Συναντηθήκαμε στις 14.00 μ.μ στο αεροδρόμιο και μετά τα τις τυπικές διαδικασίες αφήσαμε πίσω μας τη Θεσσαλονίκη με τα φιλόξενα φτερά της Malev στις 16.00 μ.μ.Πτήση με λίγες αναταράξεις, συζητήσεις, ανάγνωση εφημερίδων και ατυχώς αλατισμένα κρακεράκια καθώς από κάτω μας απλώνονταν πεδιάδες, ποταμοί, λίμνες χωριά και πόλεις. Το ταξίδι διήρκεσε μιάμιση ώρα και ξεκούραστοι αναπνεύσαμε τον ανοιξιάτικο αέρα της Βουδαπέστης.( Η Δέσποινα, η Κατερίνα, η Βάσια και η Αθανασία συνέχιζαν μαζί με εμάς την περιπέτεια του Comenius παίρνοντας τη σκυτάλη από όσους συμμετείχαν στην πρώτη συνάντηση στο Infiesto.)
Εκεί μας περίμενε το minibus το οποίοι θα μετέφερε εμάς και τους Ισπανούς στην Οραντέα. Η ομάδα των Ισπανών είχε φτάσει μία ώρα νωρίτερα με απώλειες. Η Marisa είχε την ατυχία να χαθεί η βαλίτσα της στο δαίδαλο των αεροδρομίων και θα περίμενε να την παραλάβει τις επόμενες ημέρες. Χαιρετηθήκαμε με εγκαρδιότητα και ξεκινήσαμε. Το ταξίδι δε θα ήταν μεγάλο, καθώς η Οραντέα ήταν τρεις ώρες μακριά, 2ο χιλιόμετρα αποό τα σύνορα της Ουγγαρίας. Οι δρόμοι όμως ήταν στενοί και η κίνηση κυρίως φορτηγών μεγάλη.Απο τα παράθυρα του μικρού λεωφορείου, στριμωγμένοι
κάπως παρατηρουσαμε ατέλειωτες πεδιάδες με το πράσινο και το κίτρινο ( σινάπι) να κυριαρχούν.Ο Γιώργος Κ. παρατήρησε με την οξυδέρκεια που τον διακρίνει τις λίγες βροχοπτώσεις που είχαν πέσει ως τότε, καθώς τα στάχυα ήταν αρκετά χαμηλά για το βαθμό της ωρίμανσής τους. Μικρή στάση σε βενζινάδικο, στο οποίο δέχονταν και ευρώ με το ηλιοβασίλεμα να βάφει σε κόκκινους τόνους τη μέρα που έφευγε και σε λίγο με το σκοτάδι να σκίζεται απο τα φώτα των δρόμων της Οραντέα φτάσαμε έξω από το έρημο σχολείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου