Commenius I - Infiesto

1η ημέρα (11/12/2008)

Η περιπέτεια του Commenius άρχισε με, πράγμα αναμενόμενο, μεγάλο τρέξιμο στην προσπάθεια να τελειώσουν οι δραστηριότητες που θα παρουσιάζονταν στην πρώτη συνάντηση της Ισπανίας. Με άγχος και αρκετή κούραση ήμασταν πια παρόντες στο ραντεβού μας 3 το πρωι για να αναχωρήσουμε για Ζυρίχη και μετά για Μαδρίτη.
Καλό το ταξίδι, μας ξάφνιασε ευχάριστα η χιονισμένη Ζυρίχη, όπως στη συνέχεια η ηλιόλουστη Μαδρίτη. Προορισμός μας το Οβίεδο, όπου θα μας περίμεναν οι γονείς οι οποίοι θα φιλοξενούσαν τους τέσσερις μαθητές μας, την Άννα, τη Σόνια, τον Αλέξη και το Θάνο. Θα μας μετέφεραν με τα δικά τους αυτοκίνητα στο Infiesto, ένα χωριό 4.000 περίπου κατοίκων.
Ταξιδέψαμε με το τρένο , 11.45, για Οβίεδο, γιατί συνειδητά το αποφασίσαμε. Είχαμε όλοι μας καιρό να χαρούμε ένα ταξίδι με τρένο. Σε τουριστική θέση, 73 ευρώ με επιστροφή Μαδρίτη - Οβίεδο, μας αποζημίωσε με την άνεση, την ταχύτητα, την καθαριότητα, στοιχεία που αναζητάς και δε συναντάς σε πρώτη θέση των ελληνικών σιδηροδρόμων. Το τοπίο άλλαζε συνεχώς. Οι βιομηχανικές ζώνες, δασικές εκτάσεις, γεωργικές καλλιέργειες, χιονισμένα βουνά, εναλλάσονταν καθώς το τρένο μας ανέβαζε στο βορρά, περνώντας διαδοχικά μεγάλα σε μήκος τούνελ. Οι μεγάλες πόλεις που συναντούσαμε, διακρίνονταν για τις μεγάλες πολύχρωμες πολυκατοικίες , τις υποδομές σε μεγάλους συγκοινωνιακούς κόμβους, στην πολεοδομική οργάνωση. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε η εκτεταμένη χρήση ανανεώσιμων μορρφών ενέργειας, καθώς συναντούσαμε μεγάλα φρωτοβολταϊκά παρκα και ανεμογεννήτριες.
Τα χιονισμένα βουνά έδιναν στις 15.40 τη θέση τους στην πόλη του Οβίεδο. Να πούμε την αλήθεια δεν είδαμε και πολλά πράγματα, γιατί οι Ισπανοί γονείς μας εντόπισαν γρήγορα και σε μισή ώρα βρεθήκαμε στον προαύλειο χώρο του Γυμνασίου του Infiesto, ενώ ένα ελαφρύ ψιλόβροχο άρχισε να πέφτει πάνω μας.

Αμήχανη η υποδοχή με προφανή έλλειψη οργάνωσης μας κούρασε περισσότερο από το ταξίδι. Θετικά στοιχεία ο εμφανής ενθουσιασμός των Ισπανών μαθητών και η ανυπόκριτη φιλόξενη διάθεση των γονέων τους.Τακτοποιήθηκαν πάντως όλα, οι μαθητές πήγαν στα σπίτια στα οποία θα φιλοξενούνταν και οι εκπαιδευτικοί στο μικρό πετρόκτιστο, όχι και τόσο καθαρό ξενοδοχείο με την ονομασία Pilona. Του ποταμού που μεγαλόπρεπα κυλούσε δίπλα του έχοντας διατρέξει ένα μεγάλο τμήμα της επαρχίας Pilona της Asturias.


Δώσαμε ραντεβού στις 19.00 για ένα δείπνο που θα μας προσέφεραν οι φιλοξενούντες γονείς ενός από τους μαθητές μας. Μας παρέλαβε ο Jose o οποίος φιλοξενούσε τον Αλέξη και μια Ιταλίδα μαθήτρια. Μας μετέφερε σε ένα όμορφο σπίτι, απλό αλλά ζεστό με μια απέραντη θέα σε όλη την περιοχή, το χωριό και τα βουνά απέναντι. Ο Jose, η σύζυγός του η Mati, τα παιδιά τους ο Eduardo, η Paola και η μικρή Ines μας προσέφεραν ό,τι είχαν με ζεστασιά και θέρμη. Τορτίγιας, χαμόν, κέσος, κρασί, ήταν μερικά από τα εδέσματα που ανακούφισαν την πραγματικά θεριεμένη πείνα μας.
Δύσκολη η συνεννόηση, αφού το εμπόδιο της γλώσσας ήταν μεγάλο. Αγγλικά, Ιταλικά, Ισπανικά και η χρησιμότατη νοηματική επιστρατεύτηκαν όλα για να ρίξουν γέφυρες επικοινωνίας και συνεννόησης ανάμεσα σε ανθρώπους τόσο διαφορετικούς μα συνάμα και τόσο όμοιους.