Παιδεία στα κοντέινερ...

"Το κείμενο που ακολουθεί το είχα χάσει από τον Οκτώβριο. Το βρήκα πριν λίγες μέρες και σκέφθηκα να είναι το πρώτο της νέας χρονιάς αφιερωμένο στους συναδέλφους μου και μαθητές μου που κάνουν μάθημα στα κοντέινερ, κυριολεκτικά και μεταφορικά ."

............................................................................................................

κοντέινερ το [kontéiner] Ο (άκλ.) : το εμπορευματοκιβώτιο.

[λόγ. < αγγλ. container]( Λεξικό Τριανταφυλλίδη)

Η λέξη εισέβαλε ξαφνικά στην καθημερινότητα του σχολείου μου, του 2ου Γενικού Λυκείου Πολίχνης, μόλις την πρώτη εβδομάδα λειτουργίας, έναρξης των μαθημάτων. Ευάερα, ευήλια, καθαρά με το κλειδί στην πόρτα, με 2 κλιματιστικά, ειλικρινά ζήλεψα. Καθώς έφτιαχνα τις εικόνες στη φαντασία μου, ήθελα να μπω μέσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και να αρχίσω το μάθημα.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εδώ και δύο χρόνια με έγγραφα και προφορικές παραστάσεις ζητούσαμε λύση του κτιριακού προβλήματος που προκαλούσε η μεγάλη αύξηση των μαθητών που έρχονταν κυρίως από την Ευκαρπία. Έγγραφα τα οποία είχαμε στο τέλος της προηγούμενης σχολική χρονιάς και προφορικές διαβεβαιώσεις μιλούσαν για ανέγερση δύο αιθουσών οι οποίες θα έλυναν το πρόβλημα.
25 Αυγούστου πληροφορούμαστε πως η ανέγερση δεν είναι δυνατή για πολεοδομικούς λόγους και πως επιλέχθηκε η λύση των κοντέινερ.
Αποτέλεσμα: 64 μαθητές χωρίς αίθουσα για δύο εβδομάδες, περιφερόμενες φιγούρες στο τοπίο της ελληνικής εκπαίδευσης του 2010. Σε ένα καινούργιο κτίριο μεν, μη λειτουργικό δε, όπως και τα περισσότερα σχολικά κτίρια που ομοιόμορφα κατασκευάζονται ανά την Ελλάδα με την ίδια προφανώς αρχιτεκτονική μελέτη για οικονομία. Χωρίς γυμναστήριο, χωρίς αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, χωρίς εργαστήριο (το υπάρχον χρησιμοποιείται ως αίθουσα διδασκαλίας), ενώ ακόμη και η αίθουσα πληροφορικής αξιοποιείται για τα μαθήματα κατεύθυνσης και μεγάλες αίθουσες "έσπασαν" στα δύο. Οι καθηγητές που δεν χωρούσαν στο ένα μικρό γραφείο, απέκτησαν δεύτερο στο μπαλκόνι.
Η μεγάλη αύξηση των παιδιών, αποτέλεσμα των δημογραφικών αλλαγών που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια στη Δυτική Θεσσαλονίκη, αντιμετωπίστηκε πέρυσι με αξιοποίηση αιθουσών του γειτονικού Γυμνασίου. Όλα προμήνυαν αυτό που θα συνέβαινε φέτος, μόνο οι άμεσα υπεύθυνοι(;) δεν το κατάλαβαν.
Συνελεύσεις γονέων, κατάληψη του σχολείου για τρεις ημέρες και συνεχείς επαφές με τους υπεύθυνους (;) κατέληγαν όλα στην καθησυχαστική προτροπή να αναμένουμε τα κοντέινερ που θα έλυναν το πρόβλημα. Τη στιγμή που η ψηφιακή Ελλάδα καταπλήσσει την οικουμένη με τις τολμηρές( χωρίς παιδαγωγικό έρεισμα και προετοιμασία) πρωτοβουλίες της. Τη στιγμή που μαθητές και εκπαιδευτικοί διεκδικούν την ανανέωση της σχολικής ζωής και την επανεύρεση του χαμένου νοήματος, εμείς εξακολουθούμε τον 21ο αιώνα να ασχολούμαστε με ζητήματα υποδομών που έπρεπε να έχουν λυθεί από καιρό.
Τα κοντέινερ κατέληξαν τελικά να προσλάβουν στα μάτια μας διαστάσεις συμβόλου.
Πρόβλεψη, σχεδιασμός, οργάνωση, αξιοπιστία, συμμετοχή, διάλογος, υπευθυνότητα, ισότητα, παιδαγωγική ατμόσφαιρα πιασμένες χέρι, χέρι με τις παιδαγωγικές θεωρίες, τα οράματα και τις οδηγίες για την αντιμετώπιση της νέας γρίπης, χορεύοντας ένα αργό μακρόσυρτο χορό γκρεμίστηκαν η μία πίσω από την άλλη ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ στο βάραθρο του παραλόγου. Σύμβολα και έννοιες έστηναν χορό μες τον μουντό Οκτώβρη κινούμενες προς το Ζάλογγό τους, το δικό τους και της λογικής.
Σαν να ακούγονταν καθώς έπεφταν μυριόστομη η κραυγή "ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ"

Σημείωση: Η κατάληψη έληξε, τα μαθήματα γίνονται κανονικά, η τάξη και η ησυχία επανήλθαν, η χαμένη ψυχή του Λυκείου μας ακόμη αναζητείται...