"I will kill him" άκουσα την Alexandra να φωνάζει το πρωινό ιδιαίτερα εκνευρισμένη. Πέρασαν μερικά λεπτά μέχρι να καταλάβω πως όλο το προηγούμενο βράδυ ένας νευρικός σκύλος είχε αφήσει άυπνη όλη την αποστολή της Ρουμανίας. Μου άρεσε επίσης το "dοg serial killer" που επίσης ακούστηκε σ' αυτό το θορυβώδες πρωί. Μια ηλιόλουστη, έρημη Gravina, με λιγοστούς ανθρώπους να συζητούν έξω από τα ελάχιστα ανοικτά μαγαζιά μας υποδέχτηκε συνοδεύοντάς μας στο σχολείο.
Εδώ συνεχίστηκαν οι παρουσιάσεις των τάξεων του Comenius. Μας άρεσε ιδιαίτερα το project με τις μάσκες. Κάθε μαθητής είχε αναλάβει να δημιουργήσει τη δική του μάσκα, με γενικότερα θέμα φύση και άνθρωπος και να την παρουσιάσει στους υπόλοιπους και σε μας με μια ηλεκτρονική παρουσίαση.
"My mask is about nature and friendship" Valeri: my mask is inspirade to nature, how important is nature for me" ήταν μερικά από τα σχόλια που ακούστηκαν στις παρουσιάσεις. Τα έξυπνα πρόσωπα των παιδιών καθώς μας έδιναν από μια μάσκα τυλιγμένη όμορφα σε ένα μικρό κουτί ήταν αρκετά να σου φτιάξουν άμεσα τη διάθεση, που μάλλον προσπαθούσε να χαλάσει ο Διευθυντής που περπατούσε αγχωτικά συνεχώς πίσω μας!
Οι παρουσιάσεις συνεχίστηκαν με τις άλλες τάξεις να παρουσιάζουν τη δουλειά τους: Τα μνημεία της πόλης μου, με μικρούς ζωγραφικούς πίνακες τοπίων της Gravina και οι μήνες και τι σημαντικά πράγματα μας προσφέρουν.
Με το τέλος των παρουσιάσεων είμαστε έτοιμοι να πάμε μαζί με όλο το σχολείο στο θέατρο της πόλης όπου θα είχαμε την πρώτη συνάντηση με τη Δημοτική αρχή και στη
συνέχεια θα παρακολουθούσαμε κοντσέρτο των μαθητών υπό τη μουσική διεύθυνση της Gelly. Η οποία πραγματικά έκανε πολύ καλή δουλειά. Το κοντσερτο ήταν εκπληκτικό συνεπαίρνοτάς μας με μελωδίες του Βέρντι, του Νίνο Ρότα και με άλλα αγαπημένα ιταλικά τραγούδια. Ήταν εμφανής η συγκίνηση όλων ακόμη και αυτών που δεν είχαν καμμια επαφή με την ιταλική μουσική κουλτούρα.
Δικαια τα συνεχή χειροκροτήματα στο τέλος που ανάγκασαν τους συντελεστές της εκδήλωσης να παίξουν μια ακόμη φορά το Nabucco, Betoven και το Sole mio.
Η επίσκεψή μας στη συνέχεια στο Lipu Oasis μας έδωσε την ευκαιρία να περπατήσουμε
στη Laterza ξεναγούμενοι από τον Pino. Η Ιταλική Ορνιθολογική εταιρέια, η Lipu, υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα στο πάρκο με σχολικές μονάδες από τη γύρω περιοχή. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο θέμα, ούτε και ορισμένο χρονικό όριο, είναι ξεκάθαρα γνωσιοκεντρικά προσανατολισμένα στη βιοποικιλότητα της περιοχής, στην οποία υπάρχουν σπάνια φυτά, ερπετά και πουλιά.
Περιηγηθήκαμε συμπληρώνοντας σχετικό φύλλο δραστηριότητας με επίκεντρο το θέμα του προγράμματος, τις αισθήσεις. Είδαμε, πιάσαμε, μυρίσαμε, γευθήκαμε, ακούσαμε προσεγγίζοντας το τοπίο με τη βοήθεια των αισθήσεών μας.
Σε ένα υποβλητικό τοπίο είναι η αλήθεια, με τους μαιάνδρους του ποταμού να διασχίζουν ένα μεγάλο φαράγγι με δασωμένες απόκρημνες πλαγιές και τα πουλιά να ακούγονται, μα να μη διακρίνονται. Οι φωνές μας βέβαια ήταν εύκολο να ακουστούν σε όλη τη Laterza.
Φωτογραφηθήκαμε, συζητήσαμε με τα παιδιά και μάθαμε πολλά για τη χλωρίδα και πανίδα του πάρκου. Άγριοι κρίνοι, θυμάρi, άγριο σκόρδο, hair of angel, παπαρούνες, βελανιδιές, παπαδίτσες, πουρνάρια και σκλήθρα μας συντρόφεψαν σε όλη την παραμονή μας στο πάρκο.
Ενημερωθήκαμε στον εκπαιδευτικό χώρο του Κέ
ντρου, ( όλη η περιοχή ανήκει στην περιφέρεια του Τάραντα, υπάρχουν ζώνες προστασάις στο πάρκο με απαγόρευση δραστηριοτήτων στην πρώτη ζώνη και αρκετές εντάσεις με τους κατοίκους με αφορμή τις παράπλευρες αγροτουριστικές χρήσεις) και επισκεφτήκαμε τον κήπο τους.
Η Matera που αποτέλεσε τον επόμενο σταθμό μας ήταν γνωστή σε μας από τις ταινίες κυρίως του Παζολίνι το «Κατά Ματθαίον» Ευαγγέλιο) αλλά και του Μελ Γκίμπσον (Τα Πάθη). Καθώς φτάσαμε το απόγευμα η μικρή πόλη μου θύμισε τον πίνακα του Θεοτοκόπουλου για το Τολέδο, έτσι που ο ήλιος πολεμούσε να προβάλλει μέσα από τα σύννεφα φωτίζοντας κατά τόπους την χωρισμένη σε δύο τμήματα παλιά πόλη. Το πρώτο τμήμα είναι και το παλαιότερο από τον 3ο αιώνα π.χ. με απλές πέτρινες κατοικίες και εργαστήρια. Αφού οχυρώθηκε το κέντρο της κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους στην κορυφή ενός υψώματος 400 μέτρων, και κάτω ακριβώς από τα τείχη δημιουργήθηκαν δύο συνοικίες, σκαμμένες στον μαλακό, ασβεστώδη βράχο: το Σάσο Καβεόζο (Σπηλαιώδης Βράχος) στα νότια και το Σάσο Μπαριζάνο (Βράχος του Μπάρι ή κατ' άλλη εκδοχή των Βαρισίων, επιφανούς οικογένειας της Ρώμης) στα βορειοδυτικά της Πολιτείας. Λόγω της μαλακής σύστασης του βράχου οι τότε κάτοικοι είχαν δημιουργήσει ένα αξιοθαύμαστο και καλά μελετημένο δίκτυο δεξαμενών μέσα στην πέτρα με αρχικό σκοπό την περισυλλογή νερού, τόσο από τις ελάχιστες βροχές όσο και από τη φυσική υγρασία, για την αντιμετώπιση παρατεταμένων περιόδων ανομβρίας στην περιοχή.
Παράλληλα χρησιμοποιούσαν τις ήδη υπάρχουσες σπηλιές, τις οποίες επεξέτειναν σκάβοντας τόσο σε οριζόντια όσο και σε κάθετη διάταξη, ως αποθηκευτικούς χώρους και στάβλους. Τα Sassi είναι τα κτισμένα μ’ αυτή την ιδιότυπη αρχιτεκτονική σπίτια. Περπατήσαμε στα στενά της πόλης καθώς ο ήλιος έδυε δίνοντάς μας την ευκαιρία να βγάλουμε τις ανάλογες φωτογραφίες. Δεν κατεβήκαμε πολύ χαμηλά γιατί η ώρα ήταν περασμένη και έπρεπε να επιστρέψουμε.
Το βράδυ στην επιστροφή μας στο κέντρο συναντήσαμε έναν από τους μουσικούς που έπαιξε στην υποδοχή μας με το συγκρότημα La Zjite, αρχιτέκτονα όπως μας είπε, δίνοντάς μας και άλλες πληροφορίες. Για παράδειγμα την ανάγκη των Ιταλών να έχουν δύο δουλειές ( καλά εμείς πάμε πίσω σκέφτηκα) και την έντονη παραοικονομία, τα μαύρα χρήματα που κυκλοφορούν παντού. Στο κέντρο της Gravina ήταν ένα παλιό κτίριο που συντηρούνταν, ώστε να γίνει εμπορικό κσι πολιτιστικό κέντρο. Η αγορά του μας ενημέρωσε κόστισε 3 εκατομμύρια ευρώ! Καθώς είχε όρεξη να μιλήσει και για άλλα και εμείς όρεξη…γενικώς καθήσαμε στο Mamma mia, ένα καινούργιο εστιατόριο με θέα στις φωταγωγημένες σπηλιές της πόλης. Η βραδιά που ακολούθησε μας έκανε σοφούς σε πολλά και διαφορετικά πράγματα οδηγώντας μας με κουρασμένα βήματα στο φιλόξενο άνετο ξενοδοχείο μας.
Εδώ συνεχίστηκαν οι παρουσιάσεις των τάξεων του Comenius. Μας άρεσε ιδιαίτερα το project με τις μάσκες. Κάθε μαθητής είχε αναλάβει να δημιουργήσει τη δική του μάσκα, με γενικότερα θέμα φύση και άνθρωπος και να την παρουσιάσει στους υπόλοιπους και σε μας με μια ηλεκτρονική παρουσίαση.
"My mask is about nature and friendship" Valeri: my mask is inspirade to nature, how important is nature for me" ήταν μερικά από τα σχόλια που ακούστηκαν στις παρουσιάσεις. Τα έξυπνα πρόσωπα των παιδιών καθώς μας έδιναν από μια μάσκα τυλιγμένη όμορφα σε ένα μικρό κουτί ήταν αρκετά να σου φτιάξουν άμεσα τη διάθεση, που μάλλον προσπαθούσε να χαλάσει ο Διευθυντής που περπατούσε αγχωτικά συνεχώς πίσω μας!Οι παρουσιάσεις συνεχίστηκαν με τις άλλες τάξεις να παρουσιάζουν τη δουλειά τους: Τα μνημεία της πόλης μου, με μικρούς ζωγραφικούς πίνακες τοπίων της Gravina και οι μήνες και τι σημαντικά πράγματα μας προσφέρουν.
Με το τέλος των παρουσιάσεων είμαστε έτοιμοι να πάμε μαζί με όλο το σχολείο στο θέατρο της πόλης όπου θα είχαμε την πρώτη συνάντηση με τη Δημοτική αρχή και στη
συνέχεια θα παρακολουθούσαμε κοντσέρτο των μαθητών υπό τη μουσική διεύθυνση της Gelly. Η οποία πραγματικά έκανε πολύ καλή δουλειά. Το κοντσερτο ήταν εκπληκτικό συνεπαίρνοτάς μας με μελωδίες του Βέρντι, του Νίνο Ρότα και με άλλα αγαπημένα ιταλικά τραγούδια. Ήταν εμφανής η συγκίνηση όλων ακόμη και αυτών που δεν είχαν καμμια επαφή με την ιταλική μουσική κουλτούρα.Δικαια τα συνεχή χειροκροτήματα στο τέλος που ανάγκασαν τους συντελεστές της εκδήλωσης να παίξουν μια ακόμη φορά το Nabucco, Betoven και το Sole mio.
Η επίσκεψή μας στη συνέχεια στο Lipu Oasis μας έδωσε την ευκαιρία να περπατήσουμε
στη Laterza ξεναγούμενοι από τον Pino. Η Ιταλική Ορνιθολογική εταιρέια, η Lipu, υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα στο πάρκο με σχολικές μονάδες από τη γύρω περιοχή. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο θέμα, ούτε και ορισμένο χρονικό όριο, είναι ξεκάθαρα γνωσιοκεντρικά προσανατολισμένα στη βιοποικιλότητα της περιοχής, στην οποία υπάρχουν σπάνια φυτά, ερπετά και πουλιά.
Περιηγηθήκαμε συμπληρώνοντας σχετικό φύλλο δραστηριότητας με επίκεντρο το θέμα του προγράμματος, τις αισθήσεις. Είδαμε, πιάσαμε, μυρίσαμε, γευθήκαμε, ακούσαμε προσεγγίζοντας το τοπίο με τη βοήθεια των αισθήσεών μας.
Σε ένα υποβλητικό τοπίο είναι η αλήθεια, με τους μαιάνδρους του ποταμού να διασχίζουν ένα μεγάλο φαράγγι με δασωμένες απόκρημνες πλαγιές και τα πουλιά να ακούγονται, μα να μη διακρίνονται. Οι φωνές μας βέβαια ήταν εύκολο να ακουστούν σε όλη τη Laterza.
Φωτογραφηθήκαμε, συζητήσαμε με τα παιδιά και μάθαμε πολλά για τη χλωρίδα και πανίδα του πάρκου. Άγριοι κρίνοι, θυμάρi, άγριο σκόρδο, hair of angel, παπαρούνες, βελανιδιές, παπαδίτσες, πουρνάρια και σκλήθρα μας συντρόφεψαν σε όλη την παραμονή μας στο πάρκο.
Ενημερωθήκαμε στον εκπαιδευτικό χώρο του Κέ
ντρου, ( όλη η περιοχή ανήκει στην περιφέρεια του Τάραντα, υπάρχουν ζώνες προστασάις στο πάρκο με απαγόρευση δραστηριοτήτων στην πρώτη ζώνη και αρκετές εντάσεις με τους κατοίκους με αφορμή τις παράπλευρες αγροτουριστικές χρήσεις) και επισκεφτήκαμε τον κήπο τους.
Η Matera που αποτέλεσε τον επόμενο σταθμό μας ήταν γνωστή σε μας από τις ταινίες κυρίως του Παζολίνι το «Κατά Ματθαίον» Ευαγγέλιο) αλλά και του Μελ Γκίμπσον (Τα Πάθη). Καθώς φτάσαμε το απόγευμα η μικρή πόλη μου θύμισε τον πίνακα του Θεοτοκόπουλου για το Τολέδο, έτσι που ο ήλιος πολεμούσε να προβάλλει μέσα από τα σύννεφα φωτίζοντας κατά τόπους την χωρισμένη σε δύο τμήματα παλιά πόλη. Το πρώτο τμήμα είναι και το παλαιότερο από τον 3ο αιώνα π.χ. με απλές πέτρινες κατοικίες και εργαστήρια. Αφού οχυρώθηκε το κέντρο της κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους στην κορυφή ενός υψώματος 400 μέτρων, και κάτω ακριβώς από τα τείχη δημιουργήθηκαν δύο συνοικίες, σκαμμένες στον μαλακό, ασβεστώδη βράχο: το Σάσο Καβεόζο (Σπηλαιώδης Βράχος) στα νότια και το Σάσο Μπαριζάνο (Βράχος του Μπάρι ή κατ' άλλη εκδοχή των Βαρισίων, επιφανούς οικογένειας της Ρώμης) στα βορειοδυτικά της Πολιτείας. Λόγω της μαλακής σύστασης του βράχου οι τότε κάτοικοι είχαν δημιουργήσει ένα αξιοθαύμαστο και καλά μελετημένο δίκτυο δεξαμενών μέσα στην πέτρα με αρχικό σκοπό την περισυλλογή νερού, τόσο από τις ελάχιστες βροχές όσο και από τη φυσική υγρασία, για την αντιμετώπιση παρατεταμένων περιόδων ανομβρίας στην περιοχή.
Παράλληλα χρησιμοποιούσαν τις ήδη υπάρχουσες σπηλιές, τις οποίες επεξέτειναν σκάβοντας τόσο σε οριζόντια όσο και σε κάθετη διάταξη, ως αποθηκευτικούς χώρους και στάβλους. Τα Sassi είναι τα κτισμένα μ’ αυτή την ιδιότυπη αρχιτεκτονική σπίτια. Περπατήσαμε στα στενά της πόλης καθώς ο ήλιος έδυε δίνοντάς μας την ευκαιρία να βγάλουμε τις ανάλογες φωτογραφίες. Δεν κατεβήκαμε πολύ χαμηλά γιατί η ώρα ήταν περασμένη και έπρεπε να επιστρέψουμε.
Το βράδυ στην επιστροφή μας στο κέντρο συναντήσαμε έναν από τους μουσικούς που έπαιξε στην υποδοχή μας με το συγκρότημα La Zjite, αρχιτέκτονα όπως μας είπε, δίνοντάς μας και άλλες πληροφορίες. Για παράδειγμα την ανάγκη των Ιταλών να έχουν δύο δουλειές ( καλά εμείς πάμε πίσω σκέφτηκα) και την έντονη παραοικονομία, τα μαύρα χρήματα που κυκλοφορούν παντού. Στο κέντρο της Gravina ήταν ένα παλιό κτίριο που συντηρούνταν, ώστε να γίνει εμπορικό κσι πολιτιστικό κέντρο. Η αγορά του μας ενημέρωσε κόστισε 3 εκατομμύρια ευρώ! Καθώς είχε όρεξη να μιλήσει και για άλλα και εμείς όρεξη…γενικώς καθήσαμε στο Mamma mia, ένα καινούργιο εστιατόριο με θέα στις φωταγωγημένες σπηλιές της πόλης. Η βραδιά που ακολούθησε μας έκανε σοφούς σε πολλά και διαφορετικά πράγματα οδηγώντας μας με κουρασμένα βήματα στο φιλόξενο άνετο ξενοδοχείο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου