Ένας εκπαιδευτικός που πίστευε ότι οι καλοί πηγαίνουν πάντα στον Παράδεισο...
Φανταστείτε, λοιπόν, την έκπληξή του, όταν ενημερώθηκε αρμοδίως για την αδυναμία εύρεσης μιας θέσης καθημένου σ' αυτόν. Σαν να θυμήθηκε κάποια χρόνια πριν, τους συναδέλφους του να απεργούν, διεκδικώντας ένα καλύτερο παρόν και ακόμη περισσότερο μέλλον και την τότε κυβέρνηση να επικαλείται αδυναμία εύρεσης χρημάτων!
Ο ίδιος βέβαια συμφωνούσε απόλυτα με τους τότε ισχυρισμούς των αρμοδίων υπουργών, γι' αυτό το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν ο εαυτός του και το άμεσο συμφέρον του! Η οικονομία δεν αντέχει, βρε παιδιά, ήταν η μόνιμη επωδός του. Και όπως δίδασκε στους μαθητές του, αυτό που έπρεπε να τους ανησυχεί είναι " Τι ψυχή θα παραδώσουν", όπως και η τότε κυβέρνηση ασχολούνταν με το κυρίαρχο ερώτημα "Πως να παραδώσουμε τα πάντα στους εργολάβους".
Όλος ο κόσμος του σωριάστηκε μονομιάς. Ούτε ένα καναπές για έναν τίμιο και εργατικό δάσκαλο; Μια καρεκλίτσα; Ένα σκαλοπατάκι; Έτσι ανταμείβονταν οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής; Η Μαριέττα τον κοίταξε με απροσποίητη καλωσύνη! Ή όρθιος ή στην κόλαση!
Είναι ευχάριστο, σκέφτηκε, να έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε τόσο ενδιαφέρουσες επιλογές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου