Άργησα λίγο! Το blog είναι μια καταπληκτική μορφή και δυνατότητα επικοινωνίας, αλλά πρέπει και να είσαι και εσύ συνεπής στο ραντεβού σου. Όχι με την ιστορία, μα με τους πολυπληθείς αναγνώστες σου. ( Μέχρι στιγμής πάντως μόνο ένας ανώνυμος, τον οποίο και ευχαριστώ θερμά, καταδέχτηκε να απαντήσει με post σε όσα έγραψα!)
Τέλος πάντων. Παρευρέθηκα στον αγιασμό του σχολείου μας τη Δευτέρα, χάρηκα που σας είδα, αλλά συνάμα αισθάνθηκα εξαιρετικά άβολα. Ήταν σαν να περνούσε μπροστά μου όλη η γοητευτική ( για μένα, ε!) πορεία των δύο τελευταίων χρόνων μαζί σας. Αλλά είναι ένα μάθημα που μαθαίνεις μεγαλώνοντας. Οι επιλογές που κάνεις καθημερινά σε όλους τους τομείς έχουν ένα κόστος, το οποίο και δέχεσαι για να προχωρήσεις. Πως καταλαβαίνεις, αν αξίζει το κόστος που αναλαμβάνεις; Πιστεύω με την εκπλήρωση των ονείρων, σχεδίων, στόχων που θέτεις στην αφετηρία της επιλογής. Εδώ είμαστε και θα διαβάσετε ( αισιοδοξία ε;) τη συνέχεια!
2 σχόλια:
Μόνο το γεγονός ότι αισθανθήκατε άβολα μπορεί(;) να δικαιολογήσει το γεγονός ότι δε μας μιλήσατε και εξαφανιστήκατε, πριν καν μας ανακοινώσετε ότι δε θα διδάσκετε πια στο σχολείο μας:-)
Κατερίνα Μ.
Διαβάζοντας "about you" το "Carpe Diem" δεν άντεξα να μη σας εξομολογηθώ ότι είναι μια από τις ελάχιστες, αν όχι η μοναδική, φράσεις που γνωρίζω στα λατινικά και την έμαθα όταν για πρώτη φορά μπήκατε στο Α2 (ήταν Σεπτέμβριος του 2004, θυμάστε;) και το γράψατε με έμφαση στον πίνακα! Το έχω ακόμη γραμμένο στην πρώτη σελίδα των Νεοελήνικών Κειμένων της Ά λυκείου... και προσπαθώ να το εφαρμόζω
Κατερίνα Μ.
Δημοσίευση σχολίου