Γράφοντας στο τέλος της μέρας, δεν μπορώ, αν και παγωμένος κυριολεκτικά, να μην αναπολήσω τη μεγαλοπρέπεια των τοπίων της Αστούριας. Ας τα πάρω όμως από την αρχή. Σύμφωνα με το πρόγραμμα σήμερα θα επισκεπτόμασταν την Covadogna και στη συνέχεια την παραλιακή περιοχή LIanes. Έντονη βροχή, χιονόπτωση κατά διαστήματα μας υπενθύμιζαν όσα βλέπαμετο πρωί στα ισπανικά δελτία ειδήσεων για την μεγάλη κακοκαιρία που προκαλούσε μεγάλα προβλήματα σχεδόν σε όλη τη χώρα, ιδιαίτερα στην επαρχία Leon, δίπλα από εμάς.
Η Covadogna ( από το Cueva honga που σημαίνει βαθιά σπηλιά) είναι μια πολύ σημαντική τοποθεσία για τους Αστουριανούς. Στα απόκρημνα μέρη της περιοχής, στην οποία από πολύ παλιά υπήρχε ένας μικρός ναός της Παναγίας, ο ηρωϊκος τους βασιλιάς Don Pelayo κατόρθωσε να συσπειρώσει τους ηττημένους στρατιώτες του Βησιγότθου βασιλιά Rodringo και να τους οδηγήσει σε νίκη απέναντι στους Άραβες, οι οποίοι έτσι δεν κατάφεραν να περάσουν τα βουνά της Αστούριας. Τοποθέτησε τους στρατιώτες του, λεέει η παράδοση στις κορυφογραμμές ( Picos de Europa) και με πέτρες, βράχους, τόξα απέτρεψαν την αραβική εισβολή. Μετά τη νίκη του ο Don Pelayo συνένωσε τους Βησιγότθους με τις ισπανικές και ρωμαϊκές φυλές δημιουργώντας τις ιστορικές απαρχές του Ισπανικού έθνους. Από τότε η Παναγία της Conadogna έγινε μια από τις σημαντικότερες ιστορικές τοποθεσίες της Ισπανίας.
Αυτό που καταπλήσσει φυσικά τον επισκέπτη είναι πρώτα ο βρυχηθμός του νερού και έπειταη εικόνα του να πέφτει ορμητικά ως καταρράκτης σε μια λιμνούλα κάτω από έναν τεράστιο βράχο στον οποίο υπάρχει μια μικρή εκκλησία. Επισκεφτήκαμε στη συνέχεια το μεγαλοπρεπο μπαρόκ ναό με τις τεράστιες πέτρες του και τις γωνιώδεις απολήξεις του.
Το χωριουδάκι Cagnas de Onis ήταν η επόμενη στάση μας. Μια υπέροχη Ρωμαϊκή γέ
φυρα αποτελούσε το κυριότερο αξιοθέατό του, αλλά μας άρεσε περισσότερο και για την απλοχωριά και το ανεπιτήδευτο ύφος του. Περπατήσαμε, ανεβήκαμε στη γέφυρα, περιηγηθήκαμε στα μαγαζιά του και
περάσαμε από την τοπική του υπαίθρια αγορά, ενθυμούμενοι τα φοινικικά εμπορεία και τα ηδονικά μπαχαρικά του Αλεξανδρινού. Φάγαμε καλαμποκίσιο ψωμί, δοκιμάσαμε σοκολατένια churros, αγοράσαμε κάποια τοπικά προϊόντα για τους δικούς μας και φωτογραφηθήκαμε στην επιβλητική εκκλησία.
Ήμασταν έτοιμοι να αναχωρησουμε για Llianes. Μια από τις πιο τουριστικές πειοχές της Β. Ισπανίας χάρη στο δραματικά μεγαλόπρεπο τοπίο του Βισκαϊκού κόλπου, της Κανταβρίας αλλιώς. Αέναη η μάχη θαλασσας και στεριάς, τεράστια τα κύματα που σκάνε στις βραχώδεις ακτές της παραλιακής ζώνης.
Οι γονείς μας περίμεναν στο εστιατόριο τοπικού κάμπινγκ για 
γεύμα, που εξελίχθηκε σε μια πανδαισία γεύσεων Αστουριανών εδεσμάτων. Η βόλτα στη συνέχεια στην παραλία μας έδωσε μια καταπληκτική θέα του κόλπου από τη μια και των χιονισμένων βουνών από την άλλη. Στο περιγιάλι όμως το απόκρημνο μουσκέψαμε και αργότερα δίπλα στη θερμάστρα εξελίχθηκαν 
σκηνές απείρου κάλλους καθώς κάποιοι προσπαθούσαν να στεγνώσουν ( Ας είναι καλά οι Ισπανοί, οι οποίοι είχαν προβλέψει ως και επιπλέον κάλτσες και παπούτσια, δίνοντας ένα καλό παράδειγμα στους επόμενους οργανωτές των συναντήσεων)Μόλις στεγνώσαμε λίγο συνεχίσαμε τη διαδρομή μας στην παραλιακή ζώνη καταλήγοντας στο τελευταίο σταθμό μας, έναν από τους μεγαλύτερους οικισμούς του Llanes.
Ωραία θέα, δίπλα στο πράσινο, δίπλα στο κύμα. Η έντονη βροχή, η οποία σε κανένα σημείο δεν μας είχε αφήσει μόνους μας οδήγησ
ε σε ένα cafe, για έναν ζεστό 
grande cafe.Επιστροφή και συνάντηση με τους Ιταλούς για το πρόγραμμα.Τελικά, ήπιαμε κρασί με σόδα, καθόλου κακή ιδέα, τσιμπήσαμε μια ποικιλία τοπικών τυριών με μαρμελάδα, καλή ιδέα κι αυτή, και αναλωθήκαμε σε μια ανιαρή συζήτηση ( άλλωστε μιλούσαν Ιταλικά κυρίως καθώς είχαμε τον Ιταλομαθή μαζί μας)για τα εκπαιδευτικά συστήματα των δύο χωρών. Η καληνύχτα λυτρωτικά μας οδήγησε στο cafe veneza για μια τελική θεώρηση των προτάσεών μας για την πορεία του προγράμματος.
Σημείωση: Σε όλη τη διαδρομή και χθες και σήμερα μας έκανε
μεγάλη εντύπωση το ιδιαίτερο αρχιτεκτονικά είδος των horreo ή paneira. Των ξύλινων κτισμάτων πάνω σε τέσσερες (horreo) ή σε 6 (paneira) στηρίγματα, βάσεις. Τα χρησιμοποιούσαν, μας είπαν, για προστασία από τα ζώα, τους εχθρούς, τις καιρικές συνθήκες αλλά και ως αποθηκευτικούς χώρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου