7η ημέρα - Τετάρτη

Είμαστε στο τρένο της επιστροφής στη Μαδρίτη και γράφω. Ο Άγγελος διαβάζει τον ταξιδιωτικό οδηγό Μαδρίτης, η Σόνια Κοέλιο, η Χαρούλα εξετάζει κάτι αποδείξεις και η Ελένη λύνει sudoku! Ο Θάνος πιο κάτω παίζει με το κινητό του. Οι άλλοι κοιμούνται καθώς το τρένο μας διασχίζει με ταχύτητα 200 km τη σκοτεινή ύπαιθρο της Αστούριας. Είχαμε ξεκινήσει πολύ πρωί. Αποχαιρετίσαμε με συγκίνηση τους ανθρώπους που σχεδόν μια εβδομάδα ήταν δίπλα μας ικανοποιώντας όλες τις επιθυμίες μας. Οι "γονείς" του Θάνου μας χαιρετούσαν ελληνικά, ο αθεόφοβος κατάφερε να τους μάθει αρκετές λέξεις.
Αφήσαμε το Infiesto πίσω μας, μα σίγουρα οι σκέψεις μας ήταν πολύ διαφορετικές από τις εντυπώσεις της πρώτης ημέρας. Όλοι μας πήραμε κάτι μαζί μας απο αυτόν τον όμορφο τόπο. Και είμαι σίγουρος πως και τα παιδιά μας γυρνούν περισσότερο πλούσια, περισσότερο ώριμα.
Τα γράφω όλα αυτά περιμένοντας το πρώτο φως της μέρας.
............................................................................................................................................................................

Το οποίο μας καλημερίζει φανερώνοντας μια κάτασπρη ύπαιθρο. Το χιόνι που έπεφτε όλη την εβδομάδα στην Ισπανία είχε καλύψει τα πάντα γύρω μας. Βρισκόμαστε βέβαια στον ορεινό όγκο της Leon και κατηφορίζουμε σταθερά προς τη Μαδρίτη.

( Εδώ τελειώνουν οι σημειώσεις μου. Την τελευταία μέρα τρέχαμε αρκετά, η κούραση ήταν έντονη, όπως και τα συμπτώματα της ίωσης που βαθμιαία έκαναν την εμφάνισή τους. Θα συμπληρώσω τις εγγραφές που λείπουν καλώντας τη Μνήμη να μην με απατήσει.)...

..........................................................................................................................................................................

Η Μαδρίτη μας υποδέχθηκε ξανά ηλιόλουστη και πολύβουη. Αργήσαμε αρκετά ώσπου να φτάσουμε στο ξενοδοχείο μας, καθώς η κυκλοφοριακή συμφόρηση ήταν έντονη. Μου θύμισε Θεσσαλονίκη. Μόνο σ' αυτό βέβαια! Γιατί οι άλλες είκόνες που βλέπαμε μέσα από το παράθυρο του ταξί ήταν εντελώς διαφορετικές. Μεγάλοι δρόμοι, φαρδιά πεζοδρόμια, ποδηλατα και καροτσάκια, πράσινο, πολύ πράσινο και εντυπωσιακά μνημειώδη κτίρια που η κάθε ιστορική περίοδος της πολυτάραχης ζωής της της είχε προικοδοτήσει. Και εκείνοι είχαν διατηρήσει...
Είχαμε συζητήσει για το πρόγραμμά μας στη μονοήμερη παραμονή μας στη Μαδρίτη. Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το μουσείο του Πραντο, το Σαντιάγκο Μπερναμπέου και την Πλάθα Μαγιόρ. Ό,τι άλλο βλέπαμε θα ήταν κέρδος. Η θέση του ξενοδοχείου μας βοήθησε αρκετά, καθώς ήταν κοντά σε πολλες ιστορικές τοποθεσίες και σε στάση ΜΕΤΡΟ (Sevillie).
Το Πράντο ήταν μια αποκάλυψη χρωμάτων και συναισθημάτων. Όσο ανίδεος και να' σαι με τη ζωγραφική, εντυπωσιάζεσαι από τα δημιουργήματα αιώνων που έχουν βρει το αποκούμπι τους εκεί. Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Ρούμπενς, Ρέμπραντ, Τισιάνο, Μπρέγκελ, Μπος, μας αιχμαλώτιζαν κάνοντας τους λεπτοδείκτες του χρόνου να ακινητούν, ενώ ο χρόνος κυλούσε καλώντας μας να κάνουμε πιο γρήγορα. Καθώς κινούσαμε να φύγουμε η έκθεση αγαλμάτων της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας απο το Μουσείο της Δρέσδης μας κίνησε την περιέργεια και να τα μάρμαρα που σμίλεψαν ο Φειδίας και άλλοι μεγάλοι γλύπτες της αρχαιότητας μας εντυπωσίαζαν με την καθαρότητα, την απλότητα, τη χάρη, τη ζωντάνια, σαν να κινούνταν μαζί μας στο χώρο.
Το γήπεδο της Ρεάλ ήταν η δεύτερη επίσκεψή μας. Ωραίο γήπεδο ( η ομάδα είναι αχώνευτη!) και ένα μεγάλο μάθημα που μας εξηγεί, γιατί ποτέ ελληνική ομάδα δεν πρόκειται να φτάσει το επίπεδο οργάνωσης και οικονομικής ανάπτυξης των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Μια λέξη για μένα. Ιστορία. Είχες έντονη την αίσθηση της ιστορίας της ομάδας σε όλη τη διαδρομή στο σημερινό γήπεδο. Εμείς την Ιστορία την αξιοποιούμε για να εκβιάζουμε διαιτητικές αποφάσεις ή χαριστικές κινήσεις της πολιτείας. Εκείνοι ( εντάξει η Ρεάλ έχει την εύνοια της διαιτησίας) για να δημιουργούν ένα club με μέλη σε ολόκληρο τον κόσμο. Που γεμίζει το γήπεδο για να απολαύσει και όχι για να αιματοκυλήσει.
Είχε βραδιάσει και η στολισμένη Μαδρίτη αποτέλεσε το ντεκόρ της επιστροφής μας στο ξενοδοχείο. Φυσικά με το METRO. Ήταν μια καλή ευκαιρία να μάθουν οι μαθητές μας να κινούνται με ένα όχι και τόσο εύκολο στη χρήση του πολύπλοκο δίκτυο μετρό, όπως αυτό της Μαδρίτης.


Ο απολογισμός αυτών των ημερών έγινε στο ατμοσφαιρικό υπόγειο παρακείμενου στην Plaja Mayor εστιατορίου. Εκεί, κάτω από το φως των κεριών, με τις απώλειες Χαρούλας και Ελένης ( η ίωση έδειξε τα δόντια της!) αναρωτηθήκαμε: Τελικά πώς θα αποτιμήσουμε όσα κάναμε;
Οι απαντήσεις, αν και διαφορετικές συμφωνούσαν στην αξία της εμπειρίας, στην αξία του πλούτου των βιωμάτων που όλοι μας αποκτήσαμε. Το πρόγραμμα συνδέεται με τα φυσικά τοπία ( landscapes) των περιοχών από τα τις οποίες προέχονται τα συμμετέχοντα σχολεία. Και πράγματι η πρώτη συναντηση μας έδωσε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε όχι μόνο τη φυσική ομορφιά, αλλά και τις ανθρώπινες δράσεις που αναπτύχθηκαν σ' αυτή. Την κουλτούρα, τον πολιτισμό τους. Εμείς ως περιβαλλοντική ομάδα θέσαμε ακόμη ένα στόχο: Να συγκρίνουμε τις εμπειρίες μας από την Asturia με την καθημερινότητά μας στην Πολίχνη λαμβάνοντας υπόψη το κριτήριο της βιωσιμότητας. Οι συγκρίσεις που ήδη έγιναν, οι σκέψεις, τα ερωτήματα, οι εκτιμήσεις, θα αποτελέσουν γόνιμο υλικό όχι μόνο για τη συνέχεια του Comenius, αλλά και για την υλοποίηση των άλλων μας προγραμμάτων.
Συζητήσαμε επίσης για την αξιολόγηση προσαρμογής και επικοινωνίας μαθητών και εκπαιδευτικών. Καλή σε γενικές γραμμές με ιδιαίτερη αναφορά στο Θάνο, που εξέπληξε με την προσαρμοστικότητά του, αλλά και γενικά σε όλα τα παιδιά που πραγματικά ήταν υπέροχα.
Την επόμενη μέρα, αφού θα επισκεπτόμασταν γρήγορα το Βασιλικό παλάτι, τους υπέροχους κήπους του Retiro και μεγάλα καταστήματα του κέντρου, θα παίρναμε το δρόμο της επιστροφής. Εκείνη τη στιγμή πάντως καθώς κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο αισθανόμασταν πως η συλλογική μας προσπάθεια που τώρα τελείωνε θα έμενε βαθιά χαραγμένη χαρμόσυνα μέσα μας.


Υ.Γ:
Συμμετείχαν:
Όλη η Περιβαλλοντική ομάδα του 2ου Γενικού Λυκείου Πολίχνης στην υλοποίηση των δραστηριοτήτων που παρουσιάστηκαν στην Ισπανία
O Άγγελος (ο Διευθυντής), ο Γιώργος (ο Ιταλομαθής), η Χαρούλα ( η ευπροσήγορη), η Ελένη ( η επίμονη), ο Αλέξης ( ο ψηλός), ο Θάνος ( ο προσαρμοστικός), η Άννα ( η στοχαστική), η Σόνια ( τα αντισώματα) και ο γράφων ( ο αποτυπώνων)