Δυστυχώς αφήσαμε για λίγο το συνέδριο για να είμαστε εντάξει στις χορηγικές μας υποχρεώσεις, αλλά και για να δούμε την πρωτεύουσα των ΕΑΕ, το Αμπού Ντάμπι.Σε απόσταση δύο ωρών από το Ντουμπάϊ βρίσκεται το κέντρο εξουσίας των Εμιράτων και αυτό είναι απόλυτα φυσικό, αφού από τα 7 εμιράτα, το εμιράτο του Αμπού Ντάμπι διαθέτει τον κύριο όγκο των πετρελαιοπηγών. Το Ντουμπάϊ είναι κυρίως κέντρο εμπορίου και υπηρεσιών με έμφαση στις χρηματοπιστωτικές εργασίες.
Κουραστήκαμε να βλέπουμε έρημο, συγκροτήματα ομοιόμορφων σπιτιών, από βίλες μέχρι πολυκατοικίες τύπου Ηλιούπολης. ένα τεράστιο κατασκευαστικό πρόγραμμα βρίσκεται σε εξέλιξη και γι' αυτό η ευρύτερη περιοχή αποτελεί το Ελντοράντο των κατασκευαστικών εταιριών. Ανάμεσά τους και της Αρχιρόδον, χορηγού ενός μέρους του συνολικού ποσού που απαιτήθηκε.
Κατασκευάζει την γέφυρα που βλέπετε. ένα αρκετά σύνθετο έργο με επιχωμάτωση μέρους του καναλιού που διασχίζει το Αμπού Ντάμπι, δημιουργία πυλώνων και τελική υλοποίηση δρόμου με 4 λωρίδες κυκλοφορίας. Οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι μηχανικοί και οικονομικοί διαχειριστές και όλοι οι χειρώνακτες είναι Πακιστανοί, Ινδοί και άλλοι "προνομιούχοι". Οι μισθοί τους χαμηλότεροι από την Ελλάδα. Οι μισθοί των Ελλήνων εξαιρετικά υψηλοί φυσικά.
Το ξενοδοχείο στο οποίο φάγαμε ήταν πολυτελέστατο, με τα Χριστούγεννα να κάνουν εμφατική παρουσία σε μια Ισλαμική χώρα. Τα είπαμε και χθες. Η παραλία δίπλα από το ξενοδοχείο είχε κόσμο που κολυμπούσε. Δοκιμάσαμε τη θερμοκρασία του νερού και ήταν μάλλον χλιαρό, ιδανικό για μια βουτιά. Ο χρόνος βέβαια περιορισμένος.
Συνεχίσαμε με ένα μικρό γύρο της πόλης. Μεγάλοι ουρανοξύστες, φαρδείς δρόμοι, πολυτελέστατα ξενοδοχεία, χλιδή και πλούτος σε ένα βασίλειο με οικογενειοκρατία και έλλειψη οποιασδήποτε άλλης φωνής. Οι αντιφρονούντες, αν υπάρχουν απλά εξαφανίζονται. Οι ντόπιοι αρκούνται σε όσα τους προσφέρει η διοικούσα οικογένεια και βολεύονται. Άλλωστε όλες τις χειρωνακτικές εργασίες δεν τις ασκούν αυτοί.
Ξεκινήσαμε για την επιστροφή γνωρίζοντας πως θα συναντούσαμε κοντά στο Ντουμπάϊ το γνώριμο δυστυχώς μποτιλιάρισμα. Ναι, μποτιλιάρισμα μέσα στην έρημο! Ουρές χιλιομέτρων. Τα περισσότερα οχήματα, φορτηγά, βυτιοφόρα, σκαπτικά και λεωφορεία με κατάκοπους εργάτες. Δίπλα, δίπλα τα λεωφορεία δεν μπορούσες να μην αισθανθείς άσχημα με την αποτύπωση της ανισότητας στα άθλια οχήματα και στους επιιβάτες τους που γυρνούσαν περίπου στις 7 το απόγευμα στα σπίτια τους.
Καλή η διάθεση των παιδιών παρά την ταλαιπωρία και το τέλος της μέρας μας βρήκε στο δείπνο. Μετά, κάποιοι άρχισαν τα παιχνίδια με τους γνωστούς από τις άλλες χώρες, κάποιοι πήγαν να ξεκουραστούν και εγώ, αφού παρακολούθησα την ταινία του συνεδρίου με θέμα τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη ( έμφαση κυρίως στην υπερθέρμανση και στην απώλεια της βιοποικιλότητας) , βρέθηκα στο γνώριμο μέρος με τους συνήθεις υπόπτους ( έχουμε γνωριστεί πια) να σας γράφω νέα που δεν ξέρω πόσο σας ενδιαφέρουν. Ούτως ή άλλως βέβαια θα το έκανα.
Υ.Γ: Δεν έκανα ακόμη καμμία αγορά. θα προσπαθήσω να το κάνω στις μέρες που υπολείπονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου