Μια ακόμη εξαιρετική ημέρα μας περίμενε το πρωϊ. Μαζί με τους Ισπανούς συναδέλφους και την Ιλεάνα με τον Συμεών που ήρθαν να μας αποχαιρετήσουν. Τους ευχαριστήσαμε δίνοντας ραντεβού στη Θεσσαλονίκη το χειμώνα και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας για την πρωτεύουσα της Ουγγαρίας.
Φτάσαμε το μεσημέρι και τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας, Kings λεγόμενο, μα δεν αισθανόμασταν και τόσο Kings εκεί! Το καλό ήταν πως ήμασταν όλοι στον 5ο και τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου με τον ανελκυστήρα να σταματά στον 4ο. Αλλά αυτά ήταν λεπτομέρειες μπροστά στην πανδαισία των εικόνων, των ήχων, των μυρωδιών που θα μας κατακτούσαν σε λίγο.
Αποφασίσαμε να αξιοποιήσουμε τα τουριστικά διώροφα, με ξενάγηση στα ελληνικά παρακαλώ, λεωφορεία που περνούσαν απ' τα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης. Συμφωνήσαμε να κάνουμε όλη τη διαδρομή και την επόμενη μέρα να επισκεφθούμε τα πιο σημαντικά, για να τα γνωρίσουμε καλύτερα και να βγάλουμε και τις σχετικές φωτογραφίες.
Είδαμε μια πόλη με εντυπωσιακά καλοδιατηρημένα κτίρια, με
μεγάλες λεωφόρους, καταπράσινα παρκα και ολάνθιστους κήπους , πεζοδρόμους και ποδηλατόδρομους, πλατείες με αγάλματα ποιητών, πεζογράφων, φιλοσόφων, γλυπτές συνθέσεις και τον εντυπωσιακό Δούναβη να χωρίζει την πόλη στα δύο ενώνοντας ταυτόχρονα τα δύο τμήματα της, τη Βούδα και την Πέστη. Με ένα καταπράσινο νησάκι στο κέντρο του να προσκαλεί και να προκαλεί. 
Όλα αυτά συνέθεταν τον πανοραμικό πίνακα που απολαύσαμε σε ένα σημείο της διαδρομής με άπλετη θέα στον ορίζοντα μιας πραγματικά όμορφης πόλης.
Το τέλος της διαδρομής μας έδωσε την ευκαιρία να περπατήσουμε στους δρόμους της πόλης 
και να επισκεφθούμε τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου. Η εκκλησία σε νεοκλασσικό ρυθμό είναι αφιερωμένη στον Στέφανο, πρώτο βασιλιά της Ουγγαρίας 
975–1038, του οποίου το δεξί χέρι εκτίθεται στο ναό. Η κατασκευή της ολοκληρώθηκε το 1905, με 54 χρόνια εργασιών. Η καθυστέρηση αυτή οφείλεται κυρίως στην κατάρρευση του κεντρικού θόλου το 1868.
Η προσπάθειά μας να επιλέξουμε το χώρο του απογευματινού μας, τελικά φαγητού, μας οδήγησε για μια ακόμη φορά σε ένα υπόγειο (όπως στη Μαδρίτη) βγαλμένο από το μεσαιωνικό παρελθόν της. Είμασταν οι μόνοι πελάτες και οι μόνοι ακροατές δύο μουσικών που φυσικά άρχισαν να παίζουν ελληνική μουσική μόλις
κατεβήκαμε. Το φαγητό παραδόξως ήταν καλό. Ειδικά το παραδοσιακό γκούλας, καυτερό και πικάντικο μας θέρμανε λίγο καθώς είχαμε δεχθεί αρκετό κρύο στη διαδρομή ( διώροφο χωρίς παράθυρα).
Ίσως αυτό να αποτέλεσε και την έμπνευση του γράφοντα να μιμηθεί εκείνο τον παλαιό αυτοκράτορα φωτίζοντας το τραπέζι με τις φλόγες καιόμενης χαρτοπετσέτας. Η σχετική καζούρα, αφού αποκαταστάθηκε η τάξη, και πριν φύγουμε, συζητήσαμε αποτιμώντας όσα βιώσαμε σ' αυτή τη 2η συνάντηση.
Κοινός παρονομαστής η θερμή φιλοξενία οικογενειών και εκπαιδευτικών και η πολύ καλή προσαρμογή όλων των παιδιών στις συνθήκες που συνάντησαν. Παρά τις κάποιες δυσκολίες συμφωνήσαμε πως όσα βιώσαμε στο ταξίδι μας αυτό και σε όσα κάναμε πριν απ' αυτό μας προσέφεραν πολύτιμες εμπειρίες μιας άλλης κουλτούρας, ανθρώπων που πιθανώς τους βλέπαμε κάπως διαφορετικά, πριν τους γνωρίσουμε από κοντά.
Αποκτήσαμε επίσης γόνιμα ερεθίσματα για να σκεφθούμε τη ζωή μας και την οργάνωσή της στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη. Οι εικόνες των ανθρώπων να παίζουν στα πάρκα, να ποδηλατούν, να ζωγραφίζουν στις όχθες του ποταμού, να προστατεύουν και να αναδεικνύουν το παρελθόν τους, να απαιτούν περισσότερο πράσινο σε μια ήδη πράσινη πόλη, να αντιπαλεύουν με αξιοπρέπεια τις οικονομικές και όχι μόνο δυσκολίες συμφωνήσαμε πως θα μας οπλίσουν με μεγαλύτερη δύναμη στις προσπάθειές μας να αλλάξουμε, να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας.
