Αθλητικός τύπος

Δεν γνωρίζω πόσοι από τους πολυπληθείς (λέμε τώρα!) αναγνώστες μου διαβάζουν ή απλά ρίχνουν μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων, αλλά εγώ το κάνω σχεδόν καθημερινά. Όχι μόνο γιατί από παλιά με ενδιέφερε και εξακολουθεί να με ενδιαφέρει η αθλητική επικαιρότητα είτε με αφετηρία την υποκειμενική μου προτίμηση σε μια ποδοσφαιρική (την ομάδα της Λάρισας) ή πετοσφαιρική ομάδα (την παλιά αγαπημένη ομάδα της Ορεστιάδας) είτε με κίνητρο τη διαπίστωση του εκπληκτικού ελλείμματος παιδείας και πολιτισμού που υποδηλώνεται πίσω και μέσα στα δημοσιεύματά τους.

Και όχι μόνο. Γιατί μπροστά στα έκπληκτα μάτια των (ακόμη) φιλάθλων και όχι οπαδών παρελαύνουν ονόματα και επικροτούνται άτυπα πρακτικές που συνδέονται με επιχειρηματικά συμφέροντα μεγάλων εταιρειών ή ανθρώπων της νύχτας που έχουν απασχολήσει επανειλημμένα το κοινό ποινικό δίκαιο. Σκεφτόμουνα πάντα να αποτολμήσω μια σύγκριση ανάμεσα στα δικά μας οπαδικά αθλητικά φύλλα και αντίστοιχα μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας. Ξεκινώ λοιπόν:

Επισήμανση πρώτη: Το ποδόσφαιρο στη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό συνδέεται κυρίαρχα με τον πόλεμο. "Θα πολεμήσω, τελειώστε τους, ο θεός του πολέμου" .Εντάξει θα μου πείτε. Μεταφορικά λέγονται, δεν αποτελούν και κυριολεξία. Οι συμπλοκές όμως φιλάθλων στους αγωνιστικούς χώρους και έξω απο αυτούς, οι θάνατοι, οι σοβαροί τραυματισμοί, οι αναπηρίες που προκαλούνται και προσφέρουν στα δυστυχή θύματα ένα εισιτήριο διαρκείας της αγαπημένης ομάδας τους σε καροτσάκι μαζί με τον ισόβιο(;) θαυμασμό(;)των υπολοίπων οπαδών, καταδεικνύουν για μένα τη σοβαρότητα των δηλώσεων που τα συγκεκριμένα και όχι μόνο αθλητικά φύλλα προέβαλαν.

Επισήμανση δεύτερη: . Ίσως μόνο στον δικό μας οπαδικό τύπο προβάλλονται τόσο υπερβολικά οι παράγοντες των ομάδων. Οι τίτλοι " Ξυπόλυτοι εφοπλιστές, πάμε πάλι, και του χρόνου" με φωτογραφίες οικονομικών παραγόντων που απέκτησαν πλούτο και μαζί με τις ομάδες ανέξοδη(;) προβολή φανερώνουν πόσο στενή είναι η διαπλοκή οικονομικής εξουσίας και τέταρτης εξουσίας. Μας υπενθυμίζουν επίσης πως υπόδικοι, κατάδικοι ή καταζητούμενοι παρακολουθούν από τα επίσημα θεωρεία με προστασία της αστυνομίας τους αγώνες της αγαπημένης τους ομάδας καπνίζοντας ενίοτε ένα συμβολικό υπερμεγέθες πούρο. Η δοικητική εμπλοκή στον αθλητισμό είτε προσωπικά είτε μέσω αχυρανθρώπων προσφέρει σε όλους αυτούς τους ανθρώπους της νύχτας και του παρασκηνίου μια άτυπη μα πόσο ουσιαστική νομιμοποίηση στα μάτια των χιλιάδων απλών πολιτών που καθημερινά υπομένουν τη βαναυσότητα πολλές φορές της εξουσίας απέναντί τους. Φυσικά η προσωπολατρεία των οπαδικών φύλλων μας φέρνει στο νου την αντίστοιχη πολιτική προσωπολατρεία με πράσινο ή γαλάζιο και εσχάτως με ροζ χρώμα. Πάντα κάποιος καλός πατερούλης πρέπει να βοηθάει τους ανήμπορους πολίτες ή τις ανήμπορες ομάδες. Μάλλον με το αζημίωτο φυσικά.

Επισήμανση τρίτη: Σε αντίθεση στα περισσότερα ευρωπαϊκά αθλητικά φύλλα προβάλλονται οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του παιχνιδιού, το παιχνίδι το ίδιο, ή οι συνθήκες στις οποίες διεξάγεται. Σπάνια θα φιλοξενηθούν πρωτοσέλιδα οι επιχειρηματίες που διοικούν τις ομάδες,γιατί δεν είναι αυτοί οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Οι πολεμικές κραυγές και τα σεξιστικά εξώφυλλα απουσιάζουν, όπως και οι τερατώδεις υπερβολές και οι κατασκευασμένες ειδήσεις την περίοδο των μεταγραφών.
Απαντήστε μόνο στο ακόλουθο ερώτημα: Πώς επιβιώνουν οικονομικά οι αθλητικές εφημερίδες στη χώρα με τους λιγότερους αναγνώστες τύπου στην Ευρώπη; Ποιος ή ποιοι καλύπτουν τις οικονομικές ζημίες και με ποιο αντίτιμο; Η δική μου απάντηση ήδη δόθηκε πιο πάνω.