Οι καμπάνες κτυπούσαν από το πρωί. Η γιορτή του Saint Michele de la grotte είχε ξεκινήσει σε μια υγρή, βροχερή μέρα η οποία γρήγορα έδωσε τη θέση της σε μια ζεστή, ανοιξιάτική 
λιακάδα. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί τον περίπατό μας στην αρχαία πόλη της Gravina μαζί με τον Pino και καθηγητές του Ιταλικού σχολείου. Σπηλιές σκαλισμένες στους βράχους όπως στη Matera, αλλά και κανονικά πέτρινα σπίτια., ο Καθεδρικός ναός της πόλης κτισμένος πάνω από αρχαιότερο Ρωμαϊκό ναό, μια τρίκλιτη βασιλική με εξαιρετικά πλούσιο διάκοσμο στην οροφή, αποτελεσαν τους πρώτους σταθμοιύς μας. Όπως μας είπαν μπροστά από το άγαλμα του S. Michele, μέσα στο ναό, αν 
προσπαθήσει κανείς να το 
μετακινήσει νιώθει ένα ισχυρό τράνταγμα. Κανείς δε δοκίμασε και επιτέλους ας δώσουμε λίγο χώρο στο άγνωστο και το μυστήριο στη ζωή μας! Φτάσαμε σε λίγο στη γέφυρα, φτιαγμένη το 17ο αιώνα, αλλά με τον αρχιτεκτονικό τύπο των Ρωμαϊκών γεφυρών. Από κάτω περνούσε νωχελικά ένα ρυάκι, ο παταμος της Gravina, γεμάτος λάσπη και ρύπανση όπως μας τόνισαν. Εκμεταλλευθήκαμε την πανοραμικη θέα που μας προσέφερε η τοποθεσία για φωτογραφίες και προχωρήσαμε. Τα παιδιά μας, μας ακολουθούσαν πρόθυμα, γεμάτα χαρά και ενωτική διάθεση! (Ο Λάζαρος είχε τη φαεινή ιδέα να προσφωνει τα κορίτσια με τα ονόματα τω
ν φίλων του, που του λείπανε) 
Αφού προχωρήσαμε πιο πάνω από τη γέφυρα και βγήκαμε για λίγο στα λιβάδια έξω από την πόλη, ο δυνατός ήλιος μας υποχρεωσε να κατηφορίσουμε ξανά στην εορτάζουσα Gravina.
Τα παιδιά πήγαν στις οικογένειές τους και εμείς παρακαθήσαμε το μεσημέρι σε μια γευστική περιπλάνηση στον προκλητικό κόσμο της 
Ιταλικής κουζίνας, με φαγητά που είχαν μαγειρέψει οι ίδιοι οι Ιταλοί καθηγητές ή οι συγγενείς τους. Νιώσαμε έντονα την πίστη τους πως ήταν μεγάλη η ευχαρίστηση να μας προσφέρουν χαρά, φιλοξενία αλλά και δώρα. Σε φίλους όπως μας τόνισαν και αυτό ήχησε πολύ όμορφα στην μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου που βρισκόμασταν. Λίγη ξεκούραση και συνάντηση το απόγευμα για να επισκεφτούμε το ιστορικό κέντρο της πόλης, στο οποίο η γιορτή είχε ήδη ξεκινήσει.
Πολλοί άνθρωποι, με προβλήματα κάποιοι απ' αυτούς, μοναχοί και μοναχές, κατεβαιναν το
δρόμο προς την σκαλισμένη μέσα στο βράχο εκκλησία. Κατοικημένη με πολλά δωματα σπηλια από πολύ παλιά, μέρος προστασίας από τους διάφορους εισβολείς, με αρκετά οστά σε ένα σημείο της να θυμίζουν την παρουσία των ανθρώπων που κατοίκησαν εκεί στο διάβα του χρόνου. Η λειτουργία γινόταν στα λατινικά με το εκκλησίασμε να συμμετέχει και το Πάτερ 
υμών να αντηχεί στις καμάρες με τις σβησμένες από το χρόνο και την υγρασία μορφές.
Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε και το βλέμα μας έπεσε σε απλωμένα εσώρουχα και κουβέρτες σε κάποια από τα σπίτια. Παλιά συνήθεια μας είπαν που ατόνησε με το πέρασμα των χρόνων να τα απλώνουν σε σκοινιά τη μερά της γιορτής του αγίου. Ανεβαίνοντας επισκεφτήκαμε μια
παλιά μικρή εκκλησί στην οποία είχε αρχίσει η έκθεση των ζωγραφικών έργων που είχαν δημιουργήσει οι μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα με θέμα το τοπίο της Gravina. Πολύ όμορφα αρκετά απ' αυτά μας παρουσίασαν με έναν περισσότερο αισθαντικό τρόπο την πόλη που μας φιλοξενούσε.
Φωνές, φώτα και χαρούμενος κόσμος που
περιφέρονταν χαιρετώντας ο ένας τον άλλο μας περίμεναν στο κέντρο, μαζί με μια πομπή μαυροντυμένων ιερέων και λαϊκών με γαλάζιες κορδέλες. Οι καμπάνες του καθεδρικού συνέχιζαν να στέλνουν τον αντίλαλό τους στον μπλε ουρανό που βαφόταν με τα χρώματα της δύσης, 
αφήνοντας να φανεί ακόμη περισσότερο το έντονο κίτρινο φως που τις φώτιζε.
"Έλληνες είστε;" με ρώτησε στα αγγλικά ένας μεσήλικας έξω από ένα κατάστημα. Είχε επισκεφθεί για διακοπές τη Ζάκυνθο τον προηγούμενο χρόνο. Του είχε αρέσει περισσότερο το εσωτερικό του νησιού, μηχανικός ο οποίος επισκεπτόταν συχνά την Ελλάδα με τη νηπιαγωγό συζυγό του και τις δύο μικρές τους κόρες. Γνώριζε για τα προγράμματα Comenius και φυσικά εξέφρασε και αυτός τις ευχές του να ξεπεράσουμε την κρίση.
Η Δημοτική αρχή της Gravina εκπροσωπούμενη
από τον αντιδήμαρχο υπέυθυνο για θέματα Παιδείας μας προσέφερε δείπνο στην Osteria, ένα υποβλητικό εστιατόριο σε μια παλιά υπόσκαφη κατοικία, που μας μάγεψε με την εκπληκτική του ατμόσφαιρα. Χαλαρώσαμε συζητώντας σε διάφορες γλώσσες παρατηρώντας τα γνώριμα πρόσωπα των συνδαιτημόνων μας.
Ιταλικής κουζίνας, με φαγητά που είχαν μαγειρέψει οι ίδιοι οι Ιταλοί καθηγητές ή οι συγγενείς τους. Νιώσαμε έντονα την πίστη τους πως ήταν μεγάλη η ευχαρίστηση να μας προσφέρουν χαρά, φιλοξενία αλλά και δώρα. Σε φίλους όπως μας τόνισαν και αυτό ήχησε πολύ όμορφα στην μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου που βρισκόμασταν. Λίγη ξεκούραση και συνάντηση το απόγευμα για να επισκεφτούμε το ιστορικό κέντρο της πόλης, στο οποίο η γιορτή είχε ήδη ξεκινήσει.Πολλοί άνθρωποι, με προβλήματα κάποιοι απ' αυτούς, μοναχοί και μοναχές, κατεβαιναν το
δρόμο προς την σκαλισμένη μέσα στο βράχο εκκλησία. Κατοικημένη με πολλά δωματα σπηλια από πολύ παλιά, μέρος προστασίας από τους διάφορους εισβολείς, με αρκετά οστά σε ένα σημείο της να θυμίζουν την παρουσία των ανθρώπων που κατοίκησαν εκεί στο διάβα του χρόνου. Η λειτουργία γινόταν στα λατινικά με το εκκλησίασμε να συμμετέχει και το Πάτερ 
υμών να αντηχεί στις καμάρες με τις σβησμένες από το χρόνο και την υγρασία μορφές.Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε και το βλέμα μας έπεσε σε απλωμένα εσώρουχα και κουβέρτες σε κάποια από τα σπίτια. Παλιά συνήθεια μας είπαν που ατόνησε με το πέρασμα των χρόνων να τα απλώνουν σε σκοινιά τη μερά της γιορτής του αγίου. Ανεβαίνοντας επισκεφτήκαμε μια
παλιά μικρή εκκλησί στην οποία είχε αρχίσει η έκθεση των ζωγραφικών έργων που είχαν δημιουργήσει οι μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα με θέμα το τοπίο της Gravina. Πολύ όμορφα αρκετά απ' αυτά μας παρουσίασαν με έναν περισσότερο αισθαντικό τρόπο την πόλη που μας φιλοξενούσε.Φωνές, φώτα και χαρούμενος κόσμος που
περιφέρονταν χαιρετώντας ο ένας τον άλλο μας περίμεναν στο κέντρο, μαζί με μια πομπή μαυροντυμένων ιερέων και λαϊκών με γαλάζιες κορδέλες. Οι καμπάνες του καθεδρικού συνέχιζαν να στέλνουν τον αντίλαλό τους στον μπλε ουρανό που βαφόταν με τα χρώματα της δύσης, 
αφήνοντας να φανεί ακόμη περισσότερο το έντονο κίτρινο φως που τις φώτιζε."Έλληνες είστε;" με ρώτησε στα αγγλικά ένας μεσήλικας έξω από ένα κατάστημα. Είχε επισκεφθεί για διακοπές τη Ζάκυνθο τον προηγούμενο χρόνο. Του είχε αρέσει περισσότερο το εσωτερικό του νησιού, μηχανικός ο οποίος επισκεπτόταν συχνά την Ελλάδα με τη νηπιαγωγό συζυγό του και τις δύο μικρές τους κόρες. Γνώριζε για τα προγράμματα Comenius και φυσικά εξέφρασε και αυτός τις ευχές του να ξεπεράσουμε την κρίση.
Η Δημοτική αρχή της Gravina εκπροσωπούμενη
από τον αντιδήμαρχο υπέυθυνο για θέματα Παιδείας μας προσέφερε δείπνο στην Osteria, ένα υποβλητικό εστιατόριο σε μια παλιά υπόσκαφη κατοικία, που μας μάγεψε με την εκπληκτική του ατμόσφαιρα. Χαλαρώσαμε συζητώντας σε διάφορες γλώσσες παρατηρώντας τα γνώριμα πρόσωπα των συνδαιτημόνων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου