Στην πιο δύσκολη εβδομάδα μας δεν περιμέναμε να έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες. Και εξηγούμαι: Το σχολείο μας συμμετέχει για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα Commenius με τρία άλλα σχολεία από την Ισπανία, την Ιταλία και τη Ρουμανία. Η πρώτη συνάντηση πραγματοποιείται αυτή την εβδομάδα στην Ισπανία και όλοι είχαμε αρκετό ἀγχος για την ολοκλήρωση των δραστηριοτήτων μας.
Μέχρι που όλα άλλαξαν και όσα μας απασχολούσαν φάνηκαν μικρά. Δεν μπορούμε να ακυρώσουμε τη συμμετοχή μας, τα παιδιά περιμένουν με ανυπομονησία τη συνάντηση, αλλά όλοι μας νιώθουμε σφιγμένη την καρδιά μας. Ο θάνατος από το χέρι ενός φρουρού της τάξης, τι ειρωνεία, η απώλεια μιας άγουρης ζωής, το τέλος της, άνοιξαν πληγές που δεν κλείνουν εύκολα. Για όλους. Όλοι μας συνδέουμε αυτό το γεγονός με βιώματά μας, με φόβους, ακυρωμένες ελπίδες, διαψεύσεις, την ωμή αλήθεια μιας εποχής που δεν εκφράζει σχεδόν κανένα.
Και η λύπη, η πίκρα γίνονται θυμός και οργή και ξεσπούν δυστυχώς με βίαιο τρόπο. Γνωρίζουμε όμως πως η βία γεννά την βία και ο φαύλος κύκλος της δεν σταματά παρά μόνο για να μετρήσει τα θύματά της. Εμείς πάντως θα συνεχίσουμε να οραματιζόμαστε έναν κόσμο στον οποίο δεν θα υπάρχει ανάγκη φρουρών της τάξης, αφού χιλιάδες περιστέρια θα πετούν πάνω από ευτυχισμένους, ανέμελους ανθρώπους.
Και η κατεστημένη κτηνωδία θα αποτελεί ένα ζοφερό, μακρινό παρελθόν.
1 σχόλιο:
Σκέψου! Και σήμερα διάβαζα πως και στην Ισπανία έκαναν κάποιες κινητοποιήσεις "συμπαράστασης" στις δικές μας..
Φοβάμαι πως οι εντυπώσεις που θα έχετε από τη συνάντηση των σχολείων θα είναι καταλυτικές. Αυτές οι συγκρίσεις δε μας έδιναν..πλεονέκτημα ποτέ. Έχουν, όμως, κι ένα -τουλάχιστον- καλό: Σου δίνουν κίνητρο να προσπαθήσεις περισσότερο. Για δουλειά και δημιουργία, λίγη "δίψα για ουρανό"
Καλό σας ταξίδι, αν δε φύγατε ακόμα, με το καλό να μας πείτε και εντυπώσεις.
Δημοσίευση σχολίου