6.12.06

DUBAI

Πριν από έναν περίπου χρόνο συμφωνήσαμε με τα παιδιά της Περιβαλλοντικής ομάδας του 2ου Ενιαίου, τότε, Γενικού σήμερα ( όλως τυχαίως οι αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα γίνονται, σχεδόν πάντα, μόνο σε επίπεδο ονόματος) να συμμετάσχουμε σε ένα παγκόσμιο ηλεκτρονικό δίκτυο για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση με χίλιους περίπου μαθητές και καθηγητές απ' όλο τον κόσμο. Το δίκτυο συντονιζόταν από το Πανεπιστήμιο της πόλης της Lund, στη Σουηδία.
Η ολοκλήρωση του προγράμματος ήταν αρκετά ελκυστική. Θα γινόταν στο μακρινό Ντουμπάϊ, των Ε.Α.Η. Πολλές φορές αστειευτήκαμε λέγοντας ότι κανείς μας στο Ντουμπάϊ δεν θα πάει, αφού το κόστος των εισιτηρίων, αλλά και ο χρόνος που μεσολαβούσε ως την τελική παρουσίαση ήταν μεγάλος.
Παρά την έλλειψη κινήτρου τα παιδιά εργαστήκανε με προθυμία και ζήλο ολοκληρώνοντας και τις τρεις φάσεις του προγράμματος, όλα στα Αγγλικά. Τα οφέλη πολλά για όλους μας. Μάθαμε πράγματα που δε γνωρίζαμε, επικοινωνήσαμε με ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο, λειτουργήσαμε ως ομάδα με τις καλές και κακές στιγμές, χαρήκαμε αλλά και θυμώσαμε, βιώσαμε μια όμορφη συλλογικότητα, κάτι που δεν βιώνεις σε κανονικές συνθήκες στο σημερινό Λύκειο.
Και, αφού είναι γνωστό πως αν επιθυμείς κάτι πολύ όλες οι δυνάμεις…, ξέρετε τώρα, στις 8 Δεκεμβρίου αναχωρούμε για Ντουμπάϊ για να πάρουμε μέρος στο Global Environmental Youth Convention , 9-14 Δεκεμβρίου.

Έντεκα παιδιά χωρισμένα σε δύο ομάδες θα παρουσιάσουν τις εργασίες:

1. Κυκλοφοριακά προβλήματα στην Πολίχνη – Θεσσαλονίκη και 2. Κατανάλωση τροφίμων στην Πολίχνη – Θεσσαλονίκη

Τα επόμενα post από το Ντουμπάϊ.

http://geyc.ae/main.html

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλά να περάσετε στο μακρινό Ντουμπάι.

Τι καλό θα μας φέρετε;

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΣ είπε...

Σίγουρα την αγάπη μας! Ευχαριστούμε για τις ευχές. Τα λέμε.

Ανώνυμος είπε...

Ήρθε στη χθεσινή συνέλευση μια Πόπη, για να θέσει θέμα γιατί να πας εσύ στο Ντουμπάι κι όχι αυτή.

Την πήραν στο ψιλό κι έφυγε άρον άρον.

Ήταν μια νότα χαράς.

Αν δεν κάνεις σκι στο Ντουμπάι, ντουμπάι να γίνεις.

Αυτό το Ντουμπάι, πάντα μου θύμιζε το
η γυναίκα μου ζηλεύει
ντάμπα ντούμπα ...

Καλά να περνάτε!!!!!!

Μα πότε έγινα τόσο καλός!!!!!!!