Καθώς επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο τρέμοντας από τον κρύο δυνατό αέρα που ειρωνευόταν τη θερινή μας ενδυμασία, με εμπιστοσύνη στον οδηγό μας, τον Γιώργο Κ. ( εντάξει κάποιοι είχαν αμφιβολίες, αν θα έβρισκε το δρόμο...τον βρήκε όμως!), οι δρόμοι της νυχτερινής Βουδαπέστης αντηχούσαν τις καθαρά ελληνικές φωνές μας!
Αποφασίσαμε να αξιοποιήσουμε τα τουριστικά διώροφα, με ξενάγηση στα ελληνικά παρακαλώ, λεωφορεία που περνούσαν απ' τα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης. Συμφωνήσαμε να κάνουμε όλη τη διαδρομή και την επόμενη μέρα να επισκεφθούμε τα πιο σημαντικά, για να τα γνωρίσουμε καλύτερα και να βγάλουμε και τις σχετικές φωτογραφίες.
Είδαμε μια πόλη με εντυπωσιακά καλοδιατηρημένα κτίρια, με
μεγάλες λεωφόρους, καταπράσινα παρκα και ολάνθιστους κήπους , πεζοδρόμους και ποδηλατόδρομους, πλατείες με αγάλματα ποιητών, πεζογράφων, φιλοσόφων, γλυπτές συνθέσεις και τον εντυπωσιακό Δούναβη να χωρίζει την πόλη στα δύο ενώνοντας ταυτόχρονα τα δύο τμήματα της, τη Βούδα και την Πέστη. Με ένα καταπράσινο νησάκι στο κέντρο του να προσκαλεί και να προκαλεί. 
Όλα αυτά συνέθεταν τον πανοραμικό πίνακα που απολαύσαμε σε ένα σημείο της διαδρομής με άπλετη θέα στον ορίζοντα μιας πραγματικά όμορφης πόλης.
Το τέλος της διαδρομής μας έδωσε την ευκαιρία να περπατήσουμε στους δρόμους της πόλης 
και να επισκεφθούμε τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου. Η εκκλησία σε νεοκλασσικό ρυθμό είναι αφιερωμένη στον Στέφανο, πρώτο βασιλιά της Ουγγαρίας 975–1038, του οποίου το δεξί χέρι εκτίθεται στο ναό. Η κατασκευή της ολοκληρώθηκε το 1905, με 54 χρόνια εργασιών. Η καθυστέρηση αυτή οφείλεται κυρίως στην κατάρρευση του κεντρικού θόλου το 1868.Η προσπάθειά μας να επιλέξουμε το χώρο του απογευματινού μας, τελικά φαγητού, μας οδήγησε για μια ακόμη φορά σε ένα υπόγειο (όπως στη Μαδρίτη) βγαλμένο από το μεσαιωνικό παρελθόν της. Είμασταν οι μόνοι πελάτες και οι μόνοι ακροατές δύο μουσικών που φυσικά άρχισαν να παίζουν ελληνική μουσική μόλις
κατεβήκαμε. Το φαγητό παραδόξως ήταν καλό. Ειδικά το παραδοσιακό γκούλας, καυτερό και πικάντικο μας θέρμανε λίγο καθώς είχαμε δεχθεί αρκετό κρύο στη διαδρομή ( διώροφο χωρίς παράθυρα).Ίσως αυτό να αποτέλεσε και την έμπνευση του γράφοντα να μιμηθεί εκείνο τον παλαιό αυτοκράτορα φωτίζοντας το τραπέζι με τις φλόγες καιόμενης χαρτοπετσέτας. Η σχετική καζούρα, αφού αποκαταστάθηκε η τάξη, και πριν φύγουμε, συζητήσαμε αποτιμώντας όσα βιώσαμε σ' αυτή τη 2η συνάντηση.
Κοινός παρονομαστής η θερμή φιλοξενία οικογενειών και εκπαιδευτικών και η πολύ καλή προσαρμογή όλων των παιδιών στις συνθήκες που συνάντησαν. Παρά τις κάποιες δυσκολίες συμφωνήσαμε πως όσα βιώσαμε στο ταξίδι μας αυτό και σε όσα κάναμε πριν απ' αυτό μας προσέφεραν πολύτιμες εμπειρίες μιας άλλης κουλτούρας, ανθρώπων που πιθανώς τους βλέπαμε κάπως διαφορετικά, πριν τους γνωρίσουμε από κοντά.
Αποκτήσαμε επίσης γόνιμα ερεθίσματα για να σκεφθούμε τη ζωή μας και την οργάνωσή της στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη. Οι εικόνες των ανθρώπων να παίζουν στα πάρκα, να ποδηλατούν, να ζωγραφίζουν στις όχθες του ποταμού, να προστατεύουν και να αναδεικνύουν το παρελθόν τους, να απαιτούν περισσότερο πράσινο σε μια ήδη πράσινη πόλη, να αντιπαλεύουν με αξιοπρέπεια τις οικονομικές και όχι μόνο δυσκολίες συμφωνήσαμε πως θα μας οπλίσουν με μεγαλύτερη δύναμη στις προσπάθειές μας να αλλάξουμε, να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας.Καθώς επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο τρέμοντας από τον κρύο δυνατό αέρα που ειρωνευόταν τη θερινή μας ενδυμασία, με εμπιστοσύνη στον οδηγό μας, τον Γιώργο Κ. ( εντάξει κάποιοι είχαν αμφιβολίες, αν θα έβρισκε το δρόμο...τον βρήκε όμως!), οι δρόμοι της νυχτερινής Βουδαπέστης αντηχούσαν τις καθαρά ελληνικές φωνές μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου