Η διαδρομή μας για τα παράλια της περιοχής ξεκίνησε το πρωί. Προχωρήσαμε προς το Μπάρι
Προβολή Κυριακάτικη εκδρομή σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
αρχικά σε μια ηλιόλουστη μέρα, διασχίζοντας ελαιώνες, με αμυγδαλιές, συκιές και άλλα δέντρα φυτεμένα ανάμεσά τους, κυριολεκτικά φαινόταν σαν να πλέουμε σε μια θάλασσα ελιάς, τόσο γνώριμη για μας εικόνα, μεσόγειοι γαρ! Μπαίνουμε στο Μπάρι και παίρνουμε το δρόμο δεξιά για Τάραντα. Γήπεδα 5χ5, παλιές και νεότερες πολυκατοικίες, ελιές και αμπέλια μας οδηγούν στον πρώτο μας σταθμό. Την παλιά ελληνική αποικία του Polignano. Καθώς το λεωφορείο μας σταθμεύει στην παραλία ένα μεγάλο άγαλμα ενός ανθρώπου με τα χέρια ανοικτά δεσπόζει προκαλώντας μας να σταθούμε δίπλα του. Είναι το άγαλμα του Domenico Modugno, διάσημου συνθέτη και τραγουδιστή.
Τα σκαλιά πίσω του οδηγούσαν σε μια βραχώδη παραλία με τη γαλάζια θάλασσα να μας στέλνει το δροσερό χαιρετισμό της.
Η Ostuni ήταν ο δεύτερος σταθμός μας. Μια όμορφη γραφική κωμόπολη με ωραίους καθεδρικούς ναούς, γοτθικού αλλά και
μπαρόκ ρυθμού, με εντυπωσιακότερη όλων το ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Περπατήσαμε στα στενά καλντερίμια της πόλης και απολαύσαμε στη σκιά καφέ και παγωτά. Το Alberobello ήταν η επόμενη και τελευταία στάση της διαδρομής μας.
Ένα ολόκληρο χωριό με σπίτια πέτρινα που διέθεταν χαρακτηριστικές κωνικές στέγες και μια πέτρα από πάνω στο τελείωμα. Κάθε σπίτι είχε ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό σύμβολο σχεδιασμένο στον τοίχο του. Η εξήγηση για την ιδιόμορφη αρχιτεκτονική χανόταν στο μακρινό φεουδαρχικό παρελθόν της περιοχής. Καθώς ο ηγεμόνας φεουδάρχης απαιτούσε φόρους από όσους κατοικούσαν στα όρια της περιοχής που του ανήκε, οι κάτοικοι για να αποφύγουν τους φόρους εμπνεύστηκαν τη δημιουργία εύκολα διαλυόμενων οικιών, ώστε κάθε φορά που οι αξιωματούχοι έρχονταν για την είσπραξη των φόρων να τους βρίσκουν χωρίς σπίτια. όταν έφευγαν τα ξαναέφτιαχναν και η ζωή συνέχιζε αυτή την ενδιαφέρουσα πορεία. Χαρακτηριστικές ήταν και οι σφυρίχτρες που όπως μας είπαν οι ντόπιοι αποτελούσαν τον τρόπο να εκφράσουν τον έρωτά τους για το πρόσωπο που τους ενδιέφερε.
Στο τυπικό με τρούλο εστιατόριο που καθίσαμε, τα παιδιά μας δυσκολεύτηκαν να χορτάσουν την πείνα τους καθώς τα φαγητά που προσφέρθηκαν, ντόπιος πατσάς σε σάλτσα, μοσχοχτάποδα, φινόκιο, ραπανάκια και πιπεριές ουδόλως τους ενθουσίασαν. Το παγωτό με φρούτα που ακολούθησε βελτίωσε λίγο τα πράγματα.
Επιστρέψαμε στη Gravina στις 7 το απόγευμα. Ειχε ήδη ξεκινήσει η φημισμένη ιστορική παρέλαση που γίνεται κάθε χρόνο την επόμενη της γιορτής του S. Michael. Κορίτσια με τοπικές ενδυμασίες, βγαλμένες από ιπποτικά μυθιστορήματα, κρατώντας καλάθια με άνθη, προπορεύονταν και ακολουθουσαν ο ηγενόνας και οι πολεμιστές του καβαλάρηδες σε όμορφα περήφανα άτια. Πλήθος κόσμου παρακολουθούσε χειροκροτώντας γνωστούς και αγνώστους. Η παρέλαση 
συνεχιζόταν με σκηνές από τη μεσαιωνική εποχή κάτω από το διακριτικό φως τωνφαναριών και τις συνεχείς αστραπές των φλας. Θα ακολουθούσε κοντσέρτο στην κεντρική πλατεία της πόλης. Οι μέρες είχαν περάσει πολύ γρήγορα, Ήδη το πρόγραμμα είχε σχεδόν καλυφθεί. Θα συναντιόμασταν το βράδυ σε μια τοπική πιτσαρία για το πρώτο αποχαιρετιστήριο δείπνο, που προσφέραμε εμείς προς τους απίθανους Ιταλούς οικοδεσπότες μας. Η βραδιά κύλησε πολύ όμορφα, με τα νέα για το ηφαίστειο που είχε εκραγεί στην Ισλανδία να δημιουργούν τις πρώτες ανησυχίες που τις επόμενες μέρες θα γίνονταν περισσότερες έντονες. Άλλωστε την επόμενη μέρα θα έφευγαν το πρωί οι Ισπανοί και οι ειδήσεις μιλούσαν για κλειστά αεροδρόμια τόσο στην Ιταλία, όσο και στην Ισπανία.
Τους αποχαιρετίσαμε στο ξενοδοχείο, γνωρίζοντας πως καθώς το πρόγραμμα τελείωσε θα ήταν δύσκολο να ξανασυναντηθούμε. Κρατούμε όμως βαθιά μέσα μας όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε μαζί, πιστεύοντας πως κάποτε οι δρόμοι μας θα συναντηθούν δίνοντάς μας την ευκαιρία να αποδείξουμε τις βαθιές φιλικές σχέσεις που ελπίζουμε πως οικοδομήσαμε αυτά τα χρόνια.
Προβολή Κυριακάτικη εκδρομή σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
αρχικά σε μια ηλιόλουστη μέρα, διασχίζοντας ελαιώνες, με αμυγδαλιές, συκιές και άλλα δέντρα φυτεμένα ανάμεσά τους, κυριολεκτικά φαινόταν σαν να πλέουμε σε μια θάλασσα ελιάς, τόσο γνώριμη για μας εικόνα, μεσόγειοι γαρ! Μπαίνουμε στο Μπάρι και παίρνουμε το δρόμο δεξιά για Τάραντα. Γήπεδα 5χ5, παλιές και νεότερες πολυκατοικίες, ελιές και αμπέλια μας οδηγούν στον πρώτο μας σταθμό. Την παλιά ελληνική αποικία του Polignano. Καθώς το λεωφορείο μας σταθμεύει στην παραλία ένα μεγάλο άγαλμα ενός ανθρώπου με τα χέρια ανοικτά δεσπόζει προκαλώντας μας να σταθούμε δίπλα του. Είναι το άγαλμα του Domenico Modugno, διάσημου συνθέτη και τραγουδιστή.
Τα σκαλιά πίσω του οδηγούσαν σε μια βραχώδη παραλία με τη γαλάζια θάλασσα να μας στέλνει το δροσερό χαιρετισμό της.
Η Ostuni ήταν ο δεύτερος σταθμός μας. Μια όμορφη γραφική κωμόπολη με ωραίους καθεδρικούς ναούς, γοτθικού αλλά και
μπαρόκ ρυθμού, με εντυπωσιακότερη όλων το ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Περπατήσαμε στα στενά καλντερίμια της πόλης και απολαύσαμε στη σκιά καφέ και παγωτά. Το Alberobello ήταν η επόμενη και τελευταία στάση της διαδρομής μας.
Ένα ολόκληρο χωριό με σπίτια πέτρινα που διέθεταν χαρακτηριστικές κωνικές στέγες και μια πέτρα από πάνω στο τελείωμα. Κάθε σπίτι είχε ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό σύμβολο σχεδιασμένο στον τοίχο του. Η εξήγηση για την ιδιόμορφη αρχιτεκτονική χανόταν στο μακρινό φεουδαρχικό παρελθόν της περιοχής. Καθώς ο ηγεμόνας φεουδάρχης απαιτούσε φόρους από όσους κατοικούσαν στα όρια της περιοχής που του ανήκε, οι κάτοικοι για να αποφύγουν τους φόρους εμπνεύστηκαν τη δημιουργία εύκολα διαλυόμενων οικιών, ώστε κάθε φορά που οι αξιωματούχοι έρχονταν για την είσπραξη των φόρων να τους βρίσκουν χωρίς σπίτια. όταν έφευγαν τα ξαναέφτιαχναν και η ζωή συνέχιζε αυτή την ενδιαφέρουσα πορεία. Χαρακτηριστικές ήταν και οι σφυρίχτρες που όπως μας είπαν οι ντόπιοι αποτελούσαν τον τρόπο να εκφράσουν τον έρωτά τους για το πρόσωπο που τους ενδιέφερε.Στο τυπικό με τρούλο εστιατόριο που καθίσαμε, τα παιδιά μας δυσκολεύτηκαν να χορτάσουν την πείνα τους καθώς τα φαγητά που προσφέρθηκαν, ντόπιος πατσάς σε σάλτσα, μοσχοχτάποδα, φινόκιο, ραπανάκια και πιπεριές ουδόλως τους ενθουσίασαν. Το παγωτό με φρούτα που ακολούθησε βελτίωσε λίγο τα πράγματα.
Επιστρέψαμε στη Gravina στις 7 το απόγευμα. Ειχε ήδη ξεκινήσει η φημισμένη ιστορική παρέλαση που γίνεται κάθε χρόνο την επόμενη της γιορτής του S. Michael. Κορίτσια με τοπικές ενδυμασίες, βγαλμένες από ιπποτικά μυθιστορήματα, κρατώντας καλάθια με άνθη, προπορεύονταν και ακολουθουσαν ο ηγενόνας και οι πολεμιστές του καβαλάρηδες σε όμορφα περήφανα άτια. Πλήθος κόσμου παρακολουθούσε χειροκροτώντας γνωστούς και αγνώστους. Η παρέλαση 
συνεχιζόταν με σκηνές από τη μεσαιωνική εποχή κάτω από το διακριτικό φως τωνφαναριών και τις συνεχείς αστραπές των φλας. Θα ακολουθούσε κοντσέρτο στην κεντρική πλατεία της πόλης. Οι μέρες είχαν περάσει πολύ γρήγορα, Ήδη το πρόγραμμα είχε σχεδόν καλυφθεί. Θα συναντιόμασταν το βράδυ σε μια τοπική πιτσαρία για το πρώτο αποχαιρετιστήριο δείπνο, που προσφέραμε εμείς προς τους απίθανους Ιταλούς οικοδεσπότες μας. Η βραδιά κύλησε πολύ όμορφα, με τα νέα για το ηφαίστειο που είχε εκραγεί στην Ισλανδία να δημιουργούν τις πρώτες ανησυχίες που τις επόμενες μέρες θα γίνονταν περισσότερες έντονες. Άλλωστε την επόμενη μέρα θα έφευγαν το πρωί οι Ισπανοί και οι ειδήσεις μιλούσαν για κλειστά αεροδρόμια τόσο στην Ιταλία, όσο και στην Ισπανία.Τους αποχαιρετίσαμε στο ξενοδοχείο, γνωρίζοντας πως καθώς το πρόγραμμα τελείωσε θα ήταν δύσκολο να ξανασυναντηθούμε. Κρατούμε όμως βαθιά μέσα μας όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε μαζί, πιστεύοντας πως κάποτε οι δρόμοι μας θα συναντηθούν δίνοντάς μας την ευκαιρία να αποδείξουμε τις βαθιές φιλικές σχέσεις που ελπίζουμε πως οικοδομήσαμε αυτά τα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου