Όμορφη Θεσσαλονίκη...

Είμαι ζηλιάρης, το παραδέχομαι. Και μάλιστα φθονερός, ζηλόφθονος. Δεν μπορώ πια να το αρνηθώ. Ζώντας σε μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη, μια πόλη όνειρο και εφιάλτης συνάμα, αδυνατώ να συγκρατήσω τα αισθήματά μου διαβάζοντας ειδήσεις σαν αυτή.

"Αρχιτέκτονες σχεδιάζουν το Μεγάλο Παρίσι"

...Η ομάδα του Ρίτσαρντ Ρότζερς αποκάλυψε χθες ότι η μεγαλύτερή της πρόκληση αφορά την τεράστια πολιτιστική ποικιλία των συνοικιών του Παρισιού, αλλά και τη γεφύρωση του ψυχολογικού χάσματος, που χωρίζει το κέντρο από τα προάστια. «Δεν γνωρίζω άλλες πόλεις, όπου η καρδιά βρίσκεται τόσο απομονωμένη από τα άκρα», λέει χαρακτηριστικά ο λόρδος Ρότζερς. Το σχέδιο της ομάδας του αφορά την κάλυψη των σιδηροδρομικών γραμμών, που «διαιρούν» σήμερα το Παρίσι από τα προάστιά του, δημιουργώντας από πάνω τους ευρύ δίκτυο πάρκων και χώρων πρασίνου.Η πρόταση Ρότζερς αφορά επίσης την παρέμβαση του κράτους, με στόχο τη ριζική ανανέωση προβληματικών περιοχών, όπως το Κλισί-σου-Μπουά, τόπο των αιματηρών ταραχών του 2005. Η ανανέωση αυτή θα οδηγήσει σε πραγματική πολιτιστική μίξη δίνοντας τέλος στη σημερινή κατάσταση γκετοποίησης συγκεκριμένων εθνικών και θρησκευτικών ομάδων, μέσω της δημιουργίας νέων υπερσύγχρονων μεταφορικών υποδομών προς το κέντρο του Παρισιού και τη μείωση της γραφειοκρατίας, που πλήττει την τοπική αυτοδιοίκηση..."

Και θα μου πείτε. Ποιό είναι το τόσο σημαντικό που περικλείουν τα παραπάνω γραφόμενα; Και ευθέως θα απαντήσω. Το σχέδιο, τό όραμα, η αναγνώριση μιας ατελούς πραγματικότητας, η προσπάθεια να αλλάξει, η αντίδραση, ο λόγος της τοπικής κοινωνίας, η γνώση και η έμπνευση αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων. Η δύναμη να μεταμορφώνεις και να αλλάζεις προς το ποιοτικότερο τη ζωή σου.Τι απο όλα αυτά να αναζητήσω στα εν Θεσσαλονίκη βιώματά μου;

Το κυκλοφοριακό που χρόνο το χρόνο γίνεται και περισσότερο εφιαλτικό; Την έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων δημόσιων χώρων που χρόνο το χρόνο μεγαλώνει παρά μειώνεται;Την αποξένωση και την αδιαφορία που χρόνο το χρόνο μεγενθύνεται, απομακρύνοντάς μας και βαθαίνοντας τα χάσματα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά, θρησκευτικά που δήθεν μας χωρίζουν;

Την αθλιότητα του σήμερα θα τη συναντήσεις στην κατάληψη των πεζοδρομίων και των πλατειών από μηχανές και καταστήματα, τη βάναυση προσβολή κάθε αισθητικής σε αναγειρόμενα κτίρια σαν το Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, σχεδιασμένο όπως και η αθλιότατη παρέμβαση στα πέριξ του Λευκού Πύργου, όχι φυσικά από κάποιον μεγάλο και εμπνευσμένο αρχιτέκτονα ( η φωτισμένη πατρίδα μας δεν έχει ανάγκη τα εξ Εσπερίας φώτα), αλλά από τις παγκοσμίως αναγνωρισμένες για τις ικανότητές τους τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Είναι μετά να μην αγανακτώ διαβάζοντας όσα μέλλονται να συμβούν στο Παρίσι; Στό γνωστό προβληματικό,άσχημο και ακαλαίσθητο Παρίσι;