2η ημέρα - 30/4/2009 - Οραντέα ( α' μέρος)

Αφρόντιστο εξωτερικά το Ρουμανικό σχολείο δεν προδιέθετε ευνοϊκά τον επισκέπτη του μέχρι την είσοδό του στο εσωτερικό. Σχολαστική καθαριότητα, τακτοποιημένοι διάδρομοι και αίθουσες, πεντακάθαρες τουαλέτες φανέρωναν μια έντονη προσπάθεια δημιουργίας ενός όμορφου περιβάλλοντος για τους 400 περίπου μαθητές του σχολείου και τους λίγους με ειδικές ανάγκες που φοιτούν σ' αυτό.
Μετά την επίσημη υποδοχή από το Διευθυντή, ο οποίος εντυπωσίασε θετικά σε όλη τη διάρκεια της παραμονής μας με την απλότητα, τη φιλική του διάθεση και τον ευπροσήγορο χαρακτήρα του, ακολούθησε η χορωδία του σχολείου σε παραδοσιακά ρουμάνικα τραγούδια και ευρηματικά σκετσάκια που έγραψαν, σκηνοθέτησαν και έπαιξαν τα πράγματι ταλαντούχα παιδιά τους. Η απονομή των δώρων στα μέλη των αντιπροσωπειών ολοκλήρωσε το πρώτο μέρος της τελετής.
Η συνέχεια μας επιφύλασσε μια γνωριμία με το παρελθόν της πόλης στο επιβλητικά όμορφο Δημαρχείο της. Εντυπωσιακό κτίριο του αρχιτέκτονα Rimanoczy Kalman ,το 1902-1903 στην αριστερή όχθη του ποταμού Crisul Repede. Στην εντυπωσιακή αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου μας υποδέχθηκε η Δημοτική αρχή, παρουσιάζοντας με λιτό τρόπο το παρελθόν, το παρόν και τις ελπίδες για το μέλλον. Για τους πολύπαθους κατοίκους της δικής μας πόλης, εντύπωση έκανε η αναφορά σε πρόγραμμα αναπαλαίωσης των ιστορικών κτιρίων και επέκτασης του δικτύου πεζοδρόμων που διαθέτει η Οραντέα. Είναι πολύ υπερήφανοι για τον αρχιτεκτονικό πλούτο του μικρού Παρισιού, όπως το ονομάζανε το 19ο αιώνα. Ο εκλεκτικισμός και το κίνημα του Secession, το Μπαρόκ και ο Ρομαντικός ρυθμός, Ο νεοκλασσικός και ο Νεορουμανικός συνδέονται γλυκά μέσα στη χαλαρή ατμόσφαιρα μιας πόλης 220.000 κατοίκων.
Προς τιμήν μας, μας δόθηκε στο τέλος η ευκαιρία να απολαύσουμε την πανοραμική θέα της πόλης από το υψηλοτερο σημείο του κτιρίου. Εκφράστηκαν κάποιες ανησυχίες ( " μα είναι τρελλοί; Πού θα μας ανεβάσουν εκεί πάνω; Φάγαμε και τη σκόνη...") για τη δυσκολία και τους κινδύνους της ανάβασης σε σκάλες που ελικοειδώς ανέβαιναν προς τα πάνω, αλλά τέλος καλό, όλα καλά. Απίστευτα ρομαντική η θέα στον καταγάλανο ανοιξιάτικο ουρανό του ποταμού που κυλούσε μέσα σε πράσινες οάσεις δίπλα από τα σπίτια με τις κατακόκκινες στέγες.
Το μεσημεριανό γεύμα μας προσφέρθηκε στην αίθουσα καθηγητών του σχολείου και περιελάμβανε σούπα ( τσόρμπα λα γκρεκ, αν θυμάμαι καλά), κοτόπουλο ( το οποίο γενικά θα μας συντρόφευε γευστικά σε όλη την παραμονή μας) , λαχανοντολμάδες σε κωνική μορφή ( που εντυπωσίασε ιδιαίτερα μέλος της ομάδας μας) και πάνω απ' όλα Grappa, τοπικό ποτό, σα το δικό μας τσίπουρο ( μας προσφέρθηκε στην αρχή με παρότρυνση για άσπρο πάτο, δεν ήταν εύκολο βεβαίως!)
Το απόγευμα θα ήταν αφιερωμένο στο κύριο μέρος του προγράμματος: Τις παρουσιάσεις των ομάδων και το διαγωνισμό επιλογής της καλύτερης κάρτας σε τρεις κατηγορίες.