Η έρευνα πεδίου έγινε σε δύο ομάδες σε δύο διαφορετικές περιοχές του Ελευθερίου Κορδελιού ( αμάν με τα διπλά ονόματα) δεξιά και αριστερά του Κέντρου μας ( χαρακτηριστικό της μιας το πολύ πράσινο και της άλλης το ελάχιστο πράσινο). Περιελάμβανε καταγραφή εντυπώσεων με βάση συγκεκριμένο φύλλο εργασίας, συνεντεύξεις με κατοίκους της περιοχής και παρουσίαση των συμπερασμάτων στο Κέντρο.
Έκανε αρκετό κρύο και έτσι σε μισή ώρα βρισκόμασταν πίσω ετοιμάζοντας τις παρουσιάσεις. Το αποτέλεσμα ήταν καλό. Πρώτα γιατί τα παιδιά εστίασαν σε όσα τους είχαν ζητηθεί ( σχεδιασμός πράσινων χώρων, υλικά κατασκευής, είδη φυτών, προσβασιμότητα και ασφάλεια, κίνηση ατόμων με δυσκολίες μετακίνησης, κυκλοφοριακός φόρτος και επίδραση στη ζωή των πολιτών του Κορδελιού) αλλά ταυτόχρονα ήρθαν σε επαφή με κατοίκους και μαγαζάτορες ης περιοχής εκπληρώνοντας ένα βασικό παιδαγωγικό στόχο αυτής της δεύτερης φάσης. Να λάβουν υπόψη τους τις σκέψεις, τις εμπειρίες των κατοίκων, ώστε να προσπαθήσουμε μετά να συγκρίνουμε την εικόνα που θα σχηματίζαμε με τις αρχικές εικόνες της πρώτης φάσης. Συμπέρασμα: Η μια ομάδα διαπίστωσε πως το Κορδελιό είναι καταπράσινο με αρκετά προβλήματα βέβαια όπως έμαθαν από τους κατοίκους και η δεύτερη ομάδα πως το Κορδελιό δεν έχει καθόλου πράσινο, ενώ οι πεζοί βρίσκονται σε καταδίωξη ακόμη και στους πεζοδρόμους. Αυτό φυσικά κατέδειξε πόση μεγάλη σημασία έχει η κριτική προσέγγιση στην αποφυγή βιαστικών συμπερασμάτων που θα οδηγούσαν σε μονομερή και αναληθή μονοπάτια.
Τα παιδιά δραματοποίησαν τις παρουσιάσεις τους με εξαιρετικό τρόπο, ενώ παράλληλα και το επίπεδο της συζήτησης που ακολούθησε ήταν πολύ καλό.
Όταν τελικά φτάσαμε στη σύγκριση Κορδελιού και Ευόσμου ως προς το πράσινο τα στοιχεία συμφώνησαν με την άποψη των παιδιών πως ο Εύοσμος είναι σε καλύτερη θέση σε σχέση με το Κορδελιό. Προσεκτική παρατήρηση όμως στο google earth οδήγησε σε αμφισβήτηση του ποσοστού 6,κάτι που έδιναν τα στοιχεία, εισάγοντας παραμέτρους υποκειμενικότητας του τρόπου μέτρησης αλλά και ισότητας και δικαιοσύνης ως προς την απόλαυση του πρασίνου και γενικά των ελευθερων χώρων.
Καταλήξαμε πως είναι κομβική η έννοια του σχεδιασμού και προχωρήσαμε σε συζήτηση για τη μεθόδευση της προσπάθειάς τους να αλλάξουν την αυλή τους.
Το πρόβλημα που εμφανίστηκε τότε ήταν η απογοήτευση και η κυρίαρχη αίσθηση αδυναμάις να κάνουν οτιδήποτε καθώς τόσο οι συμμαθητές τους όσο και οι φορείς που εμπλέκονταν δεν θα ακολουθούσαν κατά τη γνώμη τους.
Δεν πιστεύω πως καταφέραμε να τους αλλάξουμε γνώμη, συμφωνήσαμε όμως όλοι πως οι αξιακές μας επιλογές θα έπρεπε να ενσαρκωθούν στα όποια σχέδια αλλαγής της αυλής και αυτή να προχωρήσει με τη συμμετοχή και συνεργασία της σχολικής κοινότητας. Το παράδειγμα του δικού μου σχολείου τους τέθηκε κυρίως για να ξεπερασθεί η αίσθηση πως τίποτα δε μπορεί να γίνει, αν κάποιοι άλλοι δεν το αποφασίσουν.
Το χιόνι έπεφτε καθώς μας αποχαιρετούσαν με επιβεβαιωμένη τη θέλησή μας να βοηθήσουμε την ομάδα με όποιο τρόπο εκείνη το επιθυμήσει.
Έκανε αρκετό κρύο και έτσι σε μισή ώρα βρισκόμασταν πίσω ετοιμάζοντας τις παρουσιάσεις. Το αποτέλεσμα ήταν καλό. Πρώτα γιατί τα παιδιά εστίασαν σε όσα τους είχαν ζητηθεί ( σχεδιασμός πράσινων χώρων, υλικά κατασκευής, είδη φυτών, προσβασιμότητα και ασφάλεια, κίνηση ατόμων με δυσκολίες μετακίνησης, κυκλοφοριακός φόρτος και επίδραση στη ζωή των πολιτών του Κορδελιού) αλλά ταυτόχρονα ήρθαν σε επαφή με κατοίκους και μαγαζάτορες ης περιοχής εκπληρώνοντας ένα βασικό παιδαγωγικό στόχο αυτής της δεύτερης φάσης. Να λάβουν υπόψη τους τις σκέψεις, τις εμπειρίες των κατοίκων, ώστε να προσπαθήσουμε μετά να συγκρίνουμε την εικόνα που θα σχηματίζαμε με τις αρχικές εικόνες της πρώτης φάσης. Συμπέρασμα: Η μια ομάδα διαπίστωσε πως το Κορδελιό είναι καταπράσινο με αρκετά προβλήματα βέβαια όπως έμαθαν από τους κατοίκους και η δεύτερη ομάδα πως το Κορδελιό δεν έχει καθόλου πράσινο, ενώ οι πεζοί βρίσκονται σε καταδίωξη ακόμη και στους πεζοδρόμους. Αυτό φυσικά κατέδειξε πόση μεγάλη σημασία έχει η κριτική προσέγγιση στην αποφυγή βιαστικών συμπερασμάτων που θα οδηγούσαν σε μονομερή και αναληθή μονοπάτια.
Τα παιδιά δραματοποίησαν τις παρουσιάσεις τους με εξαιρετικό τρόπο, ενώ παράλληλα και το επίπεδο της συζήτησης που ακολούθησε ήταν πολύ καλό.
Όταν τελικά φτάσαμε στη σύγκριση Κορδελιού και Ευόσμου ως προς το πράσινο τα στοιχεία συμφώνησαν με την άποψη των παιδιών πως ο Εύοσμος είναι σε καλύτερη θέση σε σχέση με το Κορδελιό. Προσεκτική παρατήρηση όμως στο google earth οδήγησε σε αμφισβήτηση του ποσοστού 6,κάτι που έδιναν τα στοιχεία, εισάγοντας παραμέτρους υποκειμενικότητας του τρόπου μέτρησης αλλά και ισότητας και δικαιοσύνης ως προς την απόλαυση του πρασίνου και γενικά των ελευθερων χώρων.
Καταλήξαμε πως είναι κομβική η έννοια του σχεδιασμού και προχωρήσαμε σε συζήτηση για τη μεθόδευση της προσπάθειάς τους να αλλάξουν την αυλή τους.
Το πρόβλημα που εμφανίστηκε τότε ήταν η απογοήτευση και η κυρίαρχη αίσθηση αδυναμάις να κάνουν οτιδήποτε καθώς τόσο οι συμμαθητές τους όσο και οι φορείς που εμπλέκονταν δεν θα ακολουθούσαν κατά τη γνώμη τους.
Δεν πιστεύω πως καταφέραμε να τους αλλάξουμε γνώμη, συμφωνήσαμε όμως όλοι πως οι αξιακές μας επιλογές θα έπρεπε να ενσαρκωθούν στα όποια σχέδια αλλαγής της αυλής και αυτή να προχωρήσει με τη συμμετοχή και συνεργασία της σχολικής κοινότητας. Το παράδειγμα του δικού μου σχολείου τους τέθηκε κυρίως για να ξεπερασθεί η αίσθηση πως τίποτα δε μπορεί να γίνει, αν κάποιοι άλλοι δεν το αποφασίσουν.
Το χιόνι έπεφτε καθώς μας αποχαιρετούσαν με επιβεβαιωμένη τη θέλησή μας να βοηθήσουμε την ομάδα με όποιο τρόπο εκείνη το επιθυμήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου