13.5.09

4η ημέρα - 2/5/2009 - Oradea

Καθώς το πρωϊνό μας ήταν ελεύθερο μέχρι το μεσημέρι (αποτέλεσμα της ανατροπής του προγράμματος), μαθητές και εκπαιδευτικοί το αξιοποίησηαν για μια επίσκεψη στο ιστορικό κέντρο της Oradea. Το πρωϊνό φως έλουζε την πόλη που καθρεφτιζόταν στα νερά του ποταμού, στέλνοντας τις ανταύγειές του σε μας που περπατούσαμε δίπλα του. Πράσινο, ήχοι πουλιών, ο αέρας, λίγοι περαστικοί, δύο κορίτσια να ζωγραφίζουν στις όχθες του, σκόρπιες εικόνες που σιγά σιγά θα οδηγήσουν σε σκέψεις, σκέψεις πολλές.
Προς το παρόν, αφού επισκεφθήκαμε την εμπορική αγορά και προμηθευθήκαμε δωράκια για τα αγαπημένα και μη πρόσωπά μας καθήσαμε στον πεζόδρομο απολαμβάνοντας καφέ και κουβέντα. Δεν παρέλειψαν να μας επισκεφθούν και ντόπιοι Ρομά εκλιπαρώντας τη βοήθειά μας. Καθόλου ασυνήθιστη εικόνα για μας, εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενους,
Χαλαροί οι ρυθμοί, μητέρες με τα παιδιά τους να παίζουν με τα περιστέρια δίπλα σε πίδακες συντριβανιού, ποδήλατα μας έκαναν να απορήσουμε, όταν ο Συμεών πάντα δίπλα μας μας ενημέρωσε για τις έξι αυτοκτονίες που σημειώθηκαν σε ένα μηνα στην πόλη. Το αφήσαμε χωρίς ερμηνεία.
Στις 1 συναντηθήκαμε όλοι στο μεγάλο πάρκο της πόλης με συντροφιά όχι μόνο πουλιά και δέντρα αλλά και νύφες και γαμπρούς. Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Το πάρκο μεγαλο, καταπράσινο με ένα μακρόστενο μεγάλο συντριβάνι και ογκώδες μεγαλόπρεπο άγαλμα στο κέντρο μας έδωσε τη δυνατότητα να απολαύσουμε στη σκιά τα σάντουιτς που η Ιλεάνα και ο Συμεών μας προσέφεραν. Κάποιοι έφαγαν περισσότερο, κάποιοι λιγότερο αλλά η μεσημεριανή πείνα είχε κορεσθεί.
Δημιουργήσαμε τότε την αγαπημένη μας αλυσίδα, συμβολική κίνηση ενότητας και συνεργασίας στην προσπάθεια προστασίας του φυσικού και ανθρωπογενούς τοπίου.
Και τότε ο κήπος γέμσε νύφες. Η έκπληξή μας αντικαταστάθηκε γρήγορα από ποικίλες αντιδράσεις. Η καλώς εννοούμενη κοινωνική κριτική, ( κοντός ο γαμπρός, ωραία η νύφη) έδινε τη θέση της σε φωτογραφικά στιγμιότυπα των μαθητριών μας με το ευτυχισμένο και σίγουρα απορημένο ζεύγος και δημιουργούσε σε όλους την εντύπωση μιας θεατρικής παράστασης με σκηνικό το πάρκο, και τα νερά του συντριβανιού, πρωταγωνιστές τα ζεύγη, συμμετέχοντες τους φψτογράφους και τους συγγενείς και θεατές απρόσκλητους μα ενθουσιασμένους όλους εμάς. Μάθαμε πως έιναι μια αγαπημένη συνήθεια η λήψη των φωτογραφιών του γάμου στα πάρκα της πόλης.
Συνεχίσαμε αφήνοντας πίσω μας τους νεόνυμφους με μια ξενάγηση στο ιστορικό φρούριο της πόλης. Στο οποίο οργανώνεται ένα ακόμη μεγάλο παρκο ( ναι, συναντήσαμε και εκει νύφες) . Το φρούριο ιδρύθηκε τον ενδέκατο αιώνα όταν ένα ρωμανικός καθεδρικός με οχυρωματικά τείχη κτίστηκε στον χώρο για τον βασιλιά Ladislaus (1040-1095), ο οποίος ήταν ο πρωτεργάτης του εκχριστινιασμού της Τρανσυλβανίας. Ένα μοναστήρι και το παλάτι του επισκόπου προστέθηκαν αργότερα, και ο καθεδρικός ναός ανακαινίστηκε στο γοτθικό ρυθμό στα μέσα του δέκατου τέταρτου αιώνα. Ιταλοί αρχιτέκτονες σχεδίασαν το υφιστάμενο πενταγωνικό φρούριο μεταξύ 1570-1618, θεωρείται μάλιστα το καλύτερα διατηρημένο φρούριο της ιταλικής αναγέννησης στην Κεντρική Ευρώπη. Από τότε δέχθηκε αρκετές αλλαγές και χρήσεις μέχρι τη σημερινή του χρήση για εκκλησιαστικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Το Πανεπιστήμιο Oradea καταλαμβάνει μία πτέρυγα του παλατιού με το Τμήμα Εικαστικών Τεχνών. Σήμερα γίνονται προσπάθειες αποκαταστάσης του φρουρίου και ανάδειξής του.
Ξεκούραση και επίσκεψη το απόγευμα στο τοπικό mall, το Lotus market. Η παγκοσμιοποίηση στο μεγαλείο της. Όμοια προϊόντα, όμοια λογότυπα, όμοια καταστήματα, όμοιες διατάξεις, όμοιες συμπεριφορές μας έκανε να βαρεθούμε γρήγορα, αλλά κα να αναρωτηθούμε. Ποιοί ψωνίζουν εκεί; Καθώς οι τιμές ήταν υψηλές ειδικά στα ηλεκτρονικά είδη ακόμη και για εμάς με υψηλότερους μισθούς σε σχέση με το μέσο Ρουμάνο εργαζόμενο. Είδαμε βέβαια αρκετά αυτοκίνητα με ξένες πινακίδες, κυρίως ουγγρικές. Ένας καλος απογευματινός καφές και λυτρωτική αναχώρηση.
Το βράδυ θα παραθέταμε δείπνο προς τιμήν των οικοδεσποτών μας σε μέρος που θα μας όριζαν εκείνοι. Ξεκινώντας από το ξενοδοχείο τι άλλο πέσαμε σε γαμήλιο γλέντι. Λες και το είχαν προγραμματίσει για να λάβουμε μια γεύση και από τα τοπικά έθιμα του γάμου.

Τελικά αφού ήπιαμε Παλίνκα και ευχηθήκαμε στο νεόνυμφο ζεύγος πήγαμε σε μια μικρή ειδυλλιακή λιμνούλα λίγο έξω από την πόλη με σπίτια που τα χαρακτήριζε η ιδιότυπη αρχιτεκτονικά κατασκευή τους. Με βιοκλιματική παραδοσιακή από άχυρα φτιαγμένη στέγη. Γύρω από τη λίμνη παρατηρήσαμε ψαράδες που ψάρευαν σε ειδικά κιόσκια και όπως μάθαμε έχοντας πληρώσει για το δικαίωμα αυτό.
Προχωρήσαμε στο ταβερνάκι με τους κύκνους και τις πάπιες να μας κοιτούν αδιάφορα βολτάροντας στα νερά δίπλα του. Όμορφο το εσωτερικό, ωραία και πλουσιοπάροχα τα εδέσματα, μαγευτικά τα βιολιά αλλά η απουσία των περισσοτέρων Ρουμάνων καθηγητών μας στενοχώρησε, καθώς θέλαμε να τους ευχαριστήσουμε για τη φιλοξενία με την οποία μας περιέβαλαν αυτές τις ημέρες.


Δεν υπάρχουν σχόλια: