13.10.10

Υποχρεωτική Ιστορία



Διαβάζετε και ενημερώνεστε φαντάζομαι για τον αγώνα που δίνεται με παθος και πίστη υπέρ της παραμονής της Ιστορίας ως υποχρεωτικού μαθήματος στο νέο (;) Ενιαίο (;) Λύκειο (;) που σχεδιάζουν οι ιθύνοντες του σεβαστού Υπουργείου μας. Η όλη υπόθεση μου έφερε στο νου ένα παλαιότερο σημείωμά μου για την Ιστορία, θέμα πάντα έτοιμο να συσπειρώσει τις πιο ετερόκλητες ομάδες στην "υπεράσπισή" της.
Όλα ξεκίνησαν με τη δημοσιοποίηση της φιλοσοφίας και της δομής του προτεινόμενου νέου Λυκείου. «Με το νέο πρόγραμμα σπουδών που θα εφαρμοστεί το νέο σχολικό έτος 2011-2012 ο εκπαιδευτικός δε θα κινείται με γνώμονα το βιβλίο, αλλά θα του δίνεται ελευθερία να σχεδιάζει το μάθημά του» δηλώνεται από επίσημα χείλη και τονίζεται πως το νέο Λύκειο θα περιλαμβάνει και "κοινωνική δράση".
Αμέσως, όπως είναι φυσικό στην ευλογημένη πατρίδα μας άρχισαν οι αντιδράσεις. Αντιδράσεις με αφετηρία το ποιό μάθημα θεωρείται πως υποβαθμίζεται και ποιό πως αναβαθμίζεται, όχι για την ουσία των επιχειρούμενων αλλαγών και την αντιστοιχία τους με τις πραγματικές ανάγκες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, των μαθητών και της κοινωνίας, αλλά και με τα δεδομένα της εποχής.
Θρησκευτικά, Πληροφορική, Χημεία, Βιολογία και φυσικά Ιστορία ενώθηκαν με ένα αόρατο νήμα στο χορό των θυμωμένων αντιδράσεων των αντίστοιχων ειδικοτήτων ή και Επιστημονικών ενώσεων για τις επιχειρούμενες αλλαγές επί τα χείρω, όπως υποστηρίζουν. Δεν έχω την πρόθεση να αναλύσω το προτεινόμενο σχέδιο, άλλωστε γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πως κινούνται τα πράγματα στην τιμημένη χώρα μας. Πριν καλά καλά κατασιγάσουν οι φωνές των άμεσα θιγόμενων εμφανίστηκαν οι γνωστοί υπερασπιστές των συμφερόντων του έθνους και του λαού μας ως συνήγοροι της υποχρεωτικότητας της ιστορίας. Βουλευτές, αριστεροί, ακροδεξιοί, χριστιανικές ιστοσελίδες αντάμα διατύπωσαν με σθένος τον υπερ υποχρεωτικής Ιστορίας λόγον. Και ω του θαύματος: Η Ιστορία ξαναγίνεται υποχρεωτική μαζί με μερικές άλλες αλλαγές που στην ουσία καταργούν την όποια (λέμε τώρα!) ενότητα και συνέπεια του αρχικού σχεδιασμού. Τι μας διδάσκει η ιστορία αυτή;
Για όσους δίδαξαν και διδάσκουν Ιστορία στους σημερινούς εφήβους, για όσους η προσέγγισή της γινόταν και γίνεται με όρους επιστημονικούς και παιδαγωγικούς, μακριά από δογματισμό και ιδιοτέλεια κάθε μορφης η διδασκαλία της ιστορίας ως τώρα είχε καταντήσει "ένα πουκάμισο αδειανό" που κάποιοι βαυκαλίζονταν πως μορφοποιούσε την αληθινή Ελένη, - Ιστορία εκλαμβάνοντας ως γεγονότα τις δικές τους φιλοδοξίες. Δυστυχώς η περιπέτεια της Ιστορίας απλά συμβολίζει την περιπέτεια του αέναα μεταρρυθμιζόμενου και ουδέποτε ευτυχήσαντος εκπαιδευτικού μας συστήματος. Με αέναη επιμονή στο επουσιώδες και διασπαστικό, αντί του ουσιώδους και ενοποιητικού. Θα επανέλθουμε.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ζακύνθου Χρυσόστομος "Η ώρα της ευθύνης"
παραθέτει στον Α. Τρίτση

Κατέφυγα στον μακαρίτη Αντώνη Τρίτση. Μη νομίσει κανείς πως δεν έχω άλλες πηγές. Διάλεξα τον Τρίτση επειδή έφυγε με το στίγμα του «αιρετικού».

Ο Αντώνης Τρίτσης λοιπόν, απευθυνόμενος στο Στ΄ Πανελλήνιο Θεολογικό Συνέδριο στην Αθήνα, την 5η Σεπτεμβρίου 1986, μεταξύ άλλων τόνισε με έμφαση τα εξής:

«Η παρουσία μου στο συνέδριό σας δεν στοχεύει απλώς σε ένα τυπικό χαιρετισμό. Στοχεύει αντίθετα σε κάτι πιστεύω ουσιαστικότερο, να σας υπενθυμίσω, ως εκπρόσωπος της πολιτείας, ότι έχετε ένα σημαντικό ρόλο στο γενικότερο εθνικό γίγνεσθαι, και ότι είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη να αναλάβετε αυτόν τον ρόλο στην ολότητά του χωρίς ολιγωρίες.

Στο σημερινό εθνικό γίγνεσθαι δεν επαρκεί πλέον η διαμαρτυρία, γιατί ισοδυναμεί με αποποίηση ευθυνών και αυτοκατάργηση.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ζούμε όλο και περισσότερο σε καθεστώς συνευθύνης όπως αυτό διαγράφεται από τους νέους δημοκρατικούς συμμετοχικούς θεσμούς που διαμορφώνονται συνεχώς στον τόπο μας από το 1974 και που στενεύουν- οι θεσμοί αυτοί- τα περιθώρια για ρόλους απόμακρων τιμητών του γενικότερου γίγνεσθαι.

Ιδιαίτερα ισχύει αυτό στον χώρο της εκπαίδευσης. Είναι πλέον χώρος συνευθύνης». «Θεωρώ υποχρέωσή μου να σας υπενθυμίσω και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό: Εχετε χρέος, εσείς ειδικά, να είστε αισιόδοξοι, ανεξάρτητα από την κρίση των καιρών. Και τούτο, γιατί αποτελείτε εσείς τους άμεσους λειτουργούς και εκφραστές του πρώτου και ισχυρότερου μηνύματος αισιοδοξίας που άκουσε η οικουμένη, του μηνύματος της Ορθοδοξίας... Είναι ένα μήνυμα αυτό της Ορθοδοξίας ανθρώπινο, αέναα ασυμβίβαστο και αέναα επαναστατικό. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μεγάλο αυτό μήνυμα υψώθηκε τολμηρό ενάντια στην τότε μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη, τη Ρώμη, όταν ακόμα αυτή φαινόταν παντοδύναμη...».

«Η Ορθοδοξία αποτελεί τη γόνιμη στιγμή της συνάντησης- θα έλεγα της κατακλυσμικής συνάντησης- του Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό... Δεν υπάρχουν δύο πρότυπα! Ομιλούμε για το ίδιο πρότυπο, ενδεχομένως ιδωμένο από διαφορετικές σκοπιές. Η συνύφανση Ελληνισμού και Χριστιανισμού μέσα από την Ορθοδοξία και η μοναδική ιστορική συνέχεια και των δύο είναι τέτοια που δεν επιτρέπουν διάσταση προτύπου.

Η συνέχεια εδώ: http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6132%3A--q----q&catid=25%3A2009-12-18-08-37-46

Ναι, ναι ο Α.Δ. είμαι!

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασες και τα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ!