινίτσας που είχα γνωρίσει και με τους οποίους είχα συνεργαστεί αρμονικά στο παρελθόν. Τους έβαλαν στο τέλος, αφού είχαν καλέσει στο μεταξύ τους πάντες.
Τη δεύτερη ημέρα είχαμε το παιδαγωγικό κομμάτι του συνεδρίου. Με κεντρικό θέμα, ξέχασα να σας πω, το παιχνίδι στην περιβαλλοντική εκπαίδευση. Είχαμε συμφωνήσει να πάμε σε διαφορετικά εργαστήρια για να αποκτήσουμε μια γενική εικόνα των όσων θα παρουσιάζονταν σ' αυτά. Η γενική εντύπωσή μας ήταν μάλλον αρνητική. Τα θεατρικά δρώμενα, οι φυσιολατρικές προσεγγίσεις, οι ανούσιες παρουσιάσεις αναμειγνύονταν με τέτοιο τρόπο που μας έκαναν να αισθανόμαστε άβολα. Γιατί εμείς προτάσαμε και προτάσσουμε στο Κέντρο μας τον κοινωνικά κριτικό χαρακτήρα της όποιας προσέγγισης δίνοντας σημασία στην ουσία και δευτερευόντως στη μεθοδολογία. Αν εστιάσεις στη μέθοδο και όχι στο περιεχόμενο, αν εστιάσεις στο πώς και όχι στο γιατί, τότε δημιουργείς μια χαζοχαρούμενη εικόνα με ευχάριστες, βιωματικές προσεγγίσεις, ξεχνώντας τον πρωταρχικό σκοπό. Δεν θέλουμε απλά να ευαισθητοποιήσουμε, θέλουμε να αλλάξουμε, να παρέμβουμε, να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ενός καλύτερου μέλλοντος. Και αυτό δεν είναι θέμα μεθόδου. Έτσι κι αλλιώς τόσα χρόνια όλοι πάνω κάτω τις ιδιες μεθόδους χρησιμοποιούμε.
Η τριτη ημέρα περιελάμβανε διαδρομές που ετοίμασαν με μεράκι τα μέλη του ΚΠΕ στο δάσος πεζοπορώντας, στη θάλασσα, με καραβάκι και στο βουνό με το τρενάκι. Ολοκληρώσαμε τον απολογισμό την επόμενη μέρα στην οποία ακούστηκαν κάποιες φωνές χωρίς όμως να έχουν την ένταση και τη συνοχή που θα κάλυπτε τον υπερβάλλοντα ναρκισσισμό με δόσεις αυταρχισμού της "ηγεσίας "μας.
( Γενικά σ' αυτές τις ετήσιες συναντήσεις έχω την άποψη πως υπεύθυνοι/ες ΣΕΠΕΔ και οι παρατρεχάμενοί τους αλλά και εκπρόσωποι του ΕΠΕΑΕΚ παλαιότερα και του ΕΙΝ σήμερα αρέσκονται να απολαμβάνουν την προσπάθεια κάποιων να φανούν αρεστοί σ΄αυτούς προς μεγάλη τους ευχαρίστηση. Μάλλον είναι μέρος των ευεργετημάτων της θέσης που κατέχουν, έτσι κι αλλιώς βραχύβιας... )
Περάσαμε ωραία, δε μπορώ να το αρνηθώ!



Βραδιά μουσικής (;)


Καθώς κατηφορίζαμε το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη από τον ορεινό όγκο του Βερτίσκου οι σταγόνες της βροχής χάνονταν μαζί με το βαρύ ουρανό προς τα βόρεια, καθησυχάζοντας μας για την πραγματοποίηση της συνάντησης που θα είχαμε το βράδυ στον έρημο χώρο του στρατοπέδου (πρώην) Καρατάσιου.
Με πρωτοβουλία της Κίνησης πολιτών της Πολίχνης και του Ράδιο Θεσσαλονίκη θα μαζευόμασταν στον αύλειο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου, που βρίσκεται μέσα στο στατόπεδο, για να τραγουδήσουμε μαζί εκφράζοντας την απαίτησή μας να δοθεί ο χώρος στους πολίτες και όχι στους εργολάβους.
Ήμσταν εκεί. Η περιβαλλοντική μας ομάδα μάλιστα είχε ολοκληρώσει το πρωί το μεγαλύτερο μέρος της διαμόρφωσης του κήπου αναμένοντας τα φυτά τα οποία θα ορίσουν τους κύκλους της αειφορίας στον κήπο της αειφορίας. Χάρηκα, γιατί συνάντησα και παλιούς μου μαθητές που ξύπνησαν αναμνήσεις και ανανέωσαν συναισθήματα.
Η βραδιά ήταν όμορφη. Κάτω από το φως του φεγγαριού παρέες καθισμένες στο χορτάρι, άλλοι στις κερκίδες δίπλα, παιδιά να παίζουνε τρέχοντας στο χώρο που γέμιζε με νότες υπέροχων τραγουδιών, όλα αυτά μαζί δημιουργούσαν μια εικόνα που κάποια στιγμή πίστεψα πως ήρθε από το μέλλον. Μάλλον θαήθελανα το πιστέψω. Όπως και νά' χει τραγουδήσαμε όλοι μαζί στη δροσιά που μας ανακούφιζε από τη ζέστη της μέρας μακριά από τους ήχους της πόλης και ταυτόχρονα τόσο κοντά.


Ήταν όλα καλά δηλαδή; Ε, αν έλειπε η πατερναλιστική συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του Ράδιο Θεσσαλονίκη, όλα θα ήταν καλύτερα. Συνεχείς παρατηρήσεις, συνεχείς συμβουλές και η άποψη "μόνο τραγούδι και όχι λόγια". Εντάξει, να συμφωνήσω. Μέσα στα δέντρα στους ίσκιους της νύχτας ποιος θέλει να ακούει λόγια. Έλα όμως που ο σκοπός δεν ήταν να περάσουμε καλά, μόνο καλά. Κατα την ταπεινή μου γώμη μπορείς να συνδυάσεις και τη μουσική, για να ευχαριστήσεις όσους ήρθαν μόνο για το event, αλλά και να δώσεις το λόγο στους πολίτες και στους τοπικούς φορέις για να εκφράσουν την ομόθυμη θέλησή τους να μείνει ανέγγιχτος ο χώρος στις μελλούμενες να έρθουν γενεές. Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω πως μόνο το Ράδιο Θεσσαλονίκη ανέδειξε τη σημασία των ελεύθερων στρατοπέδων και συνεργάζεται αρμονικά με τις κινήσεις πολιτών με συνέπεια και ειλικρίνεια.
Το ραντεβού ανανεώθηκε γα το φθινόπωρο με περισσότερη όρεξη και πάθος για πράξεις και όχι λόγια.


ΈΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ.

ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