Οι ιαματικές πηγές αποτελούν έναν σημαντικό φυσικό πόρο για την επαρχία Bihor στην οποία ανήκουν τα φημισμένα λουτρά του Baile Felix. Η επίσκεψή μας σ' αυτές μας έδωσε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε και να καταγράψουμε ενδιαφέροντα στοιχεία και εικόνες. Κάποια μέλη της ομάδας απέκτησαν άμεση βιωματική επαφή με το θερμό ιαματικό νερό, ενώ όλοι οι υπόλοιποι ήρθαν σε επαφή με μια αγαπημένη συνήθεια όχι μόνο των Ρουμάνων αλλά και των Κεντροευρωπαίων επισκεπτών που πλημμύρισαν την Κυριακή το θέρετρο αυτό.
Ο χώρος στην αφετηρία του ήταν γεμάτος από υπαίθρους πάγκους που πωλούσαν τα ...πάντα. Προχωρώντας , εμφανίσθηκαν οι επιβλητικές με δυτικές επιρροές ως προς την αρχιτεκτονική τους μορφή, ξύλινες ορθόδοξες εκκλησίες γεμάτες από κόσμο. Μέσα και έξω. Παρακολουθούσαν με ευλάβεια τη λειτουργία γονατισμένοι κάποιοι απ' αυτούς στο χορτάρι και προσευχόμενοι. Εντύπωση προξένησε σε μέλος της ομάδας μας ο χαιρετισμός στα ελληνικά "Χριστός Ανέστη" από τον περιφέροντα το γνώριμο δίσκο στο τέλος της λειτουργίας.
Παρατηρήσαμε επίσης μια κλινική και μια λιμνούλα γεμάτη με νούφαρα και χελώνες ( μια μικρή καθυστέρηση στο πρόγραμμα μας κράτησε αρκετή ώρα δίπλα της). Βέβαια, τα νούφαρα που παρατηρούσαμε δεν ήταν τόσο συνηθισμένα. Η επιστημονική τους ονομασία Nymphaea Lotus thermalis, ένα μοναδικό φυτό, με πλατιά , στρογγυλά φύλλα και κιτρινωπά λουλούδια με υπέροχο άρωμα. Μεγαλώνει ακόμα και το χειμώνα και είναι ενδημικό είδος στα θερμά νερά του ποταμού Petea της επαρχίας Bihor. Αναγνωρίστηκαν ως εθνικό μνημείο ήδη από το 1931. Στα νερά του ποταμού με θερμοκρασία 30-31 βαθμούς ζεί και έναν σπάνιο ψάρι το Scardinus racovitzae.
Προχωρήσαμε αργότερα στο Apollo, έναν μεγάλο συγκρότημα σε λειτουργία από το 1900 παρακαλώ. Να πω την αλήθεια μου θύμισε waterland με ιαματικό νερό, αλλά ας μη ξεχνάμε πως η θάλασσα και μακριά είναι και πιθανώς όχι και τόσο κατάλληλη για τις δραστηριότητες που είδαμε εκεί. Νεροτσουλήθρες, τσαλαβουτήματα, ηλιοθεραπεία στην άμμο, παρέες, μοναχικοί, μικροί και μεγάλοι όλοι 
μαζί χαίρονταν μια κυριακάτικη ηλιόλουστη ημέρα.Όσο μια ομάδα έπαιρνε το λουτρό της οι υπόλοιποι πήγαμε για πικ-νικ ( άλλη αγαπημένη συνήθεια) σε ένα ξέφωτο κοντά στα λουτρά. Και θυμηθήκαμε εκεί δικές μας μνήμες από άλλες εποχές που μας μετέτρεψαν για λίγο σε παιδιά. Που κυνηγούν τα όνειρά τους πίσω από μια μπάλα. Όμως ο χρόνος δε συγχωρεί με αποτέλεσμα η ποδοσφαιρική πολλά υποσχόμενη καριέρα του Γιώργου Χ. να λάβει άδοξο τέλος με μια θλάση που θα του δυσκόλευε τη μετακίνηση τις εναπομείνασες ημέρες ( Ο ίδιος βέβαια κομπορρημονούσε πως η ομάδα του έχασε με την αποχώρησή του και την αντικατάστασή του με τον γράφοντα...αλλά δε νομίζω πως πρέπει να απαντήσω!)
Φάγαμε, ξεκουραστήκαμε στο γρασίδι κάτω από τη σκιά των δέντρων και το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Επικίνδυνο δρόμο καθώς ο Sibi, που μας μετέφερε με το αυτοκίνητό του, δημιούργησε με την οδήγησή του( ανάλογη με την οδήγηση και των άλλων οδηγών στο δρόμο) αισθήματα ανασφάλειας.
Η τελυταία μας νύχτα στην Oradea , καθώς την επομένη αποχωρούσαν πρώτοι οι Ιταλοί και ύστερα εμείς, ήταν αφιερωμένη στο αποχαιρετιστήριο δείπνο που παρέθεσαν οι οικοδεσπότες μας. Δόθηκε σε ένα ύψωμα με πανοραμική θέα της πόλης την ώρα που ο ήλιος έδυε, λούζοντας με προφυρά χρώματα φύση και ανθρώπους.
Ήταν μια ωραία βραδιά. Γιατί νιώσαμε πως το τέλος αυτής της συνάντησης μας έβρισκε πιο κοντά, παλιους φίλους που χαιρόντουσαν αλλά και λυπόντουσαν συγχρόνως για τον επικείμενο αποχαιρετισμό.Η βραδιά περιελάμβανε θερμό χαιρετισμό του Ρουμάνου διευθυντή, παραδοσιακά τραγούδια από τη ρουμάνικη πλευρά του τραπεζιού και μια έκπληξη γενεθλίων στην Gelly, την Ιταλίδα υπεύθυνη του προγράμματος που είχε σήμερα τα γενέθλιά της.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, αποχαιρετήσαμε Ρουμάνους και Ιταλούς και δώσαμε ραντεβού για την αναχώρηση το επόμενο πρωί. Προορισμός η Βουδαπέστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου