Ο ήλιος ήταν η πρώτη μεγάλη έκπληξη της μέρας. Οι συνεχείς αλλαγές προγράμματος ήταν η δεύτερη, καθόλου ευχάριστη.
10.00 π.μ: Ελεύθερος χρόνος ως τις 12, γεύμα και μετάβασή μας στο exhbition center για να παρουσιάσουμε τα προγράμματά μας.
10.30 π.μ: Αλλαγή. Η Elizabeth μας ενημερώνει πως μπορούμε να μεταβούμε τώρα στο exhbition center και μετά το απόγευμα θα κάνουμε μια παρουσίαση σε μια βιβλιοθήκη εκεί κοντά. Συμφωνήσαμε πως αυτό ήταν περισσότερο σημαντικό από μια βόλτα στη Nanjing και ανεβήκαμε να ντυθούμε κάπως καλύτερα.
10.45 π.μ: Ακούω από τις έξαλλες μαθήτριές μου ότι η Elizabeth ακύρωσε το προηγούμενο προγραμμα, γιατί δεν επέτρεψαν την παρουσία μας στο exhbition center. Στο κενό που δημιουργούνταν μας πρότειναν να κάνουμε μια διαδρομή μέσα στην πόλη με ένα μικρό λεωφορείο. Ενώ εβραζα μέσα μου γελαστός και ατάραχος προσπαθώ να τις ηρεμήσω προβάλλοντας το θετικό στοιχείο της υπόθεσης. Θα βλέπαμε την πόλη έστω και την τελευταία μέρα της παρουσίας μας εκεί. Περισσότερο έξαλλες ανέβηκαν να αλλάξουν όπως και εγώ και σε μια ώρα ξεκινήσαμε φτάνοντας σε μια περιοχή που ονομαζόταν Confucius temple λόγω του ναού που υπήρχε εκεί.
Αν έχετε επισκεφτεί κινέζικη αγορά σε κάποια
άλλη πόλη του κόσμου, τότε γνωρίζετε ήδη τι συναντήσαμε. Μια κοσμοπλημμύρα κινέζων που περπατούσαν , φωτογραφίζονταν στο δέντρο της ζωής, αγόραζαν, παζάρευαν, έτρωγαν στα εστιατόρια της περιοχής. Σε ένα απ' αυτά καθήσαμε για το μεσημεριανό μας. Εδώ η εμπειρία ήταν διαφορετική. Αυτό που σε αιφνιδίαζε ήταν οι ατμοί που έβγαιναν από τα τραπέζια και μια ιδιότυπη μυρωδιά, όχι και τόσο ευχάριστη για μένα. Το τραπέζι στο οποίο καθίσαμε είχε μια οπή στο κέντρο πάνω στην ο
ποία τοποθέτησαν γρήγορα κυκλικό σκεύος χωριμένο στα δύο με το περιεχόμενο να μοιάζει με σούπα. Μας εξήγησαν πως το ένα τμημα, το κοκκινωπό ήταν καυτερό, το άλλο το ασπριδερό ήταν κανονικό.Σε λίγο το περιεχόμενό τους εμπλουτίστηκε με τις παραγγελίες των συναδέλφων κινέζων (οι μαθήτριές μου έτρωγαν με τους κινέζους συναδέλφους τους). Ψάρι, noodles, μανιτάρια όλων των ειδών, meatballs με αυγό, springrolls, κάτι σαν μπέικον, όλα έπεσαν μέσα στα δύο τμήματα του σκεύους, αρχίζοντας να ζεσταίνονται από τη θερμαινόμενη επιφάνεια που υπήρχε από κάτω. Η προσπάθεια να πιάσω με τα ξυλάκια το φαγητό αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολη και γι'αυτό το λόγο σε λίγο άρχισαν να με βοηθούν οι Hou Jing και η Zha.
Η επίσκεψη στο ναό του Κομφούκιου στη συνέχεια μας έδωσε την ευκαιρία να διαβάσουμε τη μεγάλη επιγραφή πάνω από την είσοδο του ναού πίσω από το επιβλητικό άγαλμα του Κομφούκιου." Καλοσωρίζουμε τους φίλους μας που ήρθαν από μακριά" έλεγε και αισθανθήκαμε ότι εννοούσε μάλλον εμάς εκείνη τη στιγμή. Γεμάτος τάματα ο ναός, λιγοστοί πιστοί που προσεύχονταν και σκηνές από τη ζωή και διδασκαλία του Κομφούκιου στους τοίχους. Στην αυλή του ναού υπήρχαν μικρότερα αγάλματα μαθητών και συνεχιστών της διδασκαλίας του. Εντύπωση μας προξένησαν δύο ιδεογράμματα που βρίκονταν δεξιά και 
αριστερά της εισόδου. Το ένα συμβόλιζε την ευγένεια και του καλούς τρόπους, το άλλο τη φιλία.
Είχαμε λιγοστό χρόνο, γιατί ο Li , ο Κινέζος καθηγητής αγγλικής φιλολογίας που μας συνόδευε, μας περίμενε σε μισή ώρα για την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο. Βόλτα στα μ
αγαζιά, που προσφέρανε τα ίδια προϊόντα που μπορείς να αγοράσεις παντού στον κόσμο, στις ίδιες τιμές απ' ό,τι είδαμε. Βέβαια δεχόντουσαν παζάρι και είχαμε επίσης πληροφορηθεί πως οι τιμές είναι διαφορετκές για ξένους και ντόπιους. Αυτό που μας ενθουσίασε ήταν η επίσκεψή μας σε ένα τεϊοποτείο στο οποίο αφού δοκίμαζες όλων των ειδών τα τέϊα μπορούσες να αγοράσεις φεύγοντας. Πήραμε μαζί μας τσάι γιασεμιού που μας άρεσε πιο πολύ και τρέχντας σχεδόν φτάσαμε στο ραντεβού μας. Αφού επίσκεφτήκαμε ένα μικρό μουσείο για τον Κομφούκιο με αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής αναχωρήσαμε με ταξί για το Huangpo.
10.00 π.μ: Ελεύθερος χρόνος ως τις 12, γεύμα και μετάβασή μας στο exhbition center για να παρουσιάσουμε τα προγράμματά μας.
10.30 π.μ: Αλλαγή. Η Elizabeth μας ενημερώνει πως μπορούμε να μεταβούμε τώρα στο exhbition center και μετά το απόγευμα θα κάνουμε μια παρουσίαση σε μια βιβλιοθήκη εκεί κοντά. Συμφωνήσαμε πως αυτό ήταν περισσότερο σημαντικό από μια βόλτα στη Nanjing και ανεβήκαμε να ντυθούμε κάπως καλύτερα.
10.45 π.μ: Ακούω από τις έξαλλες μαθήτριές μου ότι η Elizabeth ακύρωσε το προηγούμενο προγραμμα, γιατί δεν επέτρεψαν την παρουσία μας στο exhbition center. Στο κενό που δημιουργούνταν μας πρότειναν να κάνουμε μια διαδρομή μέσα στην πόλη με ένα μικρό λεωφορείο. Ενώ εβραζα μέσα μου γελαστός και ατάραχος προσπαθώ να τις ηρεμήσω προβάλλοντας το θετικό στοιχείο της υπόθεσης. Θα βλέπαμε την πόλη έστω και την τελευταία μέρα της παρουσίας μας εκεί. Περισσότερο έξαλλες ανέβηκαν να αλλάξουν όπως και εγώ και σε μια ώρα ξεκινήσαμε φτάνοντας σε μια περιοχή που ονομαζόταν Confucius temple λόγω του ναού που υπήρχε εκεί.
Αν έχετε επισκεφτεί κινέζικη αγορά σε κάποια
άλλη πόλη του κόσμου, τότε γνωρίζετε ήδη τι συναντήσαμε. Μια κοσμοπλημμύρα κινέζων που περπατούσαν , φωτογραφίζονταν στο δέντρο της ζωής, αγόραζαν, παζάρευαν, έτρωγαν στα εστιατόρια της περιοχής. Σε ένα απ' αυτά καθήσαμε για το μεσημεριανό μας. Εδώ η εμπειρία ήταν διαφορετική. Αυτό που σε αιφνιδίαζε ήταν οι ατμοί που έβγαιναν από τα τραπέζια και μια ιδιότυπη μυρωδιά, όχι και τόσο ευχάριστη για μένα. Το τραπέζι στο οποίο καθίσαμε είχε μια οπή στο κέντρο πάνω στην ο
ποία τοποθέτησαν γρήγορα κυκλικό σκεύος χωριμένο στα δύο με το περιεχόμενο να μοιάζει με σούπα. Μας εξήγησαν πως το ένα τμημα, το κοκκινωπό ήταν καυτερό, το άλλο το ασπριδερό ήταν κανονικό.Σε λίγο το περιεχόμενό τους εμπλουτίστηκε με τις παραγγελίες των συναδέλφων κινέζων (οι μαθήτριές μου έτρωγαν με τους κινέζους συναδέλφους τους). Ψάρι, noodles, μανιτάρια όλων των ειδών, meatballs με αυγό, springrolls, κάτι σαν μπέικον, όλα έπεσαν μέσα στα δύο τμήματα του σκεύους, αρχίζοντας να ζεσταίνονται από τη θερμαινόμενη επιφάνεια που υπήρχε από κάτω. Η προσπάθεια να πιάσω με τα ξυλάκια το φαγητό αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολη και γι'αυτό το λόγο σε λίγο άρχισαν να με βοηθούν οι Hou Jing και η Zha.
Η επίσκεψη στο ναό του Κομφούκιου στη συνέχεια μας έδωσε την ευκαιρία να διαβάσουμε τη μεγάλη επιγραφή πάνω από την είσοδο του ναού πίσω από το επιβλητικό άγαλμα του Κομφούκιου." Καλοσωρίζουμε τους φίλους μας που ήρθαν από μακριά" έλεγε και αισθανθήκαμε ότι εννοούσε μάλλον εμάς εκείνη τη στιγμή. Γεμάτος τάματα ο ναός, λιγοστοί πιστοί που προσεύχονταν και σκηνές από τη ζωή και διδασκαλία του Κομφούκιου στους τοίχους. Στην αυλή του ναού υπήρχαν μικρότερα αγάλματα μαθητών και συνεχιστών της διδασκαλίας του. Εντύπωση μας προξένησαν δύο ιδεογράμματα που βρίκονταν δεξιά και 
αριστερά της εισόδου. Το ένα συμβόλιζε την ευγένεια και του καλούς τρόπους, το άλλο τη φιλία.Είχαμε λιγοστό χρόνο, γιατί ο Li , ο Κινέζος καθηγητής αγγλικής φιλολογίας που μας συνόδευε, μας περίμενε σε μισή ώρα για την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο. Βόλτα στα μ
αγαζιά, που προσφέρανε τα ίδια προϊόντα που μπορείς να αγοράσεις παντού στον κόσμο, στις ίδιες τιμές απ' ό,τι είδαμε. Βέβαια δεχόντουσαν παζάρι και είχαμε επίσης πληροφορηθεί πως οι τιμές είναι διαφορετκές για ξένους και ντόπιους. Αυτό που μας ενθουσίασε ήταν η επίσκεψή μας σε ένα τεϊοποτείο στο οποίο αφού δοκίμαζες όλων των ειδών τα τέϊα μπορούσες να αγοράσεις φεύγοντας. Πήραμε μαζί μας τσάι γιασεμιού που μας άρεσε πιο πολύ και τρέχντας σχεδόν φτάσαμε στο ραντεβού μας. Αφού επίσκεφτήκαμε ένα μικρό μουσείο για τον Κομφούκιο με αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής αναχωρήσαμε με ταξί για το Huangpo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου