20.3.09

Η φύτευση

Έφτασε τελική η ημέρα που από τη θεωρία θα περνούσαμε στην πράξη. Την Τετάρτη 18/3/2009 η ομάδα μας σε συνεργασία με το Δήμο Πολίχνης, το ΕΘΙΑΓΕ και το ΚΠΕ Ελευθερίου Κορδελιού άρχισε τη διαμόρφωση του κήπου στο πρώην στρατόπεδο Καρατάσιου με τη φύτευση 200 περίπου φυτών στον κεντρικό υπερυψωμένο κύκλο του. Ο καιρός ήταν καλός ( αν και μας τα χάλασε προς το τέλος με αέρα και πτώση της θερμοκρασίας) και το ηθικό μας ακμαίο. Αφού λοιπόν μας εξήγησαν τη διαδικασία μεταφέραμε τα φυτά, βοηθήσαμε στη στερέωση του γεωυφάσματος ( απαραίτητο όπως μας είπαν για τα αγριόχορτα που αλλιώς θα έπνιγαν τα φυτά μας) και αρχίσαμε να σκάβουμε τρύπες στις τομές που κάναμε στο γεωύφασμα, τοποθετώντας μέσα τα φυτά.


Δεν ήταν εύκολη διαδικασία καθώς και τα κατάλληλα εργαλεία δεν είχαμε ( ο Δήμος είχε φέρει κυρίως φτυάρια μεγάλα και τσάπες, ενω χρειαζόμασταν μικρά φτυαράκια). Εμείς όμως έστω και έτσι και με τα λίγα φτυαράκια που είχαμε φέρει φυτέψαμε σε κυκλική φορά τα φυτά, τα ποτίσαμε με κουβάδες που γεμίζαμε από την υδροφόρο του Δήμου και τυλιγόμασταν στα μπουφάν μας, καθώς ένας ψυχρός αέρας είχε αρχίσει να γίνεται ενοχλητικός.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μαθητές και καθηγητές ανέλαβαν να ενημερώσουν όσα Μέσα ενημέρωσης είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμά μας. Όσο σημαντικό είναι να ολοκληρωθεί ο εκπαιδευτικός μας κήπος, άλλο τόσο σημαντικό είναι να ενημερωθεί η τοπική κοινωνία για την προσπάθειά μας, για τους στόχους της και να την αγκαλιάσει προβάλλοντας έμπρακτα ένα άλλο όραμα για τη ζωή μας στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Τακτοποιήσαμε το χώρο, ευχαριστήσαμε τους συνεργάτες μας και αποχωρήσαμε ικανοποιημένοι, καθώς είδαμε ένα δικό μας σχεδιο να παίρνει σάρκα και οστά με τις δικές μας δυνάμεις. Αν καταφέρουμε σ' αυτό το μικρής κλιμάκας έργο να πετύχουμε τους στόχους μας, πιστεύετε πως υπάρχει για μας κάτι ακατόρθωτο πια;

Η συνέχεια της μέρας έφερε εκπροσώπους της ομάδας μας σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι Europe1, στην οποία πραγματικά έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, προβάλλοντας ιδανικά τόσο το σχολείο μας, όσο και τις μεγάλες δυνατότητες που έχει η δημόσια εκπαίδευση, όταν δημιουργούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις.

15.3.09

Μαθητικός τύπος

Με την ευκαιρία της έκδοσης του 12ου φύλλου της εφημερίδας του σχολείου μας, την οποία εκδίδουμε για έβδομη χρονιά, πήραμε μέρος την Τετάρτη 11 Μαρτίου σε συνάντηση που οργάνωσε η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης στη Στέγη Γραμμάτων και τεχνών του Δήμου Νεάπολης, με θέμα τα μαθητικά έντυπα με τις ποικίλες μορφές τους, αφίσα , εφημερίδα, βιβλία και περιοδικά.
Η συμμετοχή ήταν μικρή έως απογοητευτική. Περίμενα να υπάρχουν πολλές μαθητικές ομάδες αλλά ήταν λιγοστές και μάλιστα μόνο δύο εφημερίδες, η δική μας και η πρωτοεκδιδόμενη ΓΑΙΑ με συμμετοχή όμως διαφορετικών σχολείων και κατεύθυνση στην εγκυκλοπαιδική ενημέρωση σε περιβαλλοντικά θέματα. Ακολούθησαν οι εισηγήσεις με πρώτη την παρουσίαση του συναδέλφου Άρη Μπιτσιώρη της εμπειρίας του στο 1ο Γυμνάσιο Ελευθερίου Κορδελιού. Αναφέρθηκε στην πλούσια εκδοτική προσπάθεια του σχολέιου του, επισημαίνοντας πόσο σημαντικός έιναι ο γραπτός λόγος στην εποχή της εικόνας, σ' αυτό που μένει και μπορεί να αναζητηθεί.
Ο δημοσιογράφος Χ. Μάτης, του Αθηναϊκού -Μακεδονικού Πρακτορείου ειδήσεων μίλησε για τη διαφορά των δικού του χρόνων από τα σημερινά, για το πόσο πλούσια είναι η σχολική ζωή, πόσο ωραίο να μπορεί να βλέπει κανείς τυπωμένο το όνομά του. Ειδικά, σε μια εποχή στην οποία εμφανίζεται μείωση στην κυκλοφορία των εφημερίδων, είναι πολύ γόνιμα τα μαθητικά φύλλα και η άσκηση σ' αυτά συγγραφέων και αναγνωστών. Εντύπωση έκανε η άποψή του πως η ενασχόληση με το μαθητικό τύπο αποτελεί και προπομπό πολιτικής καριέρας!

Μίλησε η εκπρόσωπός μας, η Αιμιλία, η οποία αναφέρθηκε συνοπτικά στην εφημερίδα μας και στη δική της εμπειρία. Με υπερηφάνεια τόνισε πως η εκδοτική μας προσπάθεια μετράει ήδη επτά χρόνια ζωής με αρκετά από πρώτα μέλη της να είναι τώρα επιστήμονες, επαγγελματίες, φοιτητές και μάλιστα κάποιοι απο αυτους γράφουν ακόμη σ' αυτή.
Στη συνέχεια ο Αντώνης Κατάβελος, γραφίστας του ΕΠΑΛ Νεάπολης έκανε μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση με έμφαση στην τέχνη της γραφιστικής, της αφίσας, της διαφήμισης.
Αν και η εκδήλωση δεν είχε τελειώσει, έπρεπε να αποχωρήσουμε λόχω χρόνου και φόρτου υποχρεώσεων μαθητών και συνοδών καθηγητών.

13.3.09

Όμορφη Θεσσαλονίκη...

Είμαι ζηλιάρης, το παραδέχομαι. Και μάλιστα φθονερός, ζηλόφθονος. Δεν μπορώ πια να το αρνηθώ. Ζώντας σε μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη, μια πόλη όνειρο και εφιάλτης συνάμα, αδυνατώ να συγκρατήσω τα αισθήματά μου διαβάζοντας ειδήσεις σαν αυτή.

...Η ομάδα του Ρίτσαρντ Ρότζερς αποκάλυψε χθες ότι η μεγαλύτερή της πρόκληση αφορά την τεράστια πολιτιστική ποικιλία των συνοικιών του Παρισιού, αλλά και τη γεφύρωση του ψυχολογικού χάσματος, που χωρίζει το κέντρο από τα προάστια. «Δεν γνωρίζω άλλες πόλεις, όπου η καρδιά βρίσκεται τόσο απομονωμένη από τα άκρα», λέει χαρακτηριστικά ο λόρδος Ρότζερς. Το σχέδιο της ομάδας του αφορά την κάλυψη των σιδηροδρομικών γραμμών, που «διαιρούν» σήμερα το Παρίσι από τα προάστιά του, δημιουργώντας από πάνω τους ευρύ δίκτυο πάρκων και χώρων πρασίνου.Η πρόταση Ρότζερς αφορά επίσης την παρέμβαση του κράτους, με στόχο τη ριζική ανανέωση προβληματικών περιοχών, όπως το Κλισί-σου-Μπουά, τόπο των αιματηρών ταραχών του 2005. Η ανανέωση αυτή θα οδηγήσει σε πραγματική πολιτιστική μίξη δίνοντας τέλος στη σημερινή κατάσταση γκετοποίησης συγκεκριμένων εθνικών και θρησκευτικών ομάδων, μέσω της δημιουργίας νέων υπερσύγχρονων μεταφορικών υποδομών προς το κέντρο του Παρισιού και τη μείωση της γραφειοκρατίας, που πλήττει την τοπική αυτοδιοίκηση..."

Και θα μου πείτε. Ποιό είναι το τόσο σημαντικό που περικλείουν τα παραπάνω γραφόμενα; Και ευθέως θα απαντήσω. Το σχέδιο, τό όραμα, η αναγνώριση μιας ατελούς πραγματικότητας, η προσπάθεια να αλλάξει, η αντίδραση, ο λόγος της τοπικής κοινωνίας, η γνώση και η έμπνευση αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων. Η δύναμη να μεταμορφώνεις και να αλλάζεις προς το ποιοτικότερο τη ζωή σου.Τι απο όλα αυτά να αναζητήσω στα εν Θεσσαλονίκη βιώματά μου;

Το κυκλοφοριακό που χρόνο το χρόνο γίνεται και περισσότερο εφιαλτικό; Την έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων δημόσιων χώρων που χρόνο το χρόνο μεγαλώνει παρά μειώνεται;Την αποξένωση και την αδιαφορία που χρόνο το χρόνο μεγενθύνεται, απομακρύνοντάς μας και βαθαίνοντας τα χάσματα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά, θρησκευτικά που δήθεν μας χωρίζουν;

Την αθλιότητα του σήμερα θα τη συναντήσεις στην κατάληψη των πεζοδρομίων και των πλατειών από μηχανές και καταστήματα, τη βάναυση προσβολή κάθε αισθητικής σε αναγειρόμενα κτίρια σαν το Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, σχεδιασμένο όπως και η αθλιότατη παρέμβαση στα πέριξ του Λευκού Πύργου, όχι φυσικά από κάποιον μεγάλο και εμπνευσμένο αρχιτέκτονα ( η φωτισμένη πατρίδα μας δεν έχει ανάγκη τα εξ Εσπερίας φώτα), αλλά από τις παγκοσμίως αναγνωρισμένες για τις ικανότητές τους τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Είναι μετά να μην αγανακτώ διαβάζοντας όσα μέλλονται να συμβούν στο Παρίσι; Στό γνωστό προβληματικό,άσχημο και ακαλαίσθητο Παρίσι;

12.3.09

Το χάσμα των γενεών στη διαφήμιση



Πολύ καλή διαφήμιση η οποία αξιοποίεί το χάσμα των γενεών, εστιάζοντας όμως στην τεχνολογική υστέρηση των μεγαλυτέρων. "Παίζει" και με τα εφηβικά προβλήματα και την ειλικρινή προσπάθεια του γονιού να βρεθεί κοντά σε ένα παιδί που νιώθει πως χάνει καθώς μεγαλώνει και απομακρύνεται από κοντά του. Με χάρη και ευαισθησία λυτρώνει το θεατή με το αμίμητο " στη μάνα σου το'πες;", κάνοντας και μια έμμεση αναφορά στις σχέσεις των σημερινών ζευγαριών.
Είναι μια καλή άσκηση για δοκιμές, όπως οι ακόλουθες:

Πράσινη ανάπτυξη: Στο μανάβη σου το'πες;

Εθνικός διάλογος για την Παιδεία: Στην Ένωση κωφών το'πες;

Επιμόρφωση εκπαιδευτικών: Στο 11880 το'πες;

Αποχαρακτηρισμοί δασικών εκτάσεων : Στον Άνθιμο το'πες;

Πράσινο στη Θεσσαλονίκη: Το άλλο με τον Τοτό το'πες;

11.3.09

Κατανάλωση

«Υπάρχει μια ολόκληρη διανοητική παράδοση, τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς, που δαιμονοποιεί πάντα την κατανάλωση, χαρακτηρίζοντάς την αποκλειστικά με αρνητικό τρόπο. Η παράδοση του καθολικισμού την κατηγορεί ότι απομακρύνει τους ανθρώπους από την πίστη και από την Εκκλησία. Για την αριστερά αντιπροσωπεύει την παντοδυναμία του χρήματος, την ιδιωτικοποίηση της ζωής και την άρνηση της πολιτικής στράτευσης. Υπάρχουν έπειτα και εκείνοι που αποδίδουν στον καταναλωτισμό την ευθύνη για τον κυρίαρχο κομφορμισμό και τη μαζοποίηση, χωρίς να ξεχνάμε και τους άλλους που τον κατηγορούν ότι είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς φορείς του σύγχρονου μηδενισμού. Η καταναλωτική κοινωνία, όμως, μας έβγαλε οριστικά από τον 19ο αιώνα και έπαιξε ένα βασικό ρόλο στη διαδικασία εκδημοκρατισμού της κοινωνίας.
Υπήρξε ένας φορέας αυτονόμησης της ύπαρξης. Πίσω από τον μαζικό καταναλωτισμό υπάρχει το γεγονός ότι τα πρόσωπα γίνονται άτομα προικισμένα με μια μεγάλη αυτονομία σε σχέση με τους θεσμούς και τις κοινωνικές ομάδες. Δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να σκεφτούμε τον γαλλικό Μάη του '68, την απελευθέρωση των ηθών, το φεμινιστικό κίνημα και τη σεξουαλική απελευθέρωση χωρίς να λογαριάσουμε τον ηδονισμό που εμφανίστηκε μαζί με τον καταναλωτισμό».
Με δυο λόγια, δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς κατανάλωση. Και αντίστροφα, όποιος προτείνει μια σπαρτιατική κοινωνία, στην πραγματικότητα δεν θέλει μια κοινωνία βασιζόμενη στα ατομικά δικαιώματα και στην ελεύθερη επιλογή των πολιτών. Το αληθινό πρόβλημα, σύμφωνα πάντα με τον Λιποβετσκί, δεν είναι η υπερβολή στην κατανάλωση αλλά ο αυξανόμενος αριθμός εκείνων που αποκλείονται από αυτήν. «Σήμερα στη Δύση υπάρχουν νέες ζώνες φτώχειας απολύτως ανησυχητικές. Και σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τον καταναλωτισμό, όποιος αποκλείεται από αυτόν είναι σαν να μην υπάρχει».
Δεν θα διαφωνούσα με το Γάλλο φιλόσοφο Ζιλ Λιποβέτσκι στο βιβλίο του οποίου αναφέρονται οι παραπάνω γραμμές, και ποιός είμαι για να το πράξω άλλωστε; Θα θέσω όμως κάποιους προβληματισμούς:
Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο με τα οικολογικά προβλήματα του πλανήτη να διογκώνονται, προκαλώντας βάσιμες ανησυχίες για την ισορροπία των ευαίσθητων οικοσυστημάτων του, το αληθινό πρόβλημα είναι μόνο ο αποκλεισμός από την κατανάλωση; Όσο και να θέλεις να υιοθετήσεις την άποψή του πως η σπαρτιατική κοινωνία βασίζεται στον περιορισμό των ατομικών διακιωμάτων και της ελεύθερης επιλογής, η λιτότητα και η μείωση, η έμφαση στο συλλογικό και όχι στο ατομικό ως αποδεκτές από όλους αξίες οδηγούν ως μονόδρομο σε μια ανελεύθερη κοινωνία; Και μόνο η αποδοχή του μοντέλου της ικανοποίησης των ατομικών μας αναγκών μέσα από τις καταναλωτικές μας επιλογές προβάλλεται ως η μόνη διέξοδος;
Η πραγματικοτητα μιας βιώσιμης κοινωνίας στηριγμένη στις αξίες της δικαιοσύνης, της ισότητας, της πρόληψης και πρόβλεψης, ώστε ο σεβασμός ανθρώπου και φύσης να αποτελεί τη μόνη καθημερινή αλήθεια, πρέπει απαραίτητα να συνδέεται με το όραμα μιας κοινωνίας που καταναλώνει για να προβάλλει την ελευθερία της μέσα απ' αυτή;
Έχω την αίσθηση τελικά πως μιλάμε όχι για τις αξίες, γιατί ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει επίσης πως οι άνθρωποι θα οδηγηθούν στην υιοθέτηση άλλων αξιών, μιλάμε κυρίως για την επιλογή του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης. Πίσω από τα λόγια του συγγραφέα αντιλαμβάνομαι την αδυναμία να αποδεχθεί μια άλλη οικονομική πραγματικότητα, προσαρμοσμένη στις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου με σεβασμό των φυσικών πόρων και της βιοποικιλότητας του πλανήτη.
Τελικά τι αξία έχει η απόδοση των δικαιωμάτων του καταναλωτή σε όλους του ανθρώπους της γης, αν στο μεταξύ έχουμε καταστρέψει μάλλον ανεπανόρθωτα τη γη, τον αέρα και το νερό, τα φυτά και τα ζώα που όλα μαζί αποτελούν μάλλον το μακρινό για κάποιους υπόβαθρο της εικόνας στην οποία επιθυμούν να ενταχθούν;
«Αν κάποτε βγούμε από αυτό το σύστημα αυτό θα συμβεί χάρη σε μια ριζική πολιτισμική στροφή, σε μιαν αλλαγή αξιών. Ο καταναλωτικός ηδονισμός θα χάσει την πρωταρχική του θέση. Τις αξίες τις δημιουργούν οι άνθρωποι. Και καθώς το τωρινό σύστημα, μολονότι ικανοποιεί πολλές επιθυμίες, δεν μας ικανοποιεί πλήρως, θα έρθει η μέρα που οι άνθρωποι θα επινοήσουν κάτι άλλο. Στο παρελθόν εξάλλου διάφοροι πολιτισμοί έζησαν με βάση αξίες πολύ διαφορετικές από εκείνες της ξέφρενης κατανάλωσης»
θα συμφωνούσα ανεπιφύλακτα με τις τελευταίες αυτές γραμμές του άρθρου, αν πραγματικά ένιωθα πως δεν έχουμε φτάσει σε ένα σημείο καμπή για την ίδια τη ζωή πλέον στον πλανήτη μας, χωρίς το διαθέσιμο χρόνο να περιμένουμε τη μέρα που μας αναφέρει ο συγγραφέας.

9.3.09

Αντωνυμίες

Αναζητώντας τρόπους για μια περισσότερο αποτελεσματική διδασκαλία, με συναίσθημα και χάρη, με παιχνίδι και χαρά, δεν μπόρεσα να μην σκεφθώ, βλέποντας το βίντεο που ακολουθεί, την επίδραση που θα είχε στους μαθητές μου μια απόπειρα προσέγγισης των αντωνυμιών με κιθάρα! Εντάξει χωρίς τη δική μου άμουση φωνή!

Μύθοι

Στην ιστορία της ανθρώπινης σκέψης το μεγαλύτερο βήμα που έγινε ποτέ ήταν το πέρασμα από το μύθο, τη μυθολογική εξήγηση και ερμηνεία του κόσμου στην ορθολογική, αιτιοκρατική προσέγγιση, βήμα που φιλοξένησαν τα χώματα της Ιωνίας μέσα από το Ζήνωνα, τον Ηράκλειτο, τον Ξενοφάνη και άλλους τους προσωκρατικούς λεγόμενους φιλοσόφους.
Ο ορθός λόγος, κατάκτηση του ανθρώπινου πνεύματος και προσφορά του ελληνικού πολιτισμού στον κόσμο τιμάται καθημερινά από τους συνεχιστές, κληρονόμους με ποικίλους τρόπους, μέσα από τους οποίους μορφώνεται ουσιαστικά μια νέα μυθολογία.
( Ακολουθεί μια μη αναλυτική και ταξινομημένη καταγραφή αστικών, πολιτικών, αθλητικών μύθων των ορθολογιστών του 21ου αιώνα)
1. Ο λαός έχει ένα άλάνθαστο λριτήριο στην εκλογή των πολιτικών του ταγών
( Ναι, γι' αυτό ο Κανένας έχει την τιμητική του σε όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων χρόνων. Ο λαϊκισμός φυσικά που αποπνέει αυτός μύθος δεν είναι ο μοναδικός...)
2. Χαρίζουμε τη νίκη στο θαυμάσιο λαό μας, που χωρίς αυτόν δεν θα την κατακτούσαμε
(Ο λαϊκισμός των αθλητικών παραγόντων που το μόνο που επιθυμούν είναι η αξιοποίηση για δικό τους οικονομικό ή πολιτικό ώφελος της μάζας των ανώριμων οπαδών της ομάδας τους. Η αλήθεια είναι πως κανένας λαός δεν μπορεί να σου δώσει τη νίκη, αν δεν την αξίζεις ή δεν σου την προσφέροουν τα λειτουργούντα κυκλώματα)
3. Η εκπαίδευση δεν χρειάζεται χρήματα. Αυτό που θέλει έιναι σωστή διαχείρηση και αξιολόγηση του υπάρχοντος δυναμικού
(Αναπαραγόμενο από πολλούς έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την πραγματικότητα εκπαιδευτικών συστημάτων σε όλο τον κόσμο. Σε συστήματα που οργανώθηκαν με κυρίαρχη την αντίληψη πως η καλύτερη επένδυση είναι η επένδυση στην παιδεία και στον πολιτισμό. Εδώ εξακολουθούμε να θεωρούμε ως αναπτυξιακή πολιτική τη δημιουργία δρόμων, οικισμών και τις επιδοτήσεις στον αγροτικό τομέα χωρίς αντίκρυσμα)
4. Όλα μπορούμε να τα μειώσουμε εκτός από τα εξοπλιστικά μας προγράμματα, τις εθνικές αμυντικές μας δαπάνες, το υπερτροφικό στρατιωτικό δυναμικό. Γιατί όπως ξέρετε όλοι επιβουλεύονται την πανάρχαια γη των προγόνων μας
( Φυσικά, δεν μπορεί να τεθεί σε αμφισβήτηση το δικάιωμα των μεσαζόντων, των προμηθευτών, των όσων εμπλέκονται με τις μιζες αγοράς των οπλικών συστημάτων σε ένα καλύτερο μέλλον. Και από την άλλη είναι σε όλους γνωστός ο αναπτυξιακός ρόλος των στρατοπέδων σε κάθε τοπική κοινωνία και των στελεχών του στρατεύματος. Άλλωστε γι' αυτό το λόγο τους συνταξιοδοτούμε σε μικρή ηλικία, για να συνεχίσουν να προσφέρουν με το αζημίωτο τις υπηρεσίες τους και σε άλλους τομείς)
5. Οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές, οι εφοριακοί, οι γιατροί, οι αστυνομικοί είναι άχρηστοι, κλέφτες....και ό,τι άλλο θέλετε
( Ενώ όλοι οι υπόλοιποι είναι πάναγνοι και έντιμοι, ξυπνούν καθημερινά με το καλό της πατρίδας και του έθνους στη σκέψη τους)
6. Οι καινοτόμες δράσεις αποτελούν ό,τι πιο προωθημένο έχει να προσφέρει το σημερινό σχολείο
( Γι' αυτό και τις περιθωριοποιούμε βάζοντας πολλαπλά εμπόδια και αναπαράγοντας ένα μοντέλο για τη γνώση αναντίστοιχο με τις ανάγκες της εποχής. Χωρίς βιβλιοθήκες, χωρίς επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, χωρίς πραγματική εισαγωγη των Νέων τεχνολογιών στην καθημερινή διδακτική πράξη)
Σταματώ εδώ, όχι γιατί εξαντλήθηκαν οι μύθοι, αλλά για να περιμένω και τη δική σας άποψη περί μύθων και αλήθειας.

8.3.09

Πρωτάθλημα 2009

Η τραγική εμφάνιση της Λάρισας που αποτυπώθηκε σε μια δίκαιη βαριά ήττα μπορεί να μας λύπησε δημιουργώντας ανησυχία για την εξέλιξη της προσπάθειας να περάσει στα play-off, δεν μας οδήγησε όμως σε κυνήγι μάγων και μαγισσών στο οποίο επιδίδονται με ιδιαίτερη ένταση ομάδες, πρόσωπα και Μέσα ενημέρωσης τον τελευταίο καιρό.
Και εξηγούμαι:

Θεωρώ τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στο γήπεδο της Τούμπας σε έναν αγώνα, ένα παιχνίδι ποδοσφαιρικό, αποτέλεσμα των άοκνων προσπαθειών παραγόντων και των δύο ομάδων και των οπαδικών τους εντύπων.Δηλώσεις, σχόλια, παρατηρήσεις, ξύλινοι, επιθετικοί τίτλοι εφημερίδων έρχονται να ενισχύσουν το ήδη υπάρχον τυφλό μίσος, έχθρα των οπαδών, όχι φιλάθλων, των δύο ομάδων. Διαβάστε επι του προκειμένου σχόλια των οπαδών σε διαδικτυακά site και θα επιβεβαιώσετε όχι μόνο όσα ήδη ανέφερα αλλά και την κυρίαρχη ανοησία, ηλιθιότητα, έλλειψη παιδείας των συγγραφέων τους.
Θεωρώ επίσης την προσπάθεια παράγοντα του διεκδικητή της εισόδου στα paly-off Άρη να ωρύεται μονίμως για τις διαιτητικές αποφάσεις με ανόητες, ειρωνικές, σαρκαστικές δηλωτικές του ήθους του συγγραφέα τους δηλώσεις, ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο κάποιοι νομίζουν πως πρέπει να λειτουργούν. Σαν να βρίσκονται ακόμη στις ένδοξες εποχές των περιστρόφων, των αγώνων που δεν τελειώνουν, αν δεν νικήσει ο εκλεκτός, των κανιβαλισμών και των ποικίλων εκρόπων. Σε έναν αγώνα στον οποίο ο Άρης ηττήθηκε καθαρά με 4-0 για μια ακόμη φορά κραυγάζει για διαιτητικά λάθη που ποτέ δεν έγιναν. Συνηθισμένη τακτική στα τελευταία παιχνίδια, ακόμη και σ' αυτά στα οποία σκανδαλωδώς ευνοήθηκε από τη διαιτησία ( Λάρισα, Θρασύβουλος)
Δυστυχώς αυτή είναι η ποδοσφαιρική Ελλάδα του 2009. Έτη φωτός πίσω από την αθλητική Ευρώπη και όχι μόνο!

6.3.09

Κλειστή ζώνη

Μια παρουσίαση της πραγματικότητας χιλιάδων παιδιών της Παλαιστίνης. Και της δικής μας αδιαφορίας.



2.3.09

Στην πορεία για τον...κήπο

Γνωρίζετε από παλιότερα σημειώματα την προσπάθειά μας να οργανώσουμε έναν κήπο μέσα στο χώρο του πρώην στρατοπέδου Καρατάσιου. Χώρος ο οποίος διεκδικείται από διάφορους φορείς με τελευταία εξέλιξη την πρόθεση της Πολυτεχνικής Σχολής να υλοποιήσει ένα φιλόδοξο master plan μετεγκατάστασης της Σχολής στο Καρατάσιου. Πλουσιοπάροχο και πολύφερνο με μια μικρή λεπτομέρεια: Δόμηση για μια ακόμη φορά σε έναν από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους της πόλης μας.

Το δικό μας master plan δημιουργίας του κήπου δεν υπόσχεται οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, δεν προσφέρει θέσεις στάθμευσης στον πολυάριθμο στόλο των κυκλοφορούντων οχημάτων στην πόλη μας, δεν δημιουργεί οικιστική ζώνη μέσα σε πάρκο για έχοντες και κατέχοντες. Εμείς θεωρούμε πως ο χώρος αυτός πρέπει να μείνει ελεύθερος για όλους τους πολίτες της πόλης, αποδίδοντας αξία στον αέρα, τη γη, το νερό που αιώνες εξακολουθεί να κυλά διασχίζοντάς τον.
Η προσπάθειά μας πέρασε από διάφορα στάδια μέχρι να αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. Σας θυμίζω: Τις συζητήσεις, την απόφαση της ομάδας μας, τις επισκέψεις μέσα στο στρατόπεδο, το αίτημα για παραχώρηση χώρου, την αποδοχή του, τη συνεργασία με το ΕΘΙΑΓΕ και το ΚΠΕ Ελευθερίου-Κορδελιού, τη δημιουργία ερωτηματολογίου, τον πρώτο σχεδιασμό, το τελικό σχέδιο με τις επισημάνσεις της συνεργάτιδάς μας στο ΕΘΙΑΓΕ και τις συνεχείς οχλήσεις προς το Δήμο για να υλοποιηθούν τεχνικές εργασίες απαραίτητες, πριν εντάξουμε τα παιδιά στο υλικοτεχνικό κομμάτι δημιουργίας του κήπου μας.
Υπενθυμίζω επίσης πως όταν πάρει ο χώρος μια μορφή που να πλησιάζει όσο γίνεται στο αρχικό μας σχέδιο υπάρχει και το παιδαγωγικό κομμάτι του σχεδιασμού. Στον κήπο μας θα υπάρχουν κύκλοι διατεταγμένοι σε όλη την έκτασή του στους οποίους η ομάδα μας θα οργανώνει μικρά προγράμματα για μαθητές του Δημοτικού σχολείου αλλά και ενηλίκους με περιβαλλοντικό περιεχόμενο.
Βέβαια, όσα προηγήθηκαν εντάσσονται, πρέπει να το τονίσω, στη συλλογική προσπάθεια που γίνεται και με τη Κίνηση πολιτών του Δήμου για την απόδοση του στρατοπέδου στους πολίτες και όχι στους εργολάβους.

Την προηγούμενη εβδομάδα βρεθήκαμε στο χώρο, συνεργαστήκαμε με τους υπευθυνους του ΕΘΙΑΓΕ ( επισήμανση: η αρχιτέκτονας κήπων με την οποία συνεργαζόμασταν, η Μαρίνα απολύθηκε, αφού τελείωσε το ευρωπαϊκό πρόγραμμα με το οποίο εργαζότανε. Ήταν όμως μαζί μας στη συνάντηση και την ευχαριστούμε γι' αυτό) και αποφασίσαμε τα επόμενα βήματα.
1. Διευθέτηση από τη Διεύθυνση Πρασίνου του κεντρικού κύκλου με μείωση του κύκλου και όγκου χώματος
2. Τοποθέτηση του γεωυφάσματος και των πρώτων 100 φυτών από τα παιδιά με τη βοήθεια του ΕΘΙΑΓΕ
3. Δημιουργία των υπολοίπων κύκλων
4. Τακτοποίηση με φρέζα του χώματος σε όλο τον κήπο
5. Τοποθέτηση επεξηγηματικών πινακίδων