5η ημέρα - Δευτέρα

Φυσικά έβρεχε και πάλι! Το φουσκωμένο ποτάμι, ο Pilona, κυλούσε ορμητικό κάτω από τα πόδια μας, καθώς διασχίζαμε το πρωϊ τη γέφυρα πηγαίνοντας στο σχολείο του Infiesto. Έπρεπε να δημιουργήσουμε μια παρουσίαση με τις δραστηριότητές μας στην Ελλάδα και να τη γράψουμε σε τρια cd, ένα για κάθε εθνική ομάδα που συμμετέιχε στο πρόγραμμα. Ταυτόχρονα είχαμε να γράψουμε μερικά ακόμη cd με ελληνική μουσική που θα δίναμε ως δώρο στους συμμετέχοντες καθηγητές.

Οι μαθητές μας παρακολουθούσαν μαθήματα στο σχολείο και στις 11 περίπου θα πηγαίναμε στο πολιτιστικό κέντρο που βρισκότανε απέναντι από το σχολείο για την παρουσίαση των δραστηριοτήτων μας. ( Αφού στο Δημαρχείο δεν μπορέσαμε να παρουσιάσουμε όπως θα θέλαμε)
Ξεκίνησαν πρώτοι οι Ιταλοί, παρουσιάζοντας τη Gravina, την περιοχή τους, το σχολείο, το Εθνικό Πάρκο της Murgia. Να πω την αλήθεια, μας κούρασαν. Η δική μας παρουσίαση έγινε από τους μαθητές μας ( σε αντίθεση με τους αλλους, που παρουσίασαν οι καθηγητές) με λιτό και μετρημένο τρόπο. Συνέχισαν οι Ρουμάνοι με εικόνες του τόπου τους, της Oradea, δίπλα από την Timisoara, συνοδεία τοπικής μουσικής. Η Ισπανία ολοκλήρωσε με μια αναλυτική παρουσίαση του τοπίου της Asturia με πολλές, πάρα πολλές φωτογραφίες, εξαιρετικά κουραστική. Βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες, με τη φωτογραφία των μαθητών να δημοσιεύεται την επόμενη μέρα στην τοπική εφημερίδα La Nueva Espana.
Το μεσημέρι φάγαμε για δεύτερη φορά σε ένα τοπικό εστιατόριο - μπαρ που είχε ανακαλύψει την προηγούμενη ημέρα ο Διευθυντής μας. Τρία πιάτα εξαιρετικό φαγητό, γλυκό και καφές στην " ελληνική" τιμή των 9 ευρώ. Δεν ήταν η τιμή που μας ενθουσίασε, ήταν η ποιότητα και η αίσθηση της εντιμότητας ως προς το ισοζύγιο τιμής και υπηρεσίας.
Η συνάντηση των εκπαιδευτικών ήταν κανονισμένη το απόγευμα στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Αφού συγκεντρωθήκαμε και ανταλλάξαμε τις εργασίες μας ( κυρίως οι Ιταλοί και Ρουμάνοι, αφού εμείς τα είχαμε δώσει στην παρουσίαση του Δημαρχείου) άρχισε η κυρίως συζήτηση με θέματα: Την πορεία του προγράμματος, τις επόμενες δραστηριότητες, τα ηλεκτρονικά μέσα, τον καθορισμό της επόμενης συνάντησης. Τίποτα δε δυσκόλεψε περισσότερο απο το τελευταίο. Κι αυτό γιατί οι Ρουμάνοι επέδειξαν μια ιδιαίτερη ευαισθησία ως προς την ανάληψη της δεύτερης συνάντησης, την Άνοιξη του 2009. Την επεδίωξαν με ένταση για λόγους που είχαν να κάνουν με το status του σχολείου τους την επόμενη χρονιά, το οποίο θα ήταν διαφορετικό και αφιλεγόμενο. Έτσι εμείς, αν και επιθυμούσαμε να αναλάβουμε τη συνάντηση της Άνοιξης , αφού οι μαθητές μας θα δίνουν Πανελλαδικές το 2010, συμφωνήσαμε να αναλάβουμε τη διοργάνωση μάλλον της συνάντησης το Δεκέμβριο του 2009. Η συνάντηση της Άνοιξης ορίστηκε μετά από μαραθώνιο προτάσεων το διάστημα 1-7 Mαϊου. Συμφώνησαν επίσης στην πρότασή μας να ενταχθεί το αστικό τοπίο ισότιμα με το φυσικό στις εργασίες του προγράμματος, όπως και για την οργάνωση δημοσιογραφικής ομάδας για κάθε συνάντηση, στο επιτυχημένο πρότυπο των συναντήσεων του Young Masters. Το blog της ομάδας μας άρεσε και η υπέυθυνη ιταλική ομάδα πήρε μια ιδέα για να οργανώσει το blog του προγράμματος.
Σε ερώτηση της ιταλικής πλευράς για την προσφορά των partners, απάντησε ο Γιώργος στα Ιταλικά και έτσι αγνοώ τι ακριβώς είπε!
Ευχαριστημένοι τερματίσαμε τη συνάντηση εργασίας, άλλωστε είχαμε μια ακόμη υποχρέωση, σύμφωνα με το πρόγραμμα των οργανωτών. Στο πολιτιστικό κέντρο μας περίμενε ο Antonio, ο οποίος θα παρουσίαζε σε μαθητές και καθηγητές το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας, όπως αυτό εμφανίζεται σε διαφορετικές εκδοχές, εκδόσεις, παραστάσεις σε όλο τον κόσμο.
Οφείλω να ομολογήσω πως η εργασία του ήταν εξαιρετική, αποτέλεσμα κοπιαστικής δουλειάς χρόνων. Εντούτοις, το ακροατήριο φάνηκε διχασμένο ως προς την τελική αποτίμηση. Κάποιοι εντελώς αποκαμωμένοι κοιμηθηκαν, άλλοι ήταν εμφανώς ευχαριστημένοι και πολλλοί, ιδιαίτερα οι Ιταλοί καθηγητές εξοργισμένοι, γιατί ακούστηκαν όροι, μάλλον ακατάλληλοι σύμφωνα με την εκτίμησή τους για την ηλικία των μαθητών τους.
Τα βήματά μας κουρασμένα και βαριά μας οδήγησαν στο ξενοδοχείο και σε μια προσπάθεια να πάρουμε τα πάνω μας με ένα ποτήρι κρασί.
Δυστυχώς όλη η ομάδα εμφάνιζε συμπτώματα ίωσης ήδη από την προηγούμενη ημέρα. Πρώτος ο Αλέξανδρος και δεύτερος ο Γιώργος με συνεχή βήχα, πυρετό και πονοκέφαλο .
Η υπόλοιπη ομάδα ήταν καλά. Άλλωστε κατά μια δήλωση , " με τα αντισώματα που έχω, δεν πρόκειται να αρρωστήσω ( και έτσι έγινε!)"

Σημείωση: Συμπληρώνω μ' αυτό το post, 100 εγγραφές και αισθάνομαι χαρούμενος. Μια πορεία τριών χρόνων δημιουργική και ευχάριστη, τουλάχιστον για μένα!